Wersja do druku
Anna de Loiret
Arden... Ach... Mimo tego co mi powiedzial żal mi go... Rzekła, po czym znów zatraciła się w przyjemności. Obiecałeś mi coś - postanowiła przypomnieć Alessiowi. Tylko nie wiem, czy nie trzeba najpierw Glorginie powiedzieć, że chwilę się zejdzie...
Alessio
Dobrze - odparł składając namiętny pocałunek na jej ustach, po czym dodał - To Ty najdroższa idź jej powiedzieć a ja tymczasem rzucę na niego okiem
Anna de Loiret
Choć wiesz... Lepiej wstrzymajmy się, mamy zadanie do wykonania. Trzeba nam działać szybko, jak będziemy miec chwilę to wtedy.
Alessio
Tak, niechętnie ale muszę Ci przyznać rację. Obejrzę tylko Ardena i możemy lecieć - rzekł całując ją ponownie.
Arden śpi bardzo głębokim nienaturalnym snem jak spał wcześniej. Nic się nie zmieniło.
Anna de Loiret
Na co ty liczyłeś, nie obudzi się przecież - rzekła łapiąc narzeczonego za rękę i udając się na zewnątrz.
Idąc na dół słyszycie pieśń, o bardzo żwawym tempie w rytm oklasków. Tylko Anna rozróżnia słowa:
Hej, znowu zmyło coś,
Zniknął w morzu jakiś gość,
Hej, policz, który tam,
Jaki znowu zmyło kram.
Kiedy szliśmy przez ocean,
- Way-hey, dorzuć koks,
Zwiało nam z pokładu skrzynki,
Pełne śledzia i sardynki,
Kosze krabów, beczkę sera,
Kalesony oficera,
Sieć jeżowców, jedną żabę,
Kapitańską zmyło babę,
Beczki rumu nam nie zwiało -
Pół załogi ją trzymało.
Taki był cholerny sztorm.
Hej, znowu zmyło coś,
Zniknął w morzu jakiś gość,
Hej, policz, który tam,
Jaki znowu zmyło kram.
Hej, znowu zmyło coś,
Zniknął w morzu jakiś gość,
Postawcie grogu dzban,
Opowiemy dalej wam!
Anna de Loiret
W brzmieniu nie najgorsza ta pieśń, ale jej treść... Nie równa się do bretonńskich - pomyślała, schodząc na dół.
Ujrzeliście znajomych Wam już piratów krasnoludzkich, tak z mendel chłopa oprócz dowódcy. To prawdopodobnie oni śpiewali.
Anna de Loiret
Z uśmiechem podeszła do dowódcy krasnoludów - czekacie tutaj, aż załatwimy sprawy że tak powiem hmmm... Dyplomatyczne, czy cały czas chcecie nam towarzyszyć?