Lwie Serce
16-01-2016, 13:55
Z racji, tego, że znalazło się parę chętnych osób na sesję w uniwersum Pendoru, to zakładam temat techniczny. Ruszymy pewno po Warhammerze, więc to dość daleka przyszłość, ew. wraz z nim, jeśli nie będzie wówczas żadnej innej sesji. Zależy od graczy.
Obiecany opis świata, dla tych, którzy nie ogarniają uniwersum:
http://forum.totalwar.org.pl/attachment.php?attachmentid=1343&stc=1
Pendor jest dużą krainą, będącą niegdyś jednym, dużym królestwem, którego potędze nie mogło nic dorównać. Królestwo jednak upadło, gdy rozpętała się ogromna zaraza (wywołana zapewne przez Kult Węża), która zabiła rodzinę królewską oraz wielu mieszkańców. Widząc upadek państwa, jego granice zostały najechane przez barbarzyńców z północy, stepowych wojowników Jatu, oraz wielu, wielu innych. To był koniec królestwa Pendoru, najeźdźcy zostali wprawdzie odparci a zaraza wypleniona, jednak państwo podzieliło się na pięć wojujących zazwyczaj ze sobą frakcji.
Są to:
Królestwo Sarleonu - kulturą najbliższe dawnemu Pendorowi, miasto Sarleon było także stolicą upadłego państwa. Obecnie z Sarleonu pochodzą najlepsi rycerze całego Pendoru, najlepiej uzbrojeni oraz bardzo bitni, wspierani przez doskonałych łuczników i halabardników, nie licząc mas innej piechoty. Na tronie zasiada król Ulric mając za sobą zakon Lwa - elitarnych rycerzy królewskich. Sarleon ma przeważnie czerwone barwy, a jego godłem jest złoty lew na czerwonym tle. Odpowiada XIV oraz XV-wiecznej Anglii i Francji.
Królestwo Fiersdvainu - dawni podróżnicy z Vanskerry (krainy na wzór Skandynawii), którzy osiedli na stałe w Pendorze. Polegają na sile swych toporów, większość wojowników odziana jest w kolczugi, a nieliczni huskarlowie mają też zbroje płytowe. Kobiety z Fierdsvainu również zajmują się wojaczką stanowiąc kawalerię królestwa - walkirie. Fiersdvain odpowiada wikingom, tylko nieco "unowocześnionym". Frakcją włada król Valdis.
Imperium Baccusa - państwo na wzór Rzymu. Niegdyś do Pendoru przybyła ogromna flota z zamorskiego imperium, zdobywając wiele południowych ziem. Gdy jednak jej podboje miały być kontynuowane, dowódca armii dowiedział się, że w imperium rozpętała się wojna domowa, zaś władca poległ. Postanowił więc sam ogłosić się imperatorem, zakładając miasto Janos, obecną stolicę. Armia imperialna jest świetnie uzbrojona, ma potężną piechotę i kawalerię. Polegają w większości na oszczepach, w zwarciu ustępują zazwyczaj wyspecjalizowanym wojownikom. Władcą jest imperator Marius.
Królestwo Ravensternu - niegdyś część Sarleonu. Gdy jednak ziemie północy zostały najechane przez barbarzyńców, tamtejsi lordowie postanowili wziąć sprawy w swoje ręce nie czekając na panów z południa. Przetrzymali oblężenie w twierdzy Rane, a po zebraniu się rycerstwa rozgromili barbarzyńców. Ogłosili po tym się niepodległym królestwem Ravensternu. Wojownicy tego królestwa noszą kilty, uzbrojeni są zaś w okrągłe tarcze, wielkie miecze i topory. Rycerze dorównują sarleońskim uzbrojeniem, tak jak i łucznicy. Mają też swoją elitarną formację piechoty zwaną Kiergwardią, wyposażoną w zbroje płytowe.
Księstwa D'Sharu - osiadli nomadowie, władani przez Kadana Bahadur Chana. Szybcy, dobrze uzbrojeni jeźdźcy wyposażeni w łuki i szable są główną siłą, wspierani przez niezgorszą piechotą, wśród których wyróżniają się ciężko opancerzeni mistrzowie mieczy. Frakcja jest konfederacją kilku małych chanatów, które postanowiły się zjednoczyć.
Poza głównymi frakcjami, Pendor jest zamieszkany lub najeżdżany, przez wiele innych, mniejszych:
Jatu - stepowi jeźdźcy, mający w swych szeregach tak lekkokonnych łuczników, jak i ciężkozbrojnych lansjerów. Pustoszą ziemie Ravensternu i Sarleonu co jakiś czas, a także atakują lasy Noldorów.
Noldorowie - starożytna rasa elfów. Piękni, potężni, mądrzy i uzdolnieni w dziedzinach sztuki. Teraz władają już tylko lasami za miastem Laria... Niezrównani w walce, mistrzowie jazdy konnej, fechtunku oraz łucznictwa, mają najszybsze, najwytrzymalsze rumaki i najkunsztowniejszy rynsztunek.
Barbarzyńcy z północnych gór - najeżdżają Ravenstern. Składają się z wielu podzielonych plemion, które czasem się jednoczą pod przewodem wielkiego wodza. Lekko uzbrojeni w większości, dosiadają lekkich koni, nie licząc elitarnej gwardii honorowej oraz berserkerów.
Kult Węża - ludzie czczący Azi Dahaka - wężowe bóstwo. Prawdopodobnie odpowiedzialni za upadek Pendoru, wywołując wielką zarazę. Najważniejsze w kulcie są wężowe kapłanki, przewodzące tak duchowo jak i w bitwie masami kultystów. Mają rozdwojone języki, oraz syczą jak węże mówiąc, co dowodzi poniekąd, iż najwierniejsi wyznawcy są obdarzani przez bóstwo pewnymi "udoskonaleniami".... Kult Węża ma potężną, ciężką kawalerię złożoną z rycerzy Anakondy (nie wiadomo, czy są to ludzie czy jakieś potwory, w bitwie wydają demoniczne okrzyki, ciche, ponure, ale zasiewające trwogę), oraz wojowników Kobry średnio uzbrojonych, ale dobrze wyposażonych wojowników. Jeźdźcy kultu dosiadają rumaków z zaświatów, wolnych ale strasznie wytrzymałych i zabójczo niebezpiecznych. Jazda wspierana jest przez liczną, ale dość słabą piechotę. Barwy kultu to ciemna zieleń, barwione są w ten kolor też pancerze. Kult działa na terenach Imperium Baccusa, tajemnicą poliszynela jest, iż wielu mieszkańców skrycie wyznaję Azi Dahaka.
Heretycy - wyznawcy demonów. Działają na terenie całego Pendoru, niosąc swój czarny sztandar gdzie tylko się da. Mają w swych szeregach zarówno mrocznych rycerzy, jak i zwykłe pospólstwo. Czasem udaje im się przyzywać kilkudziesięciu demonicznych wojowników dosiadających ogromnych rumaków w złotych zbrojach. Prawdopodobnie współpracują z zakonem Zmierzchu.
Mettenheim - państwo położone na wyspie, daleko od Pendoru. Nieco na wzór XV-wiecznych Niemiec, mają znakomitą piechotę uzbrojoną w kusze i dwuręczne miecze. Ich dumą są regimenty Utraconej Nadziei, ciężka piechota o wielkiej sile w płytowych zbrojach. Barwami Mettehneimu są żółć i czerń.
Vanskerry - łupieżcy zza morza. Napadają tereny Fiersdvainu, niektórzy dosiadają koni. Wszyscy biegli w walce i rzucaniu toporami, a bronią się wielkimi tarczami, mając na głowach rogate hełmy.
Veccavia - kolejna zamorska kraina, zdominowana przez kobiety. Mężczyźni są tam kastrowani, usługując płci pięknej jako niewolnicy. Wojowniczki Veccavi zazwyczaj dosiadają koni i są ciężko uzbrojone w kolczugi oraz zbroje płytowe, w miecze, włócznie i łuki. Piechotę stanowią lekko uzbrojeni kastraci.
Melitine - zamorskie państwo przypominające nieco Persję i inne bliskowschodnie kultury. Mają katafraktów, lansjerów w zbrojach lamelkowych i konnych łuczników. Korzystają także z piechoty, w tym gwardii z dwuręcznymi toporami.
Barclay - silne państwo zamorskie, o którym jednak niewiele wiadomo. Czasem tamtejsi konkwistadorzy (wojownicy z lancami, w zbrojach płytowych oraz na ciężkich koniach) atakują Pendor.
Ważnym elementem Pendoru są zakony rycerskie:
Zakon Gryfa - strażnicy starożytnej dynastii królewskiej Pendoru, zlikwidowani formalnie w wyniku knowań sarleońskich władców. Rycerze zakonu zamierzają przywrócić prawowitą władzę i zjednoczyć dawne królestwo. Na polu walki stają w zbrojach płytowych, na potężnych rumakach, dzierżąc w dłoniach tarcze, miecze, buzdygany, kopie i włócznie. Ich herbem jest złoty gryf na czarnym polu.
Zakon Lwa - elitarni rycerze Sarleonu, bezgranicznie wierni królowi, będący także jego najpotężniejszą bronią. Walczą w zbrojach płytowych, kopiami, mieczami i tarczami dosiadając znakomitych koni bojowych. Ich herbem jest złoty lew na czerwonym polu.
Zwiadowcy Stanowczego Wezwania - zakon lariańskich rycerzy, którzy musieli dostosować się do walki z Jatu oraz Noldorami. Dosiadają szybkich koni, noszą ciężkie zbroje płytowe o zielonej barwie, walczą zaś łukami, włóczniami, mieczami i tarczami. Ich herbem jest złoty róg na zielonym tle.
Zakon Smoka - elitarni rycerze Ravensternu z Rane, założony po przełamaniu oblężenia barbarzyńców. Obrońcy ustanowili nowy zakon, do którego wstąpili najmężniejsi i najlepsi wojownicy. Na polu bitwy stawiają się w zbrojach płytowych z kilkami, dosiadając wielkich rumaków, walcząc wszelaką bronią krótką i włóczniami. Ich herbem jest Czerwony smok na niebieskim tle.
Zakon Kruczej Włóczni - specyficzny zakon z Poinsbruku, składający się tak z rycerzy jak i uczonych. Co dziwne, nie trzeba być szlachcicem by wstąpić do zakonu, każdy może dosłużyć się rangi rycerza. Zbrojnym ramieniem są ciężkozbrojni jeźdźcy w zbrojach płytowych, siejący spustoszenie buzdyganami oraz kopiami. Jego herb to czarny kruk na niebieskim tle.
Zakon Sokoła - zakon kobiet, niegdyś działający w Ravensternie. Usunięty został przez króla Gregory'ego IV, który bezprawnie przejął tron należący się jego siostrze Ursuli - członkini zakonu. Wojowniczki zakonu walczą konno w zbrojach płytowych, rzucając oszczepami a w zwarciu używając mieczy. Herb zakonu to złoty sokół na jasnoniebieskim polu.
Zakon Świtu - w teorii paladyni bogini Astrei, którzy wsławili się jednak mordami na niewinnych ludziach, posądzanych o herezję. Zakon został wygnany z Barclay i osiadł w Pendorze, w mieście Valonbray. Rycerze Świtu są niezwykle potężni, na swych rumakach bojowych, w zbrojach płytowych, tnąc mieczami. Ich herbem jest złoty orzeł na białym polu.
Zakon Zmierzchu - dawni rycerze Świtu, którzy walcząc z heretykami... Sami się nimi stali, zgłębiając tajniki herezji by skuteczniej walczyć z jej wyznawcami. To mroczni rycerze o złowrogim wyglądzie, siejący spustoszenie na ogromnych koniach, kopiami oraz buzdyganami, nosząc czarne zbroje płytowe i płaszcze. Ich herbem jest trupia czaszka.
Zakon Promiennego Krzyża - wojownicy-szpitalnicy działający na terenie Imperium Baccusa, nienawidzący Kultu Węża. Rycerze mają imperialne zbroje płytowe, dosiadają silnych koni, zaś walczą wszelaką bronią długą oraz krótką. Ich herb to biały krzyż na czarnym tle.
Legion Cienia - rycerze imperialni posądzani często o konszachty z Kultem Węża, sami zakonnicy jednak stanowczo temu zaprzeczają. Nie podoba im się wizja "Nowego Imperium" władcy Mariusa, zamiast tego walczą na dawną modłę, na ogierach bojowych, oszczepami i mieczami, w starych imperialnych, choć wciąż mocnych zbrojach. Ich symbolem jest srebrny orzeł.
Nieśmiertelni - imperialny zakon, całkowicie podporządkowany władcy. Są jego gwardią przyboczną, zbrojnym ramieniem o niezachwianej lojalności. Walczą jako ciężka piechota, oszczepami a także dwuręcznymi mieczami, w ciężkich zbrojach płytowo-łuskowych. Noszą nad swymi hełmami herb obecnego imperatora.
Walkirie - zakon fiersdvaińskich kobiet, zahartowanych wojowniczek z Javiksholmu. Walczą w zbrojach płytowych, oszczepami i toporami, dosiadając silnych koni.
Zakon Hebanowej Rękawicy - rycerze, którzy za główny cel obrali sobie wycinanie Noldorów w pień, darząc ich szczerą i nieodwzajemnioną nienawiścią oraz pogardą. Walczą pieszo w poczernianych zbrojach płytowych, strzelając z wielkich kusz, a w walce wręcz używając dwuręcznej broni lub jednoręcznych buzdyganów z tarczami. Ich herbem jest czarna pięść na tle żółtego krzyża na czerwonym polu.
Strażnicy Srebrnej Mgły - znakomici łucznicy, za wzór obierający sobie Noldorów, ucząc się ich sposobu walki. Walczą z zakonem Hebanowej Rękawicy. Na polu walki stają w lekkich kolczugach, dzierżąc znakomite łuki oraz miecze i tarcze, pieszo. Noszą srebrne barwy.
Jeźdźcy Wiatru - elitarna kawaleria księstw D'Sharu, z siedzibą w mieście Torbah, służąc władcy wszystkich księstw. Ciężko opancerzeni konni łucznicy, bardzo szybcy, ale mogący spełniać z powodzeniem zadania ciężkiej jazdy. W walce wręcz używają lekko zakrzywionych szabel oraz okrągłych tarcz.
Nie jest wymagana znajomość uniwersum! Ściągę zrobiłem tylko po to, by ci nie znający świata mogli go mniej więcej ogarnąć, oraz wiedzieć kim zagrać. Można wszystkimi zakonnikami i ludźmi z wymienionych frakcji, poza Kultem Węża i Heretykami. Jak ktoś będzie miał jakieś pytania, co wyjaśnić, co bardziej szczegółowo opisać np. na potrzeby tworzenia BG, pytajcie śmiało. ;) Wydaje mi się, że wykombinowałem naprawdę fajną fabułę, więc zachęcam do zapisów.
Obiecany opis świata, dla tych, którzy nie ogarniają uniwersum:
http://forum.totalwar.org.pl/attachment.php?attachmentid=1343&stc=1
Pendor jest dużą krainą, będącą niegdyś jednym, dużym królestwem, którego potędze nie mogło nic dorównać. Królestwo jednak upadło, gdy rozpętała się ogromna zaraza (wywołana zapewne przez Kult Węża), która zabiła rodzinę królewską oraz wielu mieszkańców. Widząc upadek państwa, jego granice zostały najechane przez barbarzyńców z północy, stepowych wojowników Jatu, oraz wielu, wielu innych. To był koniec królestwa Pendoru, najeźdźcy zostali wprawdzie odparci a zaraza wypleniona, jednak państwo podzieliło się na pięć wojujących zazwyczaj ze sobą frakcji.
Są to:
Królestwo Sarleonu - kulturą najbliższe dawnemu Pendorowi, miasto Sarleon było także stolicą upadłego państwa. Obecnie z Sarleonu pochodzą najlepsi rycerze całego Pendoru, najlepiej uzbrojeni oraz bardzo bitni, wspierani przez doskonałych łuczników i halabardników, nie licząc mas innej piechoty. Na tronie zasiada król Ulric mając za sobą zakon Lwa - elitarnych rycerzy królewskich. Sarleon ma przeważnie czerwone barwy, a jego godłem jest złoty lew na czerwonym tle. Odpowiada XIV oraz XV-wiecznej Anglii i Francji.
Królestwo Fiersdvainu - dawni podróżnicy z Vanskerry (krainy na wzór Skandynawii), którzy osiedli na stałe w Pendorze. Polegają na sile swych toporów, większość wojowników odziana jest w kolczugi, a nieliczni huskarlowie mają też zbroje płytowe. Kobiety z Fierdsvainu również zajmują się wojaczką stanowiąc kawalerię królestwa - walkirie. Fiersdvain odpowiada wikingom, tylko nieco "unowocześnionym". Frakcją włada król Valdis.
Imperium Baccusa - państwo na wzór Rzymu. Niegdyś do Pendoru przybyła ogromna flota z zamorskiego imperium, zdobywając wiele południowych ziem. Gdy jednak jej podboje miały być kontynuowane, dowódca armii dowiedział się, że w imperium rozpętała się wojna domowa, zaś władca poległ. Postanowił więc sam ogłosić się imperatorem, zakładając miasto Janos, obecną stolicę. Armia imperialna jest świetnie uzbrojona, ma potężną piechotę i kawalerię. Polegają w większości na oszczepach, w zwarciu ustępują zazwyczaj wyspecjalizowanym wojownikom. Władcą jest imperator Marius.
Królestwo Ravensternu - niegdyś część Sarleonu. Gdy jednak ziemie północy zostały najechane przez barbarzyńców, tamtejsi lordowie postanowili wziąć sprawy w swoje ręce nie czekając na panów z południa. Przetrzymali oblężenie w twierdzy Rane, a po zebraniu się rycerstwa rozgromili barbarzyńców. Ogłosili po tym się niepodległym królestwem Ravensternu. Wojownicy tego królestwa noszą kilty, uzbrojeni są zaś w okrągłe tarcze, wielkie miecze i topory. Rycerze dorównują sarleońskim uzbrojeniem, tak jak i łucznicy. Mają też swoją elitarną formację piechoty zwaną Kiergwardią, wyposażoną w zbroje płytowe.
Księstwa D'Sharu - osiadli nomadowie, władani przez Kadana Bahadur Chana. Szybcy, dobrze uzbrojeni jeźdźcy wyposażeni w łuki i szable są główną siłą, wspierani przez niezgorszą piechotą, wśród których wyróżniają się ciężko opancerzeni mistrzowie mieczy. Frakcja jest konfederacją kilku małych chanatów, które postanowiły się zjednoczyć.
Poza głównymi frakcjami, Pendor jest zamieszkany lub najeżdżany, przez wiele innych, mniejszych:
Jatu - stepowi jeźdźcy, mający w swych szeregach tak lekkokonnych łuczników, jak i ciężkozbrojnych lansjerów. Pustoszą ziemie Ravensternu i Sarleonu co jakiś czas, a także atakują lasy Noldorów.
Noldorowie - starożytna rasa elfów. Piękni, potężni, mądrzy i uzdolnieni w dziedzinach sztuki. Teraz władają już tylko lasami za miastem Laria... Niezrównani w walce, mistrzowie jazdy konnej, fechtunku oraz łucznictwa, mają najszybsze, najwytrzymalsze rumaki i najkunsztowniejszy rynsztunek.
Barbarzyńcy z północnych gór - najeżdżają Ravenstern. Składają się z wielu podzielonych plemion, które czasem się jednoczą pod przewodem wielkiego wodza. Lekko uzbrojeni w większości, dosiadają lekkich koni, nie licząc elitarnej gwardii honorowej oraz berserkerów.
Kult Węża - ludzie czczący Azi Dahaka - wężowe bóstwo. Prawdopodobnie odpowiedzialni za upadek Pendoru, wywołując wielką zarazę. Najważniejsze w kulcie są wężowe kapłanki, przewodzące tak duchowo jak i w bitwie masami kultystów. Mają rozdwojone języki, oraz syczą jak węże mówiąc, co dowodzi poniekąd, iż najwierniejsi wyznawcy są obdarzani przez bóstwo pewnymi "udoskonaleniami".... Kult Węża ma potężną, ciężką kawalerię złożoną z rycerzy Anakondy (nie wiadomo, czy są to ludzie czy jakieś potwory, w bitwie wydają demoniczne okrzyki, ciche, ponure, ale zasiewające trwogę), oraz wojowników Kobry średnio uzbrojonych, ale dobrze wyposażonych wojowników. Jeźdźcy kultu dosiadają rumaków z zaświatów, wolnych ale strasznie wytrzymałych i zabójczo niebezpiecznych. Jazda wspierana jest przez liczną, ale dość słabą piechotę. Barwy kultu to ciemna zieleń, barwione są w ten kolor też pancerze. Kult działa na terenach Imperium Baccusa, tajemnicą poliszynela jest, iż wielu mieszkańców skrycie wyznaję Azi Dahaka.
Heretycy - wyznawcy demonów. Działają na terenie całego Pendoru, niosąc swój czarny sztandar gdzie tylko się da. Mają w swych szeregach zarówno mrocznych rycerzy, jak i zwykłe pospólstwo. Czasem udaje im się przyzywać kilkudziesięciu demonicznych wojowników dosiadających ogromnych rumaków w złotych zbrojach. Prawdopodobnie współpracują z zakonem Zmierzchu.
Mettenheim - państwo położone na wyspie, daleko od Pendoru. Nieco na wzór XV-wiecznych Niemiec, mają znakomitą piechotę uzbrojoną w kusze i dwuręczne miecze. Ich dumą są regimenty Utraconej Nadziei, ciężka piechota o wielkiej sile w płytowych zbrojach. Barwami Mettehneimu są żółć i czerń.
Vanskerry - łupieżcy zza morza. Napadają tereny Fiersdvainu, niektórzy dosiadają koni. Wszyscy biegli w walce i rzucaniu toporami, a bronią się wielkimi tarczami, mając na głowach rogate hełmy.
Veccavia - kolejna zamorska kraina, zdominowana przez kobiety. Mężczyźni są tam kastrowani, usługując płci pięknej jako niewolnicy. Wojowniczki Veccavi zazwyczaj dosiadają koni i są ciężko uzbrojone w kolczugi oraz zbroje płytowe, w miecze, włócznie i łuki. Piechotę stanowią lekko uzbrojeni kastraci.
Melitine - zamorskie państwo przypominające nieco Persję i inne bliskowschodnie kultury. Mają katafraktów, lansjerów w zbrojach lamelkowych i konnych łuczników. Korzystają także z piechoty, w tym gwardii z dwuręcznymi toporami.
Barclay - silne państwo zamorskie, o którym jednak niewiele wiadomo. Czasem tamtejsi konkwistadorzy (wojownicy z lancami, w zbrojach płytowych oraz na ciężkich koniach) atakują Pendor.
Ważnym elementem Pendoru są zakony rycerskie:
Zakon Gryfa - strażnicy starożytnej dynastii królewskiej Pendoru, zlikwidowani formalnie w wyniku knowań sarleońskich władców. Rycerze zakonu zamierzają przywrócić prawowitą władzę i zjednoczyć dawne królestwo. Na polu walki stają w zbrojach płytowych, na potężnych rumakach, dzierżąc w dłoniach tarcze, miecze, buzdygany, kopie i włócznie. Ich herbem jest złoty gryf na czarnym polu.
Zakon Lwa - elitarni rycerze Sarleonu, bezgranicznie wierni królowi, będący także jego najpotężniejszą bronią. Walczą w zbrojach płytowych, kopiami, mieczami i tarczami dosiadając znakomitych koni bojowych. Ich herbem jest złoty lew na czerwonym polu.
Zwiadowcy Stanowczego Wezwania - zakon lariańskich rycerzy, którzy musieli dostosować się do walki z Jatu oraz Noldorami. Dosiadają szybkich koni, noszą ciężkie zbroje płytowe o zielonej barwie, walczą zaś łukami, włóczniami, mieczami i tarczami. Ich herbem jest złoty róg na zielonym tle.
Zakon Smoka - elitarni rycerze Ravensternu z Rane, założony po przełamaniu oblężenia barbarzyńców. Obrońcy ustanowili nowy zakon, do którego wstąpili najmężniejsi i najlepsi wojownicy. Na polu bitwy stawiają się w zbrojach płytowych z kilkami, dosiadając wielkich rumaków, walcząc wszelaką bronią krótką i włóczniami. Ich herbem jest Czerwony smok na niebieskim tle.
Zakon Kruczej Włóczni - specyficzny zakon z Poinsbruku, składający się tak z rycerzy jak i uczonych. Co dziwne, nie trzeba być szlachcicem by wstąpić do zakonu, każdy może dosłużyć się rangi rycerza. Zbrojnym ramieniem są ciężkozbrojni jeźdźcy w zbrojach płytowych, siejący spustoszenie buzdyganami oraz kopiami. Jego herb to czarny kruk na niebieskim tle.
Zakon Sokoła - zakon kobiet, niegdyś działający w Ravensternie. Usunięty został przez króla Gregory'ego IV, który bezprawnie przejął tron należący się jego siostrze Ursuli - członkini zakonu. Wojowniczki zakonu walczą konno w zbrojach płytowych, rzucając oszczepami a w zwarciu używając mieczy. Herb zakonu to złoty sokół na jasnoniebieskim polu.
Zakon Świtu - w teorii paladyni bogini Astrei, którzy wsławili się jednak mordami na niewinnych ludziach, posądzanych o herezję. Zakon został wygnany z Barclay i osiadł w Pendorze, w mieście Valonbray. Rycerze Świtu są niezwykle potężni, na swych rumakach bojowych, w zbrojach płytowych, tnąc mieczami. Ich herbem jest złoty orzeł na białym polu.
Zakon Zmierzchu - dawni rycerze Świtu, którzy walcząc z heretykami... Sami się nimi stali, zgłębiając tajniki herezji by skuteczniej walczyć z jej wyznawcami. To mroczni rycerze o złowrogim wyglądzie, siejący spustoszenie na ogromnych koniach, kopiami oraz buzdyganami, nosząc czarne zbroje płytowe i płaszcze. Ich herbem jest trupia czaszka.
Zakon Promiennego Krzyża - wojownicy-szpitalnicy działający na terenie Imperium Baccusa, nienawidzący Kultu Węża. Rycerze mają imperialne zbroje płytowe, dosiadają silnych koni, zaś walczą wszelaką bronią długą oraz krótką. Ich herb to biały krzyż na czarnym tle.
Legion Cienia - rycerze imperialni posądzani często o konszachty z Kultem Węża, sami zakonnicy jednak stanowczo temu zaprzeczają. Nie podoba im się wizja "Nowego Imperium" władcy Mariusa, zamiast tego walczą na dawną modłę, na ogierach bojowych, oszczepami i mieczami, w starych imperialnych, choć wciąż mocnych zbrojach. Ich symbolem jest srebrny orzeł.
Nieśmiertelni - imperialny zakon, całkowicie podporządkowany władcy. Są jego gwardią przyboczną, zbrojnym ramieniem o niezachwianej lojalności. Walczą jako ciężka piechota, oszczepami a także dwuręcznymi mieczami, w ciężkich zbrojach płytowo-łuskowych. Noszą nad swymi hełmami herb obecnego imperatora.
Walkirie - zakon fiersdvaińskich kobiet, zahartowanych wojowniczek z Javiksholmu. Walczą w zbrojach płytowych, oszczepami i toporami, dosiadając silnych koni.
Zakon Hebanowej Rękawicy - rycerze, którzy za główny cel obrali sobie wycinanie Noldorów w pień, darząc ich szczerą i nieodwzajemnioną nienawiścią oraz pogardą. Walczą pieszo w poczernianych zbrojach płytowych, strzelając z wielkich kusz, a w walce wręcz używając dwuręcznej broni lub jednoręcznych buzdyganów z tarczami. Ich herbem jest czarna pięść na tle żółtego krzyża na czerwonym polu.
Strażnicy Srebrnej Mgły - znakomici łucznicy, za wzór obierający sobie Noldorów, ucząc się ich sposobu walki. Walczą z zakonem Hebanowej Rękawicy. Na polu walki stają w lekkich kolczugach, dzierżąc znakomite łuki oraz miecze i tarcze, pieszo. Noszą srebrne barwy.
Jeźdźcy Wiatru - elitarna kawaleria księstw D'Sharu, z siedzibą w mieście Torbah, służąc władcy wszystkich księstw. Ciężko opancerzeni konni łucznicy, bardzo szybcy, ale mogący spełniać z powodzeniem zadania ciężkiej jazdy. W walce wręcz używają lekko zakrzywionych szabel oraz okrągłych tarcz.
Nie jest wymagana znajomość uniwersum! Ściągę zrobiłem tylko po to, by ci nie znający świata mogli go mniej więcej ogarnąć, oraz wiedzieć kim zagrać. Można wszystkimi zakonnikami i ludźmi z wymienionych frakcji, poza Kultem Węża i Heretykami. Jak ktoś będzie miał jakieś pytania, co wyjaśnić, co bardziej szczegółowo opisać np. na potrzeby tworzenia BG, pytajcie śmiało. ;) Wydaje mi się, że wykombinowałem naprawdę fajną fabułę, więc zachęcam do zapisów.