Gra Marsylią vel Massilia

[Ituriel32]

W kampanii głównie przewagą militarną, ale w Germanii czy Afryce spokojnie pojedyncze armie wystarczały. Poza tym trochę poirytowany byłem więc chciałem szybko zakończyć, a nie lubię porzucać tuż przed metą. Dla przykładu u Rzymian czy Syrakuzan* podbiłem same miasta ze słabym garnizonem, bo armie były nie wiadomo gdzie, a te zwycięstwa wystarczyły do podpisania zadawalającego mnie wyniku czyli protektoratu nad nimi.

Bo mi się jakoś wierzyć nie chce, że ot tak można coś z tym zdziałać (chociaż i tak lepiej jest niż u Kimmeri).

Dlaczego? Bardzo fajna nacja na multi. A już w bitwach 3na3 lub 4na4 to już świetna. (Choć w kompanii wygląda to inaczej i pełnej armii zaprzysiężonych wspartej ciężką jazdą to bym nie pokonał, a o taką w kampanii nie trudno.)
Z Bosforem jest trochę gorzej bo do panowania nad konnymi łukami trzeba trochę wprawy. Poza tym dużo zależy od zasad i limitów na jakich grasz (jeśli grasz na jakiś). A w Kompanii nie jest tak najgorzej bo walczysz na wschodzie gdzie nie ma tylu dobrych mieczników.

[Arroyo]

207 tura. Brytania, Galia, Hiszpania i Galia Przedalpejska podporządkowały się nowej władzy, jaką jest Królestwo Massalii. Teraz ruszam na Bojów, a potem na Egipt i Galację. Co ciekawe Macedonia i Sparta całkowicie mnie zaskoczyły, zdołały podporządkować spory region. Galacja i Pergamon zahaczają już o granice Baktrii, a Bojowie dostają mocno w kość.
Przy okazji - poziom gravitas wodza - 457. Zdjęcie zrobione turę przed wbiciem 457 gravitas.


EDIT:

218 tura. Massalia:

Nadrenia zdobyta, szykuję się do wojny z Rzymem i Kimmerią. Obawiam się jednak, że będzie wojna z Bojami przy okazji. Staram się teraz wybić w gospodarce, bo zaczyna mi powoli brakować kasy i żywności. Macedonia została wchłonięta przez Bosporańskie Królestwo, a także i Sparta (stolica) padła jego ofiarą. W sumie podbój Ziem Bojów i Lugiów to nie byłby problem, ich armia jest dość słaba aktualnie. Bardziej obawiam się Kimmerii, Galacji i Pergamonu. Egipt musi być moim sprzymierzeńcem wojskowym mimo tego, że będzie ciężko. Wydaje mi się, że wszystkie te frakcje po DLC stały się potęgami, bo AI zaczyna wyprawiać takie nowe dziwoty, że aż banan się na twarzy pojawia.
PS. Rekord Gravitas można uznać za pobity.

[Samick]

Rok 180. Po ciężkich walkach złamałem plemiona galijskie, zatrzymałem pochód rzymski na północ, co im dobrze wyszło na południu, pomogłem ukatrupić Kartaginę z przyległościami, przekonałem do siebie plemiona iberyjskie (te, które nie chciały rozmawiać spotkał kiepski koniec), zawarłem sojusz z Syrakuzami, które ładnie rozłożyły się po mapie. Zaangażowanie się na południu sprawiło, że moje północne protektoraty poupadały albo zwróciły się przeciwko mnie (Helwetowie czy Sekwanowie). Niepewne okazały się sojusze z Galami, teraz męczę się z Arwernami, którzy mimo sojuszu obronnego zaatakowali mnie wprost w miękkie podbrzusze. Szczęście że mam w Iberii Galatów oraz jako taki spokój w regionie.

[Samick]

Przeżyłem kilka przewrotów. Wpierw Fryzowie rzucili się na mnie, za co ich sprowadziłem do roli państwa wasalnego, byli świetną tarczą przeciwko agresywnym Bojom. Bojowie i Cymbrowie dużo stracili na rzecz Fryzów. Potem Fryzowie stracili na rzecz Nerwiów i jakiś plemion galijskich, stąd decyzja o akcji pacyfikacyjnej. W rezultacie dotarłem do Morza Północnego i mogłem zacząć myśleć o podbojach Wysp. Bazę stanowili Icenowie z którymi zawarłem sojusz. Następnie w serii trzech wojen pokonałem trzy frakcje i ustanowiłem przyczółek z którego kontrolowałem tam sytuację. W między czasie doszło do rozwoju dyplomatycznego: Ateny, Sparta, Konfederacje Celtycka i Galijska, Macedonia, Arewakowie i parę innych mniejszych zawarło ze mną sojusze militarne. Postawiło to Egipt w tak złej pozycji, że bez walk zgodził się zostać moim protektoratem. Protektoratów było sporo, małych, nieznaczących, częstokroć walczących ze sobą przez co znikały i pojawiały się.

Zwycięstwo militarne, zawarte na drodze dyplomatycznej. Po raz kolejny widzimy że można.

Poziom: normalny.
Czas: 8,5 godziny (tak wiem, co to za przyjemność, bla bla bla bla bla bla bla bla bla).

Bawienie się w dyplomację i zawieranie wielu traktatów ma swoje wady. Przede wszystkim jest nim poszatkowanie prowincji. Ciężko jest wyspecjalizować je pod względem produkcji, optymalizacja leży. Przez całą grę nie przekroczyłem poziomi 30 punktów żywności! Stabilne 10-20 przez znakomitą większość gry. Ekspansywność greckiej kultury ułatwiło ujarzmianie i konwersję kulturową.

I ten dziwny roster jednostek, przestawić się nie mogłem.

[Gajusz Mariusz]

Ciągnie wilka do lasu. Czas odkurzyć Romka. Postanowiłem ruszyć ciekawą kampanię z racji otoczenia innymi kulturami na samym starcie.

[Gajusz Mariusz]

Zarywając kilka nocek zrobiłem zwycięstwo militarne w 159 turze. Najpierw wyszukiwałem słabych nacji celtyckich w Galii, które nie były powiązane sojuszami z innymi, samemu zawierając dobre stosunki z Arwenami. I powoli rozwijając swe państwo wchłaniałem je jedną po drugiej zaczynając od Wiwisków. Ponieważ Arawenowie byli potęgą chronili mnie od północy. Dobre stosunki z Rzymem i Syrakuzami wykorzystałem do wepchnięcia się w Genuę i wybicia wspólnych wrogów na zachodnim podejściu do Alp. Po stabilizacji kierunku płd-wsch. zająłem się powtórzeniem sytuacji z Galii w Iberii. Wykorzystując dobre stosunki z Luzytanami podbijałem wspólnych wrogów zbyt rozdrobnionych by ich dzielne armie miały dłuższy wpływ na nieuniknione. Wojna z Kartaginą też w okolicy była wszystkim na rękę co skrzętnie wykorzystałem. Wtedy pogorszyły się maksymalnie stosunki z Arwenami którzy wywołali wojnę. Niestety, dla nich było już na to trochę za późno. Mając wolną rękę na północy wyruszyłem na podbój Brytanii co w miarę szybko się zakończyło sukcesem bez większych trudności, mimo że jak nigdy w poprzednich kampaniach żadna z tamtejszych nacji nie chciała podpisać ze mną sojuszu militarnego, a na tym etapie handel i pon to już było dla mnie trochę mało. W tym czasie w ciągu kilku tur Ateny, Sparta i Egipt będące w jednym sojuszu podpisały ze mną po kolei sojusze militarne. Dodatkowo w tamtym regionie, właściwie od samego początku, sojuszem militarnym związane ze mną było Knossos. Mając wolną rękę w Iberii, Galii i silne poparcie we wschodniej części M Śródziemnego rozpocząłem wojnę z Rzymem i związanymi z nim Syrakuzami. Stosunki dyplomatyczne z nimi w tym czasie i tak były już napięte do granic. Korzystając z pomocy Wenetów którzy toczyli już wojnę z Rzymem (ten, trzeba zaznaczyć, ciągle był potęgą, co jest faktem na plus w porównaniu z pierwszymi kampaniami) ochoczo zrobiłem inwazję przez Alpy i desant na Korsyce oraz Sardynii. Bijąc się w Italii z Rzymem a w Afryce z Syrakuzami zrobiłem myk z Kartaginą, która ostała się z jednym regionem w Afryce Zach. i podpisałem z nią sojusz na co skwapliwie się zgodziła walcząc od początku z moimi nowymi przeciwnikami. Dodatkowo chcąc zagrozić tyłom Rzymu zrobiłem sojusz militarny z Konfederacją Iliryjską (która na szczęście nie toczyła wojen z moimi greckimi sojusznikami) i Skordyskami (ta sama uwaga). Zresztą Grecy byli wplatani w wojnę z ciągle bardzo silnymi Seleucydami i Odrysami które biły ich aż szkoda było patrzeć. Po pokonaniu Rzymu i Syrakuz (ich poselstwa co turę były wrzucane do studni )

zająłem się ratowaniem Aten przed Odrysami (Spartanie coś niechętnie wychodzili ze swojego kojca). Na koniec zająłem się Selkami na terenie dzisiejszej Turcji robiąc zamet na ich tyłach podpisując sojusze z Armenią, Kolchidą i Pontem. W tym czasie na północy obudzili się Swebowie, ale zaprawione armie radziły sobie i z tym przeciwnikiem. Kampania ciekawa. Z nowości u mnie było szerokie stosowanie w armiach szermierzy. Wcześniej poprzestawałem w nacjach helleńskich na hoplitach i falangitach. Oczywiście zasada: jedna armia ma dwie balisty ciągle u mnie na topie.

PS: Na koniec ukatrupiłem członka swego rodu, jakoś nigdy wcześniej nie przyszło mi to do głowy ale medalik do kolekcji zwyciężył . Także w tej kampanii w końcu się pilnowałem i mimo mojej manii grania bitew ręcznie to dopiero teraz zaliczyłem kampanię bez jednego automatu.

[Draken]

Jak zacząć grę Marsylią? Sojusz z Rzymem i regionalną potęgą i cierpliwe podbijanie Galii i Iberii?

Sent from my Nexus 5 using Tapatalk

[majkel]

Za chwilę właśnie zaczynam kampanię to będę składał raporty. To już czwarta. Poprzednich z różnych powodów nie kończyłem. Pamiętam jednak że za każdym razem musiałem wybrać czy sprzymierzyć się z Rzymem czy Kartaginą, co oczywiście doprowadzało w końcu do wojny z tym drugim. Ja na początku skupiam się na północy półwyspu iberyjskiego, jak szybko uderzysz to zdążysz przed Kartaginą. Potem można iść na Galię, zresztą lepiej mieć już jakieś dobre jednostki bo można dostać w tyłek.

[Ituriel32]

Różnie się to układa ale sojusz z Rzymem powinien być najbardziej stabilny (Galia + Brytania i/lub Hiszpania). Problemem Marsylii jest to że ma dobre jednostki początkowe i średnie, natomiast z elitarnymi jest słabo. Więc nie ważne w którą stronę się skierujesz, bo dasz czasz rozwinąć się sąsiadom z tej drugiej.