Tak, ilość prowincji dla mnie jest największym minusem NTW. :? Za to wielkim plusem był system wyniszczenia zimowego. Wobec zainteresowania u mnie także tą epoką właściwie każde państwo ma swoje klimaty i warte jest nim grania. Czytałem opinie o NTW jako dodatku do ETW. Dla mnie stanowczo "wybił się na niepodległość"
"Będziemy walczyć na plażach, na polach, na ulicach. Będziemy walczyć na wzgórzach. Nigdy się nie poddamy!!!" Winston Churchill
"Godna śmierć wystarczy za nagrodę."
"Spartanie nie pytają ilu, tylko gdzie?" Agis II
Dla mnie nazywanie Napoleona dodatkiem do Empire to czysta herezja. Choć w sumie gdyby wszystkie dodatki tak wyglądały to wątpię aby ktoś narzekał
"Nie jest umarłym ten, który spoczywa wiekami, nawet śmierć może umrzeć wraz z dziwnymi eonami"
Tylko Ci się o uszy obiło? 0_oZamieszczone przez Wald
coś o los infernos picadores mi się obiło o uszyo Lansjerach Nadwiślańskich?
Porównując singla Ntw do Etw no to nie ma się nad czym zastanawiać, NTW .
Główny ból to ten brak prowincji, szkoda, że większość mapy można szybko podbić. : /
Proponuję wycieczkę do którejś grupy rekonstrukcyjnej pułków ułańskich przedwojennej Polski, oni Tobie wszystko opowiedzą w najdrobniejszych szczegółach.
Nie tylko o uszy ale i o oczy też.
Napoleon bardzo mi sie podoba i czekam na Napoleona 2
Wszak sam Napoleon twierdził że nikt tak nie robi lancą jak polscy kawalerzyści i gdy zaczął tworzyć pułki lansjerów to jako nauczycieli kazał sprowadzić naszych z innych oddziałów, by przekazali swą wiedzę rekrutom.
"Czyż nie wydaje się wam, że mam powód do płaczu, jeżeli Aleksander będąc w moim wieku panował już nad tylu ludami, a ja nie dokonałem jeszcze ani jednego sławnego czynu?" - Gajusz Juliusz Cezar
Witajcie,
Czterdzieści godzin spędzonych w świecie Napoleona pozwoliło mi wyrobić sobie pewne zdanie na jego temat. Na początku muszę stwierdzić, że jest to dopiero moja trzecia odsłona serii TW, w którą grałem dłużej niż nic. W tym gronie znajduje się także Empire:TW, do którego najbardziej odpowiada mi określenie bety Napoleona:TW. Tak więc potraktowałem N:TW jako całkiem nową grę, kolejną (dla mnie po Medievalu 2) z serii, z którą przyszło się zmierzyć.
Na początek mocne strony.
Pierwszą rzeczą są pomysły, których mi brakowało wcześniej: technologie, uzupełnienia, budynki rozsiane po całych prowincjach, lepsza dyplomacja, jednoczesne budowanie w miastach, etc. Jest tego naprawdę dużo, jednak przyznaję, że to wszystko blaknie w konfrontacji z tym, co mnie od kilku dni... frustruje.
Poniższa opinia dotyczy tylko singla. Na multi nie mam niestety czasu. Tak więc gram Kampanie Napoleońskie. Aby wdrożyć się w grę stopniuję sobie poziom trudności po każdej udanej kampanii. W końcu wyszło mi granie w "Rosję" (1805-1812) na vh/vh i dzieją się rzeczy nieprawdopodobne.
Po pierwsze, mapa świata. Przeciwnik jest mocny, myślący, uważny, przewidujący - to mi się bardzo podoba. Niestety! Mieć tyle wojska, co Prusy, Austria, Wielka Brytania i Rosja - dla normalnego człowieka jest to nieprawdopodobne. Już po pierwszych 2-3 turach głowiłem się, co tu zrobić, żeby uderzyć na Prusaka, który blokuje każdy most do swej prowincji pełną armią. Z tego, co udało mi się wywnioskować, to różnica jest taka w AI, że komputer ma mniejsze koszty utrzymania jednostek w poziomie trudności vh. Czy to się zgadza? Niestety poziom trudny nie stanowi w tej kwestii aż takiego wyzwania. Za to poziom bardzo trudny jest pod tym względem nienormalny.
To jednak nic w porównaniu z bitwami. Fakt, nie jestem drugim Napoleonem i nigdy nie będę. Jednak widziałem kilka akcji, które nie dają mi spokoju. Postaram się je przybliżyć.
Pierwsze doświadczenie, starcie piechoty w deszczu. Występuje duże ryzyko niewypałów.
Po mojej stronie 10 jednostek Fizylierów po 120 osób (maks., wielkość jednostek Duża). (1200 ludzi)
Po stronie pruskiej 6 jednostek Piechoty Liniowej, 2 jednostki Milicji (Landwery bodajże) oraz 2 jednostki Fizylierów Pruskich. (1140 ludzi)
Wynik: wygrana Prus.
Straty po stronie francuskiej: 1200
Straty po stronie pruskiej: 40
To była ważna bitwa (jak każda w tej grze
Drugie starcie. Zanim Wielka Brytania zdążyła zareagować na to, co się dzieje, w moich rękach była już Dublin oraz Edynburg. Osadziłem wojsko w tym drugim i czekałem na odparcie ataku. Byłem oblegany i wyszedłem naprzeciw agresorowi (a może i obrońcy?). Standardowa armia przeciwnika, czyli piechota (10 jednostek, mieszana Milicja z Muszkieterami), działa i konnica do ich obrony.
Dzięki manewrom swojej lekkiej konnicy wyeliminowałem działa, konnicę wroga, a niemiły generał zginął od przypadkowej kuli armatniej. Piechota nie miała nic do stracenia, więc ruszyła na moje pozycje.
Moje wojsko to Fizylierzy liniowi w sile 4 jednostek, 3 oddziały Milicji oraz 2 oddziały uzbrojonych mieszkańców poprzetykane 5 oddziałami artylerii (w sumie 20 dział, 2x 8-funtowe, 3x 6-funtowe). Szyk tak rozciągnięty, aby był dopasowany do ilości wrażego woja w formacji: piechota - artyleria - piechota - artyleria - piechota...
Rezultat tego starcia jest taki, że ci nacierający Brytyjczycy bez generała, bez wsparcia idący pod stałym ostrzałem armat, idący na lekkie wzniesienie, idący wprost na lufy muszkietów i armat prawie wygrywają w tym starciu: zanim ich przepędzę (tak, przepędzę - nie wybiję do nogi), zostaje mi 20 Fizylierów, 50 milicjantów i 2 jednostki sprawnych dział.
Przeciwnik strzela i strzela. Po jego salwach ginie nawet do 20 moich żołnierzy naraz, kiedy Francuzi potrafią za jednym zamachem (w tym starciu) powalić do 10 chłopów jednocześnie. Z fartem. Nie wspominając o wsparciu artylerii. Lub jego faktycznym braku. W pewnym momencie doszło do rękoczynu. Wysłałem jednych Fizylierów i jedną Milicję na jedną Milicję Brytyjską, która miała obniżone morale (tak na 40%). Przyglądałem się temu i w pewnym momencie wróg dostał zastrzyk morale taki, że podniosło się ono na 90%. A był to przedostatni oddział, jaki im został.
Uważam, że nie jest to wyzywające. To raczej frustrujące.
I jeszcze jeden drobny przykład. Podobna bitwa jak powyżej, też wyjście naprzeciw oblężenia. Piechota wroga przepędzona. Zostają 3 oddziały wrogiej artylerii. Przeciw mojej prawie nienaruszonej armii (morale spadło zanim doszli na odległość strzału z muszkietu). Zanim okrążyłem tę artylerię, skończył się czas na bitwę. Bitwa przegrana...
Nie uważam swoich umiejętności za specjalnie wysokie, ale w takich przypadkach jak wyżej stwierdzam, że kilka rzeczy jest mocno przesadzonych. Jeśli istnieją sposoby na zniwelowanie tego wrażenia (może w Wielkiej Kampanii inną nacją będzie lepiej?), dajcie znać.
Sposób jest jeden - zmniejszyć trudność samych bitew.
NTW ma dla mnie jedną, za to bardzo dużą wadę - za małą ilość grywalnych nacji w kampanii single.
Tu zgadzam się. Mogło być więcej nacji np. Turcję, Hiszpanię i ze dwie małe, a tak to trochę słabo jest bo tylko pięć krajów. Gram na odblokowanych wszystkich nacjach ale tam Muzułmanie są zabugowani.
Śmierć to Twoje przeznaczenie.
A poza tym sądzę, że Rzym należy zniszczyć.
KABANOS to taka kiełbaska i zespół muzyczny, oba polecam.
Jeśli nie musisz czegoś zrobić, to nie rób. Ale jeśli już musisz, to zrób to szybko.
Ogólnie strasznie szkoda, że nie dostaliśmy narzędzi do edycji mapy jak to miało miejsce w przypadku Shogun 2 bo moglibyśmy liczyć na naprawdę epickie modyfikacje.. Bo kilku latach grania mapka wydaje się dosyć małaCo do nacji to twórcy wybrali te najważniejsze.
"Nie jest umarłym ten, który spoczywa wiekami, nawet śmierć może umrzeć wraz z dziwnymi eonami"
Uprawnienia umieszczania postów
Odpowiedz z cytatem
