Warhammer - opis świata, ras, frakcji, wojsk.

Już dopisane, dziękuję za pomoc.

Królestwa Zewnętrzne są królestwami,które bardzo ucierpiały w wyniku najazdów wrogich im ras oraz druzgocącej wojny domowej wśród Elfów.
Królestwo Tiranoc
http://vignette1.wikia.nocookie.net/...path-prefix=es
To najdalej wysunięte na zachód królestwo Elfów. Bardzo dawno temu było jednym z najpiękniejszych królestw Elfów, jednakże wojna domowa spowodowała ogromne straty w tym księstwie, zarówno materialne, jak i ludnościowe. W pewnym momencie doszło do niemal całkowitego zalania Tiranoc przez ocean, zachowując nietknięte jedynie skrawki ziemi. Kupieckie regiony Tiranoc zalało morze i aktualnie nie istnieją.
Jednakże królestwo te się dość szybko odbudowało, a teraz tętni w nim życie. W sercach mieszkańców Tiranoc płonie ogień nienawiści do Mrocznych Elfów,które spowodowały tę wojnę domową.
Swego czasu Tiranoc słynęło z kolonizacji, ot np. wschodnich wybrzeży Nowego Świata (na które składa się Lustria i Naggaroth).
Królestwo Tiranoc używa swych unikatowych rydwanów, ciągnionych przez potężne rumaki (szczegóły o Rydwanach z Tiranoc w rozdziale „Armia Wysokich Elfów”).


Ziemie Cienia
http://vignette1.wikia.nocookie.net/...path-prefix=es
Ziemie Cienia, aktualnie wyludnione i mroczne, były kiedyś częścią potężnego Królestwa Nagarythe, które doprowadziło do wojny domowej wśród Elfów. Właśnie tu mieli swój dwór pierwszy Król Feniks, Aenarion Obrońca, i jego żona, mroczna królowa Morathi. Wojny Aenariona z Chaosem spowodowały, że inne księstwa zaczęły postrzegać lud Nagarythe jako okrutny i krwiożerczy. Po śmierci pierwszego króla Elfów,tron Nagarythe wpadł w ręce syna Morathi i Aenariona, Malekitha.
Malekith doprowadził w końcu do wojny domowej w Ulthuanie, którą przegrał i uciekł ze swym ludem do Nowego Świata, stając się Mrocznymi Elfami (o całej wojnie domowej opiszę w rozdziale „Wojna domowa wśród Elfów”).
Kiedyś na terenie Ziem Cienia istniała potężna forteca Anlec, wielokrotnie burzona przez Wysokie Elfy w czasie wojen ze swymi nikczemnymi braćmi.


Wyspy
Północne Wyspy bardzo ucierpiały w wyniku wojen Czasów Zmierzchu. Tereny te aktualnie są wyludnione, a jeśli ktoś tam żyje, to jest to zwykle jedna ze spaczonych za pomocą mocy Chaosu bestii.
Kiedyś Wyspy należały do królestwa Elfów z Nagarythe (aktualnie z Naggarond, leżącego na zachodzie, w Nowym Świecie) i ciągle zgłaszają do nich pretensje. Oczywiście Wysokie Elfy utrzymują tam szereg fortec i wież strażniczych,strzegących tych ziem przed intruzami. Wyspy te przechodzą co rok winne ręce, raz zdobywają je Mroczne Elfy, a raz wojownicy Króla Feniksa.
Jedna z najważniejszych Wysp to Nieszczęsna Wyspa, gdzie znajduje się Świątynia Boga Wojny (według Elfów Wysokiego Rodu) Khaine'a. Tak naprawdę ta świątynia to olbrzymi, czarny ołtarz, gdzie znajduje się broń o niezrównanej mocy. Dla każdego z przybywających wygląda ona inaczej. Raz jest to miecz, raz włócznia, a raz topór. Ale każdy widzi, że ocieka z niej krew, a spojrzenie na nią powoduje, iż słyszy się w duszy pieśń i obietnicę przemocy i destrukcji.


Chrace


Zarówno Chrace, jak i niedługo omawiany Cothique ogarnięte są bezustanną wojną, a dokładniej inwazjami ze strony zarówno Mrocznych Elfów, jak i Norsmenów.Przez Chrace bezustannie ciągną wojska ruszające na wojnę z atakującymi ich intruzami. Miejscowi są świetnymi myśliwymi i zwiadowcami, są biegli w sztuce strzeleckiej oraz w walce bronią sieczną i obuchową.
Chrace słynie z paru rodzajów wojsk:Łuczników, Włóczników, Myśliwych i Wielkich Orłów, ale najsilniejsze z nich to Białe Lwy, legendarny regiment z Chrace.


Cothique


Cothique leży na wybrzeżu, a jego mieszkańcy to twardy i przebiegły morski lud. Jednakże szlaki morskie leżące w okolicy tegoż księstwa są bardzo niebezpieczne.Przyczyny są dwie:
wzburzone morze
morskie potwory, nawiedzające tutejsze wody.
Jednakże lud ten jest bardzo zahartowany w bojach z zarówno morskimi istotami, jak i z najeźdźcami. W nagłej sytuacji, gdy atakują ich Mroczne Elfy,bądź Norsmeni ze Starego Świata, są w stanie zamienić swe liche statki w śmiercionośną broń.


Yvresse
Yvresse nazywane jest ziemią mgieł,obejmuje stały ląd wschodniego wybrzeża Ulthuanu. Jest najmniej zaludnionym królestwem Ulthuanu. Tor Yvresse to jedyne miasto tego królestwa, jest potężną metropolią, jednakże czas tego miejsca już dawno minął. Miasto jest niemal niezamieszkałe, wojska jest mało, a broni go głównie heros miasta, zwany Strażnikiem Yvresse.
Niemal sto lat temu było blisko, by miasto wpadło w ręce Zielonoskórych, dowodzonych przez Goblińskiego Wodza Groma Brzucha. Przemaszerowali przez główny trakt Yvresse, niszcząc go i obalając kamienie strażnicze. Jedynie bohaterska postawa Elthariona Ponurego, nowego herosa miasta, zdołała uchronić go przed zagładą.

Pora na władców Elfów i tu się na chwilę zatrzymajmy.
Sprawa z kalendarzem Elfów wygląda tak, że liczymy go według władania Królów Feniksów. Np. jeden król włada 80 lat, a drugi 140. Tu mała uwaga - do utrzymywania władzy przez danego króla doliczamy też rok bezkrólewia. I cały kalendarz Elfów zaczyna się od roku "koronacji" pierwszego Króla Feniksa. Dla ułatwienia będę stosować też kalendarz Imperium.
Zacznijmy od jednego z najsłynniejszych Królów Feniksów w tym uniwersum, czyli Aenariona I Obrońcy (-4500 - -4420 KI)
http://vignette3.wikia.nocookie.net/...20140102021226
Początkowo była to era Chaosu, gdy tzw. Przedwieczni (taka odmiana Starożytnych z uniwersum Might & Magic) zostali pokonani przez demony Chaosu. Otworzyły się wrota zarówno na północy, jak i na południu. Z północnych wrót wylała się ogromna armia Chaosu, która natychmiast uderzyła na Ulthuan, by zniszczyć tę krainę. Wojska Wiecznej Królowej ginęły w walkach z brutalnymi siłami demonów... do czasu.
Oto na arenę Ulthuanu wkracza Elf, który staje się ich pierwszym władcą. Jego imię to Aenarion, uważany jest za najpotężniejszego, a zarazem najtragiczniejszego z przywódców Elfów. Przybył do Ulhuanu w latach wielkiej rozpaczy i bólu Elfów. Wiedział, że ich licha broń, jaką używali, na nic się nie zda wobec armii mroku, zatem wyruszył do świątyni Asuryana, boga wszystkich Elfów. Wzniósł modły do swego Boga Stwórcy (Asuryana) o pomoc dla swego ludu, jednakże nie wysłuchano go. Aenarion spalił swe dary - dalej nic. Ofiarował owcę, dalej nic. W końcu w akcie desperacji ofiarował siebie. Rzucił się w święty ogień Asuryana, by jego bóg mógł ocalić swych wyznawców. Ciałem elfa wstrząsnęła agonia, serce stanęło, a włosy płonęły. Jednakże nie poddał się śmierci i przedarł się cudem przez płomienie swego boga. Poparzone ciało nagle zostało wyleczone, a włosy odrosły. "Odrodził" się niczym sam feniks, a duch Asuryana wstąpił w Aenariona. Stał się pierwszym Królem Feniksem wszystkich Elfów. Powiódł elfy zgromadzone w świątyni ku Chaosowi, by odeprzeć go. Gdy wyszli ze świątyni, wróg już czekał. Aenarion jednym rzutem włóczni ubił księcia demonów, a potem rzucił się w wir walki, wybijając wszystkich wrogów. Elfy zaczęły ściągać w wielkich ilościach do Aenariona, przysięgając mu wierność, w tym i sam Obłaskawiacz Smoków, Caledor, o którym pisałem wcześniej.
W drodze do Kowadła Vaula (Bóg Kowali) wybił kolejne hordy demonów, później natomiast przywdział zbroję, dzięki której stał się niemal nietykalny.
W końcu nadszedł czas bardzo krótkiego pokoju. Aenarion pojął za żonę Wieczną Królową o imieniu Astarielle, która urodziła mu dwoje dzieci: córkę Yvraine i syna Moreliona. Nie mógł jednak zaznać rodzinnego spokoju, bo nadchodziła kolejna fala demonów. Aenarion nie mógł patrzeć na to, jak jego lud cierpi katusze u Demonów. Postanowił wyruszyć do ołtarza Khaine'a po legendarną broń Pana Wojny. Jednakże Caledor pragnął, by odstąpił od tego pomysłu. Miał swój własny plan, polegający na stworzeniu potężnego wiru, który wciągnąłby potęgę Chaosu z powrotem do ich Królestwa. Plan bardzo dobry, ale Aenarion się sprzeciwił, uważając, że jest on skazany na porażkę. W końcu przybyły wieści o śmierci małżonki Aenariona i zniknięciu jego dzieci.
Dotarł na swym smoku Indraugnirze na Nieszczęsną Wyspę do samego ołtarza Khaine'a, by dobyć miecza Pana Wojny, zwanego Owdowicielem. Była to legendarna, a zarazem przeklęta broń, która skazywała jego dzierżyciela na potępienie. W końcu Aenarion chwycił za miecz Pana Wojny, po czym rzucił się w wir walki wraz z tymi elfami, które najbardziej doznały bólu ze strony Chaosu. Poprowadził swój lud na północ, ku Nagarythe, gdzie założył swój dwór. Elfy z innych księstw Ulthuanu zaczęły omijać go z daleka, gdyż plotki głosiły, że w Nagarythe składane są krwawe ofiary. Aenarion pojął za żonę nową elfkę, tym razem była to tajemnicza i piękna jasnowidzka, Morathi (plotka głosiła, że Aenarion wyrwał ją z niewoli demonów Slaanesha). Urodził im się syn o imieniu Malekith. Wkrótce miało być o tym elfie głośno w całym Ulthuanie.
https://s-media-cache-ak0.pinimg.com...520431f3f6.jpg
Demony w końcu ruszyły po raz kolejny. Tym razem postawiono wszystko na jedną kartę - Wir Caledora, który miał przegonić moc Chaosu z powrotem do jego królestwa stał się faktem. Aenarion zgodził się chronić Caledora i jego smoczych magów, którzy zaczęli tworzyć magiczny wir na terenie Wyspy Umarłych. Na tej wyspie doszło do starcia dwóch potęg czasów przed Sigmarem. Smoki, Elfy i ich magowie toczyli krwawy bój, smoki ginęły, zabijane potęgą mrocznych zaklęć. Aenarion stanął sam przeciwko czterem najsilniejszym demonom Mrocznych Bogów, lecz wyszedł z tej walki zwycięsko. Po ich pokonaniu, ranny Aenarion dostrzegł, że plan Caledora zadziałał, jednakże pochłonął również jego i innych magów, którzy dopełniali rytuał. Zrozumiał też, że Owdowiciel jest przeklęty. Razem ze swym ciężko rannym smokiem wrócił do ołtarza Khaine'a, by odłożyć przeklęte ostrze. Potem padł na martwym ciele swego wierzchowca i zmarł.
Tak oto skończyły się rządy najsilniejszego i najtragiczniejszego Króla Feniksa w historii Elfów.


Bel Shanaar I Odkrywca (-4419 - -2750 KI)
Rok, w którym zginął Aenarion był rokiem bolesnym i nieszczęśliwym. Wieczna Królowa Avelorn nie żyła, Caledor i pierwszy Król Feniks zginęli w heroicznej walce o uratowanie Ulthuanu.
Książęta Elfów zebrali się w Świątyni Asuryana na północ od Lothern, by obradować nad wyborem nowego władcy. Tu też miał miejsce cud, otóż okazało się, że dzieci Aenariona przeżyły, uratowane przez drzewca (wzorowanie się na Tolkienie?). Yvraine stała się Wieczną Królową, a Morelion stał się jej obrońcą.
Jak wspomniałem doszło do zebrania, mającego na celu wyłonienie nowego Króla Feniksa. Oczywistym wyborem mógł być Malekith, syn Aenariona, potężny wojownik, wielki czarodziej i utalentowany generał armii. Był jednak mały problem. Jak zapisałem powyżej i poprzednio w temacie Ziemi Cienia, dwór Aenariona słynął z brutalności i chorych rytuałów składania ofiar. Książęta Elficcy postanowili go pominąć przy elekcji. Co jednak nie oznacza, że go nie było - owszem, pojawił się na obradach szlachty. Oświadczył on:
"Nie pragnę tronu Ulthuanu dla siebie, a dla uhonorowania pamięci mego ojca. Jeśli nie powołacie mnie na ten urząd, chętnie złożę przysięgę temu, kogo wybierzecie."
Tak się też stało. Wybrano księcia Tiranoc, Bel Shanaara. Bel Shanaar wykazał się zdolnościami dowódczymi podczas lat wojen z Chaosem, a po wojnie władał dobrze swoim królestwem. Malekith mimo protestów swojej matki, Morathi, spełnił swą obietnicę i jako pierwszy pokłonił się Bel Shanaarowi.
http://4.bp.blogspot.com/-Hv8GA5FiUn...1600/60572.jpg
Przy opisie Tiranoc wspominałem o tym, że było to królestwo odkryć i kolonizatorów. To prawda, albowiem Bel Shanaar przyczynił się do skolonizowania nowych ziem w Lustrii, Nowym Świecie i Starym Świecie. To Bel Shanaar przyczynił się do nawiązania przyjaznych stosunków z Krasnoludami, żyjącymi w Górach Krańca Świata. W Karaz-A-Karak doprowadził do tzw. Ślubu Przyjaźni, ustanawiając tam też Malekitha jako ambasadora. Ulthuan za Bel Shanaara rozwijał się prężnie. Jednakże Malekith miał wszystko zmienić.


--------------------------------------------------------------------------
Tu zaczynać będzie się rozdział "Wojna domowa w kraju Elfów". Podzielony będzie on na 2 podrozdziały z końcówką Bel Shanaara i Caledorem I.

Kontrolowany przeciek prawdopodobnej mapy świata przyszłego TW:

http://i59.tinypic.com/2w354eq.jpg

http://www.gamestar.de/spiele/total-...8,3236409.html

Omówię skrótowo, co oznaczają nr na mapie:
1. Imperium
2. Krasnoludy
3. Orkowie
4. Wampiry (Sylvania)
5. Chaos
6. Przełęcz (prawdopodobnie Imperium/Krasnoludy/Orkowie)
7. Bretonnia (Ludzie - wzorowane na średniowiecznej Francji)
8. Skaveni (Szczuroludzie)
9. Leśne Elfy
10. Marienburg (Wolne miasto)
11. Kislev (Ludzie)
12. Norska (Barbarzyńcy)
13. Prawdopodobnie Twierdza Zabójców (Krasnoludy)

--------------------------------------------------------------------------
Jak gdzieś się pomyliłem, to proszę o poprawki.

A Bretonia nie jest bardziej na północ?
Czy przypadkiem wysokie elfy wtedy nie miały wylądować w Starym Świecie?

Sent from my Nexus 5 using Tapatalk

Właśnie nie, teren zaznaczony nr 7 to ewidentnie 2 z kilku diukostw Bretonnii. Natomiast HE walczyły w Starym Świecie tylko w czasie Burzy Chaosu, potem wróciły o Ulthuanu, by leczyć rany jeśli mówimy o aktualnych czasach uniwersum. Wcześniej walczyli w tzw. Wojnie o Brodę.

Znaczek nr 7 to po prostu środek tego państwa.

Wojna domowa w kraju Elfów
Śmierć Bel Shanaara.


Chaos powraca do Ulthuanu, jednakże tylko jako kult. Kult ten zwał się Kultem Zbytku i działał głównie w Nagarythe. Jednakże z początku nikt się tym nie przejmował. Malekith, który w tym samym czasie stacjonował wśród Krasnoludów, zyskiwał sobie coraz większą chwałę, gromiąc Orków i niedobitki demonów, które zaatakowały Ulthuan za czasów Aenariona. Jednakże w swoich polowaniach zapędził się aż do Nowego Świata. Tam znalazł Żelazną Obręcz, talizman, który skrywał w sobie budzącą strach moc. Wrócił zatem do Ulthuanu, zastając w swoim królestwie kulty Chaosu. Kult Zbytku juz zbyt mocno się rozrósł w Nagarythe, matka Malekitha, Morathi, była jego założycielką i Wysoką Kapłanką kultu. Król Feniks coraz bardziej się złościł z powodu tego, co się dzieje w Nagarythe. Dochodziło w kulcie nawet do składania ofiar z żywych istot. W końcu Malekith pochwycił swą matkę i innych kultystów, a potem wysłał w kajdanach do Króla Feniksa. Zadeklarował także polowania na ukrytych członków Kultu Zbytku. W końcu Malekith wysłał listy do każdego z Książąt każdego z królestw Ulthuanu na Radę Wojenną w świątyni Asuryana. Oskarżył Króla Feniksa o zdradę i wyznawanie mrocznych kultów, a żeby jednak nie mógł zaprzeczyć słowom Malekitha, ten otruł swego władcę.
Doszło do niewybaczalnej zbrodni, lecz to miał być dopiero początek. Malekith wiedział, że nikt nie ufał jego słowom, dlatego jego słudzy aresztowali książęta Ulthuanu. Wkroczył wtedy do świętych płomieni Asuryana... na próżno. Bóg Elfów nie pozwolił, by ciało syna Aenariona mogło przejść rytuał. Malekith płonął, jego ciało pokryło się bliznami i oparzeniami, wrzeszczał jak opętany. Ostatnimi siłami wyszedł ze świętych płomieni. Wojownicy Malekitha, widząc niemal martwe ciało swego pana, unieśli go ze sobą i uciekli ze świątyni, uprzednio zabijając wszystkich władców Elfów. Rozpoczęła się wojna domowa.
http://media.moddb.com/images/articl...landsat580.jpg


Caledor I.


Morathi została uwolniona z niewoli parę dni po tragicznym mordzie Wysokich Książąt Ulthuanu. Wysłała ona (bo jak mógłby wysłać Malekith, który był wtedy na skraju śmierci?) asasynów, by zabili kolejnego możliwego Króla Feniksa, Imrika.
Imrik był w tym czasie na polowaniu w Chrace ze swymi towarzyszami. Wtedy przybył do niego posłaniec, głosząc, że Książęta Elfów zostały wymordowane, a on został ogłoszony nowym Królem Feniksem. Dlaczego właśnie Imrik? Imrik był wnukiem Caledora Obłaskawiacza Smoków, a jako, że władca był wybierany z większości zebranych książąt, to ci, co przeżyli pogrom, uznali Imrika za kolejnego Króla. Krótko po oznajmieniu przez posłańca wiadomości, został on zamordowany przez morderców. Krew spływała z ciała kuriera litrami, a Imrik rzucił się do walki przeciwko swoim wrogom. Gdyby nie pomoc myśliwych z Chrace, z pewnością Imrik podzieliłby los posłańca. Wtedy nominowany władca poprosił, by wyruszyli z nim do świątyni Asuryana, chroniąc go przed każdym wrogiem. Bez wahania się zgodzili na tę propozycję i tak powstał pierwszy, legendarny już regiment zwany Białymi Lwami, na cześć zwierząt zamieszkujących Góry Chrace.
Sam Asuryan zgodził się przepuścić go przez święte płomienie, a po koronacji Imrik zmienił imię na Caledora I Zdobywcę. Okres jego panowania przypada na lata -2749 do -2199 KI.

http://vignette4.wikia.nocookie.net/...20080525204633

Powstanie Wiedźmiego Króla

W tym samym czasie Nagarythe było gotowe do wojny, do armii Malekitha, złożonej z Nagarythian, przybywało coraz więcej zdrajców z Tiranoc, Ellyrionu i Saphery, gotowych służyć Mrocznemu Księciowi Elfów. W końcu po jakimś czasie Malekith wyleczył rany i przywołał do siebie zarówno zbrojmistrzów (w tym i Horeka, upadłego Kapłana Boga Kowali, Vaula) i zdradzieckich magów z Saphery, by wykuli mu zbroję, która miała chronić jego całe ciało, niczym zbroja jego martwego ojca. Natomiast hełm, który również miał powstać, związano Żelazną Obręczą. Zbroję złączono z jego ciałem, a na ostrzu Malekitha wyryto runę Khaina. Od tej pory był nazywany Wiedźmim Królem, a jego tytuł miał siać strach i zamęt w całym świecie Warhammera.
http://vignette3.wikia.nocookie.net/...20080329211022


Starcie dwóch królów.


Wiedźmi Król był już gotowy do walnej bitwy z siłami nowego króla Elfów, Caledora I. Sztandary kultystów i doborowych oddziałów Nagarythe łopotały na wietrze, a wojska były gotowe do walki. Jednakże Caledor wcale nie chciał walczyć w walnej bitwie. Co prawda Malekith odnosił stale sukcesy, to jednak nie miały one żadnego znaczenia. Caledor zastawiał pułapki i likwidował coraz to kolejne mniejsze oddziały Wiedźmiego Króla. Białe Lwy i wierni Królowi magowie z Saphery bronili go niejednokrotnie przed skrytobójczymi atakami. W końcu jednak doszło do otwartej bitwy na polach Maledoru (prawdopodobnie pole tej bitwy znajduje się na terenie Nagarythe). Caledor stanął przeciwko upadłemu księciu, dosiadającego swego spaczonego smoka. Chwycił swój potężny miecz, zwany Lathrainem, i rzucił się na Wiedźmiego Króla. Po krwawej walce w końcu ściął łeb wierzchowcowi Malekitha, po czym ten drugi zdołał wymknąć się z pola bitwy, a jego słudzy rzucili się do ucieczki. Po tej druzgocącej klęsce lud Nagarythe zwariował, podpisał pakt z Demonami i Chaosem. Od tej pory lud ten zaczęto nazywać Mrocznymi Elfami lub Druchii (obie nazwy są zgodne). Nawet to nie mogło ich ocalić.


Zniszczyć Wir - Czas Zmierzchu.


Wiedźmi Król, wiedząc o Wirze i tym, że to on (Wir) wyssał moc Chaosu z tego świata, postawił wszystko na jedną kartę. Postanowił rozproszyć czar, utrzymujący wir, i ściągnąć na Ulthuan całą potęgę Chaosu. Hordy Demonów miały się rzucić na Ulthuan, by wspomóc Mroczne Elfy w zniszczeniu sił dobra. Przedstawił swój obłędny plan wszystkim upadłym magom, którzy zjawili się na jego wezwanie, po czym niemal wszyscy się zgodzili na niego. Niemal, bo jeden z nich - Urathion z Ullar, zauważył, że to szalony pomysł, po czym od razu zaniósł wieści Caledorowi. Wieść ta wstrząsnęła dworem Wysokich Elfów. Wiedzieli, że tylko oni mogą powstrzymać tą armię szaleńców przed zrealizowaniem ich planu. Zdobywca od razu zgromadził olbrzymią armię, z którą ruszył na Wyspę Umarłych. Magowie Elfów próbowali powstrzymać Upadłych Magów, ale na próżno. Wtedy też Caledor wzniósł modły do bogów o boską interwencję w tej sprawie. W końcu, gdy Malekithowi wydawało się, że jego Demony i Mroczne Elfy złamały lud Ulthuanu w tej bitwie, nagle zaklęcie użyte na Wir odbiło się w stronę Nagarythe i Tiranoc. Potężna fala wodna uderzyła w Nagarythe, niemal zalewając całą krainę, a także niziny Tiranoc. Tysiące Elfów zginęło pod falami wody, ale większość Mrocznych Elfów na czele z Wiedźmim Królem i Morathi zdołało uciec. Upadli magowie zaczarowali twierdze Mrocznych Elfów, tworząc z nich tzw. Czarne Arki (ze względu na ich architekturę i to, że były one niemal jak przenośne miasta) sterowane za pomocą magii. Udali się nimi prosto do Nowego Świata, gdzie założyli swoje nowe królestwo. Tak oto nastał Czas Zmierzchu, który w kalendarium Elfów jest do teraz.
http://i129.photobucket.com/albums/p...iBlackArk2.jpg


Śmierć Caledora I.


Dużo później, po ucieczce Mrocznych Elfów do Nowego Świata, Caledor I stworzył 5 bram w górach. Kolejno są to bramy: Gryfa, Feniksa, Orła, Smoka i Jednorożca, bronione przez stałe garnizony elfickie.
Jednakże walki o Nieszczęsną Wyspę z Mrocznymi Elfami trwały nadal. Caledor w końcu postanowił interweniować osobiście, by wydrzeć ją raz na zawsze Mrocznym Elfom.
Tak trochę odchodząc od tematu walk o Nieszczęsną Wyspę - gdy Caledor stanął przed Ołtarzem Khaine'a, samo ostrze Pana Wojny przemówiło do niego, kusząc go potęgą, jednak Król Feniks odpowiedział stosowne NIE. Jest to pierwszy Król Feniks, który zobaczył Ołtarz Pana Wojny i nie pozwolił się wodzić jego przeklętą potęgą.
Wracając do konfliktu - w pewnym momencie, gdy flota Imrika zmierzała do Nieszczęsnej Wyspy, okręt z Królem Feniksem nagle oderwał się od reszty floty. Wynikiem była bardzo dziwna burza, która prawdopodobnie była fortelem Mrocznych Elfów. Krótko po tym okręt Imrika został zaatakowany przez sługi Wiedźmiego Króla. Caledorowi nie było dane przeżyć, dlatego by nie być jeńcem Malekitha, rzucił się w pełnej zbroi do wody, po czym utonął. Tak zginął najpotężniejszy, a raczej najbardziej kochany przez lud Król Feniks tamtych czasów.


---------------------------------------------------
Proszę o sprawdzenie i wyłapanie możliwych błędów, jeśli jakieś popełniłem.

W historii Elfów był jeden król, który nie należał do Królów Feniksów. Był nim Alith Anar, wódz Wojowników Cienia.
W czasie Wojny Domowej był przywódcą rebelii skierowanej przeciwko Malekithowi. Jak wiecie ta wojna obfitowała w szereg zdrad i brutalnych walk wśród Elfów. Tak też stało się z Nagarythe - Alith Anar i jego rodzina stanęli otwarcie przeciwko Wiedźmiemu Królowi i jego zdeprawowanym legionom. Pierwsza z bitew z rebeliantami rozstrzygnęła się na Mrocznych Moczarach, gdzie przeciwko sobie stanęli Malekith i Alith Anar wraz ze swoim ojcem, Eothlirem. Bitwa ta jednak mimo sporych strat w szeregach Mrocznych Elfów, została przegrana przez Anarów, a ojciec Alitha został zamordowany.
Anar i jego uciekający towarzysze zdołali się schronić w swych kryjówkach, które opuścili dopiero po zakończeniu łowów przez Nagarythian. Po opuszczeniu jaskiń i grót ujrzeli zrujnowaną przez mrocznych braci ojczyznę, a Alith Anar dowiedział się też wtedy, że jego dziadek Eolaran został uwięziony w Anlec i zginął tam. Wtedy też Anar i jego towarzysze przysięgli sobie, że nie spoczną, póki ostatni Mroczny Elf nie zginie. Rozpoczął się okres szczucia Nagarythian, stawiano pułapki na zdeprawowane legiony elfów, zarzynali posłańców przeciwnika, niszczyli dostawy i posiłki wroga. Nawet sam Caledor Zdobywca osobiście dziękował Anarowi za to, że w bitwie na Polach Ellyrionu rozbił artylerię Mrocznych Elfów, zwaną Rozpruwaczami. Wojownicy Anara rozbijali artylerię wroga, po czym Elfy przeszły do kontrataku, niszcząc siły wroga.
W końcu po ucieczce Malekitha i Morathi na zachód do Nowego Świata, wojownicy Anara okrzyknęli go swym królem. Od tej pory Anar stał się Królem Cieni, a jego żołnierze Wojownikami Cienia. Z Alith Anarem wiąże się legenda o tym, że w czasie Bitwy o Przełęcz Gryfa pojmał 700 Mrocznych Elfów, a za karę przybił ich do ścian wąskiego wąwozu, gdzie skonali. To jednak jeszcze nic. Gdy działania wojenne przeniosły się do Nowego Świata, ten zdołał dostać się przebraniu do dworu Malekitha, tańczył z samą Morathi, by wykraść z jej skarbca legendarny Kamień Północy, potem uszedł pościgowi Wiedźm. Jak to zrobił? To proste, skłonił je do wypicia trucizny zmieszanej z krwią. Można powiedzieć, że Wiedźmie Elfy były dziwne.
Nie wiadomo, co dalej się dzieje z Anarem, ale legendy o nim są do dziś żywe w Nagarythe, a ataki na szlaki handlowe Mrocznych Elfów w Nowym Świecie są kontynuowane.
http://img2.wikia.nocookie.net/__cb2...r_Sombrío.jpg


Caledor II Wojownik. (-2198 do -1600 KI)


Imrik pozostawił po sobie potężne, strzeżone silnymi garnizonami państwo, a także najpotężniejszą flotę swoich czasów. Miał on jednak syna, nowego Króla Feniksa, Caledora II. Ów dziecię Caledora Zdobywcy było całkowitym przeciwieństwem swego ojca. O ile Imrik był mądry i pokazywał swój talent wojskowy w sposób dobitny, tak Caledor II był głupi i porywczy. Jedynie zdolnościami bojowymi dorównywał swemu ojcu.

Wojna o Brodę - niegdyś przyjaciele, teraz wrogowie.


Jak wiemy, Krasnoludy za czasów Bel Shanaara bardzo lubiły się z Elfami z Ulthuanu. Elfy za rządów tego władcy rozrośli się niemal we wszystkie strony znanego im świata. W tym do terenów dzisiejszej Bretonnii, gdzie założyli miasto Tor Alessi (aktualnie jest to L'Anguille).
Malekith, znający zwyczaje i stosunki dyplomatyczne Krasnoludów postanowił uknuć spisek, mający na celu odciągnięcie Elfów od walki z nim, a zarazem stworzenie nowego wroga. Przebrał swoich wojowników w zbroje i szaty Elfów Wysokiego Rodu i zaatakował karawanę Krasnoludów w Starym Świecie. Wtedy długobrodzi pojęli, że to sprawka Wysokich Elfów. Skierowali do Caledora II posła, który miał żądać rekompensaty od Elfów za ten czyn. Caledor II jak wiemy był głupcem, zatem jak myślicie, co zrobił?


Owszem, zgolił posłańcowi brodę, a to był już dla Krasnoludów cios poniżej pasa. To jednak było połową biedy, gorzej, że Mroczne Elfy dalej prowokowały Krasnoludy do walki. Wtedy już nie było wyjścia. Wojna.
W tym momencie (-1997 rok KI) wybuchła Wojna o Brodę, Elfy i Krasnoludy skoczyły sobie do gardeł i zaczęły się zarzynać. Tor Alessi zostało oblężone przez Krasnoludy. Aktualny król Krasnoludów, Gotrek (nie mylić z Gotrekiem Gurnissonem, głównym bohaterem serii książek Przygody Gotreka i Felixa), poprzysiągł, że odzyska swe pieniądze lub przeleje wystarczająco dużo elfiej krwi. A jeśli mu się nie uda, wtedy zgoli głowę. Co do posłańca, któremu brodę zgolono, stał się Zabójcą Trolli ze wstydu, iż dał Elfom się zgolić bez walki.
Oczywiście Caledor II wysłał ogromną armię do dzisiejszej Bretonnii, zostawiając Ulthuan niemal bezbronny, przy tym jak zwykle ignorując rady swoich doradców. Wojna w Starym Świecie się dłużyła i dłużyła - Elfy nie mogły zająć Krasnoludzkich Twierdz, a Krasnoludy zdobyć Tor Alessi. W końcu Krasnoludy w gniewie wyrąbały Elfom lasy na kontynencie (Stary Świat). To przelało czarę goryczy. Caledor II osobiście wyruszył do Tor Alessi, by nareszcie zniszczyć Krasnoludy. Podczas czternastego oblężenia miasta Caledor zaszarżował ze swą armią prosto w centrum sił Krasnoludów. Gotrek stanął do walki z Caledorem II, lecz tej walki Elf już wygrać nie mógł. Gotrek pozbawił życia Króla Feniksa i zabrał z jego głowy Koronę Feniksa. To była wielka strata dla Elfów - utrata korony królów Elfów było wielkim wstydem dla ludu Ulthuanu. Oczywiście pierwsza Korona Feniksa spoczywa do teraz w wielkim skarbcu pod Wieczną Górą.
Ale wróćmy do Ulthuanu - Malekith wykorzystał moment, że Caledor II zginął i rzucił całą swą armię na Ulthuan. Mroczne Elfy zadały cios w plecy swoim odwiecznym wrogom.
http://whfb.lexicanum.com/mediawiki/...OfTheBeard.jpg
Podsumowując - Wojna o Brodę jest różnie interpretowana przez zarówno Elfy, jak i Krasnoludy - obie rasy przypisują sobie zwycięstwo w tej wojnie. A jak to wygląda naprawdę? O tym już w rozdziale kolejnego Króla Feniksa - Caradryela, Orędownika Pokoju I.

Caradryel Orędownik Pokoju I (-1599 do -997 KI)
Po śmierci Caledora II doszło do inwazji Mrocznych Elfów na Ulthuan. Zdołał zająć Nieszczęsną Wyspę i większość Ziem Cienia, a zaraz potem obległy Bramę Gryfa. Elfy były bardzo zagrożone. Wiedzieli już, że nadchodzi powolny koniec Wysokich Elfów, zagrożonych wojną na dwóch frontach. Wtedy też rada Elfów obrała nowego władcę, Caradryela z Yvresse. W porównaniu z poprzednikiem był dobrym władcą, spokojnym i skromnym, jednakże wojownikiem był miernym. Podjął on bardzo trudną decyzję, by odejść ze Starego Świata. W istocie pomysł był trudny, ale doszło też do rozłamu wśród Elfów. Elfy, które osiedliły się w Athel Loren nie chciały odpływać z innymi Elfami do Ulthuanu, by bronić państwa przed Malekithem. Tak powstały Leśne Elfy.
Odwołał więc większość wojska, a także nakazał wykuć nową Koronę Feniksa. Caradryel nie potrafił co prawda dowodzić wojskiem, zatem postanowił nająć paru dowódców, którzy skutecznie walczyli z Druchii. Najsilniejszy z nich to Tethlis, przyszły Król Feniks, który przerwał oblężenie Bramy Gryfa i wyparł wroga aż do Anlec. Caradryel zreformował armie garnizonowe Ulthuanu tak, by byli wypoczęci i gotowi do boju. Przez cały czas panowania Caradryela walczono z Druchii, którzy co chwila napierali z coraz większą siłą. Jednak przeciwko nim stanęli do walki zdyscyplinowane, doświadczone w boju z Krasnoludami, siły Elfów .
Caradryel jako pierwszy Król Feniks umarł spokojnie we własnym łożu.

https://s-media-cache-ak0.pinimg.com...d28c037146.jpg
------------------------------------------------------------
Proszę o sprawdzenie i ewentualne poprawki.

Dokańczam powoli Imperium, potem od razu kontynuujemy Wysokie Elfy i zaczynamy Wampiry.

Dodatkowe informacje o Imperium (miasta, dodatkowe zakony, księstwa)
Informacje pochodzące z tego rozdziału pochodzą z książki od firmy Games Workshop pt. "Uniforms and Heraldry of the Empire" oraz z podręcznika RPG "Dziedzictwo Sigmara"


Reikland
http://vignette1.wikia.nocookie.net/...20121206022210
Reikland to najbogatszy i najbardziej kosmopolityczny rejon Imperium. Cieszy się żyznymi ziemiami uprawnymi, winnicami i pastwiskami - przynosi to łącznie obfite plony, a też bardzo dużo pieniędzy po sprzedaniu nadwyżek żywności. Korzystają z bogatych w złoża rud żelaza i złota, które znajdują się w Górach Szarych. Również Las Reikwald (bezpieczniejszy od innych lasów Imperium) dostarcza im mnóstwo drewna wysokiej jakości. Od czasu niesławnego Dietera w XXV wieku od założenia Imperium Reikland posiada stale panującą dynastię w Królestwie Sigmara.
Siedzibą Rycerzy Gwardii Reiklandu jest natomiast Zamek Reikgard, znajdujący się na wschód od Altdorfu.
Aktualny władca Reiklandu i zarazem całego Imperium to Karl Franz (którym przyjdzie nam pokierować w kampanii w Total War: Warhammer).
http://vignette2.wikia.nocookie.net/...20150524045405
Główne miasta Reiklandu to Altdorf czy choćby Kemperbad (jest ich parę więcej, ale skupię się na tych dwóch - po resztę odsyłam do podręcznika Dziedzictwo Sigmara, który szczerze polecam każdemu, kto chce zgłębić wiedzę o miastach Imperium)


Altdorf
http://vignette2.wikia.nocookie.net/...20110724013058
Altdorf to największe i najsilniejsze miasto w całym Imperium. Jest siedzibą kolegiów magii, kultu Sigmara, łowców czarownic i Imperatorów. Położony w rozwidleniu dwóch rzek - Talabeku i Reiku - jest jednym z głównych ośrodków handlowych Imperium. Tutejsi kupcy zbijają fortuny na obrocie towarami z innych miast, bądź królestw. Jednakże to miasto jest też jednym z najniebezpieczniejszych miast w Imperium - biedota w niższych partiach miasta i na nabrzeżu wiąże koniec z końcem. A najgorsze są wyczyny łowców czarownic, którzy nawet niewinnych (według plotek) biorą pod szafot. Jest też domem dla wielu poszukiwaczy przygód, a nawet jest dla nich specjalna dzielnica.
Altdorf powołał również swój specjalny regiment halabardników, zwany Honorową Kompanią.
Honorowa Kompania, znana również jako Synowie Reiku (Reik to rzeka przepływająca przez Altdorf) są oddziałem halabardników pochodzącym z Altdorfu. Regiment ten składa się tylko z najsilniejszych i najdzielniejszych wojowników z innych pułków Imperium. Członka Honorowej Kompanii łatwo jest rozpoznać. Wyróżniają go przede wszystkim unikatowy czarny, stalowy pancerz oraz żółte pióra wyrastające spod hełmu. Tradycyjnie regiment ten władany jest przez najmłodszego z synów z jednego z szlacheckich domów Altdorfu. Aktualnie rządzi nimi Otto Helstein.
http://vignette3.wikia.nocookie.net/...20140824045247


Kemperbad
O Kemperbadzie nie rozpiszę się tak wiele, gdyż jest to po pierwsze starożytne miasto już, które około 1500 lat temu, za rządów znienawidzonego Imperatora Borysa Złotobiercy otrzymało status wolnego miasta i własną władzę. W tym celu w mieście powołano tzw. radę trzynastu jako władających miastem. Mimo, iż Kemperbad jest bogate, to jednak jest też siedzibą przestępców różnego rodzaju - najgorsi są wśród nich członkowie szajki "Belladonny". Ta szajka to Tileańczycy, którzy działają jak rodziny mafijne.

Mapa Reiklandu
http://abueker.de/war/images/stories...reikland_2.gif

Wissenland
http://img3.wikia.nocookie.net/__cb2.../Nuln_flag.jpg
Flaga miasta Nuln.
Wissenland jest księstwem władanym przez podlegającą Imperatorowi księżną Emmanuelle von Liebowitz, sprawującą władzę w wolnym mieście Nuln. Co ciekawe to nie Nuln jest stolicą Wissenlandu, a Wissenburg. Wielkie Księstwo Wissenlandu leży na południe od Reiklandu, na południowym zachodzie Imperium i jest w dość dziwnym ułożeniu - księstwo to jest ograniczone z dwóch stron przez Góry Czarne i Szarę oraz z trzeciej strony przez rzekę Reik. Od 1707 roku Wissenland ma w swoim władaniu krainę Solland, leżącą na południu Imperium. Spowodowane jest to zniszczeniem prowincji i zabójstwem ostatniego żyjącego elektora Sollandu przez Orków. Więcej na dole.
Podobnie jak Reikland, zachodni Wissenland jest obficie nawadniany przez strumienie i rzeki z gór, które zasilają rzekę Sol (od rzeki Sol mamy nazwę upadłego księstwa Sollandu), a ta rzeka łączy się z Górnym Reikiem. Jednakże teren jest bardzo zagrożony lawinami i powodziami - ostatni Wielki Potop miał miejsce w 2484 roku KI i niemal zalał miasto Meissen.
Mimo wszystko jest to teren mało urodzajny, dlatego trudnią się tu głównie wydobyciem surowców za zgodą Krasnoludów z Karak Norn i Karak Hirn, ale wszystko jest na warunkach Krasnoludów. Wissenland trudni się też handlem z innymi państwami ludzkimi (tu mam na myśli Bretonnię, Tileę i Księstwa Graniczne), a niemal wszystkie drogi karawan łączą się w Wusteburgu, gdzie znajduje się sporo karczm i zajazdów. Na terenie dawnego Sollandu można znaleźć wiele pamiątek z przeszłości - zwłaszcza po brutalnej inwazji Gorbada Żelaznego Pazura.
Mieszkańcy Wissenlandu brzemią poczucie wstydu za to, co stało się z dawnym Sollandem. Mimo to są jednym z najbardziej religijnych księstw w całym Imperium, najwięcej z mieszkańców tego rejonu wierzy w Sigmara i kult Taala i Rhyi.
Nuln
Miasto znane jako "Korona, która błyszczy tysiącami klejnotów" pod względem populacji ustępuje jedynie Altdorfowi. Jest to jedno z najważniejszych miast Imperium, znane jest ze swojej Imperialnej Akademii Artylerii, która dostarcza wszystkim elektorom i księstwom artylerię, oraz z Uniwersytetu Nulneńskiego, który kształci najlepszych uczniów ze Starego Świata, a nawet z piaszczystej Arabii. Ciekawostka? Ot Elektorka Wissenlandu, panna von Liebowitz jest też Księżną Nuln i z powodu swojego uwielbienia do balów i piękna miasta Nuln oderwała go od Wissenlandu, w zamian za oddanie władzy Wissenlandu rodzinie Toppenheimerów. Oczywiście Emmanuelle uzgodniła to z rodziną Toppenheimerów, a także jest kuzynką Karla Franza.
Komentarz Arroya

Cytat:

---

Coś czuję, że Karl Franz się na to nie zgodzi ze względu na to, czego dopuścił się Imperator Dieter IV niecałe 80-100 lat temu

---

Miasto słynie z regimentu Obrońców Grundela
Obrońcy Albrechta Grundela:
http://i.imgur.com/vQLJJoT.png
Obrońcy Albrechta Grundela to pierwszy pułk, który podniósł się i przegrupował po wielkiej katastrofie w roku 2421, gdy Gobliński Herszt Hersztów Grom spalił Nuln i splądrował zachodnią część Imperium. Imperium potrzebowało wtedy skoordynowanych działań piechoty i artylerii, by wygrywać bitwy. Zaowocowało to powstaniem wielu nowych regimentów, wśród nich byli Obrońcy Grundela. Ich założycielem był Albrecht Grundel, a po jego śmierci dowodzenie przejmowali jego potomkowie. Ten regiment włóczników istnieje do dziś.
Komentarz Arroya

Cytat:

---

W modyfikacji do Medieval II pod tytułem Call of Warhammer jest jednym z unikatowych regimentów Wissenlandu

---

Steingart
Niegdyś było to drugie pod względem wielkości miasto nieistniejącego już Sollandu. Aktualnie jest to spokojne miejsce zbytu płodów rolnych i ośrodkiem handlu wełną we wschodnim Wissenlandzie. Miasto to istnieje na mapach tylko ze względu na liczne ruiny na południowy wschód od miasta.
Komentarz Arroya

Cytat:

---

To właśnie ze Steingardu pochodzi świeżo sformowany regiment Kuszników z Wież Obserwacyjnych.

---

Strzelcy wyborowi z wież obserwacyjnych.
http://www.warseer.com/forums/attach...1&d=1340937540
Są to nowo powstałe regimenty z miasteczka Steingart. Zajmują oni stanowiska głównie w miejscu wież obserwacyjnych. Wieże te znajdują się bezpośrednio na niskim płaskowyżu na wschodzie Wissenlandu, w cieniu Gór Czarnych. Tereny te od dawna były zagrożone przez zielonoskórych, w tym też i trolle schodzące z gór. Kusznicy Ci dzielą się wieżami obserwacyjnymi z innymi regimentami - halabardników i włóczników - dzięki czemu mają chroniony front podczas bojów z wrogami Imperium oraz okazję do trenowania walki wręcz. Ich aktualnym dowódcą jest Hans Schwarzblut, który uczy swoje regimenty dyscypliny oraz tego, czego się nauczył podczas wielu bojów z Orkami.

Upadek Sollandu.
To właśnie upadek tego księstwa nadał aktualny kształt Wissenlandowi. Z upadkiem Sollandu wiąże się mroczna historia. Rok 1707 był jednym z wielu lat okresu trzech Imperatorów (wtedy było trzech różnych samozwańców) i ogólnie wojen domowych. Ten moment wykorzystali Orkowie. Orkowy Herszt Hersztów Gorbad Żelazoszpony powiódł potężną armię Zielonoskórych przez Przełęcz Czarnego Ognia, by zniszczyć Averland i Solland. Aktualny i zarazem ostatni hrabia Sollandu, Eldred, rzucił swe siły na pomoc Averlandowi, gdy tylko próbował jednak przekroczyć Aver, od razu jego siły zostały zaatakowane przez hordę Gorbada. Orkom mimo wielkich strat udało się zająć przyczółek, był to też początek końca sił Eldreda. Zaraz po zdobyciu przyczółka na uciekające siły Eldreda rzucili się jeźdźcy Orków, których celem było spalenie ziem Niziołków na wschodzie. Wtedy też siły Eldreda zostały rozgromione. Sam hrabia Sollandu padł w pojedynku z Gorbadem nawet mimo tego, że Eldred władał Runicznym Kłem. Wódz Orków zdobył Runiczny Kieł Eldreda i jego koronę. Tak też skończyła się bitwa, która przyczyniła się do upadku Sollandu. Książę Eldred nie posiadał dzieci, którzy mogli przejąć po nim władzę. Sam Gorbad został w końcu pokonany w boju o Altdorf.