Wersja do druku
Mateo
Tak, tak... masz rację... Ale, nigdy nie widziałem nikogo tak pięknego jak Ty. Nie rozumiem co się ze mną dzieje. Będę szczery...Wpierw chciałem się z tobą zabawić, a teraz... Teraz myślę, że to by było dla Ciebie ujmą. Sam nie wiem... Wybacz... Mateo udał się pospiesznie do siebie.
Inigo de Gastor
O, dorwaliście go, już ja mu miałem łomot spuścić za wtargnięcie do mego namiotu, złamas cholerny... A skoro wyręczyliście, mogę wracać. Rzekł zawracając Marię i kierując się do namiotu.
Inigo
Przywiążcie go do jakiegoś drzewa i zakneblujcie,potem wymyślimy dla niego karę....- odparł kwatermistrz już nie zwracając na Ciebie uwagi i wracając z powrotem do namiotu,gdy tylko z powrotem przywiązałeś Marię i ponownie się ułożyłeś nawet się nie zorientowałeś kiedy zamknęły Ci się oczy....
Ricardo,Rodrigo
Wy także bez przeszkód dotarliście do namiotu i zapadliście w sen,zwłaszcza Rodrigo,który był wykończony po pracy swoich marzeń....
Mateo
Camili wciąż nie widać,najwyraźniej nie zamierza już do Ciebie wracać....
Alejandro
Nic tu nie ma, ech wrócę do matki i zjem coś, teraz się pewnie uspokoiła. O ojcu niech lepiej nie wie. Stanu pogarszać jej nie chcę.
Mateo
Gdy wrócił do siebie... Położył się i rozmyślał o swoim życiu
Alejandro,Mateo
Nagle ogarnęła Was ciemność a obraz zatarł się całkowicie i wróciliście do zwykłego nieświadomego śnienia....
Techniczny
Wszyscy którzy śnili pamiętają o czym to było ale nie mają pewności czy to było naprawdę :)
Wszyscy
Przez kolejne dwa dni obijaliście się i nudziliście niezmiernie a co poniektórzy wciąż wykonywali gównianą robotę....,jednak Wasze udręki nareszcie dobiegły końca i w końcu wypłynęliście w nieznane,po chwałę.....,zaraz,zaraz,jaką chwałę? Po bogactwo,bogactwo i jeszcze raz bogactwo,od razu lepiej....Tak więc po wielu dniach podróży zatrzymaliście się przy brzegu "Nowego Świata" by uzupełnić zapasy świeżej wody a także jeśli szczęście dopisze jedzenia,słońce powoli chyli się ku zachodowi i trzeba się będzie sprężyć by zdążyć rozbić obóz przed zmrokiem. Znajdujecie się na jednym z większych okrętów i z tego co zasłyszeliście nie ma możliwości by zakotwiczyć je przy brzegu i będą musiały stać na pełnym morzu,większość żołnierzy już znalazła się na łodziach i płynie w stronę lądu jednak jeszcze nie wszyscy opuścili okręt.
Rodrigo de Suarez
Kurwa, no w końcu! Myślałem, że umrę na tym statku albo na tamtej pieprzonej wyspie. No i mam już dosyć morza po tamtej cholernej przeprawie z Hiszpanii... - pomyślał, jednocześnie zbierając wszystkie potrzebne mu rzeczy do wyprawy i udał się do wolnej szalupy.
Alejandro
Stanął przy burcie i spojrzał się w stronę Hiszpanii, wpatrywał się przez chwile w horyzont To było naprawdę? Nie, nie mogło. Lecz przysięgę pamiętam doskonale. To takie dziwne uczucie, nie jest ni przyjemnie ni złe, po prostu jest. W tej chwili odwrócił się w stronę Nowego Świata i z drapieżnie się uśmiechnął Dotrzymam, ale żeby to zrobić, potrzebuję złota. A ja je sobie wezmę, nie ważne jak.
Inigo de Gastor
Wreszcie... Teraz trzeba się lepiej spisać, niźli w Hiszpanii... Pomyślał wchodząc ze swoją klaczą do szalupy. Ciekawe, czy te tłuki nie ostrzelają El Dorado z artylerii grzebiąc pod nim najwartościowsze złoto. Biorąc pod uwagę jakich palantów dotychczas tu spotkałem, nie byłoby to dziwne. Cóż... Najwyżej zostaną nam tylko złote mury miasta.
Rodrigo de Suarez
O kurwa mać jeszcze koń... - szybko wyłazi z szalupy i idzie po swojego konia i wraca z nim na szalupę, na której by mógł przetransportować wierzchowca.