Drugie starcie na Erze Magii z Ensisem, była to bardzo ciekawa walka.
Mapa to ponownie Przesmyk Weldyn, a wybrane przez nas rasy to Kharos (McAbra) i Sojusz Ciemnokrwistych (Ensis).
http://units.wesnoth.org/1.10/pics/a...hetoflight.pngMcAbra vs Ensishttp://units.wesnoth.org/1.10/pics/a...enofforest.png
I oto znów Weldyn stało się areną krwawego starcia. Tereny te są bardzo bogate, przez co wiele ras patrzy na nie łakomym wzrokiem. Będąc w ich posiadaniu, właściciel awansował znacznie wyżej w hierarchii władców tego świata, przez co obszary niedaleko Weldyn stawały się zarzewiem konfliktów z częstotliwością jesiennych deszczy. Tym razem walkę podjęły tu siły Kharos i Sojuszu Ciemnokrwistych.
Kharos to wyznawcy kultu Słońca, wojownicy dobrze władający zarówno mieczem jak i magią. Z kolei Sojusz Ciemnokrwistych to frakcja, która składa się głównie z Jaszczuroludzi i im podobnych. Obie nacje znane są jednak z bardzo wytrzymałych wojowników.
Przygotowania do bitwy trwały krótko, jako że Kharos polega głównie na swojej szybkości. Siły ludzi szybko rozlokowały swoich żołnierzy - między innymi siekaczy, fanatycznych wojowników, którzy zwykle walczą aż do śmierci jednego z walczących. Wspierać miały ich adeptki światła, początkujące kapłanki, które wysyła się jako jednostki pomocy. Jak mówią, wojna to najlepsza szkoła dla chirurga. W liniach Kharos nie mogło też zabraknąć charakterystycznych łuczników konnych. Ci żołnierze rekrutowani są z najszybszych rekrutów Kharos.
Ciemnokrwiści jednak nie próżnowali. Rozpoczęli działania wojenne od oswajania gadów. Do walki wkrótce mieli stanąć jeźdźcy ropuch oraz wiwern. Dowództwo grupom jeźdźców przydzielono jaszczurzym szamanom - Mertraszowi i Kleezixowi.
Kleryk dowodzący siłami Kharos zdecydował się ustawić małe siły na lewej flance, starając się utrzymywać tam obronę. Atak miał przyjść z prawej części pola bitwy, gdzie stacjonował oddział pod dowództwem adeptki o imieniu Alyra. Kto mógł podejrzewać, że Przywódca Klanu jaszczurów zadecydował podobnie. Pozostawił jedną część pola z małą obroną, a większą część armii, wraz z Kleezixem skierował naprzeciw Alyrze.
Pierwszy atak odbył się szybko. Nie chcąc pozostawiać inicjatywy Ciemnokrwistym, Alyra wysłała jednego z siekaczy z misją unicestwienia wielkiej ropuchy. Berseker walczył zaciekle, ale nie zdołał zabić przeciwnika. Padł od ran odniesionych w walce, nie chcąc skończyć walki przed śmiercią jednego z herosów. Zapłacił za to najwyższą cenę.
Siły Kharos widząc wszystkich, którzy stoją naprzeciw większości ich wojsk, zdecydowały, że Ciemnokrwiści zapewne nie mają dużych oddziałów na drugiej flance. Wątły oddział, który został przewidziany do obrony, dostał rozkaz ataku. Siekacz o finezyjnym imieniu Oweorraercyn ruszył na wroga. Po bardzo zaciekłej walce, zdołał pokonać jedną z ropuch. Po chwili padł jednak trafiony pociskiem jaszczurzego szamana.
Atak oddziału na lewej flance zakończył się fiaskiem, a wojska zostały wezwane do odwrotu w celu przegrupowania.
Oddział Alyry niezrażony niepowodzeniem, ruszył jednak do ataku. Jednostki Kharos zdołały zabić Kleezixa i ranić wiwernę. Dowództwo nad jaszczurami przejął Frix, jeden z doborowych pikinierów Jaszczurów.
Sojusz Ciemnokrwistych wciąż walczył pasywnie. Jaszczury broniły się przed atakami i wycofywały rannych. Pozwoliły zmęczyć się wojskom Kharos, w tym samym czasie przygotowując kolejne oddziały. Choć ataki Kharos były efektywne, obrona ciemnokrwistych była skuteczna - pikinierzy atakowali z zaskoczenia, podczas gdy niezwykle wytrzymałe wiwerny i ropuchy blokowały dostęp do rannych jednostek. Wojsko Kharos zaczęło topnieć. Nie pomogło nawet dosłanie tarczownika i innych jednostek - Alyra zginęła, a oddział atakujących stopniał do kilku łuczników konnych. Wojownicy Kharos ponownie zostali zmuszeni do odwrotu.
Tymczasem jaszczury podjęły pierwszą próbę ataku. Na "cichej" do tej pory lewej flance pojawiły się jaszczury. Przeliczyły się jednak, ponieważ biali wojownicy bez trudu odparli atak korzystając z obrony wiosek. Tymczasem obie strony złapały drugi oddech, rekrutując kolejne wojska.
Kolejne dni mijały, a żadna ze stron nie mogła zdecydować się na poważny atak - Sojusz Ciemnokrwistych to rósł w siłę, to tracił impet natarcia. Żadna ze stron nie potrafiła uzyskać przewagi, a sytuacja była patowa. Prawa flanka zmieniła się w twierdzę ludzi, którzy obstawili wioski i wzgórza swoimi wojownikami. Z kolei na lewej flance zaczęła się tworzyć kolonia ropuch. Naprzeciw tym siłom stały jednak odpowiednio duże oddziały wroga.
Wraz z nocą jaszczury atakowały najczęściej. Wymiany ciosów były jednak krótkie, bo widząc, że atak ma małe szanse powodzenia, jaszczury wycofywały się. Ludzie z Kharos bronili się skutecznie, choć nie bez strat. Ilość pojedynków siekaczy z ropuchami jest niezliczona. Zazwyczaj zwycięsko wychodzili z tych starć ludzie, lecz byli po nich na tyle wyczerpani, że inni wojownicy jaszczurów łatwo dobijali żołnierzy Kharos. Na ich miejsce stawały jednak świeże oddziały, gotowe walczyć z wrogiem.
Wiedząc, że czas działa na korzyść jaszczurów, siły Kharos przypuściły kolejny atak. Taktyka jaszczurów była do bólu przewidywalna, a jednak pozostawała niezwykle skuteczna. Na każdy atak ludzi jaszczury cofały się. Gdy ludzie w końcu dotarli do przeciwnika, ten był blisko posiłków i przygotowany. Po skończeniu potyczki, jaszczury ruszały do ataku.
Ta walka nie mogła jednak trwać w nieskończoność. Ciemnokrwiści rzucili wszystkie swoje siły na pole bitwy. Pod naporem niezliczonych oddziałów jaszczurów, adeptki i wojownicy światła zaczęli się cofać. Z bagien całymi hordami wbiegali kolejni żołnierze Sojuszu, pojawili się także elitarni gwardziści. Ludzie bronili się w swojej twierdzy, jednak nie mogli wytrzymać tak mocengo szturmu.
Weldyn trafiło w ręce Sojuszu Ciemnokrwistych pod dowództwem Ensisa.
Spoiler:
