Czwartego września miałem przyjemność zostać zaproszonym do Horsham, nieopodal Londynu, gdzie mieści się główna siedziba Creative Assembly. Jechaliśmy tam (wraz z Papkinem, czyli redaktorem, znanego chyba wszystkim, magazynu CD-Action) nie do końca wiedząc, czego możemy się spodziewać. Przypuszczenia i domysły kłębiły się w naszych niewyspanych (gdyż lot mieliśmy o godzinie 6:15 z Warszawy) głowach od samego rana. Wiedzieliśmy tylko, że będzie to nowa, samodzielna gra z serii Total War. Czyżby pokusili się o Medieval III: Total War? A może zdecydują się na eksperyment i umieszczą akcję w Chinach, albo świecie podszytym fantasy? Wielokrotnie podobne przewidywania pojawiały się, gdy dyskutowano o przyszłości serii. Po przybyciu na miejsce zostaliśmy ekspresowo wręcz wprowadzeni do pokoju, gdzie odbyła się prezentacja.
Jednak nasza niepewność nie została od razu rozwiana. Najpierw zostaliśmy zapoznani z zawartością Edycji Cesarskiej gry Total War: Rome II, którą ogłoszono tydzień przed naszym przyjazdem. Co prawda, było to jedynie przypomnienie wiadomości prasowych, które zostały już wcześniej upublicznione, ale myślę, że warto przypomnieć graczom (zwłaszcza tym, którzy odłożyli już Rome II na półkę i stracili nim zainteresowanie – a nuż okaże się, że dzięki temu na nowo wrócą na antyczne pola bitwy?) o zmianach, które zostały wprowadzone:
http://forum.totalwar.org.pl/showthr...Edition-wydane!
Oczywiście warto nadmienić, że wszystko to zostało udostępnione graczom za darmo. Zapewne chłopaki z Creative Assembly chcieli zrekompensować fanom serii zarówno problemy techniczne, jak i niedoróbki w gameplayu, które utrudniały czerpanie przyjemności z podbijania starożytnych krain. CA nazywa tę edycję „ostateczną”, tj. taką, która reprezentuje w pełni satysfakcjonujący stan gry. Czy im się to udało? Z pewnością pomysł mieli bardzo dobry, jednak finalną ocenę chyba należałoby wystawić osobiście. Dlatego każdego, kto jeszcze nie sprawdził zawartości Edycji Cesarskiej, gorąco zachęcam do uruchomienia gry i przekonania się o jakości rozgrywki po nowym patchu i DLC.
Jednak to nie Edycja Cesarska stanowi meritum sprawy. Głównym punktem programu była samodzielna gra-dodatek (pamiętacie Napoleona?) Total War: Attila. Brzmi znajomo? Powinno! Pierwszą myślą przychodzącą do mej głowy było „to drugie Barbarian Invasion”. Nawet sami przedstawiciele CA, na wspomnienie o BI, z uśmiechem kiwali głowami. Nie oznacza to w żadnym przypadku jednak, że dostajemy odgrzewanego kotleta! Wbrew pozorom, poza trochę znajomymi rosterami frakcji, zostaniemy zaskoczeni nowymi możliwościami oferowanymi przez grę. Do rozgrywki zostaną dodane bardzo ważne elementy, które będą miały niezmiernie istotny wpływ na nasze poczynania zarówno na mapie strategicznej, jak i taktycznej. A cóż to za zmiany? Już spieszę z informacjami.
Do warstwy kampanii zostanie przywrócona możliwość zarządzania drzewkiem rodowym, znana z pierwszej części. Okienko rodowe nie będzie miało, rzecz jasna, takiej mało rozbudowanej, jak na dzisiejsze czasy, postaci. Teraz będziemy mogli wygodnie mianować dziedziców oraz rozdawać tytuły w przejrzystym interfejsie. Dbanie o rodzinę będzie miało o wiele większy wpływ na kampanię, niż do tej pory. Z pewnością jest to dobra wiadomość dla graczy, którzy lubią konsolidować imperium na wszystkich możliwych płaszczyznach.
Samo pojęcie „o wiele większy wpływ” zasługuje na parę słów wyjaśnienia. Edykty teraz będą wydawane nie globalnie, lecz przez gubernatora prowincji. Tytuły gubernatora zaś będziemy przyznawać osobiście członkom naszej familii, a wiązać się z tym będą konkretne efekty. Cechy gubernatora będą miały istotny wpływ na prosperity oraz porządek publiczny w naszej prowincji, jak również na morale obrońców podczas oblężenia stolicy. Należy wspomnieć, że naszych gubernatorów trzeba będzie odpowiednio pilnować. Przy słabym zarządzaniu, szybko nabędą oni negatywnych cech, które znajdą odwzorowanie w niepokojach i spadku dochodów w podległych im prowincjach.
W interfejsie kampanii zostanie rozbudowany również tryb przeglądu strategicznego. Będziemy mogli zobaczyć jak bardzo zróżnicowane religijnie i kulturowo są nasze prowincje, oraz obejrzeć nasze terytorium w trybie topograficznym („geographic overlay”). Pozwoli nam on ocenić potencjał obronny prowincji, tj. zostaną pokazane wszystkie góry, lasy, rzeki oraz przeprawy. Przyznam szczerze, że jest to świetny pomysł i z pewnością ułatwi obronę naszego imperium, które jest narażone na ataki z wielu stron.
Choroby szalejące w miastach również ulegną pewnym zmianom. Teraz będziemy mieli do czynienia z kilkoma ich rodzajami, z których każda będzie miała inny wpływ na stan prowincji. Podczas prezentacji wspomniano o siedmiu (nie podano przykładów). Choroby będą mogły być przenoszone przez armie na obce terytoria, więc być może będziemy mogli wysyłać do boju trędowatych (jest to jedynie mój domysł; jak wspomniałem, nie podano rodzajów chorób. Wyraźnie powiedziano jednak, że armie będą mogły je przenosić) legionistów, aby szerzyli zarazę u wroga?
Pojawi się również nowa opcja zrównywania miast z ziemią. Gdy nieopodal naszych bram pojawią się znacznie liczniejsze siły przeciwnika i nie będziemy mieli szans na obronę, być może najrozsądniejszym rozwiązaniem będzie zrujnowanie całego potencjału ekonomicznego i militarnego prowincji, aby nie wpadł on w ręce wroga. W takim przypadku nasz garnizon automatycznie uda się do sąsiadującej prowincji, a wszystkie budynki w mieście zostaną wyburzone, zaś mieszkańcy wypędzeni. Wykorzystując tę opcję podreperujemy sobie również nieco nasz budżet (dlatego możemy również łupić w ten sposób wroga, gdy zdobędziemy jego miasto).
Podczas prezentacji padła również fraza-klucz - „survival strategy”. Według twórców gry, Attila będzie sporym wyzwaniem nawet dla zaprawionych w bojach weteranów serii. Poziom trudności pozycji startującej Cesarstwa Zachodniorzymskiego został określony jako „Legendarny”. Oprócz tłumienia buntów w prowincjach i walki z szerzącą się korupcją, będziemy zmuszeni również bronić naszych granic przed najazdami barbarzyńców z północy i wschodu. Oczywiście dla znawców serii nie stanowi to wielkiego zaskoczenia (wszak WRE w BI również miało trudny start), jednak w Attili, w połączeniu z nowymi opcjami dostępnymi w kampanii, rozgrywka z pewnością nabierze kolorytu.
Po prezentacji zostaliśmy zaproszeni do pokoju, gdzie mieliśmy okazję przetestować tryb taktyczny, w postaci bitwy oblężniczej. Pod nasze dowództwo zostały oddane nieliczne oddziały Cesarstwa Zachodniorzymskiego, broniące bram miasta przed hordą Sasów. Od razu rzucił nam się w oczy ponury klimat panujący na polu bitwy – ciemne, chłodne barwy otoczenia, charakterystyczna zabudowa miasta.
Sama bitwa stanowiła dla nas pewne wyzwanie. Mało jednostek pod naszym dowództwem, brak rozeznania w statystykach (oczywiście mieliśmy dostępny podgląd, ale kto by w takim momencie skupiał się na porównywaniu liczb?), wyraźna przewaga liczebna wojsk przeciwnika. Dla obrońców miast zostało jednak wprowadzone pewne udogodnienie, które będzie niejednokrotnie decydować o losach bitew – barykady. Pomiędzy zabudowaniami znajduje się kilka miejsc na ulicach, które można obsadzić swoimi jednostkami. W tej bitwie mogliśmy wykorzystać takich barykad maksymalnie cztery, stanowiło to jednak wystarczającą ilość do skutecznej obrony.
Szturmowanie takiej barykady od czoła jest bardzo czasochłonne i możemy przy tym ponieść ciężkie straty, zwłaszcza, jeżeli bronią jej doborowe jednostki. Sztuczna inteligencja zachowywała się pod tym względem dość chaotycznie – podczas pierwszej bitwy skutecznie ominęła wszystkie postawione barykady i okrężną drogą udała się do szturmu na plac, którego nie zdołałem utrzymać. Podczas drugiego podejścia, nauczony nieco doświadczeniem, nieco zmieniłem założenia obrony miasta, wycofując więcej jednostek na drugą linię obrony. W rezultacie AI szturmowało frontalnie moje zapory, co, w połączeniu ze skutecznym ostrzałem jednostek miotających, skończyło się dla niej klęską. Pewnym novum w zachowaniu „oblężniczego” AI jest natychmiastowy atak piechotą tuż po rozpoczęciu bitwy. Do tej pory artyleria musiała wybić wyłom w murze, aby jednostkom zapaliła się lampka „o, jest dziura, lecimy”. Teraz biegną w kierunku miasta od razu, licząc na to, że podczas zbliżania się do umocnień mury zostaną skruszone przez artylerię na tyle, aby można było się dostać przez nie na teren zabudowań. Wyglądało to całkiem spektakularnie.
Ogień w mieście również zostanie poddany pewnemu usprawnieniu, nie tylko graficznemu. Przede wszystkim, wpływa na morale obrońców – im bardziej miasto będzie nim trawione, tym gorzej dla garnizonu. Ponadto barbarzyńcy będą posiadali w swoich rosterach tzw. „raiding units”, czyli tanie jednostki przeznaczone do łupienia i obracania miast w pył. Przechodząc obok drewnianych zabudowań będą rzucać pochodniami, podpalając co się da. Z wypowiedzi twórców CA wynika, że graczowi nie zostanie przyznana kontrola nad tym zachowaniem, więc rozważne korzystanie z tych oddziałów stanie się koniecznością.
Kolejną nowością podczas oblężeń będą... biegający po mieście cywile! Co prawda nie uświadczyłem ich zbytnio grając (być może nie byłem dość spostrzegawczy), ale podczas prezentacji mieliśmy okazję się o tym przekonać. Gracz nie będzie miał nad nimi kontroli, a ich zachowanie będzie nader chaotyczne. Część z nich będzie uciekać w popłochu, niektórzy zaś będą starali się atakować najeźdźców. Z pewnością nie będą oni mieli większego wpływu na przebieg bitwy, a ich obecność jest zabiegiem raczej kosmetycznym, ale klimat rozgrywki zdecydowanie na tym zyskuje.
Attila zostanie również poddany delikatnemu liftingowi graficznemu. Oprócz nowych shaderów dla wody, na mapie kampanii prowincje zostaną również wzbogacone o pewne elementy charakterystyczne dla klimatu danego terenu. Mieliśmy okazję się o tym przekonać widząc Wielką Brytanię spowitą deszczowymi chmurami (jak na ironię, w Horsham była wtedy piękna, słoneczna pogoda). Gracze będą również mieli większą kontrolę nad oddaleniem/przybliżeniem kamery. Oprócz tego twórcy zapewniają, że dołożyli wszelkich starań w celu optymalizacji silnika, więc możemy się spodziewać lepszej wydajności (cytuję: „better framerates”) podczas rozgrywki.
Osobom, które będą chciały się pochwalić swoim przebiegiem kampanii w Total War: Attila, zostanie oddane narzędzie w postaci okienka, w którym będą mogły udostępniać swoje rekordy oraz historię rozgrywki (czyli coś w stylu podsumowania kampanii, które pojawia się po ukończeniu gry daną frakcją w Rome II). Utworzony zostanie link do naszego profilu, aby inni mogli podziwiać nasz kunszt taktyczny i strategiczny.
Podsumowując naszą krótką wizytę w studio CA, Total War: Attila to zarówno reminiscencje z czasów Barbarian Invasion, czyli gry trudniejszej i dynamiczniejszej od podstawki, jak i szereg zmian, które otwierają nowe możliwości podczas budowy, lub, jak w przypadku Cesarstwa, obrony i utrzymania naszego imperium. Bitwy będą intensywniejsze i zdecydowanie bardziej brutalne. Czy gra okaże się sukcesem? Po tym, co zobaczyłem, mogę dać chłopakom z Horsham spory kredyt zaufania. Jestem co prawda entuzjastą serii i dość często przymykam oko na pewne wady, ale wydając Edycję Cesarską CA udowodniło mi, że posiada honor i jest w stanie odpowiednio dopieścić swój produkt.
Odpowiedz z cytatem
, a do tego skupiony na Atylli
, dla mnie git, zwłaszcza że w jedynce Hunowie byli, razem z Sasanidami, moją ulubioną frakcją. Mam nadzieję, że tych drugich też dobrze odtworzą oraz dostaniemy grywalnych i fajnie zrobionych Słowian i Sarmatów.
