Tajemnice Albionu - Kampania

[Hadvar]

Karak Debgrung ponownie w rękach Druchii

Tura XVI:

Korzystając z zamieszania na południu i zachodzie, Mroczne Elfy pod wodzą Ereide Okrutnej ponownie przejęły Karak Debgrung, tym razem zabierając miasto z rąk jaszczuroludzi. Zadanie nie było trudne - trzeba było jedynie na nowo odkopać tunele prowadzące do miasta. Biorąc pod uwagę nieskończony potencjał fizyczny niewolników, szybko przekopano podziemne drogi tak by armia mogła nimi przejść. Skinki nie były zupełnie przygotowane na atak z tej strony. Druchii niezwykle szybko i bezstratnie pozbyli się wszelkiego oporu.

[Hadvar]

Mistrzowie Miecza Hoetha, gotowi do obrony Twierdzy Lenog

Tura XVI:

Ogromna armia Jaszczuroludzi ponownie stanęła przed Twierdzą Lenog. Tym razem jednak jej celem nie jest ratowanie ludności. Miejscowi doskonale wiedzą co oznacza przybycie Saurusów - śmierć i pożogę. Wysokie Elfy w międzyczasie zadbały o miasto - powstały tu koszary rekrutujące ludzi i szkolące ich we władaniu bronią. Wzmożone patrole straży i zwiększony garnizon miasta umożliwi podjęcie walki z wrogami. Oddział Mistrzów Miecza oraz Orły również przybyły by pomóc w obronie miasta. Największą nadzieję daje jednak obecność rebeliantów pod wodzą Halgira Salfdensena, który wraz z armią buntowniczą stanie do obrony miasta. Ta bitwa będzie miała decydujący wpływ na losy rdzennej ludności Albionu. Buntownicy to ostatnia nadzieja na wolność regionu. Ostatnia nadzieja na pokonanie wroga i życie w pokoju.

// Bitwa o Twierdzę Lenog. Mapa: Zamek Drakenhof. Atakujący: Daniel oraz osoba dowodząca Legionem Soteka. Obrońcy: Rancor, osoba dowodząca wojskami Imperium oraz osoba dowodząca wojskami Norski. Proszę o jak najszybsze rozegranie.

[Hadvar]

Bastiladon górujący nad polem bitwy

Tura XVI:

Po całym Albionie rozniosła się wieść o wielkim zwycięstwie Jaszczuroludzi w bitwie o twierdzę Lenog. Pomimo ogromnych sił dowodzonych przez Mistrza Wiedzy Tajemniej, złożonych z milicji miasta Lenog, buntowników walczących o wolność oraz orłów i Mistrzów Miecza Hoetha, wojsko to zostało rozgromione przez jaszczuroludzi których przewaga liczebna oraz taktyczna pozwoliła na odniesienie zwycięstwa. Teraz, gdy budynki twierdzy należą do jaszczuroludzi zgasła ostatnia iskierka nadziei. Bezbronni mieszkańcy szykują się na najgorsze, buntownicy uciekają w popłochu. Ostatnia garstka obrońców wycofała się do starego Wampirzego Pałacu, jednak ich opór zapewne nie przyniesie żadnych korzyści. Nadzieja na wolność Albionu pod przywództwem lokalnego kandydata na króla prysła ostatecznie, i zapisana zostanie na zawsze w kartach historii nie jako przegrana Elfów Wysokiego Rodu, lecz jako porażka całego Albionu i wielki cios w już wyczerpaną wojną Wyspę Mgieł.

[Hadvar]

"Strażnica Sigmara"

Tura XVII:

Książę Elektor Adelbert Sternheuer przyjął zakończenie budowy potężnego zamku, który całkowicie zamyka przejście przez Przełęcz. Został on nazwany na cześć największego bohatera ludzkości - Sigmara. Nazwa symbolizuje wieczną troskę Sigmara, jako Strażnika Ludzkości, o ludność Albionu. To z Północy zawsze nadchodzi niebezpieczeństwo, dlatego Zamek nazywany jest "Strażnicą".
Okoliczne Ziemie Przełęczy wraz ze "Strażnicą" zostały, według dekretu Książęcego, przekazane na własność Marszałkowi Kesselringowi. Książę podczas otwarcia zwrócił się do swojego zastępcy:
- Gilbercie! Jesteś największym obrońcą tej krainy. Znam Cię i wiem, że będziesz z szacunkiem i wiernością będziesz bronił tutejszych ziem. Chroń swych ludzi i pomagaj im, a odwdzięczą Ci się zawsze z nawiązką.

[Tomas]

Tura XVII

Południowo-zachodnia części wyspy została pogrążona w rozpaczy i tragedii. Nieustanne działania wojenne doprowadziły do zubożenia mieszkańców i masowej migracji do innych regionów. W wielu miejscach nie działa prawo co sprzyja powstawaniu wszelakich grup przestępczych.

//Spadek przychodu o 50% w Twierdzy Lenog, Głazowych Polach, Północnych Pustkowiach, Północnej Pieśni, Athel Yngra, Starym Cmentarzu i Athel Yenlui w wyniku wydarzeń z ostatnich tur. Na czas nieokreślony.

[Tomas]

Żądza krwi całkowicie zawładnęła sercem Kroqu-Gara. Mieszkańcy wyspy boją się go bardziej, niż wojowników chaosu czy sióstr rzezi.

Tura XVII


Konfrontacja długo wisiała w powietrzu. Kroqu-Gar bezrefleksyjnie morduje wszystkie istoty jakie staną mu na drodze. Co gorsza przed długi czas działo się to za pozwoleniem władz z Tor Eldoir i Neustadtu. Sojusznicy tolerowali jaszczury nie chcąc stracić tak potężnego sojusznika. Jednak w końcu miarka się przebrała, działania saurusów przebiły najśmielsze oczekiwania, a sojusz niegdyś uznawany za wieczny w chwilę się rozpadł. W tym momencie było wiadomo, że wojna jest tylko kwestią czasu. Jako pierwszy ruch wykonał Kroqu-Gar niszcząc należącą do Elfów Twierdzę Lenog. Torendil chcąc ratować beznadziejną sytuację na zachodnich rubieżach zebrał armię i ruszył do Głazowych Pól. W tym samym kierunku zmierzają jaszczuroludzie. Dzięki obecności smoków, ale przede wszystkim orłów w armii i dobrze przeprowadzonemu rozpoznaniu elfom udało się dostrzec przeciwnika z odległości kilkudziesięciu kilometrów i ustawić na uprzywilejowanej pozycji. Niebawem rozpocznie się bitwa...


// Bitwa o Głazowe Pola. Atakujący: Daniel, obrońca: Rancor. Mapa: Dzięki dobremu rozpoznaniu i dostrzeżeniu wojsk przeciwnika z daleka Rancor dostał możliwość wybrania mapy, która następnie zostanie zatwierdzona, bądź odrzucona przez MG.

[Hadvar]

Gleba! WAAAAAAGH!!! GLEBA!

Tura XVII:

Wysokie Elfy straciły już wiele ziem, droga była niebezpieczna i pełna wrogów. Podróż lądowa stała się niemożliwa, a armia książęca była daleko. Mimo to elfy zdecydowały się na wysłanie jednego ze smoków który miał spalić Obozowisko Zielonoskórych w centralnej części Albionu. Gad z radością wyleciał w przestworza siać pożogę i zniszczenie wśród wrogów. Gdy przybył do obozu, rozpoczął masową destrukcję. Nic nie mogło uchronić przed płomieniami, chyba że... Ziemianki, pełne wilgoci nory goblinów i orków które nie chciały płonąć. Deszczowy klimat wsypy powoduje wieczną wilgotność gleby. Chaty zielonoskórych nie podpalały się, płomienie raziły jedynie co niektóre zielone bestie które nie zdążyły ukryć się przed smokiem. Potwór nie dawał jednak za wygraną. Płonące ataki były ponawiane, aż do skutku. Wściekły smok nie był tym zrażony. Do czasu aż sprawy we własne ręce wzięli szaleni majsterkowiczowie goblinów. Do tej pory Norgliz Urwiucho stanowczo nie pozwalał na testowanie nowego prototypu katapulty strzelającej nocnymi goblinami na terenie obozu. Teraz chyba jednak nastał moment w którym jego zdanie nie ma znaczenia. Liny zostały naciągnięte, i machiny rozpoczęły brutalny ostrzał żywą amunicją. Mimo iż gobliny rozbijające się na ciele potwora nie robiły mu większej krzywdy niż skaleczenia, to bestia wystarczająco zniechęciła się do dalszego ataku. Zawróciła więc i poleciała jak najdalej od tej zapomnianej przez bogów dziury...

[Hadvar]

Słoneczny Smok siejący spustoszenie na polu bitwy

Tura XVII:

Zakończyła się jedna z największych i najkrwawszych bitew jakie Albiońskie ziemie kiedykolwiek widziały. Elfy Wysokiego Rodu oraz Jaszczuroludzie starli się w gigantycznym starciu na śmierć i życie. Ginęły skinki, saurusy, elfy, orły, a nawet bastiladony i smoki. Tak, nawet słoneczny smok przypłacił krwią i własnym życiem swoje zwycięstwo. Asurowie odnieśli zwycięstwo, ale jakim kosztem? Wieści o śmierci smoka dotarły aż do Caledoru. Krążą pogłoski że Książę Imrik z Caledoru jest pełen żalu po utracie kolejnego smoka których na Ulthuanie pozostało tak niewiele. Czy to może oznaczać koniec sojuszu między Torendilem a Imrikiem oraz całym Caledorem?

Jaszczuroludzie wykazali się jednak przezornością. Kroq'Gar wysłał do walki swoich generałów, a sam wraz z Tehenhuain'em postanowili wycofać się do Czarnej Góry, gdzie również udały się niedobitki z armii Xe'Allinel. Kroq'Gar został uznany przez wielu Saurusów za tchórza, jednak prawdą jest iż gdyby poległ w bitwie jego cała misja zakończyłaby się niepowodzeniem, a to oznaczałoby niezwykły chaos i wysoką szansę na klęskę całej ekspedycji.

[Hadvar]

Strażnica Sigmara, gotowa do obrony

Tura XVII:

Decyzja została podjęta. Einar Lodinson oraz Hargroth Błogosławiony ruszyli wraz ze swoimi armiami na mury fortu. Kopyta, żelazne buciory i wielkie odnóża mamutów trzęsły ziemią gdy horda szła do przodu. W tym czasie czarnoksiężnicy chaosu rozpoczęli tajemniczą inkantację. Kierowała nią kreatura która nie miała nic wspólnego ze światem materialnym. Bestia przypominająca humanoidalnego sępa, o fioletowym zabarwieniu piór, szyderczym i przenikliwym spojrzeniu dowodziła całej ceremonii. Gdy zaczęły się słowa, potwór również zabrał głos, który pomimo niewielkiej głośności słyszalny był w głowach wszystkich żywych istot w okolicy. Nagle, gdy stwór uderzył swoim kosturem zakończonym trzema mackami owiniętymi wokół czaszki o ziemię, brama w forcie zaczęła błyszczeć, po czym jej barwa zmieniła się na złotą. Po kilku chwilach jednak w ułamku sekundy złoto to w wyniku niezwykle dziwnej transformacji zmieniło się w piasek, który opadł na ziemię, pozostawiając pustą bramę. Widząc to Wojownicy Chaosu jak i Grasanci z Norski ruszyli dzikim pędem prosto na Strażnice Sigmara, nie bacząc na rozkazy dowództwa by atakować w szyku. Przyniosło to katastrofalne konsekwencje, gdyż pomimo odczytania przyszłości przez Pana Przemian, żołnierze zapomnieli o pułapkach które rozsiane były po całym wręcz polu. Wielu z nich wpadało w wilcze doły, jeszcze inni wpadali w ruchome piaski. Żołnierze imperium stacjonujący w górach puścili kamienne kule które staczając się z górskiego zbocza były niemożliwe do wyhamowania, raniąc i zabijając w ten sposób dziesiątki wojowników. Czy mimo to Legion Tzeentcha oraz Bjornlingowie dostaną twierdzę? Czy Sigmar i tym razem będzie miał pod opieką swoje dzieci?

// Bitwa o Strażnicę Sigmara. Atakujący: Kasztan i Rejzel. Obrońca: Turek. Mapa: ,,Akendorf - Imperium'' (z sekcji Oblężenie).

[Hadvar]

Tura XVII:

A więc stało się. Wojska Zła przygotowują się do ataku. Sam Książę dołączył do bitwy na Murach Strażnicy, aby podnosić morale swoich żołnierzy. Wszyscy, pod przewodnictwem Acrykapłana Ebbona Nimitza, modlili się na Murach do Sigmara, aby dodał im siły i wiary w zwycięstwo:

Sigmar - nasz pan!
Pomoże nam!
Proch i cel - pal!
Tarcza i stal!
Zło zginie zaraz,
Zagrzmi Ghal-Maraz!

Niecne jestestwo, magii zepsucie,
I podłych ludzi bezecne knucie.
Korupcję, słabość i żądzę złota.
Zniszczy to wszystko potęga młota!

W bitwę i naprzód - wyrwać zwycięstwo!
Niech każdy wierność okaże, męstwo!
Na wrogów naszych wnet spadnie kara,
Niech gniew nasz będzie gniewem Sigmara!

Sigmar - nasz bóg! Zwali ich z nóg!
Imperium wrogi Wnet pójdą w nogi!
Zło zginie zaraz, Zagrzmi Ghal-Maraz!

Jeśli ducha dziś wyzionę Pomnij, Panie, na mą żonę,
Otocz łaską ją, opieką, Ochroń dom nasz Twą kometą.

Neuland - nasz dom! Stolica i tron!
Bronim go będziem aż wróg ziemię jeść będzie!