Zbliża się premiera, więc podrzucam opisy moich ilustracji do książki „Trembowla 1675” prof. Marka Wagnera z serii ''Historyczne Bitwy''.
Od lewej stoją, pierwszy rząd:
1. Obrońca Trembowli uzbrojony w pikę i szablę. Ma do dyspozycji także muszkiet (jednak zapozował z piką), stąd ładunki zawieszone na pasie przez pierś. Poza regimentem regularnej piechoty większość obrońców trembowelskiego zamku stanowili lokalni mieszkańcy: garstka szlachty, mieszczanie i chłopi.
2. Regularna piechota cudzoziemskiego autoramentu. Muszkieter piechoty niemieckiej (niderlandzkiej) z armii koronnej ma mundur typowy dla lat 70. XVII wieku. Nosi: szustokor (kaftan z mankietami), pludry (rodzaj luźnych spodni do kolan) i kapelusz. Broń stanowią: muszkiet lontowy, szabla i berdysz (zastępujący forkiet – podpórkę dla muszkietu, a jednocześnie przydatny w walce wręcz). Werbowano Polaków, których szkolono według wzorów holendersko-szwedzkich, a jedynie komenda pozostawała niemiecka, stąd nazwa autoramentu (zaciągu) cudzoziemskiego.
3. Artylerzysta koronny w kapeluszu, niebieskim mundurze, z lontownicą, czyli rodzajem broni drzewcowej w postaci drzewca o długości ok. 1,5-2 m, zakończonego grotem z uchwytem lub dwoma uchwytami do lontów artyleryjskich. Obsługa mogła odpalić działo z większej odległości, co zapewniało większe bezpieczeństwo.
Drugi rząd:
1. Osmański janczar ma na głowie czapkę o nazwie ''börk''. Na jej przedzie znajdowała się specjalna oznaka w postaci drewnianej łyżki nawiązująca do dawnej tradycji kucharskiej, w tyle spływał na kark biały płat tkaniny. Ubrany jest w kaftan, koszulę, bufiaste spodnie i skórzane buty. Uzbrojony jest w strzelbę (tzw. janczarkę), szablę, toporek i jatagan.
2. Oficer (wyższy) wojsk koronnych w kapeluszu, modnych wówczas wysokich butach. Ma pistolet i szpadę. Na czerwonym szustokorze błyszczy się kirys.
3. Osmański jeździec z otoczenia chana Selima Gereja. Ma bechter z kolczugą, łuk z kołczanem, w ręku szablę, na głowie hełm stożkowy z kolczugą. Bechter to rodzaj pancerza pochodzenia wschodniego, wykonanego z prostokątnych żelaznych płytek połączonych ze sobą żelaznymi kółkami (plecionką kolczą). Płytki w pionie były połączone zachodząc na siebie, tworząc zwarte, pionowe rzędy, natomiast w poziomie połączone były z odstępami.
Odpowiedz z cytatem
Zamieszczone przez Eutyches
