Ciekawostki Ekspedycji Handlowej

[marcel]

https://live.staticflickr.com/8238/8398082574_8dfaf6e517_b.jpg
Pinasa(poziom 3.) – żaglowiec szeroko rozpowszechniony we flocie marienburskiej. Zazwyczaj były to jednostki trochę mniejsze od fluit (z których się rozwinęły) oraz zdecydowanie mniejsze od galeonów. Wykorzystywane były do przewozu towarów lub jako okręty wojenne, pomimo tego, że nie były zbyt pojemne. Ich zaletą była zwrotność, szybkość oraz dość małe zanurzenie, co predysponowało je na płytkie i małe akweny morskie. Z tego względu zabierano je też na dalsze wyprawy jako jednostki towarzyszące większym okrętom. Stosowano je wtedy do pościgów, łączności oraz patrolowania akwenów przybrzeżnych i komunikacji z lądem (w ostatnim etapie za pomocą łodzi).

Tonaż typowych pinas zamykał się w granicach 200-300 ton. Maszty wysokie, zazwyczaj trzy, na mniejszych jednostkach dwa. Ożaglowanie rejowe z łacińskim bezanem. Dziób pinasy był trochę bardziej pochylony do przodu w porównaniu do wcześniejszych konstrukcji i z wydatnym galionem, rufa dość wysoka i płasko ścięta. Nadbudówka dziobowa pinasy była bardzo niska, nieznacznie tylko wystająca ponad kadłub. Nadbudówka rufowa była wyższa i wąska.

Okręt ten posiadał szereg walorów bardzo przydatnych w walce. Charakteryzował się dużą prędkością i doskonałą zwrotnością, co osiągnięto poprzez zwiększenie i unowocześnienie ożaglowania i olinowania. Uzbrojony był w działa małych kalibrów, zazwyczaj w liczbie kilkunastu, tylko największe pinasy posiadały dwa pokłady artyleryjskie.

[marcel]

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/c/c3/Bgl3t.jpg
Baggala(statek handlowy) - tradycyjny arabski statek żaglowy.Baggale były większe od dau i miały zwykle 2-3 maszty. Charakteryzowały się smukłym, niskim dziobem oraz wysoką nadbudówką rufową, niekiedy bogato zdobioną ornamentami w tylnej części. Długość statku wynosiła około 30 metrów, załoga liczyła 30-40 osób. Przy sprzyjających warunkach baggala osiągała prędkość do 9 węzłów, była trudna w manewrowaniu. Te dalekosiężne statki były używane najczęściej przez kupców i piratów.

[marcel]

https://ocdn.eu/pulscms-transforms/1/G26ktkqTURBXy9jNTUyZmRjYzMzMzdkOWE2YmVkZDA2NDQyNmY 3NmVlOS5qcGVnk5UDAQDNA-fNAjGTBc0DFM0BvJUH2TIvcHVsc2Ntcy9NREFfLzE0MGIxY2Zl N2YwYWM1MmVkYzAxMGQ3MDk3OGU4NGJlLnBuZwDCAA
Szafran − najdroższa wagowo przyprawa świata. Szafran pozyskuje się z wysuszonych słupków krokusa. Roślina ta wyróżnia się charakterystycznym, jasnofioletowym kwiatem, w którego środku mieści się słupek z trzema znamionami. To właśnie z nich pozyskuje się cienkie nitki szafranu w charakterystycznym jasnoczerwonym kolorze z domieszką złotego odcienia.

Gleba, na której będą rosły krokusy, musi być wapienna i bogata w próchnicę. Cebulki krokusa należy zakopać i pozostawić w ziemi na okres dwóch lat (lub więcej), a następnie zasadzić ponownie. Dopiero po drugim zasadzeniu będzie możliwe pozyskanie szafranu. Przyprawa ta jest tak droga nie tylko ze względu na fakt, że do jej uzyskania potrzeba wielu kwiatów, ale także z uwagi na konieczność ręcznego ich zrywania. Kwiaty należy zebrać wczesnym rankiem, następnie ostrożnie wyciągnąć z nich znamiona. Kolejnym krokiem jest delikatnie oddzielenie czerwonych części słupków od okalających je białych i żółtych oraz wysuszenie. Dopiero wtedy szafran nadaje się do użytku. Do uzyskania 1 kg potrzeba ponad 150 tys. jasnych znamion kwiatu.

Szafran znany jest ze swojego gorzkiego smaku, w którym rozpoznać można nuty miodowo-korzenne. Znajduje on zastosowanie w licznych potrawach wielu kuchni. W każdej z nich jednak jest wyłącznie uzupełnieniem dania, jego "kropką nad i". Stosowanie go w zbyt dużych ilościach nadaje jedzeniu trudną do zniwelowania gorycz. Używany w odpowiednich proporcjach natomiast (ok. 2 nitek na wszystkie porcje) zdecydowanie podkreśla smak i nadaje potrawom wyjątkowy charakter. Przyprawa ta świetnie sprawdza się np. w daniach rybnych, zwłaszcza w zupach. Znakomicie komponuje się też z owocami morza – nie bez powodu jest więc obowiązkowym składnikiem w paelli, narodowej potrawie Estalijczyków, składającej się z ryżu, mięsa, warzyw i, rzecz jasna, owoców morza. Poza wydobyciem smaku poszczególnych składników szafran nadaje też paelli wyjątkowy złoty kolor. Stanowi on też dobrą przyprawę do dań orientalnych. Dobrze komponuje się nie tylko z potrawami wytrawnymi, ale także ze słodkimi wypiekami. Jest jednym z podstawowych składników bułeczek szafranowych, często dodaje się go również do ciast drożdżowych. Nie sposób nie wspomnieć też o likierach – tych, które w swoim składzie mają nitki szafranu, nie da się szybko zapomnieć.

[marcel]

https://incois.gov.in/Tutor/science+society/lectures/illustrations/lecture17/caravel1%20.jpghttps://incois.gov.in/Tutor/science+society/lectures/illustrations/lecture17/caravel2.jpg
Karawela - dwu lub trójmasztowy żaglowiec o z wysoką nadbudówką na rufie. Karawela była zwykle uzbrojona w kilka dział oraz mniejsze działka (na ogół 4-6 dział). Ze względu na swą szybkość, stateczność oraz bezpieczeństwo karawele umożliwiały dłuższe podróże morskie, co uczyniło je przydatnymi do wypraw odkrywczych. Estalijskie floty wojenne używały karawel na ogół do celów rozpoznawczych. Karawela nosiła najczęściej ożaglowanie łacińskie (skośne) – tzw. caravela latina. Stosowano też ożaglowanie rejowe (prostokątne) – tzw. caravela redonda – albo kombinację obu tych typów, co zapewniało statkowi możliwość bardziej elastycznej adaptacji do warunków żeglugowych. Podstawową zaletą karaweli, była zdolność do żeglowania pod ostrym kątem do kierunku wiatru. Karawela zawdzięczała to zastosowaniu ożaglowania skośnego i profilowi kadłuba. Dzięki temu statek mógł halsować na wiatr (tzw. lawirowanie). Pozwalało to na podróże daleko na południe, wzdłuż zachodnich wybrzeży Arabii, gdzie okresowo dominują wiatry południowe, a więc niesprzyjające dla żeglujących ze Starego Świata statków.
http://www.koga.net.pl/images/originalphotos/groupphotos/20/2187/3106118eb70238baa4738690.jpg

[marcel]

https://www.dojubilera.pl/wp-content/uploads/2019/08/jak-rozpoznac-burssztyn-1024x768.jpg
Bursztyn - szlachetny surowiec, występujący u wybrzeży wielu mórz na świecie. Między innymi możemy znaleźć go na arabskich plażach, a dzięki swojej powszechności od wieków wykorzystywany jest głównie w jubilerstwie – idealnie łączy się ze srebrem, tworząc spektakularną biżuterię srebrną z bursztynem. Ciemnobrązowy, pomarańczowo-złoty lub żółty surowiec jest uwielbianym dodatkiem wśród kobiet na całym świecie. Nic dziwnego – już w prehistorii bursztyn używany był jako amulet, przynoszący szczęście jego posiadaczowi.
Bursztyn to nic innego, jak kopalniana żywica pochodząca z drzew iglastych. Początkowo bursztyn był wyławiany z morza, choć prawdopodobnie również wykopywano go z płytkich warstw gruntu.
https://www.jednaziemia.pl/images/stories/zasoby/bursztyn/wydobycie/bur_f20.jpg

[marcel]

https://www.clipartmax.com/png/full/292-2927401_comment-picture-darkest-dungeon-plague-doctor-sprite.png
Kapłanka Shallyi i uzdrowiciel wspólnie walczą z zarazą (koloryzowane)