Wersja do druku
Alessio
Och Aniu,zrobię wszystko jeśli to choć trochę przybliży moment kiedy wreszcie będę mógł z Tobą zostać sam na sam - wyszeptał po Bretońsku i czule pocałował ją w szyje a potem w usta, gdy to uczynił odwrócił się do drzwi i zapytał głośno po Tileańsku - Tak?
Święte Oficjum. Otwierać w imię Vereny! rozległ się zza drzwi donośny męski głos w bretońskim języku. Niektórym bardzo znajomy głos.
Ann a de Loiret
Uszczęśliwiona pocałunkami, przypadkowo dłonią dotknęła krocza Alessia podchodząc do drzwi, odparła w bretońskim - otworzylibyśmy, gdyby nie to że drzwi są zamkniete magią!
Alessio
Anna poczuła od razu znajomy twardy kształt napierający na spodnie swego wybranka, Alessio jedynie podążył za nią wzrokiem nie mogąc go od niej oderwać.
Sebastiano, bieżaj po topór do karczmarza, zapłać mu przy okazji za te drzwi! rozległ się kobiecy głos zza drzwi w tileańskim.
Alessio - Bretoński
Ujął ukochaną za rękę i począł ją prowadzić w stronę łożą głośno mówiąc - Lepiej się od nich odsuńmy,stanie przy nich gdy Sebastiano będzie je rąbał na kawałki to nie najlepszy pomysł..........
Arden
Próbuje dotrzeć do najbliższej ściany i przysiąść przy niej. Próbuje wstać by to zrobić jednak gdy poczuje że nie ustoi na nogach nie podejmuje ryzyka upadku i idzie wspomagając się rekami.
Techniczny:
Co z trucizną? Dalej uwiera Ardena?
Anna de Loiret
Dała się poprowadzić wybrankowi, gdy doszli do łoża i jeśli on na nim spoczął, to szlachcianka siada mu na kolanach, obejmując za szyję ręką oraz odgarniając włosy na jedną stronę, rzekła też po bretońsku - cóż nas obchodzi Arden, kiedy mamy siebie...
Alessio - Bretoński
Mocno ją przytulił, jednak tak by nie drażnić oparzeń wciąż doskwierających jego lubej i szepnął - Nic a nic,och jakże bym chciał w końcu zostać z Tobą sam na sam - wiedział że się powtarza ale wizja tego momentu całkowicie zdominowała jego myśli i pragnienia.
Ardenowi udało się powstać opierając się o ścianę. Boli go tył głowy, rozkwaszony nos, a i szczęka piecze po policzku Anny. Te wszystkie odczucia są tak potężne, że tłumią mniejsze takie jak ewentualne swędzenie.
Drzwi izby otworzyły się. W ich progu stoi czarnowłosa kobieta w czerwonej sukni, bez widocznej broni. Obok niej mężczyzna w dworskim stroju z toporem dzierżonym w jednej ręce, w drugiej zaś dźwigający potężny pakunek.
Spoiler:
Alessio z Anną w kobiecie rozpoznali Marię. Lecz z wielkim trudem przyszło im rozpoznanie Sebastiano w nowym stroju.
Rzeczywiście jesteś Panie inkwizytorem Vereny? padło pytanie Liothannei w bretońnskim.
Sebastiano potrafi w tym języku rzec tylko tych kilka słów, których go nauczyłam. Dotąd więcej nie było potrzeby go uczyć. odparła Maria w bretońnskim Oprócz tileańskiego zna staroświatowy. A swoja drogą chyba nas sobie nie przedstawiono.