Wersja do druku
Alessio
Wykazał się dużą odwagą ale również spił jak przysłowiowe prosię i przekazał proch w złe ręce,miał jednak z tego powodu wyrzuty sumienia i nie zrobił tego celowo,po prostu nie pomyślał przed podjęciem decyzji. Znam go zbyt krótko by Wam więcej powiedzieć sądzę jednak że w głębi duszy jest szlachetnym człowiekiem który popełnił jeden poważny błąd i bardzo tego żałuje - odparł szczerym i poważnym głosem.
Cóż, zatem lepiej On niż Enrico, który rozkazał wysadzić mosty w imię prywaty. W gestii dobrej woli, dam ci radę Anno. Jeśli już czegoś się postanowisz się pozbyć, to sprawdź czy nie ma na tym resztek Twego ciała. Szczególnie w mieście w którym wrogiem jest na tyle potężny mag, by móc wzywać wielkie demony stwierdziła Maria w ojczystym języku Anny, podając trzy długie blond włosy Bretonnce. Zostawiłaś na poprzedniej sukni.
Anna de Loiret
Dziękuję za radę... Wzięła włosy i wręczyła je Alessiowi ze słowami - noś je przy sobie, na pamiątkę gdybym poległa. Skoro nie masz Mario lepszych kandydatów niech będzie i Marco, ale na tronie winien zasiąść najodważniejszy i najszlachetniejszy z rycerzy, jeśli me zdanie chcesz znać.
Alessio
Nawet tak nie mów - wyszeptał z przejęciem,biorąc od niej podarek i chowając go do torby jak by miał do czynienia z jakąś drogą porcelaną i natychmiast starannie zawijając je w bandaż.
A skąd w całej Tileii, o Miragliano nie wspominając, mam Ci znaleźć jakiegoś rycerza? Bo chyba nie myślisz o świątynnych, wiernych jeno swemu bóstwu?
Anna de Loiret
Zatem Tilea nie ma rycerstwa, możnowładców? Hmmm... Nie znam się na waszym kraju, jak więc prowadzicie wojny?
Za pomocą jednej jedynej rzeczy, która jest do prowadzenia wojen niezbędna. Pieniędzy.
Anna de Loiret
Pokręciła głową myśląc - pieniędzy? Cóż za okropny kraj, wiedziałam że im tylko pieniądze w głowie! Gdzież dzielni rycerze, ciągnący do obozu na rozkaz króla! Gdzież ci piękni jeźdźcy, którzy dobywają mieczy i bronią nimi oraz swą krwią królestwa! Tacy wspaniali, tacy dumni, tacy odważni, tacy przystojni... Wyruszyć z nimi, wykrzyknąć swe zawołanie i spiąć rumaka ostrogami, och marzę o tym od zawsze! Na twarzy Anny stopniowo pojawiała się radość i rozmarzona mina, gdy wyobrażała sobie bretonńskie rycerstwo.
Sebastiano wraz z Marią wyszli z karczmy. Na dół zaś zeszła Glorgina wraz z resztą zabójców trolli. Chłopaki idą z nami. Stwierdzili, że nie puszczą mnie samej w takim stanie rzekła w staroświatowym zabójczyni wzruszając przy tym ramionami.
Anna de Loiret
Niechaj więc będzie - odrzekła w staroświatowym. No to tyle, jeśli chodzi o spokojne załatwianie sprawy. Alessio prowadź, ruszamy.