Gen. Robert E. Lee (krótszy post)
Robert E. Lee urodził się w 1807 r. w Stafford Hall w Wirginii w szanowanej powszechnie rodzinie. W roku 1829 ukończył akademię West Point z niemal najwyższym wynikiem z 46-osobowej grupy. Brał udział w wojnie amerykańsko-meksykańskiej, gdzie został ranny. W latach 1852-55 był rektorem w West Point, a w październiku 1859 roku oddelegowano go do stłumienia abolicjonistycznej rebelii. Choć był przeciwnikiem secesji jego rodzimego stanu, odrzucił on propozycję prezydenta Abrahama Lincolna, by zostać dowódcą sił unionistycznych.
Został za to dowódcą stanowych sił zbrojnych w randze generała dywizji oraz doradcą wojskowym przy Jeffersonie Davisie. Dołączył zatem do konfederatów, którymi dowodził podczas zwycięstw w bitwie siedmiodniowej, walkom nad Bull Run oraz Fredericksburgiem i Chancellorsville.
Klęski nad Antietam i pod Gettysburgiem zmusiły z czasem wojska konfederatów do obrony. Od 1864 r. tj. rozpoczęcia przez gen. Granta "kampanii kontynentalnej" oddziały Południa zadawały Północy ciężkie straty, lecz nie miały czym zastępować rannych i zabitych. W czerwcu 1864 r. objął dowodzenie obroną Petersburga, a w 1865 r. otrzymał awans na głównodowodzącego wszystkich sił Konfederacji.
Pomimo klęski Południa i gen. Roberta Lee w wojnie secesyjnej, został on rektorem college'u w Washington and Lee University w Lexington w 1865 r. W roku 1870 zmarł wskutek powikłań pozawałowych. Obywatelstwo przywrócono mu dopiero w 1975 r., a do dziś jest jedną z najbarwniejszych postaci USA.
Opracowanie:
"Bitwa pod Petersburgiem 1864-1865" aut. Ron Field