The Last Kingdom - Dyskusja ogólna

[wino]

Wersja 4.1 jest w wątku DOWNLOAD. Tam jest też instrukcja i opis.

[Araven]

Wersja 4.3 jest w poście 454 na 46 stronie niniejszego wątku.

[Zormar Rivaks]

Wersja 4.3 jest w poście 454 na 46 stronie niniejszego wątku.

4.3 Akurat znalazłem, ale dziękuję .

Wersja 4.1 jest w wątku DOWNLOAD. Tam jest też instrukcja i opis.

Znalazłem. Bardzo dziękuję za pomoc .

[Araven]

Wino wrzuć do linków także i 4.3 z opisem instalacji. Bo to już wielki krok do przodu.

[wino]

No myślałem nad tym, ale ciągle coś zmieniam i nie chce mi się tak co chwile dawać nowych opisów Ok, coś zaraz wykombinuję

[Zormar Rivaks]

Pograłem chwilę i muszę powiedzieć, że gra się świetnie. Frakcje nie są wielkie, przez co trzeba grać bardzo ostrożnie i jeden nieostrożny ruch może poskutkować wręcz natychmiastową klęską (jak tej frakcji na M - niebieski kolorek - ponieważ wyhaczyłem okazję, że przeciwnik wyszedł większością sił ze stolicy, no to siup szpiega i akurat udało się, że otworzył bramę, nocny atak i stolica zdobyta. W następnej turze dołączyło Wessex i zajęło kolejne miasto.).

Do tego kocham to, że nie ma praktycznie jazdy (Wyspy Brytyjskie), a tym samym mogę się skupić na tym co najbardziej lubię, czyli starcia piechoty.

Gram tym walijskim królestwem. Początkowo bardzo się bałem podejmować jakieś agresywniejsze akcje poprzez bezpośrednią bliskość innych frakcji i mocnych rebeliantów. Niemniej udało się ich pokonać i rozszerzyć troszeczkę granice. Obecnie jest dobrze, ale obawiam się Nortumbrii, że i wejdzie od północy, a ci fioletowi od wschodu (albo Wessex zdradzi nasz sojusz i mi wjedzie w brzuch).

Jest to moja pierwsza gra w tego moda, dlatego też gram na poziomie trudności średnim, ale jak już go w miarę opanuję to przeskoczę na wyższe poziomy trudności.

Przy okazji: Jakimi frakcjami waszym zdaniem gra się najciekawiej? Wiem, że jest to kwestia bardzo subiektywna, niemniej ciekawy mnie zdanie większych wyjadaczy w tego moda

[wino]

Ja mam takie podejście, że nie lubię strat, jakichkolwiek. Tym samym grając w każdego moda zawsze najpierw stawiam na rozwój państwa i jego obronę, a dopiero po ustabilizowaniu państwa i finansów biorę się za podboje. To podejście do strategii objawia się też w taktyce, gdzie zawsze lubiłem dobrych łuczników (zabijają nie ponosząc strat) oraz jazdę, którą zajeżdżam tyły wroga. W tym modzie więc idealne dla mnie jest Królestwo Gwyneddu Gienek to oddział jazdy, zaś Saethwyr to istny szwadron śmierci Piechotę mają słabą, ale mało z niej korzystam, gdyż przed łucznikami stawiam włóczników, którzy biorą na siebie natarcie wroga. Łucznicy więc sieją śmierć, a jak wróg dojdzie do włóczników, to częstuję ich jazdą od tyłu Straty mam więc z reguły tylko wśród szybko i tanio przeszkalanych włóczników. Drugą fajną nacją są dla mnie Normanowie, którzy również mają dobrych łuczników i gienka na koniu (choć zastanawiam się czy nie zmienić im na oddział piechoty, bo chyba są zbyt przepakowani). Również Vestfold z Hladir Bowmenami i Frankowie są fajni. Szkoda, że oszczepnicy są w medku dość kiepską jednostką, bo może wtedy też lubiłbym grać frakcjami Gaelickimi. Z kolei odwrotnie niż Ty najmniej lubię pojedynki piechoty, bo zawsze ponoszą oni duże straty, więc najmniej lubię frakcje anglosaskie.

[Araven]

Ja walczę głównie na automacie. Czasem bitwy dla klimatu ręcznie. Piechota Walijczyków jest groźna celtyccy możni zwłaszcza. Nie tak silna jak Anglosasów, ale ja miałem Gwynedem armie z lepszych włóczników, plus piechota z dwuręcznymi toporami i celtyckich możnych + Saethwyr i oszczepnicy i te armie- nieźle na automacie wymiatały. Plus wzmocnienie regionalne.

[Zormar Rivaks]

Ja walczę głównie na automacie. Czasem bitwy dla klimatu ręcznie. Piechota Walijczyków jest groźna celtyccy możni zwłaszcza. Nie tak silna jak Anglosasów, ale ja miałem Gwynedem armie z lepszych włóczników, plus piechota z dwuręcznymi toporami i celtyckich możnych + Saethwyr i oszczepnicy i te armie- nieźle na automacie wymiatały. Plus wzmocnienie regionalne.

Właśnie taką armią do tej pory się bawiłem (musiałem trochę porozsyłać po miastach, by utrzymać jako takie obstawienie garnizonów).

najpierw stawiam na rozwój państwa i jego obronę, a dopiero po ustabilizowaniu państwa i finansów biorę się za podboje.

W sumie mamy podobnie, aczkolwiek ja lubię taktykę w stylu: Łucznicy z przodu strzelają ile wlezie. Wróg się zbliża. Zza łuczników wybiegają włócznicy/miecznicy. Na flankach żołnierze z dwuręczną bronią i mocną szarżą, która załamuje morale. Od tyłu walnąć jazdą i nie ma bata, że coś się nie złamie.

W sumie taką taktykę wyrobiłem sobie grając Danią w podstawkę, gdzie armią z Huskarlów i Wikingów w liczbie około 1500 bodajże rozbiłem 2 armie Cesarstwa o liczbie 2,5k.

Jeszcze co do gry strice obronnej to uwielbiam bronić zamków. Jeszcze ani razu nie przegrałem stosując taktykę: Kocioł w samej bramie + wyjazd tyłami/bokami miasta konnicą i kąsanie drugiej strony bramy.

Wracając jednak do The Last Kingdom to zauważyłem dość irytującą taktykę komputera (którą sam zacząłem stosować), a mianowicie spam bardów na ziemie przeciwnika, by odciąć go od możliwości werbunku jednostek. Nie zauważyłem tego w porę i przez chwilę miałem problem, ale szybko udało mi się odzyskać kontrolę. Teraz sam tak robię, by destabilizować frakcje ościenne i przygotować je do przejęcia.

[wino]

Do walki z bardami masz zabójców