Uploaded with ImageShack.us
wrozba nowogrodu, czyli nocne marki ksiecia kijowskiego
Mgla. bezbrzezne lasy. wilgoc w powietrzu.mieka lesna sciolka pachnaca grzybem i zeszlorocznym listowiem
rozlewala sie wszedzie posrod gwstwiny drzew. mgla. wilgoc. cisza. wieczor. ptaki poderwaly sie w ostatnim tego dnia
kongregacie i chaotycznie lopoczac pomiedzy bukami debami i olchami wyspiewywaly przerozne dziwieki. niektore wolaly
rzewnie, smetnie, powoli. jakby na smierc,na zachod slonca, inne radosnie i piskliwie,aczkolwiek slyszalne w ich
swiergocie bylo zmecznenie po calodziennym darciu dzoba,ktore to darcie nie dawalo spokoju Vsielowodowi.
-zasrana ich mac!-mruknal pod wasem stary rusin.- cala zwierzyne splosza i caly dzien lazenia po mokradlach w gnoju
po kolana w pizdziec. -wnioskowal z wyrazna elokwencja wasacz.
siedzial w uroczysku ladnych pare godzin,byl niezmiernie zmeczony. noc zagladala do riazanskiego boru.
-dupe sobie odmocze,cholera jasna- kontynuowal wywod, sam do siebie gaworzac. wyczerpanie bralo gore- co jakis czas
lapal sie, ze przysypia ze spuszczona glowa, a po dlugasnej i krzaczastej brodzie, niczym bo dlugasnych
pnaczach bluszczu poczely sie wspinac przeroznego rodzaju owady pod dowodztwem ogromych lesnych mrowek, ktore to
doszly do wniosku ze wartoby zalozyc nowe mrowisko w tak idealnym, brudnym i smierdzacym miejscu jakim byly okolice
glowy Vsiewoloda,a docelowo jego broda,na ktorej to nie jeden bizantyjski grzebien polamal sobie zeby, a ktora golil
ow za pomoca dlugiego noza.mozna bylo ja ciac niczym ciasto. nooo w kazdym razie jak cialo stale,jednolite.
-nie jest dobrze.. jesli tu przysne lesne dudki moga mnie boraka porwac, szkubnac i nie wiadomo co jeszcze zrobic..
trzeba mi wodki!
po czym siegnal do sakwy, wydobyl z niej pokaznych rozmiarow skurzany kublak. chwile mocowal sie zkorkiem, ktory
stawial zacietyopor broniac cennej zawartosci przed chamskim ryjem. przeklenstwa jaie spadly na ow korek, niejedna
tesciowa by mogly przyozdobic. szczegolnie pod jej nieobecnosc, gdy ziec pije z przyjacielem.
rusin zalyczyl ochoczo. raz i drugi. i trzeci.- ucha cha cha! chrzaknal i poklepal sie po bokach.zalyczyl czwarty
i piaty raz.- nah! swieta Maryjo, toz jest przednia woda. a tu ci zima coby jeszcze kapkie. mgla gestniala. ponury,
zimny opar unosilsie smetnie znad ziemii przybierajac przedziwne ksztalty. rusin zadumal sie i obserwowal z
podziwem sylwetki-twory mgly. filozofoczny wyraz twarzy byl efektem sporej dawwki okowitej. w sumie ksztalty
ktore przybierala mgla rowniez. sciagnal futrzana czapke i cisnal na ziemie. przetarl wielka dlonia twaz,
podniosl wzrok.
-pantokratoriosie!- krzyknal i upadl na kolana, jak kloc drewna. jego oczom ukazala sie posrod drzew sylwetka.
mgla jakby stezala i przybrala stozkowy ksztalt. coraz bardziej wyrazne ksztalty formowaly niewidzialne rece
natury. delikatne,misterne, miekkie i necace. ukazala mu sie nimfa. nagie widmo pieknej kobiety. prawie przezroczyste
cialo bylo cudowej lekkiej i zwiewnej urody. dlugie falujace przy kazdym ruchu wlosy, niczym babie lato opadaly
luzno na ramiona i przykrywaly skromnie idealnej foremnosci piersi, unoszace sie nerwowym tchnieniem. wdziek boski
miala talia jak u lani hasajacej w dziweiczej puszczy, talia, ktorej centralny punkt stanowil malutki, nieopisanie
necacy pepek. biodra, uda,nogi byly niebainskiego ksztaltu, tak silne, idealne w proporcji,tetniace zyciem i
porzadaniem. ukazala sie. stanela. zrobila krok,po nim nastepny.
-jasna dupa! - pomyslal vsiewolod.- przetarl po raz wtoryoczy,ale obraz nie znikl.- cuda,nei wiada.wstal.
poprawil pasa. pogladzil wspaniala brode. co slutkowalo chwilowym zachwnianiem rownowagi,po chwili jednak
opanowanym przypomocy baletniczo rozlozoych rak na wysokosci pasa.
nimfa kroczyla z gracja, jakby wogole nie dotykala ziemii.kipiala magia tajemnica grozba i porzadaniem.
vsiewolod az za dobrze to odczul i zawstydzil sie spogladajac sobie pomiedzy nogi. uspokoil sie. alkochol zrobil
swoje. - o wa! nie poddam sie tak latwo!- pomyslal.przystawil buklak i pociagnal
ku jego przerazeniu okazalo sie ze manierka nie jest jednak tak pojemna jak sie wprzodywydawalo i lada moment
mialo zaswiecic dno. wyprowadzony tym spostrzezeniem z rownowagi vsiewolod po dokonczeniu trunku cisnal manierke
w krzaki z wyrazna dezaprobata i oburzeniem na wszystko. - Kurwa!- sapnal.i juz juz mial dalej kontynuowac swoj
wywod gdy wtem w krzakach cos zaszuscilo. skrobotnelo. nieprzebyty gaszcz zawirowal w naglych spazmach, jakgdyb
cos nim targalo. - hmmm- zastanowil sie vsiewolod jednym okiem lypiac na kuszaca nimfe egzaltycznie
prezaca swe boskie cialo.- hmmm- zrobil to znowu tym razem skrobiac sie za tlustym
uchem. jednak jego zdolnosc analizy sytuacji niebezpiecznie spadla. juz,juz sie zblizal to emanujacem erotyzmem
nimfy, gdy z ostawionych samym sobie krzakow dobiegl przerazajacy ryk, po czym ukazal sie ogromny niedzwiedz.
zebiska jak szesnascie nozy wystawaly zpaszczy,a zbroje w stalowe pazury lapska byly gotowe rozerwac kazdego
kto wszedl mu w droge. nie wiadomo czy niedzwiedz mial rowniez cheke nanimfe, czy tez oddawal przetrawiny w krzakach
wkazdym razie vsiewolod stanal mu na drodze.
strach szybko wzbieral w rusinie. czul jak rosnaca kula przerazenia
rodziera mu piersi przeciska siedo krtani i zamienia w przerazliwy wysoki pisk. nogi chwilowo odmowily posluszenstwa.
stal jak wmurowany. nie byl w stanie nic zrobic,ruszyc zadna czescia ciala. jedna ktorej nie katrolowal wtym
momencie ruszyla sie samoistnie. wszystko to trwalo kilka sekund. -swieta Zofio, Metody i Konstantynie!-
wrzeszczal vsiewolod zaslaniajac niezdarnie twaz rekoma.niedzwiedz mimo poteznej budowy i niezlego sadelka w kilki
susach znalazl byl sie przy naszym brodaczu. rozdziawil paszcze i ryknal z sil calych,tak, ze caly bor chyba slyszal,
jednak stary rusin stal niewzruszony! dlaczego? otoz gdy opanowal pierwszy atak strachu,ktorygo sparalizowal,
chcial uskoczyc w bok,jednak w iscie panterzym susie zaplatal sie w tarnine i innego rodzaju lesne duperele, co
skutecznie uniemozliwilo mu ruch. nimfa przystanela i przygladala sie. rusin spostrzegl to i od razu sie opamietal.
uchwycil lezacy opodal krotki oszczep i chcac nie chcac musial przyjac niedzwiedzia na miejscu. wzrok nimfy wyrazal
jedno. wyrazal pogarde dla brodacza. oczy tak piekne, tak kochane tak mistyczne, blyszczace, intrygujace, tym bardziej
wyrazaly uczucia,czesto milosne, zyciodajne, energodajne, a gdy byly to uczucia takie, jakimi obdarzony zostal
vsiewolod, zasadniczo, zyc sie odechciewalo, lub jak bywalo w przypadkach wielkich wojownikow, ambicja ihonor
motywowaly by zmienic ten wzrok i pogarde zen wybyc swoja dzielnoscia postawy i hardoscia cnoty. koniec koncow
nimfa splotla rece na jedrnych piersiach i przenoszac ciezar ciala na jedna noge, druga szybciutko tupala.raz
po raz odrzucala w tyl ksiezycowe wlosy energicznym, zrebaczym ruchem glowy.
-heee - weschnal i po chwili dodal-przepierdolone...spojzal w kierunku swojej oblubienicy, splunal w dlonie,
tzn zamierzeniu w dlonie,jednak ciezko bylo mu w nie trafic tak znikoma iloscia sliny i w stanie tegiego zmeczenia
tak, ze po kilku probach zaprzestal. chwycil oszczepik silniej i zaparl sie w nogach.
niedzwiedz natarl z impetem, chcac uchwycic brodacza i rozszarpac w swych mocarnych ramionach. doswiadczony mysliwy
nie mial jednak w tym starciu wiekszych szans.zamachnal sie oszczepikiem- chybil. niedzwiedz uderzyl go lapami
w ramiona i klatke piersiowa. uderzenie rozszarpalo skurzany kubrak.strozki ciemnej krwi pociekly po jego spotnialych
bokach.- to koniec!- panikowal rus. zerknal znowu w kierunku nimfy. ta widzac jego blagalny wzrok machnela reka i
juz miala odwrocic sie na piecie. wtedy to ( wszystko trwa w ulamkach sekund)niedzwiedz zaszarzowal raz drugi.
vsiewolod widzac z profilu jej nagie cudne cialo westchnal i mysl jak blyskawica przemknela mu przez mysl.
-o nie! tak latwo cie nie strace... ( tu jest wersja ocenzurowana, gdyz moga to czytac nieletni ) ... a ty bedziesz
jeczec!- momentalnie samopobudzony rus zamachnal sie oszczepikiem i klul niedziwedziaw korpus! o dziwo trafil
tak, ze niedziwedz zaskowyczal jak zywcem ze skury obdzieranytargnal sie w tyl i wpadl w kepe krzakow. nimfa stala
z rozdziawionymi delikatnymi rozowo-niebieskimi ustami i szerokimi jak spodki gwiezdzistymi oczyma. zatrzymala sie
w pol kroku i postapila ku rusowi, ktory momentalnie zaczal sie zmagac z wszedobylskimi galazkami tarniny i wil sie
przy tym jak wegorz. nic jednak zmagania nie daly. ale sytuacja zdawala sie jasna. nimfa jest jego. idzie
juz czuje jej aromatyczna won, juz czuje jej oddech juz wyciaga rece... niedziwedz byl szybszy- naskoczyl na
vsiewoloda i pierwszy dopadl jego twarzy! rzucil sie nan i zaczal kasac lizach chrapac i drapac go po plecach ramionach
i calym ciele, a na dodatek strasznie smierdzialo mu z ryja padlina. duszac sie i unikajac niedzwiedziego tchu
pomyslal - co tojest!!
Odpowiedz z cytatem
