Lwie Serce
27-05-2015, 16:24
Surija al-Samanid
Persja była pięknym krajem, do momentu nadciągnięcia Arabów zjednoczonych wolą Mahometa. Kraj wyczerpany wojnami z Bizancjum znalazł się pod panowaniem obcych, którzy zgięli karki miejscowej arystokracji. Lata płynęły, wieki mijały, panowanie mahometan utwierdziło się w posadach. Choć stara perska arystokracja nie zapominała o swych korzeniach i czasem hardo patrzyła w oczy najeźdźców, niektórzy jak ojciec Suriji zbyt hardo, przez co ściągnął na ród gniew namiestnika prowincji. Ostatnią rzeczą jaką Surija pamiętała był widok płonącego pałacyku i przemykanie się uliczkami, do pewnego kupca którego Jej ojciec ubłagał za solidną kwotę, aby wywiózł jego ukochaną córkę w bezpieczne miejsce. Tak oto Surija pożegnała Bagdad i udała się z karawaną na zachód, w nieznane. Po wielu dniach podróży znalazła się w Jerozolimie, gdzie doścignęły Ją wieści o siepaczach i nagrodzie za głowę ostatniej z rodu al-Samanid. Gnana przerażeniem i zasłyszanymi plotkami postanowiła szukać pomocy u Lazarytów, tak oto znalazła się w przyklasztornej kuchni pomagając w przygotowywaniu posiłków, ukrywa Swą prawdziwą tożsamość, a Jej serce trawi płomień zemsty.
5 Urok, (Arabski jako narodowy)
4 Występ, Oszustwo
3 Języki (Łacina), Empatia, Jeździectwo
2 Kontakty (Kupcy), Podstęp, Leczenie, Siła Woli
1 Fach (kucharz), Wyszukiwanie, Wiedza (Geografia, Religia, Alchemia)
Sztuczki (głównie rozwinięcie umiejek)
Urok Uwodzenie
Urok Perswazja
Występ Śpiewanie
Empatia Mężczyźni
Dodatkowa lekka konsekwencja
Wzrost: 1,70 m
Waga: 55 kg
Kolor oczu: piwne
Włosy: czarne do połowy pleców
Znaki szczególne: brak
Zbroja:
Ubiór: jedwabna bluzka, lniane spodnie, skórzane buty, lniana kamizelka, wełniany płaszcz
Broń: dwa sztylety, bez zbytnich zdobień
Koń: czystej krwi arab, kary (klacz)
Ekwipunek: zestaw podróżny, 3 buteleczki z truciznami, karminowa jedwabna suknia, zielona atłasowa suknia, dwie szpile do włosów z kości słoniowej, perłowa brosza spinająca płaszcz, jedwabna niebieska chusta, srebrny diadem z rubinem i złote kolczyki
Filip de Dijon
Francja była królestwem silnym, zarządzanym twardą ręką przez swych władców. To właśnie stamtąd pochodzi Filip de Dijon, który postanowił wyruszyć do Ziemi Świętej w poszukiwaniu wojny i łupów. Swą prowincję, Dijon oddał w ręce swego brata Guy'owi, by móc wyruszyć na swą pierwszą wielką wyprawę. Uzbrojony w długi dwuręczny miecz i ciężką zbroję rozpoczął podróż ku południu, by w końcu dotrzeć do Królestwa Jerozolimy. Nie liczy się dla niego ilość zabitych Saracenów tylko pieniądze, które może zarobić, by po powrocie do swej rodzinnej posiadłości rozbudować ją na jedno wielkie księstwo.
5 Walka bronią (Broń dwuręczna - miecze), Języki (Francuski)
4 Jeździectwo, Empatia
3 Krzepa, Podstęp, Języki (Łacina)
2 Czujność, Wiedza (Geografia, Religia), Urok
1 Bijatyka, Występ, Strzelanie i Miotanie, Przetrwanie, Wyszukiwanie
Sztuczki
Empatia Kobiety
Czujność Czytanie z ruchu warg
Urok Uwodzenie
Jeździectwo Powożenie w trakcie walki
Walka bronią Styl Walki (Ofensywna)
Ekwipunek:
Zbroja kolcza + tarcza, miecz, hełm lekki, wierzchowiec bojowy i włócznia do konnej szarży. Prowiant na 5 dni. Pasza dla konia na 4 dni, zestaw podróżny.
Mitrydates
Armenia była potężnym i malowniczym państwem,a jej mieszkańcy cenili sobie niezależność i pielęgnowali patriotyzm.Przykładem takiej osoby był Mitrydates - członek średnio zamożnej rodziny urodzony w Artaksacie(jednak płynie w nim krew dawnych królów Pontu,co powiedziała mu przed śmiercią ) .Jako ,że jego ojciec cenił stare tradycje ,wychował on swego syna w siodle zaś gdy tylko dorósł zaczął mu wpajać techniki łucznicze i zabierał go na polowania.Mitrydates swój wolny czas spędzał na dokształcaniu się u poczciwego Araba ,który musiał uciekać ze swojej ojczyzny ,gdyż przyjął nauki Pana.Sprzedawszy rodzinny majątek po śmierci rodziców udał się w tułaczkę po świecie nabierając męstwa i tężniejąc przy tym.Dla młodego Ormianina nadszedł czas ,aby posłać do piekła dusze setek Saracenów .W tym celu Mitrydates udał się do Królestwa Jerozolimy na swym koniu ,z tobołkiem i łukiem przy sobie.
5 Języki ( ormiański ),Jeździectwo
4.Strzelanie i miotanie,czujność
3.Krzepa,Zwinność,Język arabski
2.Zastraszanie/Prowokowanie,Oszustwo,Empatia,Siła Woli
1.Bijatyka,Walka bronią,Podstęp,kontakty,występ
Sztuczki :
Ekspert łuku
Sokoli wzrok
Sowi wzrok
Precyzyjny strzał
Broń:łuk refleksyjny,okrągła,miecz,drewniana tarcza,lamelka żelazna,kolczy kaptur
Ekwipunek:pasza dla konia,jeden bukłak z wodą.
Bertrand de Toulouse
Koncepcja (Aspekt główny): Francuski rycerz. Rozwiązły, lubi wypić.
Problem: Cudzołóstwo, długi.
Cel: Zdobycie rozgrzeszenia, usyskanie pieniędzy na spłatę zaciągniętych lichw.
Przeszłość:Bertrand pochodzi z wielopokoleniowego, średniozamożnego rodu rycerskiego. Ma sześciu braci i brak sióstr. Jako dziecko wychowywał się na dworze swej rodziny w wiosce w pobliżu Tuluzy. Uczył się tam szermierki oraz jazdy konnej, a także łaciny. Bertrand był wychowywany przez braci, gdyż jego matka została zabita przez Anglików gdy miał 2 lata, a o ojcu zaginął słuch, od kiedy wyjechał na front w Normandii. Kiedy trochę podrósł, został giermkiem jednego ze swych braci, a następnie pasowano go na rycerza. Wkrótce po zdobyciu ostróg wyjechał do Burgundii, gdzie wiódł iście rozpustne, zabawowe życie, wykorzystując swój wdzięk, i gdzie narobił sporo długów. W pewnym momencie niektórzy ludzie zaczęli czyhać na jego życie, więc musiał wyjechać. Usłyszawszy o darmowym, całkowitym odpuście i opowieściach o chwale i bogactwie wyruszył do Palestyny, gdzie podobno jego pradziad bił Saracenów pod Jeruzalem w 1099.
Umiejętności:
5 Język (francuski), Walka mieczem
4 Walka włócznią, Krzepa
3 Język (łacina), Jeździectwo, Sprawność
2 Oszustwo, Walka kopią, Urok, Przywództwo
1 Język (arabski), Kontakty, Hazard, Czujność, Fach (kucharz)
Sztuczki:
Tarczownik
Alkoholowy furiat
Walka bronią (styl ofensywny)
Lekka konsekwencja fizyczna
Urok(uwodzenie)
Wzrost w centymetrach: 173cm
Waga w kilogramach: 6 kamieni - ok 78 kg
Kolor oczu: zielone
Znaki szczególne: brak
Włosy, kolor, długość: brązowe, długie; wąsy, krótka broda.
Zbroja: kolczuga do kolan; takiż biało-żółty tabard z czarnym koniem na piersi, stojącym na tylnych kopytach, herbem rodowym; hełm garnczkowy z biało-żółtymi labrami; kaptur kolczy
Wygląd i cechy charakterystyczne: brak
Broń: miecz, połtorametrowa włócznia, drewniana, migdalowa tarcza z żelaznym umbem, kopia
Ubiór: biała koszula, nogawice
Wierzchowiec: gniady fryzyjski ogier, pokryty heraldycznym kropierzem
Ekwipunek: zestaw podróżny, dwa bukłaki z wodą, prowiant i pasza dla konia na tydzień, niewielki, srebrny sygnet, żelazny krzyżyk na łańcuszku na piersi, długa, drewniana łyżka.
Sir George zwany Srogim
Urodzony AD 1147 w Canterbury, matka jego zmarła przy porodzie, był wychowywany przez ojca i piastunki jak na członka wysokiego rodu przystało. Młodość i dzieciństwo spędzał na nauce fechtunku w zamku ojca, a także na uganianiu się za pannami (o przewrotny losie) z pobliskiej wsi. W wieku lat 16 zdobył swoje ostrogi uczestnicząc w turnieju i pokonując znanego rycerza, chociaż mniej przychylni twierdzą iż ten podłożył się ze względu na sakiewkę ojca. Od czasu nadania tytułu młody rycerz czuł się ponad wszystkimi, pewnego razu gdy wracał ze wsi, napotkał na swej drodze grupkę pielgrzymów którzy okazali się paskudnymi heretykami - Lollardami. Nie zastanawiając się długo ( o zgrozo!) kazał swoim ludziom okrążyć grupę i jednego po drugim powiesić na drzewach jednego ocalając aby mógł przekazać nowinę dalej ku przestrodze dla heretyków. Stąd też wziął przydomek Srogi, a mówi się że przy wieszaniu bezbożników śpiewał pobożne pieśni ( W imię Ojca i Syna...). Nie marnując atramentu, przejdę do wydarzeń dalszych. Ojciec rycerza dowiadując się o tym wydarzeniu, mówiąc krótko, się wściekł i zamknął swego pierworodnego w wieży do czasu aż przemyśli co z nim zrobić, a gdyby nie to że sam biskup wstawił się za sir Georgem to prawdopodobnie by się go wyrzekł i przegnał z dworu. Jednak łaska biskupa miała jeden warunek, pogromca paskudnych heretyków (tfu!) musiał stawić się do Ziemi Świętej i wybrać zakon wedle własnego uznania. Od tamtego czasu minęło już 10 lat, a rany wojenne jakie w tym czasie odniósł i trudy jakie przeszedł, to już tylko nasz Pan w Niebiesiech jest w stanie wynagrodzić...
5 Język (angielski), Walka mieczem i tarczą
4 Język (łacina), Krzepa
3 Język (arabski), Jeździectwo, Sprawność
2 wiedza (religia), Walka kopią, Podstęp, Przywództwo
1 Empatia, Kontakty,wiedza (geografia) , Czujność, Bijatyka
Sztuczki:
Lekka konsekwencja fizyczna
Styl walki mieczem (ofensywny)
Styl walki mieczem (defensywny)
Europejska szkoła walki mieczem
Twardziel
Spytko z Mstyczowa herbu Lis.
Spycimir pochodzi z dobrego porządnego polskiego rodu rycerskiego. Jako drugi syn nie miał szans na objęcie ojcowizny, a życie kapłańskie nie było jego marzeniem. Ponad wszystko bowiem kocha walkę. Z tego tez powodu wstąpił w szeregi Miechowitów. Tam też poznał nauki Bożogrobców i udał się by bronić Grobu Pańskiego przed niewiernymi.
5 krzepa, język polski
4 walka mieczem i tarczą, walka włócznią i tarczą
3 łacina, sprawność, jeździectwo
2 wiedza (religia), czytanie i pisanie, czujność, bijatyka
1 język arabski, walka kopią i tarczą, siła woli, zastraszanie/prowokowanie, wiedza (heraldyka).
Sztuczki:
1. Lekka konsekwencja fizyczna.
2. Styl walki mieczem i tarczą ofensywny
3. Styl walki mieczem i tarcza defensywny
4. Polski styl walki (+2 do ataku i +2 do obrony, wymaga stylu ofensywnego i defensywnego).
5. Mocna głowa.
Wiek: 20 lat.
Wzrost: 1,70 m.
Waga: 80 kg - same mięśnie.
Kolor oczu: brązowe.
Znaki szczególne: długie czarne wąsy.
Włosy: czarne, strzyżone zgodnie ze staropolską modą (na garnek).
Zbroja: długa kolczuga z czepcem, rękawami i rękawicami kolczymi, nogawice kolcze, buty kolcze z ostrogami, hełm garnczkowy ze znakiem Zakonu, tarcza także z zakonnymi krzyżami.
Broń: półtorak, włócznia do walki konnej, kopia, mizerykordia.
Ubiór: biała tunika ze znakiem Bożogrobców. Płaszcz (peleryna) z emblematami zakonnymi.
Ekwipunek: prowiant na tydzień i pasza dla konia, bukłak z wodą, sygnet herbowy.
Koń: zwinna i silna, czarna jak bezgwiezdna noc, kara klacz "Trzaskawica". Imię ("burza" w staropolskim) w pełni oddaje usposobienie w czasie walki.
Majątek: do decyzji MG
Katarina Kilian
Młoda dziewczyna z Polski, która uciekła z domu, gdy jej ręke obiecano tłustemu i obleśnemu pijakowi. Upozorowała własną śmierć na polowaniu. Od tamtej pory używa imienia Katarina Kilian i udaje sierotę. Nigdy nie potrafiła zajmować się typowymi czynnościami, które wykonywały kobiety z tego okresu. Natomiast od dziecka umiała polować. Świetnie strzelała z łuku i jeździła konno. Bardzo dobrze posługuje się też szablą i sztyletem. Nie ma określonego celu poza jednym. Znaleźć miłość swego życia, której wyjawi swoje prawdziwe imię.
5- Strzelanie i Miotanie
4- siła woli, Jeździectwo
3- Pzetrwanie, sprawność, Leczenie
2- Walka Bronią (szabla), Łacina, Oszustwo, Empatia
1- Wiedza (zioła Lecznicze), Hazard, Bijatyka, Podstęp, Krzepa
sztuczki
Ekspert (strzelanie i miotanie)
Strzelecka walka defensywna
Strzelanie i miotanie (łucznictwo konne)
Podstęp
Urok
Adriano de Silan
Młody rycerz pochodzący z północnych włoch ze średnio zamożnego rodu szlacheckiego. Szermierki i zasad rycerskich uczył go starszy brat Corrado. Pewnego dnia brat wyruszył w miejsce które opisywał Adrianowi jako ,,Ziemia Święta''. Corrado nie wracał już przeszło pięć lat. Adriano w tym czasie poszukiwał zajęć rycerskich. Nie interesowała go walka w barwach miast kupieckich ,których w tamtym rejonie było pełno. Gdy usłyszał o organizacji kolejnej wyprawy wyruszył na wschód.
5. Walka bronią (Broń jednoręczna - miecze), Języki - Włoski
4. Jeździectwo, Języki - Łacina
3 Empatia, Czujność, Krzepa
2 Leczenie, Sprawność, Wiedza( Geografia, Wiara i Religie)
1 Występ, Bijatyka, Strzelanie i Miotanie, Przetrwanie, Wyszukiwanie.
Sztuczki:
1 Walka bronią (styl walka defensywna)
2 Kontratak z tarczą
3 Jeżdziectwo - Powożenie w trakcie walki
4 Czujność - Wyczucie zagrożenia
5 Krzepa - Wytrwałość.
Ekwipunek:
Kolczuga, miecz jednorećzny i tarcza, hełm kolczy, wierzchowiec bojowy, prowiant na 4 dni i pasza dla konia na 4 dni, zestaw podróżny.
Gunter von Evelntropp
Najstarszy syn założyciela rodu Evelntroppów. Człowiek znudzony widokiem swoich dzieci z niecierpliwością wyczekujących na śmierć rodziciela. Największym uczuciem darzył swego najmłodszego syneczka, który odwzajemniał miłość ojca. Jego serce zostało złamane gdy dowiedział się, że jego oczko w głowie zginęło na polowaniu. Podejrzewał, że to nie był przypadek. Obwiniwszy siebie za to, że do tego dopuścił podzielił wszystko po równo i udał się do Ziemi Świętej. Stary wiarus pochodzący z okolic Regensburga, biegły w jeździectwie i walce mieczem. Zwykle wesoły i towarzyski, lecz teraz cichy. Bardzo ceni wartości rycerskie i honor. Szuka śmierci i wie, że nigdy nie wróci do swych włości i nie spojrzy w oczy swoim innym dzieciom, które podejrzewa o dokonanie zabójstwa. Pragnie resztę życia spędzić służąc Bogu i ochraniając jego wyznawców. Rycerz o wieku 38 lat.
Umiejętności
5. język (niemiecki) walka mieczem jednoręcznym i tarczą.
4. krzepa, sprawność,
3. język ( łacina), jeździectwo, bijatyka
2. siła woli, język (francuski), empatia, czytanie i pisanie.
1. walka kopią, urok, hazard, strategia i taktyka, język ( polski)
Sztuczki
Twardziel
Tarczownik
Mistrz Tarczowników
Używanie Zbroi
Ulepszone używanie Zbroi
Ekwipunek
Kolczuga, zestaw podróżny, miecz jednoręczny, tarcza, koń, skórzane buty, naszyjnik, 2 bukłaki na wodę, prowiant na 5 dni, pasza dla konia na 2 dni.
Wygląd: dobrze zbudowany, podstarzały człowiekWiek- 38 lat
Wzrost- 1.67 m
Znaki szczególne- mała blizna pod lewym okiem,
Kolor oczu- niebieski
Włosy- krótkie ciemny blond, ślady siwizny, małe wąsy.
Waga- 67 kg
Robert de Modica
Historia
Już od najmłodszych lat odznaczał się niebywałym okrucieństwem wobec służby i poddanych swego ojca,co w parze z wrodzoną tężyzną fizyczną i ogromnym wzrostem miało straszliwe połączenie. Jednak jako jedynemu dziedzicowi wszystko uchodziło mu na sucho,jak każdy szlachetnie urodzony był od małego ćwiczony w walce i jeździectwie. Odbył również krótką edukację która szybko się zakończyła w momencie gdy nastoletni Robert wyrzucił nauczyciela z wieży po tym jak ten zarzucił mu że nie dość się stara,ojciec postanowił więcej nie zmuszać syna do ślęczenia nad książkami. Z wiekiem okrucieństwo i impulsywność nie zanikły a jedynie przybrały na sile zwłaszcza po odziedziczeniu całego hrabstwa, jego ulubionym zajęciem w chwilach nudy oprócz polowań były objazdy po okolicznych wsiach wraz z bandą oddanych oprychów i "uczenie prostaczków moresu" co w praktyce sprowadzało się do obicia kilku nie dość szybkich by uciec spod pańskiego bata i gwałtach na co ładniejszych chłopskich córkach. Co prawda gwałty ustały gdy Robert poślubił córkę sąsiedniego Hrabiego który jednak wkrótce potem zmarł w niewyjaśnionych okolicznościach na polowaniu nie zostawiając żadnych dziedziców i przekazując tym samym całe swe ziemie w ręce swojego nowego "syna". Mimo iż gardził nisko urodzonymi w stosunku równych mu stanem potrafił się odpowiednio zachować,wykazać hojnością czy też wcielić się w dobrego gospodarza. Wydaje się również że Robert naprawdę kochał swą żonę i to ze wzajemnością. Potrafiła hamować okrucieństwa męża i miała na niego kojący wpływ, co więcej dała mu syna już po pierwszym roku małżeństwa. Sielankę przerwała jej tragiczna śmierć przy porodzie drugiego dziecka, które jakby tego było mało nie przyszło na świat żywe. Robert wpadł w szał i powrócił do dawnych zwyczajów,przez rok siał popłoch nie tylko wśród miejscowej ludności ale i wśród sąsiadów których często najeżdżał zbrojnie,gdy zburzył zamek pomniejszego Barona i wymordował wszystkich jego mieszkańców okoliczni wielmoże uznali że miarka się przebrała. Dotąd żyjący w strachu pomniejsi sąsiedzi podnieśli głowy, a chłopi mający dość ciągłych upokorzeń i okrucieństw swojego pana odważyli się zbuntować. W efekcie siedziba rodowa Roberta została zburzona,żołnierze i służba wybici lub rozproszeni a małoletni syn zarżnięty przez wściekłą tłuszczę. On sam cudem zdołał ujść z życiem. Z rozległych ziem,licznego wojska i zasobnego skarbca została mu jedynie skrzynia z pieniędzmi,najlepszy rumak i osobisty ekwipunek. Uznał że jedyne miejsce gdzie może się teraz udać to Ziemia Święta oferująca nowe życie i odpust zupełny dla tych którzy walczyli tam w imię Boże z niewiernymi. Wynajął statek w pobliskiej Ragusie by pożeglować na spotkanie swego losu.
Problem: Robert sam w sobie jest problemem.Pamiętliwy,okrutny wobec plebsu,straszny i nieznający litości dla wrogów,jeśli ktoś mu czymś zawinił odpłaci pięknym za nadobne w odpowiednim czasie. Oprócz tego utrata niemal całego majątku,bliskich i porzucenie siedziby rodowej a co za tym idzie konieczność odnalezienia się w nowej sytuacji.
Cel: Uciec od wciąż żądnych krwi i zemsty sąsiadów a przy okazji zdobyć amnestię na swoje liczne grzechy i dorobić się trochę grosza na niewiernych psach.
Umiejętności:
5 język(Włoski),krzepa
4.walka toporem jednoręcznym i tarczą,zastraszanie/prowokowanie
3.jeździectwo,sprawność,walka włócznią i tarczą
2.przywództwo,siła woli,język(łacina),bijatyka
1.urok,czytanie i pisanie,hazard,strategia i taktyka,walka kopią
Sztuczki
Walka toporem (styl walka ofensywna)
Walka toporem (styl walka defensywna)
Normański styl walki
Twardziel
Dodatkowa lekka konsekwencja
http://forum.totalwar.org.pl/attachment.php?attachmentid=1045&d=1436521085&thumb=1 (http://forum.totalwar.org.pl/attachment.php?attachmentid=1045&d=1436521085)
Wygląd: wysoki, dobrze zbudowany,o posępnym obliczu,nieregularny zarost na twarzy,lekka opalenizna, typowa dla mieszkańców basenu morza śródziemnego
Wiek: 32
Wzrost: 1,79
Waga: 84 kg - same mięśnie
Kolor oczu: niebieskie
Znaki szczególne: stara blizna po cięciu mieczem na policzku
Włosy: kruczo czarne,krótkie
Zbroja: przeszywanica,długa normańska kolczuga z rękawami i rękawicami kolczymi,wzmacniana tarcza migdałowa,hełm typu normańskiego z podpiętą kolczą osłoną szyi,buty kolcze
Broń: potężny topór jednoręczny, posiadający po drugiej stronie ostrza potężny szpikulec który umożliwia stosowanie go jako czekana i krótki szpikulec na końcu styliska umożliwiający wykonanie krótkiego pchnięcia,długa włócznia do walki konnej,długi,piekielnie ostry sztylet
Ubiór: dobrej jakości skórzane buty, koszula i spodnie zrobione przez najprzedniejszych włoskich krawców,ciężki złoty krzyż zerwany z szyi duchownego podczas jednego z pierwszych łupieżczych rajdów młodego Roberta,niemal nigdy się z nim nie rozstaje
Ekwipunek: zestaw podróżny,prowiant na tydzień i pasza dla konia,kilka solidnych bukłaków na wodę,ubranie dobrej jakości do pokazywania się na dworze,kilka złotych pierścieni z osadzonymi rubinami bądź innymi kamieniami szlachetnymi w tym bogato zdobiony rodowy sygnet, bat ze specjalnie skonstruowanymi końcówkami zaczepiającymi się w ciele ofiary i wyrywających z każdym uderzeniem fragment ciała(?)
Koń: - ogromny,nieludzko silny,czarny Percheron, z charakterem będącym niemalże lustrzanym odbiciem charakteru swego Pana;może dlatego rozumieją się tak dobrze;ulubiony koń ze stajni Roberta,traktuje go jak przyjaciela a nie jak zwierzę,zaprawiony w bojach i licznych potyczkach,zawsze bierze czynny udział w walce kopiąc gryząc i robiąc wszystko co może zaszkodzić przeciwnikowi swego Pana,notabene jest on jedyną żyjącą osobą którą lubi,słucha jej i pozwala się dosiadać i dotykać. Gdy robi to ktoś wbrew woli "Boemunda"(imię konia) bądź bez wyraźnych zaleceń ze strony Roberta spotka się z niezwykle agresywną reakcją.
Majątek: do decyzji MG
Charles de Tournemire
Koncepcja: Bogobojny, francuski kapłan z Zakonu Joannitów. Urodził się w 1140 roku w Paryżu. Jego rodzice pochodzili ze szlacheckiego rodu.Swoje dzieciństwo głównie spędził na nauce pobieraniu nauk łaciny, kaligrafii, podstawach fechtunku oraz pogłębianiu wiedzy o swej wierze – chrześcijaństwie. Zgodnie ze swoim powołaniem w wieku 16 lat wstąpił do seminarium duchownego, w którym otrzymał po kilku latach nauki święcenia kapłańskie. Po latach swej służby w szerzeniu słowa Bożego oraz wspinaniu się po szczeblach w hierarchii kościoła został wezwany przed oblicze biskupa, aby udać się do Ziemi Świętej w celu szerzenia jedynej i słusznej wiary w imię swego jedynego Pana. Charles jest bardzo religijną, niezłomną,charyzmatyczną oraz poważną osobą. Oddany całkowicie wierze ściśle przestrzega zasad ustanowionych przez Boga oraz nauk Jezusa Chrystusa. Brak mu również kompletnie poczucia humoru.
Cel: Szerzenie wiary chrześcijańskiej na Ziemi Świętej, służba w imię Trójcy Świętej, osiągnięcie życia wiecznego.
Umiejętności:
5. Język (Francuski), Wiedza (Religia)
4. Siła woli, Język (łacina)
3. Czytanie i pisanie, Występ, Leczenie
2. Walka bronią(Broń jednoręczna – miecze), Empatia, Jeździectwo, Zastrzaszanie/Prowokowanie
1. Przetrwanie, Wyszukiwanie, Urok, Wiedza (geografia), Język (Arabski)
Sztuczki:
Nieugięty
Medycyna pola walki
Odporność na uwodzenie i przekonywanie
Występ (Publiczne wystąpienia)
Występ (Śpiewanie)
Wygląd:
Wzrost: 1,80 m
Waga: 70 kg
Włosy: brązowe i krótkie
Kolor oczu:niebieskie
Zarost: brak
Ubiór: czarny habit z kapturem przepasana lekko beżowym sznurem oraz pasem z sakwą i krótkim mieczem. Na szyi nosi drewniany krzyż ze żelaznym wizerunkiem Jezusa w formie naszyjnika o średniej wielkości. Ma czarnego konia o imieniu Badouin.
Ekwipunek: podróżna torba, księga Starego i Nowego Testamentu, graduał, krótki miecz, średni, drewniany krzyż z żelaznym wizerunkiem Chrystusa w formie naszyjnika, żywność i woda na tydzień czasu oraz pasza i woda dla konia na dwa dni.
Tomasz Awdaniec Lazaryta
Koncepcja (Aspekt główny): Lazaryta zamożny rycerz z Wielkopolski, wspomagający krzyżowców w ich walce i podboju Ziemi Świętej. Zbroja kolcza i tarcza oraz mieczem i łukiem (i topór do miotania).
Problem: Nieufność wobec Niewiernych.
Cel: Zdobycie sławy jako rycerz i godnych łupów.
Przeszłość: Drugi syn zamożnego władyki, ale dziedziczy jego brat Konrad, więc Tomasz szuka sławy i łupów jako Lazaryta. Sprawny w walce w zwarciu, wytrzymały, ale i pokryty bliznami w tym śladami po trądzie, zdołał przeżyć dzięki łasce Boga, ale urodziwy to on nie jest.
Umiejętności:
Poziom 5 Krzepa,
Poziom 4 Walka miecz i tarcza, Czujność,
Poziom 3 Strzelanie i Miotanie, Sprawność, Jeździectwo
Poziom 2 Przetrwanie, Siła Woli, Podstęp, Wiedza (Ziemia Święta),
Poziom 1, Leczenie, arabski, francuski i łacina, Wiedza (Saraceni)
Sztuczki:
Polski rycerz (Atut) daje + 1 do obrażeń bronią białą i +1 Obrony w trakcie walki.
Regeneracja (Krzepa) Wymaga Krzepy 4+, za 1 punkt Fate, możesz obniżyć kategorię konsekwencji o 1, np. Średnia staje się Lekka, deklarujesz to w walce. Po zakończonej walce masz o połowę krótszy czas leczenia danej konsekwencji, to już bez punktu losu. (Lekką leczysz w 12 godzin, Średnią w 4 dni, a poważną w 2 tygodnie). Nie można już tego skracać, poza szybką regeneracją.
Twardziel (Krzepa) do Toru Presji Fizycznej doliczamy Pełną Krzepę a nie jej połowę.
Tarczownik (styl Walka bronią i tarczą) wymaga Krzepy 3+ oraz używania tarczy. Daje +1 dodatkowego Pancerza w walce bezpośredniej. Czyli normalnie tarcza daje +1 pancerza, a z tarczownikiem daje +2 do pancerza fizycznego.).
Ekwipunek: Zbroja kolcza + tarcza , zestaw podróżny, miecz, hełm z nosalem, łuk, ciężka włócznia do szarży konnej, topór jako broń zapasowa i do ew. rzutu. Wierzchowiec bojowy. Biblia, różaniec.
Presja fizyczna 8 Presja psychiczna 4
Konsekwencje 3 xLekka 1xŚrednia 1xPoważna
Wzrost: 182 cm
Waga: 78 kg
Kolor oczu: Niebieskie
Znaki szczególne: Blizny na twarzy, szramy i ślady po trądzie.
Włosy: Szatyn, krótkie
Zbroja: kolczuga,. Hełm z nosalem
Broń: miecz długi , tarcza migdałowa, topór i łuk refleksyjny
Ubiór: tunika z emblematem Lazarytów . Skórzane buty. Płaszcz podróżny.
Persja była pięknym krajem, do momentu nadciągnięcia Arabów zjednoczonych wolą Mahometa. Kraj wyczerpany wojnami z Bizancjum znalazł się pod panowaniem obcych, którzy zgięli karki miejscowej arystokracji. Lata płynęły, wieki mijały, panowanie mahometan utwierdziło się w posadach. Choć stara perska arystokracja nie zapominała o swych korzeniach i czasem hardo patrzyła w oczy najeźdźców, niektórzy jak ojciec Suriji zbyt hardo, przez co ściągnął na ród gniew namiestnika prowincji. Ostatnią rzeczą jaką Surija pamiętała był widok płonącego pałacyku i przemykanie się uliczkami, do pewnego kupca którego Jej ojciec ubłagał za solidną kwotę, aby wywiózł jego ukochaną córkę w bezpieczne miejsce. Tak oto Surija pożegnała Bagdad i udała się z karawaną na zachód, w nieznane. Po wielu dniach podróży znalazła się w Jerozolimie, gdzie doścignęły Ją wieści o siepaczach i nagrodzie za głowę ostatniej z rodu al-Samanid. Gnana przerażeniem i zasłyszanymi plotkami postanowiła szukać pomocy u Lazarytów, tak oto znalazła się w przyklasztornej kuchni pomagając w przygotowywaniu posiłków, ukrywa Swą prawdziwą tożsamość, a Jej serce trawi płomień zemsty.
5 Urok, (Arabski jako narodowy)
4 Występ, Oszustwo
3 Języki (Łacina), Empatia, Jeździectwo
2 Kontakty (Kupcy), Podstęp, Leczenie, Siła Woli
1 Fach (kucharz), Wyszukiwanie, Wiedza (Geografia, Religia, Alchemia)
Sztuczki (głównie rozwinięcie umiejek)
Urok Uwodzenie
Urok Perswazja
Występ Śpiewanie
Empatia Mężczyźni
Dodatkowa lekka konsekwencja
Wzrost: 1,70 m
Waga: 55 kg
Kolor oczu: piwne
Włosy: czarne do połowy pleców
Znaki szczególne: brak
Zbroja:
Ubiór: jedwabna bluzka, lniane spodnie, skórzane buty, lniana kamizelka, wełniany płaszcz
Broń: dwa sztylety, bez zbytnich zdobień
Koń: czystej krwi arab, kary (klacz)
Ekwipunek: zestaw podróżny, 3 buteleczki z truciznami, karminowa jedwabna suknia, zielona atłasowa suknia, dwie szpile do włosów z kości słoniowej, perłowa brosza spinająca płaszcz, jedwabna niebieska chusta, srebrny diadem z rubinem i złote kolczyki
Filip de Dijon
Francja była królestwem silnym, zarządzanym twardą ręką przez swych władców. To właśnie stamtąd pochodzi Filip de Dijon, który postanowił wyruszyć do Ziemi Świętej w poszukiwaniu wojny i łupów. Swą prowincję, Dijon oddał w ręce swego brata Guy'owi, by móc wyruszyć na swą pierwszą wielką wyprawę. Uzbrojony w długi dwuręczny miecz i ciężką zbroję rozpoczął podróż ku południu, by w końcu dotrzeć do Królestwa Jerozolimy. Nie liczy się dla niego ilość zabitych Saracenów tylko pieniądze, które może zarobić, by po powrocie do swej rodzinnej posiadłości rozbudować ją na jedno wielkie księstwo.
5 Walka bronią (Broń dwuręczna - miecze), Języki (Francuski)
4 Jeździectwo, Empatia
3 Krzepa, Podstęp, Języki (Łacina)
2 Czujność, Wiedza (Geografia, Religia), Urok
1 Bijatyka, Występ, Strzelanie i Miotanie, Przetrwanie, Wyszukiwanie
Sztuczki
Empatia Kobiety
Czujność Czytanie z ruchu warg
Urok Uwodzenie
Jeździectwo Powożenie w trakcie walki
Walka bronią Styl Walki (Ofensywna)
Ekwipunek:
Zbroja kolcza + tarcza, miecz, hełm lekki, wierzchowiec bojowy i włócznia do konnej szarży. Prowiant na 5 dni. Pasza dla konia na 4 dni, zestaw podróżny.
Mitrydates
Armenia była potężnym i malowniczym państwem,a jej mieszkańcy cenili sobie niezależność i pielęgnowali patriotyzm.Przykładem takiej osoby był Mitrydates - członek średnio zamożnej rodziny urodzony w Artaksacie(jednak płynie w nim krew dawnych królów Pontu,co powiedziała mu przed śmiercią ) .Jako ,że jego ojciec cenił stare tradycje ,wychował on swego syna w siodle zaś gdy tylko dorósł zaczął mu wpajać techniki łucznicze i zabierał go na polowania.Mitrydates swój wolny czas spędzał na dokształcaniu się u poczciwego Araba ,który musiał uciekać ze swojej ojczyzny ,gdyż przyjął nauki Pana.Sprzedawszy rodzinny majątek po śmierci rodziców udał się w tułaczkę po świecie nabierając męstwa i tężniejąc przy tym.Dla młodego Ormianina nadszedł czas ,aby posłać do piekła dusze setek Saracenów .W tym celu Mitrydates udał się do Królestwa Jerozolimy na swym koniu ,z tobołkiem i łukiem przy sobie.
5 Języki ( ormiański ),Jeździectwo
4.Strzelanie i miotanie,czujność
3.Krzepa,Zwinność,Język arabski
2.Zastraszanie/Prowokowanie,Oszustwo,Empatia,Siła Woli
1.Bijatyka,Walka bronią,Podstęp,kontakty,występ
Sztuczki :
Ekspert łuku
Sokoli wzrok
Sowi wzrok
Precyzyjny strzał
Broń:łuk refleksyjny,okrągła,miecz,drewniana tarcza,lamelka żelazna,kolczy kaptur
Ekwipunek:pasza dla konia,jeden bukłak z wodą.
Bertrand de Toulouse
Koncepcja (Aspekt główny): Francuski rycerz. Rozwiązły, lubi wypić.
Problem: Cudzołóstwo, długi.
Cel: Zdobycie rozgrzeszenia, usyskanie pieniędzy na spłatę zaciągniętych lichw.
Przeszłość:Bertrand pochodzi z wielopokoleniowego, średniozamożnego rodu rycerskiego. Ma sześciu braci i brak sióstr. Jako dziecko wychowywał się na dworze swej rodziny w wiosce w pobliżu Tuluzy. Uczył się tam szermierki oraz jazdy konnej, a także łaciny. Bertrand był wychowywany przez braci, gdyż jego matka została zabita przez Anglików gdy miał 2 lata, a o ojcu zaginął słuch, od kiedy wyjechał na front w Normandii. Kiedy trochę podrósł, został giermkiem jednego ze swych braci, a następnie pasowano go na rycerza. Wkrótce po zdobyciu ostróg wyjechał do Burgundii, gdzie wiódł iście rozpustne, zabawowe życie, wykorzystując swój wdzięk, i gdzie narobił sporo długów. W pewnym momencie niektórzy ludzie zaczęli czyhać na jego życie, więc musiał wyjechać. Usłyszawszy o darmowym, całkowitym odpuście i opowieściach o chwale i bogactwie wyruszył do Palestyny, gdzie podobno jego pradziad bił Saracenów pod Jeruzalem w 1099.
Umiejętności:
5 Język (francuski), Walka mieczem
4 Walka włócznią, Krzepa
3 Język (łacina), Jeździectwo, Sprawność
2 Oszustwo, Walka kopią, Urok, Przywództwo
1 Język (arabski), Kontakty, Hazard, Czujność, Fach (kucharz)
Sztuczki:
Tarczownik
Alkoholowy furiat
Walka bronią (styl ofensywny)
Lekka konsekwencja fizyczna
Urok(uwodzenie)
Wzrost w centymetrach: 173cm
Waga w kilogramach: 6 kamieni - ok 78 kg
Kolor oczu: zielone
Znaki szczególne: brak
Włosy, kolor, długość: brązowe, długie; wąsy, krótka broda.
Zbroja: kolczuga do kolan; takiż biało-żółty tabard z czarnym koniem na piersi, stojącym na tylnych kopytach, herbem rodowym; hełm garnczkowy z biało-żółtymi labrami; kaptur kolczy
Wygląd i cechy charakterystyczne: brak
Broń: miecz, połtorametrowa włócznia, drewniana, migdalowa tarcza z żelaznym umbem, kopia
Ubiór: biała koszula, nogawice
Wierzchowiec: gniady fryzyjski ogier, pokryty heraldycznym kropierzem
Ekwipunek: zestaw podróżny, dwa bukłaki z wodą, prowiant i pasza dla konia na tydzień, niewielki, srebrny sygnet, żelazny krzyżyk na łańcuszku na piersi, długa, drewniana łyżka.
Sir George zwany Srogim
Urodzony AD 1147 w Canterbury, matka jego zmarła przy porodzie, był wychowywany przez ojca i piastunki jak na członka wysokiego rodu przystało. Młodość i dzieciństwo spędzał na nauce fechtunku w zamku ojca, a także na uganianiu się za pannami (o przewrotny losie) z pobliskiej wsi. W wieku lat 16 zdobył swoje ostrogi uczestnicząc w turnieju i pokonując znanego rycerza, chociaż mniej przychylni twierdzą iż ten podłożył się ze względu na sakiewkę ojca. Od czasu nadania tytułu młody rycerz czuł się ponad wszystkimi, pewnego razu gdy wracał ze wsi, napotkał na swej drodze grupkę pielgrzymów którzy okazali się paskudnymi heretykami - Lollardami. Nie zastanawiając się długo ( o zgrozo!) kazał swoim ludziom okrążyć grupę i jednego po drugim powiesić na drzewach jednego ocalając aby mógł przekazać nowinę dalej ku przestrodze dla heretyków. Stąd też wziął przydomek Srogi, a mówi się że przy wieszaniu bezbożników śpiewał pobożne pieśni ( W imię Ojca i Syna...). Nie marnując atramentu, przejdę do wydarzeń dalszych. Ojciec rycerza dowiadując się o tym wydarzeniu, mówiąc krótko, się wściekł i zamknął swego pierworodnego w wieży do czasu aż przemyśli co z nim zrobić, a gdyby nie to że sam biskup wstawił się za sir Georgem to prawdopodobnie by się go wyrzekł i przegnał z dworu. Jednak łaska biskupa miała jeden warunek, pogromca paskudnych heretyków (tfu!) musiał stawić się do Ziemi Świętej i wybrać zakon wedle własnego uznania. Od tamtego czasu minęło już 10 lat, a rany wojenne jakie w tym czasie odniósł i trudy jakie przeszedł, to już tylko nasz Pan w Niebiesiech jest w stanie wynagrodzić...
5 Język (angielski), Walka mieczem i tarczą
4 Język (łacina), Krzepa
3 Język (arabski), Jeździectwo, Sprawność
2 wiedza (religia), Walka kopią, Podstęp, Przywództwo
1 Empatia, Kontakty,wiedza (geografia) , Czujność, Bijatyka
Sztuczki:
Lekka konsekwencja fizyczna
Styl walki mieczem (ofensywny)
Styl walki mieczem (defensywny)
Europejska szkoła walki mieczem
Twardziel
Spytko z Mstyczowa herbu Lis.
Spycimir pochodzi z dobrego porządnego polskiego rodu rycerskiego. Jako drugi syn nie miał szans na objęcie ojcowizny, a życie kapłańskie nie było jego marzeniem. Ponad wszystko bowiem kocha walkę. Z tego tez powodu wstąpił w szeregi Miechowitów. Tam też poznał nauki Bożogrobców i udał się by bronić Grobu Pańskiego przed niewiernymi.
5 krzepa, język polski
4 walka mieczem i tarczą, walka włócznią i tarczą
3 łacina, sprawność, jeździectwo
2 wiedza (religia), czytanie i pisanie, czujność, bijatyka
1 język arabski, walka kopią i tarczą, siła woli, zastraszanie/prowokowanie, wiedza (heraldyka).
Sztuczki:
1. Lekka konsekwencja fizyczna.
2. Styl walki mieczem i tarczą ofensywny
3. Styl walki mieczem i tarcza defensywny
4. Polski styl walki (+2 do ataku i +2 do obrony, wymaga stylu ofensywnego i defensywnego).
5. Mocna głowa.
Wiek: 20 lat.
Wzrost: 1,70 m.
Waga: 80 kg - same mięśnie.
Kolor oczu: brązowe.
Znaki szczególne: długie czarne wąsy.
Włosy: czarne, strzyżone zgodnie ze staropolską modą (na garnek).
Zbroja: długa kolczuga z czepcem, rękawami i rękawicami kolczymi, nogawice kolcze, buty kolcze z ostrogami, hełm garnczkowy ze znakiem Zakonu, tarcza także z zakonnymi krzyżami.
Broń: półtorak, włócznia do walki konnej, kopia, mizerykordia.
Ubiór: biała tunika ze znakiem Bożogrobców. Płaszcz (peleryna) z emblematami zakonnymi.
Ekwipunek: prowiant na tydzień i pasza dla konia, bukłak z wodą, sygnet herbowy.
Koń: zwinna i silna, czarna jak bezgwiezdna noc, kara klacz "Trzaskawica". Imię ("burza" w staropolskim) w pełni oddaje usposobienie w czasie walki.
Majątek: do decyzji MG
Katarina Kilian
Młoda dziewczyna z Polski, która uciekła z domu, gdy jej ręke obiecano tłustemu i obleśnemu pijakowi. Upozorowała własną śmierć na polowaniu. Od tamtej pory używa imienia Katarina Kilian i udaje sierotę. Nigdy nie potrafiła zajmować się typowymi czynnościami, które wykonywały kobiety z tego okresu. Natomiast od dziecka umiała polować. Świetnie strzelała z łuku i jeździła konno. Bardzo dobrze posługuje się też szablą i sztyletem. Nie ma określonego celu poza jednym. Znaleźć miłość swego życia, której wyjawi swoje prawdziwe imię.
5- Strzelanie i Miotanie
4- siła woli, Jeździectwo
3- Pzetrwanie, sprawność, Leczenie
2- Walka Bronią (szabla), Łacina, Oszustwo, Empatia
1- Wiedza (zioła Lecznicze), Hazard, Bijatyka, Podstęp, Krzepa
sztuczki
Ekspert (strzelanie i miotanie)
Strzelecka walka defensywna
Strzelanie i miotanie (łucznictwo konne)
Podstęp
Urok
Adriano de Silan
Młody rycerz pochodzący z północnych włoch ze średnio zamożnego rodu szlacheckiego. Szermierki i zasad rycerskich uczył go starszy brat Corrado. Pewnego dnia brat wyruszył w miejsce które opisywał Adrianowi jako ,,Ziemia Święta''. Corrado nie wracał już przeszło pięć lat. Adriano w tym czasie poszukiwał zajęć rycerskich. Nie interesowała go walka w barwach miast kupieckich ,których w tamtym rejonie było pełno. Gdy usłyszał o organizacji kolejnej wyprawy wyruszył na wschód.
5. Walka bronią (Broń jednoręczna - miecze), Języki - Włoski
4. Jeździectwo, Języki - Łacina
3 Empatia, Czujność, Krzepa
2 Leczenie, Sprawność, Wiedza( Geografia, Wiara i Religie)
1 Występ, Bijatyka, Strzelanie i Miotanie, Przetrwanie, Wyszukiwanie.
Sztuczki:
1 Walka bronią (styl walka defensywna)
2 Kontratak z tarczą
3 Jeżdziectwo - Powożenie w trakcie walki
4 Czujność - Wyczucie zagrożenia
5 Krzepa - Wytrwałość.
Ekwipunek:
Kolczuga, miecz jednorećzny i tarcza, hełm kolczy, wierzchowiec bojowy, prowiant na 4 dni i pasza dla konia na 4 dni, zestaw podróżny.
Gunter von Evelntropp
Najstarszy syn założyciela rodu Evelntroppów. Człowiek znudzony widokiem swoich dzieci z niecierpliwością wyczekujących na śmierć rodziciela. Największym uczuciem darzył swego najmłodszego syneczka, który odwzajemniał miłość ojca. Jego serce zostało złamane gdy dowiedział się, że jego oczko w głowie zginęło na polowaniu. Podejrzewał, że to nie był przypadek. Obwiniwszy siebie za to, że do tego dopuścił podzielił wszystko po równo i udał się do Ziemi Świętej. Stary wiarus pochodzący z okolic Regensburga, biegły w jeździectwie i walce mieczem. Zwykle wesoły i towarzyski, lecz teraz cichy. Bardzo ceni wartości rycerskie i honor. Szuka śmierci i wie, że nigdy nie wróci do swych włości i nie spojrzy w oczy swoim innym dzieciom, które podejrzewa o dokonanie zabójstwa. Pragnie resztę życia spędzić służąc Bogu i ochraniając jego wyznawców. Rycerz o wieku 38 lat.
Umiejętności
5. język (niemiecki) walka mieczem jednoręcznym i tarczą.
4. krzepa, sprawność,
3. język ( łacina), jeździectwo, bijatyka
2. siła woli, język (francuski), empatia, czytanie i pisanie.
1. walka kopią, urok, hazard, strategia i taktyka, język ( polski)
Sztuczki
Twardziel
Tarczownik
Mistrz Tarczowników
Używanie Zbroi
Ulepszone używanie Zbroi
Ekwipunek
Kolczuga, zestaw podróżny, miecz jednoręczny, tarcza, koń, skórzane buty, naszyjnik, 2 bukłaki na wodę, prowiant na 5 dni, pasza dla konia na 2 dni.
Wygląd: dobrze zbudowany, podstarzały człowiekWiek- 38 lat
Wzrost- 1.67 m
Znaki szczególne- mała blizna pod lewym okiem,
Kolor oczu- niebieski
Włosy- krótkie ciemny blond, ślady siwizny, małe wąsy.
Waga- 67 kg
Robert de Modica
Historia
Już od najmłodszych lat odznaczał się niebywałym okrucieństwem wobec służby i poddanych swego ojca,co w parze z wrodzoną tężyzną fizyczną i ogromnym wzrostem miało straszliwe połączenie. Jednak jako jedynemu dziedzicowi wszystko uchodziło mu na sucho,jak każdy szlachetnie urodzony był od małego ćwiczony w walce i jeździectwie. Odbył również krótką edukację która szybko się zakończyła w momencie gdy nastoletni Robert wyrzucił nauczyciela z wieży po tym jak ten zarzucił mu że nie dość się stara,ojciec postanowił więcej nie zmuszać syna do ślęczenia nad książkami. Z wiekiem okrucieństwo i impulsywność nie zanikły a jedynie przybrały na sile zwłaszcza po odziedziczeniu całego hrabstwa, jego ulubionym zajęciem w chwilach nudy oprócz polowań były objazdy po okolicznych wsiach wraz z bandą oddanych oprychów i "uczenie prostaczków moresu" co w praktyce sprowadzało się do obicia kilku nie dość szybkich by uciec spod pańskiego bata i gwałtach na co ładniejszych chłopskich córkach. Co prawda gwałty ustały gdy Robert poślubił córkę sąsiedniego Hrabiego który jednak wkrótce potem zmarł w niewyjaśnionych okolicznościach na polowaniu nie zostawiając żadnych dziedziców i przekazując tym samym całe swe ziemie w ręce swojego nowego "syna". Mimo iż gardził nisko urodzonymi w stosunku równych mu stanem potrafił się odpowiednio zachować,wykazać hojnością czy też wcielić się w dobrego gospodarza. Wydaje się również że Robert naprawdę kochał swą żonę i to ze wzajemnością. Potrafiła hamować okrucieństwa męża i miała na niego kojący wpływ, co więcej dała mu syna już po pierwszym roku małżeństwa. Sielankę przerwała jej tragiczna śmierć przy porodzie drugiego dziecka, które jakby tego było mało nie przyszło na świat żywe. Robert wpadł w szał i powrócił do dawnych zwyczajów,przez rok siał popłoch nie tylko wśród miejscowej ludności ale i wśród sąsiadów których często najeżdżał zbrojnie,gdy zburzył zamek pomniejszego Barona i wymordował wszystkich jego mieszkańców okoliczni wielmoże uznali że miarka się przebrała. Dotąd żyjący w strachu pomniejsi sąsiedzi podnieśli głowy, a chłopi mający dość ciągłych upokorzeń i okrucieństw swojego pana odważyli się zbuntować. W efekcie siedziba rodowa Roberta została zburzona,żołnierze i służba wybici lub rozproszeni a małoletni syn zarżnięty przez wściekłą tłuszczę. On sam cudem zdołał ujść z życiem. Z rozległych ziem,licznego wojska i zasobnego skarbca została mu jedynie skrzynia z pieniędzmi,najlepszy rumak i osobisty ekwipunek. Uznał że jedyne miejsce gdzie może się teraz udać to Ziemia Święta oferująca nowe życie i odpust zupełny dla tych którzy walczyli tam w imię Boże z niewiernymi. Wynajął statek w pobliskiej Ragusie by pożeglować na spotkanie swego losu.
Problem: Robert sam w sobie jest problemem.Pamiętliwy,okrutny wobec plebsu,straszny i nieznający litości dla wrogów,jeśli ktoś mu czymś zawinił odpłaci pięknym za nadobne w odpowiednim czasie. Oprócz tego utrata niemal całego majątku,bliskich i porzucenie siedziby rodowej a co za tym idzie konieczność odnalezienia się w nowej sytuacji.
Cel: Uciec od wciąż żądnych krwi i zemsty sąsiadów a przy okazji zdobyć amnestię na swoje liczne grzechy i dorobić się trochę grosza na niewiernych psach.
Umiejętności:
5 język(Włoski),krzepa
4.walka toporem jednoręcznym i tarczą,zastraszanie/prowokowanie
3.jeździectwo,sprawność,walka włócznią i tarczą
2.przywództwo,siła woli,język(łacina),bijatyka
1.urok,czytanie i pisanie,hazard,strategia i taktyka,walka kopią
Sztuczki
Walka toporem (styl walka ofensywna)
Walka toporem (styl walka defensywna)
Normański styl walki
Twardziel
Dodatkowa lekka konsekwencja
http://forum.totalwar.org.pl/attachment.php?attachmentid=1045&d=1436521085&thumb=1 (http://forum.totalwar.org.pl/attachment.php?attachmentid=1045&d=1436521085)
Wygląd: wysoki, dobrze zbudowany,o posępnym obliczu,nieregularny zarost na twarzy,lekka opalenizna, typowa dla mieszkańców basenu morza śródziemnego
Wiek: 32
Wzrost: 1,79
Waga: 84 kg - same mięśnie
Kolor oczu: niebieskie
Znaki szczególne: stara blizna po cięciu mieczem na policzku
Włosy: kruczo czarne,krótkie
Zbroja: przeszywanica,długa normańska kolczuga z rękawami i rękawicami kolczymi,wzmacniana tarcza migdałowa,hełm typu normańskiego z podpiętą kolczą osłoną szyi,buty kolcze
Broń: potężny topór jednoręczny, posiadający po drugiej stronie ostrza potężny szpikulec który umożliwia stosowanie go jako czekana i krótki szpikulec na końcu styliska umożliwiający wykonanie krótkiego pchnięcia,długa włócznia do walki konnej,długi,piekielnie ostry sztylet
Ubiór: dobrej jakości skórzane buty, koszula i spodnie zrobione przez najprzedniejszych włoskich krawców,ciężki złoty krzyż zerwany z szyi duchownego podczas jednego z pierwszych łupieżczych rajdów młodego Roberta,niemal nigdy się z nim nie rozstaje
Ekwipunek: zestaw podróżny,prowiant na tydzień i pasza dla konia,kilka solidnych bukłaków na wodę,ubranie dobrej jakości do pokazywania się na dworze,kilka złotych pierścieni z osadzonymi rubinami bądź innymi kamieniami szlachetnymi w tym bogato zdobiony rodowy sygnet, bat ze specjalnie skonstruowanymi końcówkami zaczepiającymi się w ciele ofiary i wyrywających z każdym uderzeniem fragment ciała(?)
Koń: - ogromny,nieludzko silny,czarny Percheron, z charakterem będącym niemalże lustrzanym odbiciem charakteru swego Pana;może dlatego rozumieją się tak dobrze;ulubiony koń ze stajni Roberta,traktuje go jak przyjaciela a nie jak zwierzę,zaprawiony w bojach i licznych potyczkach,zawsze bierze czynny udział w walce kopiąc gryząc i robiąc wszystko co może zaszkodzić przeciwnikowi swego Pana,notabene jest on jedyną żyjącą osobą którą lubi,słucha jej i pozwala się dosiadać i dotykać. Gdy robi to ktoś wbrew woli "Boemunda"(imię konia) bądź bez wyraźnych zaleceń ze strony Roberta spotka się z niezwykle agresywną reakcją.
Majątek: do decyzji MG
Charles de Tournemire
Koncepcja: Bogobojny, francuski kapłan z Zakonu Joannitów. Urodził się w 1140 roku w Paryżu. Jego rodzice pochodzili ze szlacheckiego rodu.Swoje dzieciństwo głównie spędził na nauce pobieraniu nauk łaciny, kaligrafii, podstawach fechtunku oraz pogłębianiu wiedzy o swej wierze – chrześcijaństwie. Zgodnie ze swoim powołaniem w wieku 16 lat wstąpił do seminarium duchownego, w którym otrzymał po kilku latach nauki święcenia kapłańskie. Po latach swej służby w szerzeniu słowa Bożego oraz wspinaniu się po szczeblach w hierarchii kościoła został wezwany przed oblicze biskupa, aby udać się do Ziemi Świętej w celu szerzenia jedynej i słusznej wiary w imię swego jedynego Pana. Charles jest bardzo religijną, niezłomną,charyzmatyczną oraz poważną osobą. Oddany całkowicie wierze ściśle przestrzega zasad ustanowionych przez Boga oraz nauk Jezusa Chrystusa. Brak mu również kompletnie poczucia humoru.
Cel: Szerzenie wiary chrześcijańskiej na Ziemi Świętej, służba w imię Trójcy Świętej, osiągnięcie życia wiecznego.
Umiejętności:
5. Język (Francuski), Wiedza (Religia)
4. Siła woli, Język (łacina)
3. Czytanie i pisanie, Występ, Leczenie
2. Walka bronią(Broń jednoręczna – miecze), Empatia, Jeździectwo, Zastrzaszanie/Prowokowanie
1. Przetrwanie, Wyszukiwanie, Urok, Wiedza (geografia), Język (Arabski)
Sztuczki:
Nieugięty
Medycyna pola walki
Odporność na uwodzenie i przekonywanie
Występ (Publiczne wystąpienia)
Występ (Śpiewanie)
Wygląd:
Wzrost: 1,80 m
Waga: 70 kg
Włosy: brązowe i krótkie
Kolor oczu:niebieskie
Zarost: brak
Ubiór: czarny habit z kapturem przepasana lekko beżowym sznurem oraz pasem z sakwą i krótkim mieczem. Na szyi nosi drewniany krzyż ze żelaznym wizerunkiem Jezusa w formie naszyjnika o średniej wielkości. Ma czarnego konia o imieniu Badouin.
Ekwipunek: podróżna torba, księga Starego i Nowego Testamentu, graduał, krótki miecz, średni, drewniany krzyż z żelaznym wizerunkiem Chrystusa w formie naszyjnika, żywność i woda na tydzień czasu oraz pasza i woda dla konia na dwa dni.
Tomasz Awdaniec Lazaryta
Koncepcja (Aspekt główny): Lazaryta zamożny rycerz z Wielkopolski, wspomagający krzyżowców w ich walce i podboju Ziemi Świętej. Zbroja kolcza i tarcza oraz mieczem i łukiem (i topór do miotania).
Problem: Nieufność wobec Niewiernych.
Cel: Zdobycie sławy jako rycerz i godnych łupów.
Przeszłość: Drugi syn zamożnego władyki, ale dziedziczy jego brat Konrad, więc Tomasz szuka sławy i łupów jako Lazaryta. Sprawny w walce w zwarciu, wytrzymały, ale i pokryty bliznami w tym śladami po trądzie, zdołał przeżyć dzięki łasce Boga, ale urodziwy to on nie jest.
Umiejętności:
Poziom 5 Krzepa,
Poziom 4 Walka miecz i tarcza, Czujność,
Poziom 3 Strzelanie i Miotanie, Sprawność, Jeździectwo
Poziom 2 Przetrwanie, Siła Woli, Podstęp, Wiedza (Ziemia Święta),
Poziom 1, Leczenie, arabski, francuski i łacina, Wiedza (Saraceni)
Sztuczki:
Polski rycerz (Atut) daje + 1 do obrażeń bronią białą i +1 Obrony w trakcie walki.
Regeneracja (Krzepa) Wymaga Krzepy 4+, za 1 punkt Fate, możesz obniżyć kategorię konsekwencji o 1, np. Średnia staje się Lekka, deklarujesz to w walce. Po zakończonej walce masz o połowę krótszy czas leczenia danej konsekwencji, to już bez punktu losu. (Lekką leczysz w 12 godzin, Średnią w 4 dni, a poważną w 2 tygodnie). Nie można już tego skracać, poza szybką regeneracją.
Twardziel (Krzepa) do Toru Presji Fizycznej doliczamy Pełną Krzepę a nie jej połowę.
Tarczownik (styl Walka bronią i tarczą) wymaga Krzepy 3+ oraz używania tarczy. Daje +1 dodatkowego Pancerza w walce bezpośredniej. Czyli normalnie tarcza daje +1 pancerza, a z tarczownikiem daje +2 do pancerza fizycznego.).
Ekwipunek: Zbroja kolcza + tarcza , zestaw podróżny, miecz, hełm z nosalem, łuk, ciężka włócznia do szarży konnej, topór jako broń zapasowa i do ew. rzutu. Wierzchowiec bojowy. Biblia, różaniec.
Presja fizyczna 8 Presja psychiczna 4
Konsekwencje 3 xLekka 1xŚrednia 1xPoważna
Wzrost: 182 cm
Waga: 78 kg
Kolor oczu: Niebieskie
Znaki szczególne: Blizny na twarzy, szramy i ślady po trądzie.
Włosy: Szatyn, krótkie
Zbroja: kolczuga,. Hełm z nosalem
Broń: miecz długi , tarcza migdałowa, topór i łuk refleksyjny
Ubiór: tunika z emblematem Lazarytów . Skórzane buty. Płaszcz podróżny.