Wersja do druku
Anna de Loiret
Przymknęła oczy, kilka łez spłynęło po jej policzkach. Tysiące myśli przeszło jej przez głowę, dawno nie czuła się tak zdezorientowana. Po chwili zamyślenia, postanowiła w końcu rzec po bretonńsku a później w staroświatowym - nie marnujmy więcej czasu, ruszajmy do gildii gondolierów. Musimy załatwić transport dla elfickich wojowników.
Dołączył do Was elfi przewodnik, widocznie chciał coś omówić na osobności z przywódczynią tej dzielnicy. Dokąd teraz? spytał się w staroświatowym.
Alessio
Na widok płaczącej Anny serce mu się krajało, zrobił nawet krok z myślą by ją objąć ale szybko wybił to sobie z głowy. Zamiast tego wyjął skrawek czystego bandaża, mówiąc - Anno nie płacz proszę, serce mi krwawi na ten widok, weź na otarcie łez - powiedział ciepłym głosem choć dało się w nim wyczuć smutek.
Sven
Eskortuje towarzyszy zastanawiając się, kiedy pójdą do łóżka.
Techniczny
Dalej proszę MG o nie tamowanie akcji i prowadzenie Svena, ten tydzień jestem niemal wyłączony, dlatego też i PBF-a nie prowadzę żadnego.
Anna de Loiret
Wzięła bandaż i wytarła łzy, po czym nie dopuszczając do siebie niektórych myśli, mimo iż paru rzeczy była pewna, odrzekła - czemu serce ci krwawi gdy płaczę? Taki to poruszający widok?
Przewodnikowi zaś odpowiedziała po tym - do gildii gondolierów.
Alessio
Tak Anno, każda łza z Twoich pięknych oczu jest dla mnie ciosem prosto w serce - powiedział wciąż z lekkim smutkiem w głosie.
Anna de Loiret
Zaniemówiła po słowach Alessia, spojrzała szklistymi oczyma na niego, nie wiedząc kompletnie co odpowiedzieć. Ja... Czy... Ty naprawdę... Dlaczego? Czym ja...?
Alessio
A czy Ty Anno? - powiedział patrząc jej prosto w oczy, nieznacznie się do niej przysuwając jednak nie na tyle mocno by Anna poczuła się osaczona bądź niepewna co do jego zamiarów.
Anna de Loiret
Czy ja? Sama nie wiem... Chyba... Nic nie wiem - spuściła głowę, czując pustkę w swym rozumie.
Nie mamy takowej odparł zdezorientowany elf w starościwatowym.