Wersja do druku
Alessio
Skinął jej głową na znak że rozumie po czym nic nie mówiąc wszedł i położył się obok ukochanej,jednak leżał również plecami do niej i zachowując zdrową odległość. Jej złość go nie zabolała,nawet dodawała jej uroku.....,bardziej miał wyrzuty wobec siebie że ją zawiódł i rozczarował. Pogrążony w smutku i złych myślach starał się zasnąć ale przychodziło mu to z dużym trudem.
Długo trwało zanim zmorzył was sen. Przerwało go jednak walenie do drzwi. Jest dzień, nie wiadomo jaka dokładnie pora.
Anna de Loiret
Alessio, idź otwórz, wcześniej spytaj tylko kto to - powiedziała niemrawo, wciąż z zamkniętymi oczami.
Alessio
Przetarł oczy ziewając po czym wstał,niechętnie podszedł do drzwi przed ich otwarciem zadając pytające - Tak?
Suknię miałem przynieść wypraną Alessio rozpoznał głos karczmarza.
Alessio
Aaa,dobrze,wejdź - rzekł otwierając drzwi.
Karczmarz wszedł jeden krok, wyciągnął jedną rękę z suknią, a drugą pustą z nadstawioną dłonią.
Alessio
Zaczął sprawdzać suknię dłonią by wybadać czy jest sucha i starannie oglądając czy jest porządnie wyprana,drugą ręką odliczając w mieszku żądaną przez karczmarza kwotę.
Suknia jest porządnie wyprana, sucha i bardzo ciepła w dotyku. Karczmarz trzyma ją w garści, Wygląda na to, że nie puści dopóki nie dostanie zapłaty.
Alessio
Dał mu żądaną kwotę ze swoich pieniędzy,jednak z przerażeniem odkrył że niedługo będzie zdany jedynie na sakiewkę Ardena......