Wydarzenia Neulandu

[Hadvar]

Tura V:

Panie, zdobędziemy informacje od tych ludzi. W imię Sigmara, otrzymają karę na którą zasłużyli!

// Łowcy Czarownic zajęli się Norsmenami. Raport w następnej turze.

[Hadvar]

Tura V:

Zgodnie z rozkazem, drużyna Wilmara Fehra i Eltiriona Skryby udała się w stronę Magicznego Lasu. Wraz z coraz to dalszą drogą drzewa stawały się coraz większe i okazalsze. Ich majestat był ogromny i niemalże odczuwalny na skórze. Z każdym krokiem drzewa były coraz ciaśniej ustawione. Czas zaczął się zlewać. Ludziom zaczęło robić się niedobrze, niektórzy dostali zawrotów głowy i niemal wszyscy stracili orientację w terenie. Eltirion Skryba jako jedyny zachował trzeźwy umysł i prowadził drużynę w głąb lasu. Wraz z kolejnymi minutami ludzie stawali się coraz bardziej otępiali, czasami tracąc równowagę na nierównym terenie. Potykali się o korzenie i gałęzie, niejednokrotnie wywracając się. Nawet Elf pod wpływem wędrówki dostał zawrotów głowy. Ostatecznie, dowództwo podjęło decyzję o rozbiciu obozu. Może odpoczynek i chwila wytchnienia pomogą im wznowić wędrówkę.

// Czy drużyna ma kontynuować poszukiwania?

[Turek]

Tura V
Książę zobowiązuje się przeznaczać 100 sztuk złota/turę na Zakon Templariuszy. Jego służba w strukturach Państwowych ma być tajna. Pierwszym zadaniem agentów Guntberta Hülsena i Reingarda Reitera będzie wyprawa do Południowego Lasu Fay i odnalezieniu obcego szpiega. Mistrz Zakonu Kraft Hoelscher proszony jest o nadzorowanie wyciągania informacji z wyznawców chaosu.

// Tak będą się nazywać moi agenci. Jak zrekrutuję sobie Łowcę Czarownic to zrobimy któremuś z nich awans :3 | 100g od tej tury na kapitularzyk. Nazwałem też "Mistrza" Zakonu.

[Turek]

Tura V
Ambasador ma pozostawić list w obozie napisany językiem Wysokich Elfów, oraz Leśnych Elfów (fan-eltharin). W liście będzie napisane, że Ludzie i Wysokie Elfy przychodzą w pokoju i chcą nawiązać relacje z Leśnym Ludem. Ma być także w liście zawarta prośba o spotkanie na obrzeżach lasu gdzie stacjonuje Książę Hrabia Adelbert Sternheuer. Po napisaniu i zostawieniu listu ekspedycja ma wrócić do Armii.

// Wydaje mi się, że Ambasador Wysokich Elfów powinien umieć pisać w dialekcie "fan-eltharin".

[Hadvar]

Tura V:

Ekspedycja zawróciła do obozu. Droga powrotna okazała się być szybką, łatwą i przyjemną, pozbawioną niewygód które towarzyszyły drużynie przy podróży wgłąb lasu. Eltirionowi udało się sporządzić list.

~ Następny dzień ~

O świcie do namiotu Księcia przychodzi wartownik. Kiedy udaje mu się przekonać gwardzistów o ważności swojej misji, zwraca się do Adelberta:

,,Panie! Mam list zaadresowany do Księcia! Znalazłem... Znalazłem go tuż pod moimi nogami, po zakończeniu... zakończeniu... ekhm, drobnej drzemki na warcie, na której miałem obserwować las. Tak jak zasnąłem, tak się obudziłem, ale tuż obok był ten list. Proszę, weź go Sir i wybacz mi niedopełnienie obowiązku!''


Następnie podaje list w ręce Księcia:

(Kilka niezrozumiałych, zapisanych dziwnym alfabetem słów),

,,To nasza ziemia. Spotkamy się jedynie w głębi lasu, bo to Wy jesteście tu gośćmi. Macie nasze pozwolenie - tym razem traficie na miejsce''.

(Kilka niezrozumiałych, zapisanych dziwnym alfabetem słów).

[Turek]

Tura V
Książę był bardzo zadowolony. Postanowił, że sam wraz z Ambasadorem Skrybą i świtą najlepszych wojowników wyprawi się do lasu i podejmie rozmowy. Płynie w nim wciąż młoda krew, która domaga się wrażeń. Książę jest nieustraszony, a jego ludziom przyda się świadectwo odwagi.

[Hadvar]

Tura V:

Drużyna wyruszyła w drogę. Tym razem Magiczne Drzewa wydawały się być jeszcze piękniejsze. Ich gałęzie i liście regularnie poruszały się na ciepłym wietrze. Eltirion i ludzie uczestniczący w poprzedniej wyprawie zdziwieni byli, gdyż teraz nie mieli zawrotów głowy i wszystko szło zgodnie z planem.

Nagle spomiędzy ciasno ustawionych drzew wyłoniło się kilkanaście postaci, zrobiły to tak szybko i niespodziewanie że nawet zmysły Eltiriona były zaskoczone że dały się tak łatwo podejść. Postacie te były ubranymi na biało i zielono smukłymi elfami. W rękach trzymali bogato zdobione włócznie, a przez ramiona przewieszone mieli pokaźnych rozmiarów łuki kompozytowe. Było ich około 20, otoczyli oni drużynę przyglądając się im uważnie. Jedna z nich widocznie się wyróżniała. Nosiła hełm ciemnego koloru który ozdobiony został jelenim porożem. Elfka była niezwykle urodziwa, ponadto wyglądała bardzo młodo. Adelbertowi wydawało się śmieszne że taka dziewczyna jest tak mocno uzbrojona. Wiedział jednak że to tylko pozory i że możliwe jest iż starsza jest ona od pradziadków Sternhauera. Kobieta wystąpiła z kręgu i zbliżyła się do drużyny.

,,Ty musisz być Adelbert Sternhauer'' - powiedziała wskazując dłonią w stronę Księcia.
,, A Ty na pewno jesteś Eltirionem zwanym skrybą'' - wskazała na Asura - ,,Ciekawe, czyżby Asurowie przypomnieli sobie o nas? Po tylu latach? Nie ważne. Pójdziecie z nami. Straż, pilnować ich. Oni nie znają lasu. Postarajcie się by nie stała im się krzywda. Kierunek Saretoi - tam dopiero warunki do rozmowy będą dogodne'' - po czym ruszyli wgłąb lasu.

Drużyna została otoczona ciasnym kordonem. Ciężko było im się poruszać po lesie, nie znając ścieżek chodzili niezgrabnie, w odróżnieniu od Leśnych Elfów które poruszały się z niezwykłą gracją i w takim tempie że ludzie nie nadążali. Ostatecznie dotarli do celu. Miejsce to zapierało dech w piersiach. Wielka palisada stworzona z drzew które rosły tak blisko siebie że było niemożliwe przecisnąć się obok nich. Były to ogromne magiczne dęby które czasami wydobywały z siebie promyk czarodziejskiego połysku. Gdy weszli do środka przez wielką dziurę w palisadzie która służyła za bramę ujrzeli miasteczko zbudowane z drewna. Było to jednak w większości żywe drewno, a chatki budowane były w ten sposób by jak najbardziej wykorzystać kształt drzewa do użyteczności budynku. Niektóre rośliny wydawały się być wygięte w tak nienaturalny sposób że było to pewnie dziełem magii. Mimo to drzewa te żyły i miały się dobrze. Weszli do centrum miasta, gdzie często mijały ich elfy z spojrzeniem bardzo zdziwionym. Następnie udali się prosto do największego i najokazalszego drzewa jakie ludzie widzieli w swoim życiu. Miało ono co najmniej 10 metrów średnicy, i było osadzone na wielkich korzeniach wyrastających 5 metrów ponad ziemie, tworząc imponujących rozmiarów salę wewnątrz. Tam napotkali kilku elfów w ozdobnych szatach w odcieniach bieli i zieleni. Jeden z nich się wyróżniał, miał taki sam hełm jak kobieta, która znalazła drużynę w lesie. Był to elf o młodej twarzy, patrzący z zaciekawieniem na przybywającą grupę. Gdy wszyscy wraz z Gwardzistami z lasu weszli do środka, ten usiadł na jeden z dwóch kamiennych tronów, które całe pokryte były bluszczem. Następnie dołączyła do niego kobieta o tym samym hełmie i zajęła drugie miejsce. Po chwili mężczyzna odezwał się:

- ,,Wy pewnie jesteście ludzie Sigmara... Chociaż nie... jest tu ktoś jeszcze. Taak, witaj potomku Asuryana'' - patrzył na nich chwilę po czym dopowiedział - ,, Musicie mieć ważny powód by opuszczać wasze kamienne i zimne miasta by udać się w tak nieprzyjemne miejsce jak las. Musicie też mieć niezwykle ważny powód by wycinać nasz las na tak masową skalę. Zawarliśmy umowę, a wy nie wywiązujecie się z niej. Jesteśmy zawiedzeni. Mówcie czego chcecie. Z niecierpliwością czekamy na wasze słowa wyjaśnień'' - zakończył oburzonym tonem.

[Hadvar]

Tura V:

Panie, nasi ludzie żyją w dobrobycie i bezpieczeństwie. Pod wodzą Adelberta ludzie nie boją się niczego i są gotowi na wszystko, gdyż wiedzą że Sternhauer jako lojalny sługa Imperatora i samego Sigmara nigdy nie podda się w walce o dobro dla swojego ludu.

// Bonus za wyjątkową aktywność (od następnej tury) - koszt utrzymania dla Włóczników, Włóczników z tarczami, Szermierzy, Kuszników, Ochotniczej milicji, Halabardników i Muszkieterów -20%, +10% przychodu z prowincji Neustadt (liczony po dodaniu wszystkich czynników wpływających na wysokość przychodu z tego regionu).

[Turek]

Tura VI
Książę wyszedł przed swych ludzi i powiedział spokojnym tonem, lekko gestykulując rękami: - Nazywam się Adelbert Sternheuer i władam okolicznymi ziemiami w imieniu Imperatora. Przybyliśmy w pokoju i niewiedzy - nic nie wiemy o rzekomych ustaleniach z wcześniejszymi właścicielami tych ziem. Albion się zmienił. Złe siły ponownie się poruszyły i tym razem swą uwagę skierowały na tę wyspę. Wszechwybrańcy zostali ponownie wybrani, umarli wstają z grobów, a z podziemnych czeluści na kilometr zionie szczurzym spaczeniem. Kości zostały rzucone i zaczęła się gra o Kuźnię Starożytnych, miejsce gdzie spoczywają artefakty mogące zniszczyć cały świat. Przybyliśmy tutaj razem z przedstawicielem naszych Sojuszników aby prosić Was, Elfy Lasu o pomoc. To tylko kwestia czasu jak w okolicy pojawią się spaczeni mordercy i heretycy czterech bóstw. Jeśli nie wierzycie mi, to uwierzcie Waszym kuzynom, są od nas wszystkich tysiąc razy mądrzejsi.
Po tych słowach popatrzył na Ambasadora.

***
Do Neustadt przybył transport morski z końmi z elfich stadnin. Najlepszej jakości wierzchowce zostaną ujeżdżone przez nowo zrekrutowaną jednostkę Rycerzy.

// Czy dostanę jakiś bonus? Podobno Rancor pozyskuje lepsze konie i daje mi je również w handlu.

***
Rada Księstwa chce poznać wyniki przesłuchań więźniów, oraz czy udało się znaleźć szpiega z Południowego Lasu Fay?

***
Na Bagnach Wiedź powstały Kopalnie Torfu. Jaki one przyniosą dochód?

[Hadvar]

Tura VI:

Panie, wybacz że przeszkadzam, ale te konie nie nadadzą się dla naszych rycerzy! To szybkie i zwinne wierzchowce, ale brak im siły by opancerzyć je i posadzić na nich rycerzy w zbrojach.

// Pisałem o tym Rancorowi, że jego konie z stajni są szybkie i zwrotne, dobre dla lekkiej kawalerii, a nie do ciężkiej. Bonusu dla rycerzy nie będzie.