PBF Upadek rodu Montmirail

[Asuryan]

Spytko

Takoż mam swój honor i wolę więcej nie łgać niż to konieczne. Umyśliłem z żoną poprosić panią Agnes o pozwolenie na podróż lub odłączenie się w Tulonie jeśli będziem przez niego przejeżdżać, jednak musimy podać ku temu dobry powód. Opowiedz mi więc wszystko co wiesz o tym miejscu, a także zdradź w końcu jak owa hrabina ma na imię, byśmy nie zanieśli wieści o Twej śmierci Jej siostrze lub matce.

[Lwie Serce]

Spytko:

Tulon to przede wszystkim port, ale sam w sobie z niczego więcej nie słynie. Ciekawsze są ziemie na zachód, hrabstwa Tuluzy, Foix czy Carcassone. Hrabina ma na imię Izabela. Izabela de Foix.

[PanzerKampfWagen]

Adalbert

Paw w piórach tutaj? Obawiam się że nie zaznasz tutaj takiego rarytasu... Może chodź ze mną do szynkwasu i osobiście spytaj karczmarza co może Ci zaoferować? Spytał wstając powoli od stołu.

[Asuryan]

Spytko

Trudno, będziemy musieli zatem coś sami wymyśleć. Ech, żeby chociaż był tam jakiż kościół poświęcony Bogarodzicy. Bywaj zatem, nie będę dłużej wadził, bo i widzę że humor Waści nie dopisuje rzekłszy to zebrał się do powrotu.

[Lwie Serce]

Adalbert:

Hm... Zdam się na twój gust, zobaczymy co smacznego mi wybierzesz - odparła Sybilla uśmiechając się na chwilę. Dziewczyna zdjęła swój płaszcz i zawiesiła go na krześle.

Spytko:

Tak, żegnaj - rycerz zamknął za Tobą drzwi.

[PanzerKampfWagen]

Adalbert

To i tak lepiej chodź ze mną, bo jeszcze ktoś się Cię uczepi, panienko, kiedy sama będziesz siedzieć.

[Asuryan]

Spytko po polsku

Wrócił do żony Hrabina ma na imię Izabela. Tulon to port, jednak niestety nie słynie z niczego więcej. Może Tobie się uda wymyśleć co może chcieć kobieta przy nadziei z portu, czego w zamku nie dostanie, ja zbyt zmęczony jestem by nad tym dumać. Ziewnął potężnie i położył zażyć nieco snu.

[Lwie Serce]

Adalbert:

Dobrze - panna de Foix poszła razem z Tobą do karczmarza. Jednak gdy tylko chcieliście zamówić coś do jedzenia, dziewczyna spostrzegła, że jakiś łotr ucieka z jej płaszczem. To mój płaszcz! Wrzasnęła.

Spytko:

Wiesz co? Pomyślę nad tym, ale teraz muszę i ja zażyć snu... Odparła Katarina i wkrótce usnęła wtulona w Ciebie.

Wszyscy poza Adalbertem:

Po kolejnych kilku dniach zebraliście się na pokładzie okrętu, obserwując nadciągające, czarne chmury. Płyniecie prosto w nie, wydaje się, że nie unikniecie sztormu. Strach albo chociaż niepokój wypełnił wasze serca...

[Il Duce]

Robert

Schowajcie się w kajucie na czas sztormu ja zostanę na pokładzie i spróbuję pomóc załodze,przyda się moja siła... - rzekł do Agnes i Charlotte

[Asuryan]

Spytko

Konie! krzyknął i pobiegł uspokoić wierzchowce, by nie wpadły w panikę podczas zbliżającej się burzy.

[PanzerKampfWagen]

Adalbert

Po prostu wiedziałem że tak będzie. Rzucił się w pogoń za złodziejem starając się zapamiętać w co był ubrany i jak wyglądał, jeśli go zgubi to później odnajdzie go po wizerunku.

[Pampa]

sir George Srogi

Począł się żarliwie modlić na środku pokładu.

[Lwie Serce]

Robert, George:

Nie pójdę do żadnej kajuty, będę się modlić wraz z innymi - stwierdziła stanowczo Charlotte, po czym uklękła obok sir George'a i zaczęła się modlić. Za ich przykładem poszło również większość załogo.

Spytko:

Konie nie są zbyt spokojne, parskają nerwowo, wyczuwając nadchodzące niebezpieczeństwo. Chyba ciężko będzie je uspokoić...

Adalbert:

Dopadłeś złodzieja, to jakiś gołowąs, który ledwie wkroczył w dorosłość. Litości! Litości! Wrzasnął.

[PanzerKampfWagen]

Adalbert

Dawaj to... Warknął wyrywając mu z ręki płaszcz. Czego kradniesz, kmiocie? Spytał trzymając go kurczowo za kołnierz i potrząsając nim.

[Asuryan]

Spytko po polsku

Katarino, trza słomą zabezpieczyć ściany by się konie nie poraniły. Ino bacz by żaden w panice Cię nie kopnął rzucił. Brak odpowiedzi sprawił że obejrzał się przez ramię. A tą gdzie znowu cholera poniosła! machnął ręką na konie i wrócił szukać żony.

[Il Duce]

Robert

Westchnął tylko ciężko z poirytowaniem przypatrując się im ze szczerym niedowierzaniem... - Czy zatoniemy czy przeżyjemy,nie będzie w tym żadnego udziału z jego strony...Choć jak zamierzają się modlić cały czas to nic nas nie uratuje...

[Lwie Serce]

Adalbert:

Ona pewnie ma sto takich płaszczy! A ja potrzebuję srebra! Odkrzyknął wystraszony i jednocześnie mocno zezłoszczony złodziej.

Spytko:

Zastałeś swoją żonę na pokładzie, właśnie wstaje z klęczek. O, tu jesteś mężu! Czemu nie modliłeś się razem z nami?

Robert:

Po chwili modły dobiegły końca, załoga zaczęła udawać się na stanowiska i szykować do ścięcia masztów. Charlotte pociągając Cię za rękę, podbiegła do burty, obserwując nadchodzącą burzę.

[Il Duce]

Robert

Dał się pociągnąć za rękę jednak zaraz ujął ją za obie dłonie mówiąc z zaniepokojeniem - Charlotte,proszę,schowaj się gdzieś z Agnes,boję się że coś Wam się stanie...

[PanzerKampfWagen]

Adalbert

To na nie zarób! Jak człowiek! Nie mam czasu żeby się z Tobą użerać u zarządcy. Wynocha, i żebym cię więcej na oczy nie widział! Krzyknął odpychając od siebie złodzieja.

[Asuryan]

Spytko

Bom pomodlił się w biegu skłamał bez mrugnięcia okiem. Konie trza uspokoić zanim wpadną w panikę i się poranią. Sam tego uczynić nie podołam.

[Lwie Serce]

Robert:

Wszędzie jest niebezpiecznie, teraz tylko ci dzielni ludzie i Bóg mogą nas ocalić... W nich pokładam wiarę - odparła Charlotte, patrząc Ci w oczy.

Adalbert:

Złodziej uciekł w popłochu, zostawiając płaszcz Tobie. Ciekawe, ile jeszcze problemów sprawi Ci panienka Sybilla?

Spytko:

Już idę, pomogę ci! Odparła Katarina. Konie tymczasem coraz ciężej uspokoić. Zwłaszcza, że jest ich dużo.

[PanzerKampfWagen]

Adalbert

Westchnął ciężko, machnął ręką za złodziejem i skierował się szybkim krokiem do karczmy, gdzie zostawił swoją "towarzyszkę".

[Pampa]

sir George Srogi

Po skończonej modlitwie pobiegł z załogą pomagać przy masztach.

[Asuryan]

Spytko

Wraz z żoną zajmuje się uspokajaniem tylko ich własnych wierzchowców. Skoro inni rzyci nie raczyli ruszyć, to już nie Spytka problem co się z końmi innych stanie.

Techniczny:

Tym bardziej że odpowiedział żonie na pokładzie po łacinie (skoro nie ma w nawiasie w jakim języku Spytko mówi, to mówi tak by go większość obecnych zrozumiała).

[Il Duce]

Robert

Westchnął tylko ciężko a na jego twarzy mogła wyczytać zawód i rozczarowanie...Nie chciał jednak wdawać się z nią w dysputy o wierze w środku sztormu dlatego rzekł jedynie zrezygnowanym tonem - Niech tak będzie Charlotte,nie zamknę Cię pod pokładem wbrew Twojej woli... - po czym nie czekając na odpowiedź odszedł pomagać załodze w przygotowaniu okrętu na to co nieuniknione...

[Lwie Serce]

Adalbert:

Kiedy wracałeś do karczmy, widok Twój przykuł rycerz iberyjskiego zakonu Santiago, przyglądający się całej sytuacji. Wydaje się młody, o czarnych włosach.

Alejandro Hernandez de Avila:

Dostrzegłeś, jak jakiś rycerz puszcza wolno złodzieja.

Spytko:

Wkrótce do uspokajania wierzchowców dołączyło kilku innych ludzi. Burza nadeszła, słychać potężne grzmoty a okrętem rzucają na wszystkie strony silne fale. Trzaskawica wyrwała Ci się i stanęła dęba...

Robert, Sir George:

Gdy tylko pomogliście przygotować okręt do sztormu, runęła potężna burza. Woda często sięga nawet pokładu waszej kogi. Agnes stanęła spokojnie u burty, wpatrując się w burzliwe niebo...

[Asuryan]

Spytko po polsku

Na Belzebuba! zaklął próbując złapać uzdę, by pociągnąć łeb Trzaskawicy na dół z całej siły, tak by opadła na cztery kopyta.

[PanzerKampfWagen]

Adalbert

Nie zwrócił większej uwagi na południowego zakonnika, choć nieco zdziwiła go jego obecność w tych stronach. Kontynuował wędrówkę do gospody.

[Il Duce]

Mimo tego że był zdenerwowany na wybrankę i jej przesadną religijność to ujął ją za rękę i stanął obok Agnes obejmując je obie w niedźwiedzim uścisku tak aby fala nie zmyła ich z pokładu...

[NiemiłosiernySamarytanin]

Alejandro

Podjechał spokojnie do nieznajomego i rycerskim zwyczajem przedstawił się po czym wyrzekł Panie jak to tak złodzieja wolno puszczać, nie godzi się, choć zapewne nie minie go kara boska toż kogoś innego ukrzywdzić może, a Wy jako rycerz powinniście ludzi od występku bronić

[Pampa]

Sir George Srogi

Złapał się najbliższej liny.

[PanzerKampfWagen]

Adalbert

Również się przedstawił. Ach nie mam głowy do tego wszystkiego, jakiś dziwny dzień dzisiaj...

[NiemiłosiernySamarytanin]

Alejandro


Nie wiem czy Pan zrozumie taką wymówkę, gdyby każdy rycerz dopuszczał się zaniechania bo dzień jakiś dziwny toż to zapanowała by Sodoma i Gomora spojrzał z wyrzutem na rycerza

[PanzerKampfWagen]

Adalbert

Wzruszył ramionami. Nie miał chęci użerać się z Iberyjczykiem, a jakiś śmierć jakiegoś złodzieja-gołowąsa raczej dużo nie zmieni. Wybacz, waść, ale mam sprawy do załatwienia. Rzekł, po czym udał się odnieść płaszcz.

[Lwie Serce]

Spytko:

Trzaskawica opadła na cztery kopyta, ale grzmotnęła tylnymi kopytami z całej siły jakiegoś giermka, próbującego uspokoić innego konia. Ten zawył upadając na ziemię.

Sir George:

Zobaczyłeś, jak jeden z marynarzy oberwał silną falą i omal nie wypadł za burtę. Złapał się jej po zewnętrznej stronie, jak nikt mu nie pomoże, pewnie utonie...

Robert:

Zostaw mnie, dam sobie radę - powiedziała Agnes, woląc najwyraźniej byś całą uwagę skupił na Charlotte.

[Asuryan]

Spytko po polsku:

Rozstawił szerzej nogi by się nie przewrócić i objął wystraszoną klacz za szyję. Trzyma ją mocno, by się znów nie wyrwała, ale tak by nie sprawić jej bólu. Cśśś Trzaskawica, nie turbuj się. Cśśś, to zaraz minie. Samaś imię z nawałnicą związane nosisz, przeca ona swej córy nie skrzywdzi. Przemawia łagodnym tonem, by uspokoić zwierzę, jednocześnie głaszcząc ją drugą ręką po szyi. Nie przejmuje się leżącym giermkiem, dureń sam sobie winien. Kto widział by obcego konia zachodzić od tyłu.

[Il Duce]

Robert

Zapomnij,wiele można o Tobie powiedzieć ale na pewno nie jesteś silna,nawet marynarzami fale miotają po pokładzie a każdy z nich spędził na morzu więcej niż nasza trójka razem wzięta... - odparł stanowczo,wzmaniając uścisk aby nie przyszedł jej do głowy "genialny" pomysł udowodnienia mu że się myli

[Pampa]

sir George

Spojrzał na marynarza, i trzymając sie liny stara się pójść w jego stronę.

[NiemiłosiernySamarytanin]

Alejandro

Widząc oddalającego się rycerza stwierdził, że nie ma tu nic więcej do roboty, złodziej umknął więc i jego pewno nie odnajdzie, tak więc udał się poszukać jakiejś karczmy, niekoniecznie w okolicy w której stronę zmierzał Adalbert