Polscy pisarze

Ogólna ocena polskiego dorobku pisarskiego, nowi pisarze, ich twórczość, jej poziom czy tez zapomniani pisarze polskiego pochodzenia. Zapraszam do dyskusji.
Zacząłbym od Ja, Dago, Nienackiego. Mało znana jego pozycja a całkiem dobra. mocne opisy raczej mało wspólnego mające z jego sztandarowymi tekstami, ciekawa epoka (barbarzyńscy Słowianie), ale mi nie do końca spasował, ma jednak ten styl podchodzący pod dziecięcy.
Druga pozycja to Jabłuszko, Piasecki Sergiusz autorem której jest. Ciekawa książeczką, opisująca świat niebieskich ptaszków lat międzywojennych. Opowieść o złodziejach i miłości. Nic nadzwyczajnego i gdyby nie specyfika półświatka tamtych lat do pominięcia, ale ten smaczek czyni z niej lekturę ciekawą a przy okazji niezbyt obszerną :D

Sergiusz Piasecki jest jednym z moich ulubionych pisarzy, którego książki przeczytałem wszystkie oprócz ... właśnie trylogii o światku kryminalnym Mińska. Nie będę się kłócił, że najsłabsze. Prędzej wskazałbym na coś co jest zaletą autora, ale przy zagłębianiu się w dorobek staje się wadą. Otóż Piasecki pisząc o swoich postaciach ledwie skrywa, że pisze o zdarzeniach ze swojego barwnego życia. Dopóki pisze o wywiadowczym i przemytniczym etapie, jest dobrze, a nawet jako wierny fan powiedziałbym - rewelacyjnie. Gorzej gdy powieść tyczy mniej dynamicznego okresu, bo razem z wypracowanym warsztatem, powieści nużą i zaczynają być do siebie podobne. Wielu ludziom, którzy przeczytali Piaseckiego, mieszają się zdarzenia i akcje przeżywane przez Władka Łabrowicza, Romana Zabawę czy innego człowieka rozbrojonego ;)

Jakbym miał polecać to musowo "Kochanka Wielkiej Niedźwiedzicy", czyli coś co powinno być literaturą obowiązkową z międzywojnia. Obraz przemytników znad granicy z ZSRR spokojnie nokautuje opisy lotników Exuperego czy marynarzy Londona. Druga rewelacja tej części galaktyki to wyjątkowo nieszablonowy "Pamiętnik oficera Armii Czerwonej". Jeśli ktoś przy czytaniu ceni tarzanie się ze śmiechu to gorąco polecam. Nudziarzom i komunistom odradzam.

Dla lubiących czytać - "Piąty etap" i "Bogom nocy równi" o polskiej służbie zakordonowej. Nie tak powalające, ale też ciekawe. Do tego "Siedem pigułek diabła Marka", druga i zdaje się ostatnia satyra na komuchów.

Z ciekawych, nieszablonowych relacji i obserwacji najnowszej historii odbiegającej od utartych i oficjalnych sloganów oczami uczestnika "Żywot człowieka rozbrojonego" o odrzuconym weteranie wojny polsko - bolszewickiej, "Dla honoru organizacji" o cieniach AK czy "Adam i Ewa", o czasach tuż przed wrześniem 1939r. Nie są to wyżyny literackiego geniuszu, ale wiele wnoszą w postrzeganie tamtych czasów przez pryzmat krytyka o antykomunistycznym nastawieniu. Dotąd wielbiciele sanacji uważają, że wszelka krytyka ma rodowód komunistyczny. Tutaj mamy dowód, że nie zawsze i że jednak jest się czego czepiać.

To ja ze swojej strony polecam Mariusza Wollnego. Szczególnie jego dwie książki o XVI wiecznym inwestygatorze królewskim - ,,Kacper Ryx" i ,,Kacper Ryx i król przeklęty". Genialne powieści historyczno-kryminalne. Cała akcja dzieje się właściwie w Krakowie i na Uniwersytecie Jagiellońskim ;) Aż żal bierze, że nie ma więcej pisarzy pokroju pana Wollnego. ;)

Zabawię się w archeologa i odgrzebię temat, ale smutna przyczyna. Miała ciekawe pomysły, obojętnie kiedy się je czytało - powieści, również i teraz zawsze coś zostawało z jej ogromnej wrażliwości i fantazji. Jest/ była - żoną pisarza, Jarosława Grzędowicz, którego nie trzeba przedstawiać. Jej mąż pisarz Jarosław Grzędowicz jest ranny.
Zmarła
Nie żyje Maja Lidia Kossakowska. Popularna pisarka miała 50 lat - Kultura (onet.pl)

Panie Kotołak.
Jestem wdzięczny, że Pan ten wpis umieścił. Śmierć tej wybitnej pisarki to wielka strata dla naszej literatury. Czytając cykl "Zastępy niebieskie" byłem pod wielkim wrażeniem jak również Jej inne powieści i opowiadania. Wieka szoda,że już nic nie napisze. Jeszcze raz dziękuję za to,że Pan Ją uhonorował.