Uzbrojenie rzymskich legionów a wojny średniowieczne.

[chochlik20]

Ponieważ dyskusja ciągle toczy się na temat - czy strzała z łuku mogła przebić zbroję - znalazłem kilka linków, które być może rzucą więcej światła na tą sytuację:
- http://myarmoury.com/talk/viewtopic....ce+penetration
- http://myarmoury.com/talk/viewtopic....ation&start=20
- http://myarmoury.com/talk/viewtopic....ce+penetration
- http://myarmoury.com/talk/viewtopic....ce+penetration
- http://myarmoury.com/talk/viewtopic....ighlight=lance
- http://www.longbow-archers.com/flight.htm
- https://mitowiecze.wordpress.com/201...assafasdfsdfd/

Pozwolę rzucić więcej światła, na to zdjęcie, które wrzucił Asur:

Edwad Potkowski "Crecy - Orlean 1346 - 1429" seria "Historyczne bitwy".

Poza tym:
"O sile penetracyjnej strzał świadczy wzmianka z 1182, kiedy podczas oblężenia zamku Abergavenny strzała przebiła dębowe drzwi o grubości "prawie dłoni" (w zależnoci od książki 5-15 cm)" - http://wasaty.pl/Miecz/Luki.html

A oto jak wygląda napierśnik płytowy po ostrzale z łuku:

i proponuję zajrzeć tutaj - http://www.freha.pl/lofiversion/index.php?t285.html

[Gajusz Mariusz]

Się naszukałeś.

[chochlik20]

Nie, wygooglowałem wpisując - czy łuk mógł przebić zbroję - i okazało się, że zdjęcie jest w drugim linku miałem farta

[Draken]

Broń miotająca, legiony miały przypisaną pewną jej ilość na stałe do legionu i zawsze im towarzyszyła. W większości to były skorpiony, cheirobalisty i onagery. Natomiast w średniowieczu rzadko, która armia je miała na stałe przypisane.
Podobnie z łucznikami czy innymi strzelcami, średniowieczu nie byli tak liczni i dobrzy jak ci, którzy towarzyszyli legionom. Ale to zależało od miejsca służby legionu, te ze wschodu miały dostęp do dużo lepszych łuczników z bliskiego wschodu z łukami kompozytowymi.

Sent from my Nexus 5 using Tapatalk

[Lwie Serce]

Podobnie z łucznikami czy innymi strzelcami, średniowieczu nie byli tak liczni i dobrzy jak ci, którzy towarzyszyli legionom.

Bzdura, łucznicy angielscy czy walijscy, a kusznicy genueńscy czy inni italijscy, a także z całej Europy bardzo często byli znakomici w swoim fachu, nie rozumiem dlaczego uważasz, że rzymscy ich w czymkolwiek przewyższali...

[Draken]

Kusza na polu bitwy, ma jedną niewielką wadę. Jest wolno strzelająca, a wątpię, żeby była zdolna przestrzelić scutum i trafić cel pod nim. Ale poza tymi wyjątkami przeciętny strzelec w armii średniowiecznej nie był żołnierzem zawodowym, a Rzym miał armię zawodową.

Sent from my Nexus 5 using Tapatalk

[Wonsz]

Kolejna bzdura. O ile strzela wolniej od łuku, to dzięki koziej łapce (albo kurzej, szczerze nie pamiętam) albo haku przy pasie o który możemy zaczepić cięciwę, strzelamy naprawdę bardzo szybko.


Gdzieś czytałem, że podczas oblężenia, kusza przestrzeliła 2 ludzi, a więc scutum przestrzeliłaby z łatwością. (z odległości około 10m)

[Lwie Serce]

Kusza wcale tak wolno nie strzela... Zależy jeszcze jaka. Tarcze Rzymian wcale nie były takie mocne, jakoś Partowie ładnie sobie radzili z nimi dzięki konnym łucznikom głównie, ciężka jazda tylko dopełniała dzieła jak np. pod Carrhae. A kusza ma o wiele większą moc od łuku, dobrze się też sprawdza w rękach konnego.

W średniowieczu armie zawodowe to była rzadkość co nie zmienia faktu że ludzie ówcześni byli bardzo biegli w wojennym rzemiośle, jeśli wiązali swoje życie z wojną, a tych było naprawdę wielu. Tak samo jak świeckiemu rycerstwu, o ile często brakowało sprawności w walnych bitwach z powodu braku odpowiedniego wyszkolenia grupowego, to indywidualnie byli często znakomitymi fechmistrzami, rycerzem się bez przeszkolenia długiego nie zostawało (chyba że mówimy o tzw. łże-rycerzach, ale oni też mimo plebejskiego pochodzenia musieli umieć machać orężem).

[Samick]

Tutaj doszliśmy do problemu: kim jest rycerz? Człek już pasowany po wszelkich stadiach? Czy ktoś kto nie jest pasowany, ale wywodzi się ze stanu. Niejednokrotnie człek długo "terminował" czekając na młodszego brata/braci. Uroczystość pasowania kosztowała duże pieniądze, więc starano się zaoszczędzić. Z drugiej strony bogaci dla samego prestiżu mogli doprowadzać do pasowania jak najszybszego. Ot taka drobna uwaga.

[Lwie Serce]

Jeśli chodzi o sprawy stricte militarne, to proponuję uznać za rycerza wojownika sprawnie władającego bronią ze swoim koniem (choć oczywiście mogącym walczyć pieszo), oraz w odpowiednim rynsztunku. Bo to, czy jest pasowany czy nie to już kwestia raczej społeczna, nie mająca zbytniego wpływu na samą bitwę, jeśli ów ciężkozbrojny wojownik staje w chorągwi wśród pasowanych, sam nie będąc pełnoprawnym rycerzem.