Co aktualnie czytacie?

[Volomir]

Przeczytał właśnie "Drogę" Cormaca McCarthy... Gorąco polecam fanom literatury survivalowo-apokaliptycznej. Dawno tak nic mnie nie wzruszyło jak ta książka. Niby nic się tam nie dzieje. Tak na prawdę większość stanowią opisy i szczątkowe dialogi przypominające monologi głównego bohatera. Ale ma to niesamowity klimat! Jeśli zaś chodzi o fabułę: ojciec i syn (dziecko) wędrują samotnie przez zniszczoną, wyjałowioną Amerykę. Gdzie na każdym kroku można spotkać "złych" ludzi jedzących innych ludzi. Mało akcji, ale jak coś się dzieje to jest dosyć szokujące. Serdecznie polecam, w sumie to każdemu. Na podstawie ksiażki nakręcono film z Theron i Aragornem. Sam go nie widziałem, ale słyszałem, że jest dobry ;

[Salvo]

Aż mnie zaciekawiłeś, jak skończę sagę wiedźmina (powrót po 6 latach), to na pewno sięgnę!

PSlus za Rusta na avatarze

[szaman]

krolowie-przekleci-tom-1.jpg
"Królowie przeklęci" Druona

[szwejk]

"Królowie przeklęci" są super. Nic a nic się nie starzeją. Też polecam.

Ja dorzucam też powieść w 6 tomach o Bolesławie Chrobrym. Z początku trudno się czyta. Trzeba przestawić się na staropolskie słówka, których jest tam sporo. Akcja toczy się z początku powoli (jak to w puszczy...), ale już po 100 stronie wciąga czytelnika jak bagno.
Osobiście uważam tę powieść za gotowy scenariusz do serialu historycznego. Tylko dać współczesny język, podrasować parę wątków i wyszłaby produkcja, przy której "Wikingowie" mogliby się schować...

[kirlan]

A ja właśnie powróciłem do dawno odłożonej i już skończyłem :
http://cdn4.swistak.pl/a.swistak.pl/...807183_400.jpg
(wybaczcie że link, ale normalnie nie chce mi wstawić obrazka - wydziwia że URL nie teges)
--------------
Pojęcia nie mam jaki to gatunek: fabularyzowany dokument powieść faktograficzna? w każdym bądź razie ten sam co Dywizjon 303: fakty lekko tylko odziane pisarską peleryną.
-----------
Wybitnym bym tego nie nazwał, ale dobrze, miejscami bardzo dobrze napisane i wartościowe.
=========
PS: mam właśnie z taką okładką (a właściwie to obwoluta)
i kilkoma częściowo wydartymi kartkami. Dlatego historię "Bielska" poznałem z kilkoma lukami

[Arroyo]

Okres II rozbioru Rzeczypospolitej Obojga Narodów był dla mnie całkowicie nieznany, głównie z racji tego, że tamtą wojnę przykrywało 2 lata późniejsze powstanie kościuszkowskie, będące okresem ciekawszym i pokazującym jeszcze większą nienawiść do ówczesnego władcy.
Gdy pewnego dnia poszedłem do antykwariatu rozejrzeć się za książkami z cyklu Historyczne Bitwy, wpadła mi w oko publikacja autorstwa Piotra Derdeja o trzech bitwach okresu wojny w obronie Konstytucji 3 maja - Zieleńcach, Mirze i Dubience. Postanowiłem oddać za nią książkę K. Śledzińskiego - Zbaraż 1649.
I tu takie małe dopowiedzenie - czytałem po raz drugi Zbaraż 1649, by sprawdzić, czy zarzuty na portalu historycy.org są wobec tej publikacji słuszne. Okazuje się, że tak - choćby w kwestii liczebności obu stron i opisu starcia. Uznałem, że ta książka to zwykły stek kłamstw i zarazem wyolbrzymianie liczebności wojska, czego nie powstydziliby się Rosjanie i twórcy filmów 1612 i Taras Bulba.
Wracając do tematu - gdy wymieniłem książkę za Zieleńce-Mir-Dubienka 1792, od razu skierowałem się do domu w celu jej przeczytania.
Początek nie jest zły, okładka jasno przedstawia starcie kawalerii narodowej z jegrami Rosji, co wygląda w miarę dobrze. Książka jest dedykowana dwóm zmarłym profesorom: Andrzejowi Zahorskiemu i Jerzemu Skowronkowi. Czy jednak ta publikacja jest dobrym oddaniem czci tym nauczycielom? Zaglądając na koniec do bibliografii mamy aż 10 stron z tytułami książek, które pan Derdej użył do napisania swej książki. Najwięcej z nich są tworem ludzi żyjących w tamtym okresie, m.in. Tadeusza Kościuszki czy samego króla Stanisława Poniatowskiego.
Od razu pierwszy zgrzyt - dlaczego głównie używano cytatów wyjętych prosto z ich pamiętników? Rozumiem, że to ma nadać klimat publikacji, ale jeśli pierwszy raz ktoś czyta w staropolszczyźnie, to brzmi to trochę jak czytanie bolszewickiej agitacji przez głównego bohatera w 1920: Bitwa Warszawska, czyli dość zabawnie. Jest jednak o wiele gorzej.
Opisy bitew są nie tyle nieczytelne, co niezrozumiałe. Sam opis bitwy pod Zieleńcami to z 2-3 strony, a to było jedno z ważniejszych starć w tamtym okresie. Doliczmy do tego miotanie wydarzeniami w bitwie na poziomie typowego Rosjanina i brawo - mamy nieczytelny obraz starcia. Ja rozumiem, że miała to być książka poświęcona całej wojnie w obronie Konstytucji 3 maja, ale bez przesady - autor mógł dokonać czytelniejszego opisu bitwy i przede wszystkim dłuższego, bo pozostawia niedosyt. Ale to jeszcze nic, poza nieczytelnymi obrazami bitew mamy też mało czytelne mapy, co również ubija stan książki.
Brakuje mi również rozdziału o taktyce wojsk polskich i rosyjskich - tu mam na myśli same manewrowanie na polach bitew i co najważniejsze - uzbrojenia i ubioru obu stron konfliktu. Co mnie boli, bo można było wycisnąć więcej materiału o tym okresie jak na taką książkę, która ma łącznie 160 stron + bibliografia i mapy. Nawet obrazy to tylko portrety dowódców, władców i bitwy, ale nie ma żadnych obrazów wojaków. Jednak duży plus autor otrzymuje ode mnie za to, że próbował polemizować z innymi zarzutami innych autorów odnośnie ilości sił zmierzających do Warszawy w lipcu 1792 roku - zawsze lubiłem polemikę autorów książek, co dodawało chęci na zwrócenie się ku danemu dziełu
Bardzo mi się podobała książka Piotra Derdeja o Kamieńcu Podolskim, lecz przy czytaniu Zieleńców przez chwilę myślałem, że to nie Derdej pisał, ale później zrozumiałem, że czytam po prostu ciężkostrawną publikację. Jako, że to jedna z nielicznych książek, tak opisujących okres tej mało znanej mi wojny Rzeczpospolitej, wymierzam jej ocenę 5.5/10 - książka dobra na jednorazowe przeczytanie, lecz by bardziej zrozumieć bitwy takie jak Zieleńce, polecam książki z cyklu zwycięstwa Rzeczpospolitej, która niedawno zaczęła wydawać swe książki.




Teraz pora zabrać się za Kanny 216 p.n.e. Janusza Sikorskiego.

[Gajusz Mariusz]

A ja nad morze zabrałem

i czyta się wyśmienicie.

[Piner]

Super!Choć to był czas eksperymentów to jednak już na początku U-booty były super-bronią.Ja jeszcze utknąłem z Niemieckimi dywizjami pancernymi (brak czasu a i jezyk niemiecki dodaje do pieca )

[romanrozynski]

czytałem po raz drugi Zbaraż 1649, by sprawdzić, czy zarzuty na portalu historycy.org są wobec tej publikacji słuszne. Okazuje się, że tak - choćby w kwestii liczebności obu stron i opisu starcia. Uznałem, że ta książka to zwykły stek kłamstw i zarazem wyolbrzymianie liczebności wojska, czego nie powstydziliby się Rosjanie i twórcy filmów 1612 i Taras Bulba.

Co do opisu stracia to Śledziński przepisywał na ogół z pracy Frąsia, który z kolei nie znał współczesnych bitwie planów umocnień, i stąd m. in. błędy
Natomiast co do liczebności to armia kozacko-tatarska liczyła nieco mniej niż 300 000 ludzia z tym, że do boju było z tego 60 % (w swojej pracy szacowałem ok. 50 % z sił kozackich i 40 % z tataraskich a więc nieco za mało)
Najwięcej na temat obrony Zbaraża znajdziesz w mojej pracy na ten temat:
http://napoleonv.pl/opis/3856473/bit...azem-1649.html

Wracając do tematu - gdy wymieniłem książkę za Zieleńce-Mir-Dubienka 1792, od razu skierowałem się do domu w celu jej przeczytania.
Opisy bitew są nie tyle nieczytelne, co niezrozumiałe. Sam opis bitwy pod Zieleńcami to z 2-3 strony, a to było jedno z ważniejszych starć w tamtym okresie. Doliczmy do tego miotanie wydarzeniami w bitwie na poziomie typowego Rosjanina i brawo - mamy nieczytelny obraz starcia. Ja rozumiem, że miała to być książka poświęcona całej wojnie w obronie Konstytucji 3 maja, ale bez przesady - autor mógł dokonać czytelniejszego opisu bitwy i przede wszystkim dłuższego, bo pozostawia niedosyt. Ale to jeszcze nic, poza nieczytelnymi obrazami bitew mamy też mało czytelne mapy, co również ubija stan książki.

W internecie jest książka Adama Wolańskiego o wojnie 1792 r., praca Derdeja to jej nieudolne streszczenie, warto za to sięgnąć do pracy Wolańskiego, gdzieniegdzie są tam co prawda nieścisłości, Wolański zupełnie nie zna się na ocenie strat (polskie podaje na podstawie źródeł rosyjskich a rosyjskie na podstawie polskich ) ale praca jest jasna, klarowna i zawiera dużo informacji

Teraz pora zabrać się za Kanny 216 p.n.e. Janusza Sikorskiego.

Kanny mi osobiście się podobały, myślę że z tych 3 pozycji które wymieniłeś to jedyna którą warto przeczytać

[Arroyo]

Co do opisu stracia to Śledziński przepisywał na ogół z pracy Frąsia, który z kolei nie znał współczesnych bitwie planów umocnień, i stąd m. in. błędy
Natomiast co do liczebności to armia kozacko-tatarska liczyła nieco mniej niż 300 000 ludzia z tym, że do boju było z tego 60 % (w swojej pracy szacowałem ok. 50 % z sił kozackich i 40 % z tataraskich a więc nieco za mało)
Najwięcej na temat obrony Zbaraża znajdziesz w mojej pracy na ten temat:
http://napoleonv.pl/opis/3856473/bit...azem-1649.html



W internecie jest książka Adama Wolańskiego o wojnie 1792 r., praca Derdeja to jej nieudolne streszczenie, warto za to sięgnąć do pracy Wolańskiego, gdzieniegdzie są tam co prawda nieścisłości, Wolański zupełnie nie zna się na ocenie strat (polskie podaje na podstawie źródeł rosyjskich a rosyjskie na podstawie polskich ) ale praca jest jasna, klarowna i zawiera dużo informacji

Kanny mi osobiście się podobały, myślę że z tych 3 pozycji które wymieniłeś to jedyna którą warto przeczytać

Aktualnie nie będę mógł zakupić Twojego dzieła z racji oszczędzania na jedną grę, ale książkę Wolańskiego sprawdzę, jak tylko nie będę mieć problemu. Kanny właśnie czytam i już jestem na rozdziale o Saguncie. Nawet ciekawie się czyta