Ambasada Seleucydów

[Seba Fallus III Wielki]

Król królów, potomek jednego z wodzów samego boskiego Aleksandra pokonany. Jednak w każdym zakątku świata heroldzi opiewają męstwo i wojenny kunszt jego i jego żołnierzy. Pod murami Ecbatany dawnej letniej rezydencji Perskich królów , Galatowie odnieśli świetne zwycięstwo. Lecz wielu z nich poległo przeszytych przez włócznie mych żołnierzy i stratowanych przez słonie. Sam z grzbietu jednego z nich ciskałem we wroga oszczepy, niczym Zeus pioruny, lecz to nie wystarczyło. Wódz Brenus po raz kolejny udowodnił że tylko z wyglądu jest brudnym barbarzyńcą a z umysłu bliżej mu do Ateńskich strategów.

Wraz z mym dworem i najwierniejszymi z pośród mych oficerów uciekłem do Rzymu gdzie będę służył radą i doświadczeniem wyciągniętym z setek bitew które stoczyłem mimo młodego wieku. Musiałem wybrać kierunek zachodni gdyż zaskoczyłem tym Galatów którzy obsadzili wszystkie drogi do Baktrii. Gdy Galaccy jeźdźcy zorientowali się o mym odejściu ruszyli w pościg a ja wysłałem do Baktrii mego najlepszego wodza, Antygona zwanego Blizną ze względu na liczne ślady bitew zdobiące jego twarz, by służył swym mieczem i wiedzą oraz doświadczeniem memu serdecznemu sojusznikowi. Musiałem zabezpieczyć byt moich pięknych córek, w Rzymie będą bezpieczniejsze niż na ogarniętym wojną wschodzie.