ida) BITWA SPOTKANIOWA
Armie spotkały się na pograniczu.
W przypadku zwycięstwa Baktrii musi ona pokonać jeszcze armię Kolchidy stacjonującą w Parthii, żeby przejąć prowincję
Zwycięzca przesyła screen z wynikiem walki lub replay na adres kampanii
Wersja do druku
ida) BITWA SPOTKANIOWA
Armie spotkały się na pograniczu.
W przypadku zwycięstwa Baktrii musi ona pokonać jeszcze armię Kolchidy stacjonującą w Parthii, żeby przejąć prowincję
Zwycięzca przesyła screen z wynikiem walki lub replay na adres kampanii
Dni mijały wolno w drodze do wschód, jednak sukcesywność marszu oraz wytrzymałość wojsk znacznie ułatwiały to zadanie. Kolchidzcy grecy niczym szarańcza niepowstrzymanie parli naprzód zajmując po drodze znaczące osady oraz pozostawiając w nich małe garnizony dla utrzymania w nich porządku. Baktryjski władca wysłał w końcu swe wojska na czele których stanął ostatni z namiestników, którzy jeszcze pozostali wyniosłemu satrapie.
Armie stanęły na przeciwko siebie, przeciwnicy wykrzykiwali w naszym kierunku obraźliwe zwroty, pokazywali różne dziwne gesty, których znaczenie -jak sądzę- miało być obraźliwe. Nasza armia jednak, jak przystało na Armię Królewską, nie dała się sprowokować w żaden sposób i po standardowej dla naszych wojsk zabawie łuczników konnych i jazdy baktryjskiej na początku, spokojnie ruszyła w kierunku wroga.
W bitwie tej postanowiłem zastosować taktykę szyku skośnego jednak zmodyfikowaną do natychmiastowego flankowania. Tak też czyniąc tuż przed zwarciem przerzuciłem wszystkie odziały, by kierowały się na lewą flankę, przeciwnik próbował na szybko obrócić swoje odziały w kierunku natarcia, jednak przez to wstrzymał atak swoich wojsk, co pozwoliło na defensywne ustawienie prawej flanki i cofnięcie jej podczas gdy odziały na lewej już walczyły flankując i niszcząc niespodziewające się takiego obrotu spraw przerażone odziały wroga. W centrum gdzie starliśmy się - ja i moi przyboczni - z namiestnikiem walka zaczynała przybierać coraz gorszy obrót walczyliśmy mężnie zabijając niemalże 2 setki wrogów, jednak w końcu przemogliby nas, gdyby nie odziały przybyłe z lewej flanki na pomoc centrum. Pozwoliło to by moi wojownicy mogli mnie wynieść ledwo jeszcze żywego z pola walki i opatrzyć moje rany. Ciężko ranny wracam do stolicy, ponieważ czuję że tam będę teraz bardziej potrzebny... Przed bitwą nakazałem nie zabijać namiestnika, by wykorzystać go jako zakładnika i w ten sposób oszczędzić moim ludziom jeszcze trudu oblężenia. Okazał się godnym przeciwnikiem w boju, a gdy już zakończy się ta wojna, to kto wie czy nie uczynię go jednym z moich dowódców...
Generalnie nie za bardzo w swoich opisach uświęcasz Kartylijskich? Był by znacznie barwniejsze i fajniejsze a takie coś ,,Nasza armia jednak, jak przystało na Armię Królewską,'' nie dała się sprowokować Nie za bardzo pasuje mi do krwiożerczych wojowników z Kaukazu. http://forum.totalwar.org.pl/images/...con_smile2.gif
Greckie wyszkolenie czyni cuda ;) A po za tym nie uświęcam ich za każdym razem jednak to jest armia królewska wojownicy są już zaprawieni w bojach, a brak dyscypliny ,,od owego haniebnego roku" , jest karany dziesiątkowaniem winnego odziału.
No dobra xD