Niemcy pod Verdun - 1916 r. (ilustr. Ramiro Bujeiro)
Rok 1916 był jednym z najbardziej krwawych okresów Wielkiej Wojny. Wtedy doszło m.in. do słynnej bitwy pod Verdun, toczonej od lutego do grudnia 1916 roku, pochłonęła blisko 700 tysięcy ofiar.
Dziś przedstawię planszę autorstwa Ramiro Bujeiro. Przedstawia ona trzech niemieckich żołnierzy z czasów tej batalii. Mamy zatem trzy postaci. Pierwsza persona od lewej to Sergeant z 115. Pułku Piechoty Lejbgwardii (1. Wielkiego Księstwa Hesji), datowany na luty 1916 roku. Jest to dowódca drużyny, który brał udział w szturmie na Beaumont. Ubiór jego stanowią: hełm wz. 1916, kurtka polowa wz. 1915 z szarymi taśmami podoficerskimi na kołnierzu i mankietach, które, wraz z dużymi guzikami po obu stronach kołnierza, stanowią dystynkcje stopnia. Na kołnierzu ma belki gwardyjskie, a na naramiennikach czerwony monogram tego pułku gwardii heskiej. Resztę ubioru stanowią szare spodnie wz. 1915 oraz owijacze i trzewiki wz. 1914. Pas wz. 1915 podtrzymuje z kolei standardowe ładownice wz. 1909, saperkę i bagnet wz. 1898 i granat trzonkowy wz. 1915. Warto zauważyć, że często w środku Wielkiej Wojny dochodziło do zastępowania bagnetu regulaminowego krótszym, szerszym i wytrzymalszym odpowiednikiem wz. 98/05. Pierwotnie tego typu bagnet wydawano żołnierzom pieszej artylerii.
Drugą postacią jest Gefreiter z Rezerwowego Pułku Saperów Gwardii, datowany na wrzesień 1916 roku. Pruski saper z 5. Kompanii wciąż nosi na sobie żołnierski mundur polowy saperów wz. 1907, do tego hełm stalowy wz. 1916. Na kurtce widać belki gwardyjskie na kołnierzu oraz mankietach i naramienniki wz. 1915. Na lewym przedramieniu zwraca uwagę naszywka "saperów trupiej główki" wz. 1916. Uzbrojenie żołnierza stanowi miotacz ognia "Kleif" wz. 1912 drugiego typu, z 3-metrowym wężem i 1.9-metrową rurą. Tego typu miotacz ognia zazwyczaj wymagał obsługi przez 3 osoby.
Ostatni żołnierz to Feldwebel z 200. Bawarskiej Kompanii Moździerzy, datowany na październik 1916 roku. Bawarski szef kompanii na tyłach frontu. Nosi na głowie bawarską czapkę oficerską z daszkiem wz. 1916, na niej znajdują się oficerska kokarda krajowa wz. 1916 i opaska feldgrau. Na kołnierzu feldgrau kurtki polowej wz. 1916 widnieją bawarskie obszycia - 'sznury kołnierzowe'. Dystynkcje stopnia sierżanta stanowią tu: kombinacja guzików wz. 1916 po bokach oraz skrócone taśmy podoficerskie w kształcie litery L, a funkcję szefa kompanii wskazują podwójne galony na mankietach. Co do uzbrojenia: pistolet P08, saperski bagnet z piłą wz. 98/05, do tego ma maskę przeciwgazową wz. 1916 z tyłu pasa i książkę raportową szefa kompanii. W powszechnej modzie były cywilne laski.