Fey

[Hadvar]

Tura XIV:

Ebbo Nimitz wraz z Tamerem'Dargo i Eltirionem Skrybą ruszyli w stronę lasu Fey. Cała podróż wydawała się iść tak jak zwykle - bezpiecznie i w względnym spokoju. Jednak kiedy drużyna minęła strefę lasu gdzie zaczęły się magiczne drzewa, które wręcz emanowały wiatrami magii, zaczęło dziać się coś dziwnego. Kompania zaczęła cierpieć zawroty głowy. Zaczęły się potknięcia o korzenie, drużyna zaczęła się gubić w tym wielkim lesie. Podjęto decyzję o zatrzymaniu się i o odpoczynku.

// Czy drużyna ma kontynuować drogę do centrum lasu?

[Rancor]

Tamer nie znał tego odczucia gdy usiadł na trawie by odpocząć zapytał się

"Eltirionie I Ebbonie czy to normalne by tyle trwała ta podróż? By była tak męcząca?"

Asur odpowiedział przyjacielowi po chwili namysłu

Tamerze podejrzewam że oni nas tu nie chcą lub coś strasznego znowu się wydarzyło. Proponuję zaczekać na tej polance przez kilka dni na tyle ile zapasy żywności nam pozwolą. Gdyby las chciał byśmy trafili do ludu Fey dawno już byśmy tam byli. W czasie pobytu wielokrotnie spacerowałem po lesie którego nie znałem a drzewa dbały bym się nie zgubił. Co sądzisz Ebbonie zaczekamy czy zostawimy wiadomość i zaczekamy na nich przed lasem?

Czekając na odpowiedź Arcykapłana Skryba opowiadał o pięknej królowej i dumnnym władcy. Jak mają się zachować i o wielu ciekawostkach które warto wiedzieć przybywając do swoich leśnych braci...

[Turek]

Tura XIV
- Żywności mamy dość. Okażmy siłę woli i determinację. Jesteśmy lekko uzbrojeni, gdyby nas nie chcieli to już dawno byśmy o tym wiedzieli. Zaczekajmy na polanie.- odpowiedział Ebbo.

[Rancor]

[zaczekamy ile będzie trzeba liczę że o nas MG nie zapomną ;p]

[Hadvar]

// Kontynuacja podróży w następnej turze.

[Turek]

// Hadvar, ale my w XII wyruszyliśmy to mógłbyś to jednak przyspieszyć...

[Hadvar]

// Rezygnujecie więc z odpoczynku by natychmiast wyruszyć dalej?

Przepraszam że dopiero teraz to ruszyło, ale ciężko mi pamiętać wszystkie wasze decyzje.

[Turek]

Tura XIV
Czekamy cierpliwie aż elfy same przyjdą.

[Hadvar]

Tura XIV:

Noc była piękna. Bezchmurne niebo ukazywało pełne piękno setek świecących gwiazd, wśród których górował Mannslieb, a tuż obok niego złowrogo zielenił się Morrslieb. W lesie było niezwykle ciemno, zwłaszcza dla Ebbona, który nie miał tak czułego wzroku jak Asurowie. Ognisko na małej polanie oblewało cały pobliski teren przyjemnym, ciepłym blaskiem. Była to druga noc którą czekali. Nimitz spędzał czas głównie modląc się do Sigmara o powodzenie swojej misji, jak i medytując. Eltirion zaś pochłaniał piękno tego miejsca na wszelkie sposoby - najpierw zajął się układaniem poezji opiewającej piękno tej magicznej głuszy. Później zaś na niewielkim kawałki cienkiego płótna zaczął malować to co widzi, używając barwników które oferował las. Tamer zajął się badaniem okolicy, zapuszczając się stosunkowo daleko od obozu. Mimo to udawało mu się zawsze prędzej czy później znaleźć drogę powrotną.

Ciszę przerwał trzask gałęzi. Nieraz zdarzało się widywać dzikie zwierzęta całkiem blisko obozu, mimo to czuły instynkt Tamera'Dargo kazał mu rozejrzeć się. Popatrzył na cienie między drzewami, lecz nic nie udało mu się dostrzec. Chwilę potem nastąpił drugi trzask, tym razem wiele głośniejszy. Nawet Ebbon i Eltirion rozejrzeli się. I słusznie. Co najmniej 10 elfów otaczających ich obóz z strzałami gotowymi na cięciwach było niemożliwe do przeoczenia. Ich ubiór był przepiękny. Mieszanina szarości, błekitu i niebieskiego pozwalała im niezwykle dobrze wtopić się w otoczenie. Ich szaty wykonane były ze skóry oraz aksamitnych materiałów. Ich łuki były długie na ponad półtora metra a ich wykonanie można było nawet z daleka ocenić na perfekcyjne. Groty na ich strzałach emanowały zaś silną bielą, a nad nimi widać było coś w rodzaju świecącej pary bądź dymu.

Spośród 10 elfek na przód wyszła postać odziana inaczej niż pozostałe. Nosiła białą zbroję, która była niezwykle dobrze widoczna, nawet w nocy. Jak to możliwe że drużyna nie zauważyła jej gdy podchodziła na tak bliską odległość? Na głowie nosiła bogato zdobiony hełm, również biały. Ozdobiony był porożem łosia. Była to kobieta o niezwykłej urodzie i dużych, brązowych oczach w których odbijał się blask palonego drewna w ognisku. Eltirion znał tą elfkę. To Titania, Wielka Królowa Fey, która sama w zwyczaju ma witanie gości w lesie:

,,Witaj Eltirionie'' - rzekła urzekająco pięknym i melodyjnym głosem.
,,Widzę że polubiłeś nasz las. Nawet drzewa szepczą o powrocie Asura do Athel Fey. Czy słyszycie ich głos? Nawet teraz rozmawiają między sobą na wasz temat. Ale dość o tym. Widzę że przyprowadziłeś kolejnych gości. Kolejny potomek Asuryana, jak widzę. Witaj Tamerze'Dargo. Mamy również potomka Sigmara. Witaj Ebbonie Nimitz. Witam was jako Wielka Królowa Fey, Titania.''

Po tych słowach łuczniczki jednocześnie schowały swoje strzały do kołczanów po czym podeszły za plecy przywódczyni formując dwuszereg.

,,Powiedzcie więc, co sprowadza was do Athel Fey?''

[Rancor]

Eltirion z lekkim promykiem na swoje pociągłej twarzy odpowiedział wykonując ukłon:

Witaj piękna królowo, nie które słowa tylko rozumiałem lasu. To one prosiły mnie o cierpliwość i opanowanie, które jest szanowane przez was. Inną sprawą jest że mi tu się spodobało i chyba nawet pokochałem ten Las. Przedstawiać moich towarzyszy nie muszę z tego co słyszę. Doszły nas słuchy że ostatnio nasz sojusznik próbował wejść na teren lasu. Tłumaczy się tym że to była wyprawa dyplomatyczna a w niech szedł jego syn. Chciałbym wiedzieć Królowo czy on żyje..

Asus swoimi złotymi oczami wpatrywał się w piękną twarz pani lasu oczekując na jakąś oznakę emocji, słowo, gest...

W tym samym czasie Tamer'Dargo będący wojownikiem przyglądał się tym elementą odzienia elfów które był w stanie zauważyć w świetle ogniska. Postanowił że jak wrócą.. jeśli wrócą dokona zmiany w pancerzach gdyż ich barwny są dumne lecz dobrze widoczne nawet z daleka...