Bardzo zgrabne połączenie Intouchables, Black Swan opisane z perspektywy użytej w Chce się żyć. Świetnie zagrany, pozytywny mimo problematyki niepełnosprawności.
Film opowiada w gruncie rzeczy 3 historie zaś narratorem jest dziewczyna z porażeniem mózgowym (zabieg z Chce się żyć).
1. Jest właśnie życie codzienne a bardziej wewnętrzne Natki. Mimo niepełnosprawności fabuła jest tak nakreślona, że nie sposób jej nie lubić i sympatyzować z nią zwłaszcza, że tutaj wjeżdża motyw z "nietykalnych" w postaci Kingi Preis, czyli przebojowej, otwartej 40stki, która ma mnóstwo życia w sobie i energii i młoda przy niej odżywa a nie jest traktowana jak warzywo, chodzą na podryw i tak jak powiedziałem taka polska wersja francuskiej komedii.
2. To wątek jej ślicznej siostry robiącej karierę w balecie (ta brunetka). Perfekcjonistka, skupiona tylko na karierze, z czasem olewająca rodzinę doznająca kontuzji. Bylismy na premierze, to Joannę spotkałem na żywo i równie dobrze wyglądała. Mega uśmiechnięta, pozytywna. I WYSOKA, z 180 cm jak nie lepiej miała
media_cache_article-cover_2023_09_image002_650d4fd212c8d.jpg
Najzabawniejsze jest to, że mimo iż w ta brunetka jest teoretycznie w filmie na lepszej pozycji to jednak fabuła jest skonsturowana tak, że to jej widz bardziej współczuje. Motyw czarnego łabędzia się kłania.
3. Co jest totalną RZADKOŚĆIĄ to motyw SAMOTNEGO MĘŻCZYZNY, KTÓREGO OPUŚCIŁA ŻONA, wychowującego jak najlepiej potrafi swoje córki... W sfewminizowanym społeczeństwie, gdzie laskom się kładzie do łbów, że faceci to świnie i te wszystkie wysrywy wyborczej z wyoskich obcasów albo newseeków taki obraz mężczyzny w filmie to raczej rzadkość. I to do tego w pozytywnym świetle przedstawionego a kobietę - jego żonę już nie. Od czasów "TATO" z Lindą (swoją drogą świetny film) nie widziałem czegoś takiego.
Podsumowując, urocza historia, przedstawiającą PRZEJEBANE życie ludzi z porazniem, którzy są wśród nas ale nie w taki infantylny, okropny, odrażający sposób jak wieloryb, który również opowiadał o chorobie. Tutaj dostaje się może i naiwną historię, wzruszającą ale i z pozytywnym przesłaniem o tym, że nawet jak masz chujowo w życiu, to wciąż są cele dla których warto się starać i ludzie obok Ciebie, którym na Tobie zależy.
BARDZO POLECAM!
Zamieszczone przez odi.profanum
Było kilka niezłych scen. Zwłaszcza jak wywozili te bomby z poligonu i Op się pyta Groovsa, czy będzie informowany co do dalszych losów. A on tak "no no, zadzwonimy do Pana" tak dobitnie dając muznać, że ma go już w dupie bo dał to co miał dać i nie jest już potrzebny. Albo rozmowa Opa z Trumanem granego przez G. Oldmana)
Odpowiedz z cytatem
.
)
