Warhammer - opis świata, ras, frakcji, wojsk.

Linia Nagasha - nekromanci, lisze i nieumarli wojownicy.
Jak pewnie pamiętacie z poprzednich wpisów, Nagash był wielkim nekromantą i twórcą rasy nieumarłych. Zniszczył też całe imperium Królów-Kapłanów. Był on też twórcą poniekąd swojej linii wyznawców. Zwie się ona Linią Nagasha i w swoich szeregach ma głównie nekromantów i liszy. Przykładów nie należy daleko szukać: Heinrich Kemmler - najpotężniejszy lisz, jaki chodził po tej ziemi; jego wskrzeszony sługa, nieumarły czempion Chaosu o imieniu Krell; a także Dieter Helsnicht, nauczyciel Zachariasza przed zamianą Nekrarchy w wampira. Pragnę jednak zacząć od Vanhala - przodka mordercy Pietera von Carsteina.
Rok 1111 KI to rok tragedii dla Imperium. Tak zwana Czarna Zaraza - śmiertelna choroba wywołana przez Szczuroludzi (tj. Skavenów), ubija prawie 90% społeczeństwa Imperium. Odpowiedzialne za tę chorobę Skaveni rozpoczynają najazd na Imperium, paląc i mordując. W Sylvanii w tym samym czasie potężny Nekromanta, Frederic van Hal, przyzywa ogromną armię nieumarłych z ofiar zarazy i na jej czele rusza przeciwko Skavenom. Gromi oczywiście armię Szczuroludzi. Później buduje on swoją siedzibę - fortecę Vanhaldenschlosse i tworzy potężne imperium Nieumarłych. Jakiś czas później przybywa do bram jego fortecy pewien szlachcic, książę Vladimir. Z jego pomocą van Hal tworzy księgę, którą potem używa Kurt III przeciwko armii Mannfreda. Ta księga to Liber Mortis, wiekopomne dzieło stworzone z tłumaczeń Dziewięciu Ksiąg Nagasha autorstwa Kadona (tj. tłumaczenia były od Kadona).Wojna kończy się roku 1124 KI, gdy hrabia Mandred rozbija wielką armię Skavenów w bitwie na Wyjących Wzgórzach. Jednakże w tej wojnie ginie też Vanhal, którego zamordowano, a jego armię rozbito w proch.
Kolejny Nekromanta, już członek Linii Nagasha, Dieter Helsnicht, zostaje w 1207 roku wygnany z Middenheimu. Ucieka on do Lasu Cieni, gdzie podnosi z martwych wielką armię Nieumarłych. Na jej czele uderza na Imperium. W pierwszej bitwie wygrywa z siłami Imperium, jednakże potem zostaje rozbity w bitwie pod Beeckerhofen przez połączoną armię Imperium i Kislevu. Jego ciała nie odnaleziono. Chodzą pogłoski, że nadal żyje. Co w nim jest takiego ciekawego? Że gdy Zachariasz był człowiekiem, to Dieter uczył go nekromancji i to on naprowadził go na Księgę Nagasha, do miejsca, gdzie żył potężny wampir, Melkhior.
http://whfb.lexicanum.com/mediawiki/.../Helsnicht.jpg


Przechodzimy w końcu do dwóch najgroźniejszych członków Linii Nagasha: Krella i Heinricha Kemmlera. Zacznijmy od Heinricha. Ten liszmistrz jest najpotężniejszym nekromantą, jaki chodził po całym świecie Warhammera. Odpowiedzialny jest za wiele zniszczeń, zarówno w Starym Świecie, jak i w Lesie Loren. Za młodu już interesował i parał się magią śmierci, którą rozwinął w pełni. Walczył on w wielu bitwach, brał udział między innymi w starciu Dziesięciu Tysięcy Czaszek, gdzie jego ciało zostało niemal zniszczone. W roku 2491 KI odnalazł on grobowiec Czempiona Khorne'a o imieniu Krell. Wskrzesił on Krella i od tej pory stali się nierozłączną siłą, grasującą pomiędzy Górami Szarymi, a Bretonnią. Sprzymierza się również ze Skavenami, jednakże w bitwie pod Opactwem Maisontaal zostają rozbici przez Tancreda, Diuka Quenelles, i jego rycerstwo. Niecałe 4 lata później, w 2495 roku KI Kemmler uderza na czele swej nieumarłej armii na Las Loren. Leśne Elfy w tym czasie leczą rany zadane im przez Zwierzoludzi Cyanathaira, co jednak nie przeszkadza im w przygotowaniu zasadzki na Kemmlera. Dochodzi do bitwy, w której jednak Kemmler zostaje pokonany i znowu musi salwować się ucieczką.
http://whfb-de.lexicanum.com/mediawi...lerArtwork.jpg


Krell. Kim jest Krell? Jest to nieumarły czempion Khorne'a. Jak to się stało, że Kemmler wskrzesił akurat jego? Zacznijmy od początku.
Krell był potęznym Czempionem Chaosu, żyjącym 1500 lat przed Sigmarem. Władał on jednym z plemion barbarzyńców. Sam Krell służył Bogowi Krwi - Khorne'owi. Zdołał stworzyć swe imperium na Północnych Pustkowiach, skąd wyruszył na południe. Sprzymierzył się z Nocnymi Goblinami, z którymi uderzył na Krasnoludzkie twierdze Karak Ungor i Karak Varn. Jego imię biło wszelkie rekordy w Wielkiej Księdze Uraz w tamtym czasie, dopóki nie został zabity przez Grimbula, potężnego bohatera Krasnoludów, w bitwie pod Karak Kadrin. Towarzysze Krella zabrali jego ciało i pogrzebało je w kopcu, który 1500 lat później odnalazł ożywiony Nagash. Poszukując swej Korony Czarnoksięstwa napotkał dziwny grobowiec. Bez problemu przetłumaczając runiczne inskrypcje zapisane na ścianach grobowca, Nagash ożywił leżącego tam od dawna Krella. Od tego momentu Krell stał się jednym z członków Linii Nagasha.
Krell dowodził jedną z armii Nagasha podczas jego inwazji na formujące się Imperium Sigmara. Doszło niedługo do bitwy nad rzeką Reik. Siły Krella zaatakowały flankę, na której znajdowały się siły Krasnoludów - sojuszników Sigmara. W tym samym czasie Nagash walczył z armią Imperium na środkowej linii. Krell powoli wygrywał bój z Krasnoludami, lecz gdy wydawało się, że czempion zdoła zniszczyć Krasnoludy i pomóc swemu panu, nagle Nagash został zabity przez Sigmara. Krell i jego Grobowa Gwardia musieli salwować się ucieczką, przebijając się przez całą linię Krasnoludów. Gdy już mu się to udało, począł palić i mordować każdą wieś, jaką napotkał, zasilając swe szeregi nowymi nieumarłymi. W końcu jednak w bitwie nad Lodowym Jeziorem został pokonany przez Sigmara, a jego kopiec został magicznie zapieczętowany. Wieki później Heinrich Kemmler wskrzesza Krella, odnawiając stary sojusz z Nagashem. Jakim cudem, zapytacie? Odpowiedź jest prosta - za Heinrichem przemawiał sam Nagash. Do teraz ta dwójka grasuje po całym Starym Świecie, paląc i mordując.
https://s-media-cache-ak0.pinimg.com...306cd91043.jpg

----------------------------------------------------------------------
Jak ktoś ma jakieś ciekawostki lub coś, co można dopisać, to nie bójcie się. Piszcie, a z chęcią to wdrożę do posta :)

A dało by radę skupić się na obecnych władcach Sylvanii (bo wydaje mi się że ci bardziej charakterni władcy zostali wybici) i rodzajach nieumarłych opisanych tak barwnie jak demony?

Mannfred żyje do teraz, ciężko ranny przed Storm of Chaos, ale żyje. Jego na pewno ujrzymy w TW: Warhammer. I jest obecnym władcą Sylvanii, o czym niedługo napiszę. Ba, Kemmler i Krell też nadal żyją. A rodzaje nieumarłych opiszę też niedługo - tj. zaraz po tym, co dzieje się aktualnie w Sylvanii i po walce w Księstwach Granicznych.

Także Nagash, Neferete, Settra.

Rodzajów też jest sporo - szkielety, zombie, wampiry, mumie, duchy, zjawy, upiory, banshee, licze. Do tego żywe sługi, nekromanci, ghule, wilki.

A nie Neferata? Settra o ile wiem to ten gość, co żył długo przed Nagashem, a potem go magia tegoż Nagasha wskrzesiła.

Chyba, że jest coś, o czym ja nie wiem ;)

Tak, Neferata, chodzi mi o pierwszego wampira, królową Lahmii, tylko walnąłem się w Jej imieniu xD
Settra to najpotężniejszy król grobowców, mumia.

Tak btw. jeszcze żyją: Pan Cieni, Zachariasz, Walach Harkon, Czerwony Diuk, Luther Harkon i Abhorash oraz Czarny Książę, ale nie jestem pewien, czy Dieter Helsnicht (Nekromanta z Linii Nagasha) żyje.
Nie żyją: Melkhior, V'Soran, Ushoran, Vlad von Carstein, Konrad von Carstein, Izabella von Carstein.

Oczywiście chodzi mi o tych z Vampire Counts i Linii Nagasha. Królów Grobowców jeszcze nie pisałem, więc nie zdradzam :)

Armia Liczmistrza została zniszczona, ale jego szczątków nie znaleziono. Ponoć ukrywa się w Szarych Górach planując swą zemstę na leśnych elfach. Z całej bitwy najlepiej wyszli Skaveni - zdobyli Arkę Spaczenia.

Czekaj czekaj, 8 edycja dodała wątek próby zniszczenia Konklawe Światła przez Mannfreda, Kemmlera i Krella w 2522 roku KI, z tego, co wprowadzili w najnowszej edycji. Dodam więcej - były 2 bitwy Kemmlera - 1 w Opactwie Maisontaal, a druga w Lesie Loren z Elfami.

Podczas bitwy w Opactwie Maisontaal skaveni dorwali artefakt, a sam Liczmistrz przegrał bitwę z diukiem Tancredem i ratował się odwrotem do puszczy Loren. Tam, podczas drugiej bitwy, leśne elfy rozgromiły resztki jego armii. Sam jednak uciekł, skoro później dokonał próby zniszczenia Konklawe Światła.

Tak, krył się w Górach Szarych, gdzie znalazł go Mannfred i przekonał go do swojego planu, tak samo jak i Krella i "apostołów" Nagasha w Lahmii, gdzie zawarł z nimi mroczny pakt.

Powrót Mannfreda i Wojna W Księstwach Granicznych
http://vignette2.wikia.nocookie.net/...20150724201838
Mannfred zatem powrócił. Ciężko ranny po boju z Gotrekiem Gurnissonem, leczył swe rany. Gotów był zemścić się na Imperium za to, że nie udało mu się zdobyć władzy 400 lat temu. Jest rok 2520 KI. Zaczynają się rozchodzić plotki o powrocie nieumarłych w Sylvanii. Aktualny Wielki Teogonista Volkmar posyła do Drakenhofu łowcę czarownic Gunthera Stahlberga. Po przekroczeniu Sylvanii, ginie słuch po łowcy. Prawdopodobnie został ubity przez Mannfreda. Co dalej? Rok 2523 KI. Drugi i ostatni rok inwazji Chaosu, znanej jako Burza Chaosu. Oto Vardek Crom - lord Chaosu z ramienia Wszechwybrańca Archaona ruszył na ziemie Krasnoludów, by obejść przez Sylvanię wojska Imperatora i zadać cios w plecy Karla. Jednakże po wkroczeniu do Sylvanii armia zostaje rozbita, Crom ginie w boju, a potem jego armia zasila szeregi nieumarłych.
http://www.3dm3.com/video/images/wow_2.jpg
Cofnijmy się jednak do roku 2522 KI, gdy zaczęła się wielka inwazja Chaosu. Mannfred z ciekawością przyglądał się podbojowi Imperium przez wojska Archaona. Wciąż pamiętał o swej klęsce 400 lat temu. Miał już plan, jak rozbić Konklawe Światła, które założyli Imperialni, Krasnoludy i Elfy Wysokiego Rodu. Wystarczyła iskra, by zniszczyć ten sojusz. Na początek udał się na południe, ku mrocznym krainom Królów Grobowców (wcześniej byli to Królowie-Kapłani), do samej Lahmii. Tam postanowił uczyć się od samych "apostołów" Nagasha, stawał się coraz silniejszy. W końcu podpisał on pakt z sługami Nagasha. Od tego momentu stał się sojusznikiem Nagasha. Celem dodatkowym stało się wskrzeszenie potężnego nekromanty. Von Carsteinowie zbierali relikwie Nagasha prosto pod swój zamek.
Następnie udał się do Bretonnii (często podróżował incognito, ale niekiedy też przemierzał cmentarze, gdzie wskrzeszał hordy nieumarłych, które mordowały rycerzy, sprawujących władzę w prowincjach, w których te cmentarze się znajdowały), by znaleźć Liszmistrza, Heinricha Kemmlera, i jego Nieumarłego Króla, Krella. Gdy go już odnalazł i przedstawił mu swój pomysł na zniszczenie Imperium, ten (tj. Heinrich) zgodził się bez wahania.
W tym samym czasie do Karaz-A-Karak, stolicy Krasnoludów z Gór Krańca Świata, zmierzała delegacja Króla Feniksa. Żołnierze, pilnujący specjalnych gości od Wysokich Elfów, maszerowali wzdłuż wybrzeży Księstw Granicznych (leżących na południu od Imperium). Delegacje te były zwykle obarczone napiętymi sytuacjami, spowodowanymi gorzkimi ranami po Wojnie o Brodę, która toczyła się wiele wieków temu. Kiedy inwazja Chaosu wisiała w powietrzu (tu Burza Chaosu), Król Feniks Finubar postanowił pertraktować z królem Karaz-A-Karak, Thorgrimem Okazicielem Uraz i scementować ich sojusz. Jednakże z powodu problemów z Mrocznymi Elfami, Finubar nie mógł się osobiście stawić na spotkanie. Aby nie urazić Króla Krasnoludów wysłaniem zwykłego dyplomaty, postanowił wysłać swą zadziwiająco piękną córkę, Aliathrę. Krasnoludzkich Władców można łatwo obrazić, ale mówiło się, że będąca magiem o imponujących zdolnościach, Księżniczka Aliathra, mogła swym urokiem powalić nawet mantykorę na kolana.
Góry Krańca Świata, do których zmierzała księżniczka Elfów, są pełne agresywnych Orków i Goblinów. Z nimi musieli walczyć strażnicy Elfów w całej drodze przez Księstwa Graniczne i Góry Krańca Świata. Łączona magia Aliathry i oddziałów elfickich za każdym razem odpierała ataki Orków. W końcu udało się dostać Elfom do Karaz-A-Karak w dobrym stanie, witani, z powodzeniem ugruntowując swój sojusz z Krasnoludami. Lecz Mannfred i Kemmler nie spali. Obie ich armie nieumarłych gotowe były do walki z Konklawe Światła. Pragnienie zniszczenia tego "sztucznego" sojuszu przesiąkło całkowicie Mannfredem i Liszmistrzem.
Od Karaz-A-Karak za Delegacją Króla Feniksa podążał tłum Krasnoludów, jako Gwardia Honorowa licząca tysiąc wojowników. Minęło mniej niż 10 mil, gdy nagle armia Orków spadła jak grom z jasnego nieba na Elfy i Krasnoludy. Starszy Tan (szlachcic-generał) Krasnoludów nakazał uformować szyk i chronił Elfią Księżniczkę. Małżonek Aliathry, Yluthian, runął z nieba na Orków na swym potężnym gryfie. Mistrzowie Miecza zacieśnili pas obrony wokół księżniczki, a elficcy łucznicy razili mnóstwo zielonoskórych.
Musiało polec ponad pół armii Orków, by Mannfred ruszył na Elfy. Tak, Mannfred i Kemmler wykorzystali Orków, by przygotować zasadzkę na Aliathrę. Nagle niebo pokryła ciemność, jakby tysiące nietoperzy zakryło jakikolwiek promień słońca. Mannfred się ujawnił na czele swych tysięcy nieumarłych. Szkieletowi Wojownicy runęli prosto na Krasnoludy. Falanga ciężko opancerzonych Upiorów zeszła z przełęczy na czele z Krellem, który miał odciąć drogę ucieczki delegatom. W tym samym czasie resztki Orków z Rudawego plemienia wycofały się w stronę Karaz-A-Karak. W całym zgiełku walki runęły na przymierze długowiecznych trzy potężne, przypominające wielkie nietoperze, Terrorgheisty. Jeden z nich został szybko przechwycony przez Yluthiana, ale nawet szybki jak błyskawica wojownik nie mógł zatrzymać całej trójki.
W ogniu walki wpadły również do ataku potężne Strigoi, które pragnęły pożywić się krwią żywych. Najgorsze jest to, że Kemmler wskrzesił wielu z martwych Orków i wykorzystał ich do ataku na kolumnę Krasnoludów jeszcze raz. W końcu Krell przebił się prosto do Mistrzów Miecza, tnąc zarówno ich, jak i Krasnoludy swym czarnym toporem, jego Nieumarli Rycerze zaszarżowali prosto na wroga. Orgrimm stanął do walki z Krellem, lecz nie dał mu rady. Upiorny Władca uciął mu głowę, a nieumarli Orkowie zaczęli zyskiwać przewagę nad Długobrodymi, którzy powoli ginęli.
Smoczy Książęta, tworzący rezerwy Księżniczki Aliathry, odkryli słabą stronę wojsk nieumarłych i zaszarżowali na nich, by otworzyć drogę ucieczki z pułapki, zastawionej przez Mannfreda. Aliathra natychmiast przeskoczyła na swego konia, Salanira Dumnego i wspierając Smoczych Rycerzy swą magią, tnęli mnóstwo nieumarłych. Wtedy też w stronę córki Finubara ruszył Mannfred na swym Ożywionym Smoku, a za nim jeden z Terrorgheistów. Nagle jednak zatrzymał go Yluthian, próbując w desperackiej walce utrzymać się na tyle długo, by Aliathra mogła ujść z życiem z tego pogromu. Jednakże nie udało się. Zarówno Yluthian, jak i Aliathra zostali pokonani, a wszyscy, którzy mogli spróbować ujść z życiem, polegli. Niedługo Król Feniks otrzyma wiadomość o śmierci Aliathry i jej męża, chronionych przez krasnoludzką gwardię, rozdrapywując stare rany między Krasnoludami, a Elfami. Może dojść znowu do wojny, co bolałoby w tym czasie i to bardzo mocno obie strony konfliktu.
http://s2.n4g.com/news/1781376_0.jpg

Ciekawostka odnośnie Mannfreda von Carsteina

Cytat:

---

Z ciekawostek Mannfred von Carstein to kolejny śmiertelny wróg Gotreka Gurnissona, choć tylko jemu marzy się uczynić z Niego swego sługę. Co prawda jest na tyle rozsądny, że dopiero po tym jak go zabije. Asuryan.

---

Armia Nieumarłych:
Jak wiemy, Wampirze rody w swojej armii mają tylko nieumarłych, ale różnorodność jednostek wśród nieumarłych jest dość spora. Także zapnijcie pasy i jedziemy z nieumarłymi.
Każdą armią nieumarłych włada jakiś wampir, bądź nekromanta. Zacznijmy od Wampirów. Jak zapewne czytaliście, mamy podział wampirów na różne rody. W kolejności: Lahmie, Strigoi, Krwawe Smoki (Linia Abhorasha), Nekrarchowie i von Carstein. Każdy wampir jednak zachował w mniejszym, bądź większym stopniu swą inteligencję i wolę, co za tym idzie? Oczywiście ambicje i pragnienia. To właśnie czyni Wampiry niezwykle groźnymi stworzeniami, gdyż nadal mogą się rozwijać i stawać się silniejsze. Najprymitywniejsze z nich (czyt. Strigoi) żyją jedynie po to, by zaspokajać swój głód i pragnienie krwi, inne pożądają władzy (Lahmie i von Carstein), jeszcze inne bogactwa i potęgi (Linia Abhorasha), a jeszcze inne potęgi, jaką daje nekromancja (Nekrarchowie). Wampiry potrafią się kryć wśród ludzi po ludzką postacią, a przynajmniej... większość z nich. Co ciekawe jednak ich ciała nie odbijają się w lustrze. Łatwo jest zatem zdemaskować wampira. Co nie oznacza, że łatwo jest go też pokonać. Owszem, słabsze wampiry można pokonać z łatwością, ale już takie jak Czerwony Diuk czy Krwawy Rycerz już nie. Kolejną ciekawostką odnośnie Wampirów jest to, że słońce je osłabia, a słabsze wampiry nawet zabija. By jednak zyskać przewagę nad swym wrogiem, przywołują oni ciemne chmury i całe chmary nietoperzy, by przesłonić światło słońca. Tradycyjne metody zabicia wampira to jak wiemy wbicie kołka w serce, niczym w horrorach. Jednakże można je też zabić zwykłym ścięciem głowy. W końcu mimo swej siły i potęgi, potrafią umrzeć niczym zwykli śmiertelnicy. Jednakże jego zabicie nie zawsze kończy się w ten sam sposób. Ot Izabella von Carstein zmieniła się w garść pyłu. W większości przypadków jednak, gdy zaatakowanej ofierze udaje się zabić wampira, ten zmienia się po prostu w zwłoki mężczyzny, bądź kobiety. Pociąga to za sobą konieczność szybkiego wytłumaczenia zajścia władzom. Bez względu jednak na wszystko, niewielu śmiertelnikom udało się stawić czoła wampirowi, a jeszcze mniej wyszło z takowego spotkania z życiem.
http://orig10.deviantart.net/e0fb/f/...ym-d3fowyx.jpg
Nekromanci - zacznijmy od tego, że nekromancja jest nieodmiennie związana z ludźmi, którym przeszkadza fakt, że takie rasy jak Elfy i Krasnoludy są długowieczne. Zwróćmy jednak uwagę na taką zależność:
+Dla Elfów przedłużanie swego żywota w nienaturalny sposób nie jest głównym celem.
+Krasnoludy nie posiadają odpowiednich zdolności magicznych (gdyż po prostu gardzą magią inną tj. taką, która nie jest zaklęta w runach).
+Orkowie i Gobliny nie mają pełnej świadomości swej śmiertelności i nie czują strachu przed śmiercią, w porównaniu do ludzi.
+Szczuroludzie tj. Skaveni są zbyt zajęci swymi próbami zbliżenia się do Rogatego Szczura (bóstwo Skavenów), a także wzajemnymi intrygami.
Być może to z tego powodu tylko ludzi fascynuje nekromancja i studiują ją z zawziętością, licząc na osiągnięcie stanu nieśmiertelności (lecz kończy się to też zupełnym zeszpeceniem twarzy i obrzydzenia swego ciała) lub egzystencji w stanie wiecznego potępienia. Żeby nie było, nie wszyscy, co skierowali się na drogę nekromancji, byli od początku źli. Niektórzy z nich po prostu ulegali mrocznym żądzom lub napadom szaleństwa. Co jednak najważniejsze? Nie każdemu z nich dane jest zyskać pełnię potęgi nekromancji i nie każdy z nich staje się tak potężnym nekromantą jak Liszmistrz Kemmler. Przykładem jest niejaki Jaques de Noirot, który ożywił wszystkie zwłoki na cmentarzach w mieście Moussillon, lecz był zbyt słaby, by sprawować nad nimi władzę. Tak też pierwej go ubiły hordy umarłych, a potem zaczęła się bitwa w mieście. Zginęło parę setek ludzi, nim zostali rozbici przez regularne wojska Króla Bretonnii.
Mimo wszystko są oni równie niebezpieczni co wampiry, dzięki swej potędze są w stanie wskrzesić legiony nieumarłych i nimi dowodzić.
https://s-media-cache-ak0.pinimg.com...107f2a79af.jpg

Cytat:

---

Myślę, że zarówno Wampiry, jak i Nekromanci, będą bohaterami w rosterze Wampirzych Hrabiów z rodu von Carstein. Bohaterami, czyli poniekąd naszymi generałami. Arroyo.

---

Upiorni Królowie:
W całym Starym Świecie możemy znaleźć setki, jeśli nie tysiące, grobowców, mogił czy kurhanów, gdzie pochowani są królowie, możni szlachcice i inni ważni przedstawiciele różnych dynastii. Zapieczętowano je zaklęciami ochronnymi, by trzymać z dala nieproszonych gości, m.in. nekromantów czy ludzi/nieumarłych, parających się mroczną sztuką. Wodzów i innych ważnych ludzi chowano zwykle opancerzonych, ze swą ulubioną bronią, a na ścianach ich grobów malowano często obrazy z zasługami, jakie oddali oni swemu społeczeństwu. Jednakże nie każdy z grobów jest pilnie strzeżony. Niektóre z nich wzniesiono w miejscach, gdzie silnie oddziaływuje Mroczna Magia. Ściąga to wampiry i nekromantów, by wskrzesić ich i podporządkować ich swej woli. Do teraz niektóre z plemion i szczepów ludzkich, zamieszkujących góry i niektóre z pagórków, chowają swych zmarłych wodzów jak przed wiekami. Tam też zaglądają chcących swych potężnych sług nekromanci, by wziąć ich "pod swe skrzydła".
Broń Upiorów połyskuje złowrogą energią pochodzącą wprost z Mrocznej Magii. Wystarczy draśnięcie, by pozbawić swego wroga życia, a cięcie z łatwością przecina ciało i kość. Upiorni Królowie są bardzo potężnymi nieumarłymi, a zabić ich jest równie ciężko, co Wampira. Ciężko jest zranić ulotne ciała zakute w starożytne pancerze. Dlatego też Wampiry z chęcią pozyskują sobie ich do walki po swojej stronie i powierzają im osobiste sztandary generałów armii Nieumarłych.
http://vignette1.wikia.nocookie.net/...20150927065555
Zejdźmy jednak na 1 "tiery" jednostek nieumarłych, a zarazem najliczniejsze w całej armii Wampirów. Mam tu na myśli szkielety i zombie.
Szkieletowi Wojownicy - przez wiele tysięcy lat tereny Starego Świata przemierzały armie i tu toczyły swoje wojny. Na praktycznie każdym kawałku Starego Świata dochodziło do bitew większych lub mniejszych. Usłane kośćmi pola przyciągają Mroczną Magię, a dusze niektórych poległych wojowników ciągle pozostają czujne - duchy ludzi zdradzonych przez swych dowódców, tchórzy ubitych w trakcie ucieczki, czy poległych bez należnego im pochówku i nabożeństwa.
Nekromanci i władający magią wampiry nieraz potrafią wykorzystać wirującą energię Mrocznej Magii, by tchnąć w nią część swej mrocznej mocy i wskrzesić legiony szkieletów poległych wojowników. Jednakże są oni bardzo słabi i wystarczy celny cios lub trafienie z łuku i na powrót zamienia się w kupkę kości. Moc Nekromancji potrafi jednak bez problemu przywrócić strzaskane kości do życia i dalszej walki. Jedyne wspomnienia z życia, jakie mają ci wojownicy to toczone w przeszłości bitwy, a jedyne uczucie, jakie znają, to przymus walki i bezwzględne wykonywanie rozkazów swych dowódców i generałów.
Czym posługują się owi nieumarli wojownicy? Wszystkim, czy to mieczem, czy to łukiem, czy to kuszą, czy to nawet włócznią, a do obrony wykorzystują swe tarcze.
Chciałbym w tym momencie wspomnieć o bardzo mrocznej nocy, która nie tylko wzmaga potęgę kultystów Chaosu, ale też ożywa potężne armie nieumarłych ze swych grobów. To Geheimnisnacht, jedyna noc w roku, gdy księżyc Chaosu, Morrslieb jest zawsze w pełni. Jest on ogromnym odłamkiem Spaczenia, wielkim skupiskiem czystej magii. To on właśnie powoduje te koszmarne wydarzenia jak wspomniane powyżej m.in. przebudzenie zmarłych. Ludzie zamykają się wtedy w domach, dorzucają do ognia i modlą się do swych bogów, by dotrwać do świtu. Nekromancja, jak i cała czarna magia, oparta jest na mocy Chaosu, a spaczeń to jego skondensowana materialna postać. Pełnia Morrsleiba zawsze występuje w Geheimnisnacht, ale zdarza się, że także i w inne noce. Poza tą jedną nocą, zgniłozielony księżyc, jak to z Chaosem bywa, jest całkowicie nieprzewidywalny, a jego pełnie nie dzielą regularne odstępy czasu. W odróżnieniu od drugiego, większego księżyca, naturalnego satelity planety - srebrnego Mannsleiba. Spaczeń można znaleźć także na ziemi. Po tym jak Nagash znalazł jego spore złoże, zaatakowali go Skaveni, dla których spaczeń stanowi najcenniejszą zdobycz.

Cytat:

---

Wierzę, że CA w Total War: Warhammer podzieli Szkieletowych Wojowników ze względu na dzierżoną broń. Arroyo.

---

https://s-media-cache-ak0.pinimg.com...af160712c9.jpg
Zombie to zwłoki niedawno zmarłych, przywrócone do życia mocą Mrocznej Magii. Te posklejane worki kości i mięcha przede wszystkim są liczne, ale jednak słabe. Brakuje im nie tylko siły w lędźwiach i koordynacji ruchu, ale też można je bez problemu zabić. Nie stanowią one zagrożenia pojedynczo, ale w hordzie trudno jest zabić je nawet najsprawniejszemu i najsilniejszemu wojownikowi. Jedynie najodważniejsi są w stanie przeżyć bój z setkami zombie. Gdzie możemy je przede wszystkim spotkać? Na terenie bagna Hel Fenn, gdzie w 2145 roku KI doszło do ostatecznej bitwy podzielonego Imperium z Mannfredem von Carsteinem, który wskrzeszał ich całe legiony, by walczyły i chroniły swego pana. Koniec końców zostały rozbite w proch.
http://warhammerworld.games-workshop...8616588886.jpg

W tym miejscu chciałbym wspomnieć jeszcze raz o Vanhalu, gdyż parę drobnych faktów przedstawiłem inaczej, a wymaga to też korekt. Jak wiemy, w 1111 roku KI doszło do wybuchu epidemii Czarnej Zarazy, rozesłanej przez Skavenów z klanu Pestilens. Na terenie Sylvanii po raz pierwszy pojawiła się ogromna armia nieumarłych, którą udało się podporządkować Vanhalowi. Na czele tejże armii podbił Sylvanię i założył siedzibę w Vanhaldensclosse. Co do jego śmierci - został on ubity przez swego ucznia - Lothara von Diehla, który z kolei został przegnany z Vanhaldenschlosse przez grupę rycerzy wiedzioną, jak się zdaje przez ducha ich pana.

http://vignette1.wikia.nocookie.net/...20150922020246
Cmentarne Ghule - te obrzydliwe, przygarbione stwory żyją w niemal każdej większej, bądź mniejszej krypcie, czy cmentarzu. Ghule są najobrzydliwszymi nieumarłymi, jacy chodzą po tej ziemi, a jeszcze brzydsi są ich "starsi bracia" - mowa tu o Varghulfach i Vargheistach. Wracając do Cmentarnych Ghuli, przywdziewają jedynie szmaty zdarte z ofiar, a ich broń zwykle pochodzi z tego, co udało im się złożyć z niestrawnych szczątków (kości itp.). Ich szpony są bardzo... chorobotwórcze tj. nawet najzwyklejsze zadrapanie dokonane przez te ścierwa potrafi doprowadzić do zainfekowania rany i śmierci ofiary. Cmentarne Ghule lgną do Wampirów niczym ćmy do ognia, wyczuwając potęgę Mrocznej Magii, bijącej prosto od tych potężnych postrachów żywych istot. Ghule podporządkowywały się głównie woli potężnych magów i wampirów - przykładów nie należy daleko szukać - ot Ushoran, jeden z Strigoi, który założył tzw. Ułomek.
Na Cmentarne Ghule polują zdyscyplinowane siły Imperatora, a także wysyłani przez Teogonistę Volkmara Łowcy Czarownic. Czasem nawet Kapłani Morra zajmują się eliminowaniem ghuli z krypt, cmentarzy i grobów. Jednak do dziś nie udało się ich wszystkich wyplenić, a najwięcej można ich znaleźć w przeklętej baronii Moussillon.

http://i.imgur.com/POSquPc.png
Kiedy Vlad von Carstein wyruszył na wojnę z Imperium, ciągnął również ze sobą nie tylko armie zombie i szkieletów, ale też obrzydliwe, budzące wstręt Ścierwowozy. Te ustrojstwa, powożone przez makabryczne, odziane w płaszcze postacie, budzące lęk żywych, przewoziły sterty kości. Te kości były wykorzystywane przez nekromantów i wampirów to wskrzeszania tysięcy nieumarłych, walczących za swych panów. Warto jednak zwrócić uwagę na to, że to nie Vlad używał ich pierwszy, a sam Frederic Van Hal, podczas wojen z Imperium i Skavenami. Ścierwowozy, napełniane mocą Spaczenia, działały jako skupiska Mrocznej Magii. Do teraz jednak istnieją i szerzą śmierć wśród żywych, ale nie zawsze są kontrolowane przez nekromantę/wampira. Niekiedy działają one w pojedynkę, a najwięcej z nich aktualnie można znaleźć w przeklętej baronii Moussillon.

Przedmurza Zamku Drakenhof i innych fortec Sylvanii strzegą niestrudzone patrole wojowników, odzianych w starożytne pancerze i władający połyskującymi ostrzami. To Grobowa Straż, upiory wywołane przez wampirzych władców Sylvanii ze swych grobowców. Grobowa Straż rusza zwykle na czele legionów nieumarłych, dowodząc nimi. Warto wspomnieć, że byli strażą przyboczną m.in. Krella, Pana Nie-Śmierci.
http://img08.deviantart.net/38cc/i/2...lphhorsley.jpg

W dawnych czasach, przed powstaniem Imperium, udomowionych koni było niewiele, a jeźdźcy należeli do mniejszości. Gdy rycerze ginęli, ich konie zabijano podczas ceremonii pogrzebowej i chowano wraz z nimi. Wampiry wzywają owych Czarnych Rycerzy. Niesieni przez swe magiczne wierzchowce nie należą w pełni ani do żywych, ani do martwych. Potrafią przenikać przez ściany i galopować przez bagna i wrzosowiska.
https://s-media-cache-ak0.pinimg.com...ba151e30f7.jpg

W czasach przed nadejściem Sigmara podli królowie i wodzowie Ludzi dobijali targu z Czarnoksiężnikami, by ci zaczarowali ich wierzchowce. Wypalano na ich bokach runiczne piętna, w grzywy i ogony wplatano talizmany, a uzdy zaklinano - wszystko po to, by uczynić konie odporne na ataki wrogów i ich magię. Czary nakładane na wierzchowce były tak silne, że działały nawet po śmierci. Aktualnie są wykorzystywane ich nieumarłe truchła przez szkielety do walki konno.
http://i.imgur.com/IGwPMm0.png

Pamiętacie, jak wspominałem o Walachu Harkonie i jego Krwawych Rycerzach? Właśnie Krwawi Rycerze są częścią armii Wampirów w Warhammer Fantasy. Przypomnę wam może tak pobieżnie o co chodziło z Walachem i Krwawymi Rycerzami. Zaczęło się od tego, że pewnego razu do Twierdzy Krwi (forteca leżąca na zachód od Wissenlandu, strzegąca drogi do Bretonnii i do Lasu Loren (Athel Loren)) przybył dziwny człek. Żądał wejścia do zamku - gdy rycerze mu otworzyli bramę, przypieczętowali swój los. Walach, bo tak nazywała się ta ludzka postać, pobił wszystkich z nich w pojedynkach. Ci, którzy byli słabi, stali się dla niego pokarmem, natomiast ci, co walczyli honorowo i byli ze wszystkich najsilniejsi, zaliczyli szeregi wampirów. Walach był wampirem, biorącym udział w bitwach Konrada Krwawego z Sylvanii. Mimo wszystko zostali w końcu namierzeni przez Gunthera van Hela, który postanowił zebrać wojska zakonne i armie Wissenlandu i Reiklandu i przypuścić szturm na Twierdzę Krwi. Wojna z Krwawymi Rycerzami trwała 3 lata, aż w końcu po niezliczonych próbach szturmu na fortecę udało im się ją zdobyć i przegnać Wampiry z tej fortecy. Mimo, że ich pobili, to jednak spora ilość Krwawych Rycerzy zdołała zwiać na tereny Bretonii i Tilei, a w tym spora też część rycerstwa tego rozproszyła się po ziemiach Imperium.
Biegli w sztuce walki kopią i mieczem, stali się mrocznymi najemnikami, samotnymi szermierzami i budzącymi strach jeźdźcami. Krwawi Rycerze to makabryczna parodia cnotliwych templariuszy, którymi byli przed przemianą w wampiry. Choć ich godłem pozostaje smok, ich rynsztunek zdobią teraz wizerunki śmierci i symbole rzezi. Ich ostrza są pokryte runami, wykuwane były z drogocennych metali, ich hełmy zdobią smocze skrzydła, a na ich tarczach widnieją symbole smoka. Ich wierzchowce, Nocne Mary, patrzą na swych wrogów swymi dzikimi oczyma. Te dziwne konie o cuchnącym oddechu odziane są w grube kropierze zdobne w budzące lęk symbole nekromanckich mocy. Mogą śmiało rywalizować z Rycerzami Grala, lecz nie zawsze z zamierzonym dla Krwawych Rycerzy skutkiem.
Dziś mówi się, że Twierdza Krwi została na nowo zasiedlona przez Krwawych Rycerzy, żywiących się krwią swych ofiar. Nawet sam Walach wrócił do fortecy, by planować atak na Wissenland i Reikland w zemście za to, że go zaatakowali, i zbierać legiony nieumarłych, które posłużą mu do tego celu.
http://static.tvtropes.org/pmwiki/pu...ounts_1907.jpg
Czarne Powozy - ten twór nieumarłych jest praktycznie stary jak świat. Zacznijmy od tego, że cały Stary Świat zna mroczne opowieści o tychże Czarnych Powozach. Pochodzą one wprost z Królestwa Nieumarłych, szerząc tragedię i śmierć. Służą one jako kostnica (dobra, niezbyt dobrze dobrane słowo - chodziło mi o pewnego rodzaju obiekt wskrzeszania) dla Wampirów. Wielu strażników na rogatkach dróg Imperium czy Bretonnii próbowało omyłkowo zatrzymać jeden z tych potwornych pojazdów, ale wszelkie próby kończyły się śmiercią ścigających.
http://vignette3.wikia.nocookie.net/...20150927055613
Duchy to kolejna siła w rękach nekromantów i Wampirów. Te niespokojne dusze zmarłych są wykorzystywane do walki z armiami żywych, by nie tylko ich zabijać, lecz też wprawiać w strach i przeganiać ich z miejsc, na których zależy ich nieumarłym panom. Lecz za bardzo skupiłem się na tym, pora opowiedzieć o nich szczegóły. Najczęściej nawiedzają świat pod postacią żałobnych wirujących całunów mgły, z których wyłaniają się zawodzące twarze i wyciągnięte dłonie. Ich dotyk wciąga część duszy ofiary w zaświaty, sprowadzając na nią śpiączkę lub odbierając jej świadomość. Jedynie kapłani Morra (pana śmierci w religii Imperium) leczą z powodzeniem nawiedzonych przez duchy ofiary.
Wszyscy ludzie w Starym Świecie mają zgodną wizję tego, co dzieje się z ich duszami po śmierci. Uchodzą one w zaświaty, prosto do królestwa Morra. Tylko Kapłani Morra i Czarodzieje Ametystowego Kolegium potrafią kontaktować się z duszami zmarłych i przywołać wspomnienia o ich czynach, by umocnić je w ich wspomnieniach. Zdarza się jednak, że Morr nie wpuszcza niektórych z dusz - głównie tyczy się to tych, co dopuszczali się niewybaczalnych zbrodni jak mordu na niewinnych czy łamania przysięgi, którą złożyli.
Wampiry przywoływują niekiedy całe szeregi tych dusz i zmienić je w mroczne manifestacje za pomocą Mrocznej Magii. Zdarza się, że najpotężniejsi nekromanci celowo starają się dostać do królestwa Morra, odsyłając tam za pomocą magii swe dusze, by wykraść kilka z nich. Zdarza się też, że Morr wykrywa część z nich, po czym eliminuje ich dusze, przez co nekromanci ci zapadają w śpiączkę, a ich ciało gnije, podczas, gdy dusze tych nikczemników cierpią katusze w królestwie śmierci.
Kiedy Vlad wygnał z Sylvanii Kapłanów Morra, Sylvania znów stała się niespokojna. Duchy wróciły, by nawiedzać żywych i albo ich eliminować, albo puszczać z torbami z ich wsi. Kiedy Wampirzy Hrabiowie wyruszają na wojny, w ich szeregach można znaleźć całe setki tych upiorów.
http://i.imgur.com/tADs6ES.png
Gdy armia Wampirów rusza do boju, nad głowami żołnierzy unosi się ogromne stado nietoperzy. Nie są to jednak zwykłe nietoperze - to łaknący krwi padlinożercy, którzy łączą się w wielkie stada, by atakować podróżnych. Mroczna Magia, którą przesiąknięte są ich leża zakładane w prastarych wieżach i głębokich jaskiniach, przyczyniła się do ich mutacji i co najważniejsze - sprawiła, że nietoperze te osiągają niebywałe rozmiary, a rozpiętość ich skrzydeł dorównuje rozłożonym ramionom dorosłego mężczyzny. Choć pojedynczy nietoperz nie stanowi dla wojownika wyzwania, tak atakujące stado potrafi zedrzeć z człowieka skórę i oczyścić jego kości z ciała w kilka minut.
https://s-media-cache-ak0.pinimg.com...22ce9a7fbd.jpg
Groźniejsze jednak od nich są Wielkie Nietoperze - te potężne stwory żerują na podróżnych przybywających do Sylvanii i ich (tej prowincji - Sylvanii) mieszkańców. Nazywa się te stwory także Krwawymi Skrzydłami i Wampirzymi Nietoperzami. Po prawdzie, mają ze zwykłymi nietoperzami tyle wspólnego, co wściekłe lwy z domowymi kotami. Te stwory to przerażające drapieżniki wielkości człowieka o skórzastych skrzydłach tak silnych, że mogą one unieść ofiarę w powietrze. Z ich kłów ścieka trująca flegma. Prawdopodobnie praprzodkowie Wielkich Nietoperzy żerowali na zarażonych truchłach, a nawet mogli pić krew wampirów. Złapane w pułapkę Nie-Życia, te stwory potrafią tylko zabijać i jeść. Wampiry wykorzystują je jako swych zwiadowców, wartowników i myśliwych.
http://i.imgur.com/XDrHbD8.png
Ziemie Sylvanii są terenem łownym dla wielkich wilków, które schodzą tu zimą ze swych legowisk (które mieszczą się wysoko w Górach Krańca Świata). Wiedzione głodem napadają na farmy i wioski na pogórzu, podróżnych (przejeżdżające przez tutejsze pustkowia). Ludzie z Imperium polują na owe bestie bez litości, choć ich wysiłki na krótko odciągają te stworzenia.
Na przeklętych ziemiach Sylvanii zabite wilki powinno się palić, bądź grzebać wyjątkowo głęboko, by nie mogły po śmierci grasować i zabijać żywych jako nieumarłe. Nawet jednak tam, gdzie zastosowano środki ostrożności, sięga Mroczna Magia, za pomocą której można ich ożywić. Na wpół zgniłe ciała, skundlona krwią i brudem sierść - ożywione ścierwo drapie się na powierzchnię ziemi i rusza na łowy.
Złowieszcze Wilki są psami gończymi Wampirów. Łączą się w watahy i krążą wokół zamków i wież nieumarłych panów Sylvanii i nie tylko. Wspominałem wam o Czarnym Księciu z Księstw Granicznych, prawda? Jego fortecę też strzegą Złowieszcze Wilki. Kiedy Książęta Nie-Śmierci ruszają do boju, towarzyszą im również te nieumarłe wilki, traktujące Wampiry jak przewodników stada. W bitwie Złowieszcze Wilki najczęściej służą jako skrzydła armii nieumarłych, odciągając od niej kawalerię wroga, atakując słabe regimenty, bądź rzucając się na obsługę machin oblężniczych.
Zdarza się, że Wampiry trzymają je w zagrodach w podziemiach swych zamczysk i karmią wieśniakami oraz podjudzają do jeszcze większej nienawiści. Wzmacniani Mroczną Magią stają się Złoweszczymi Basiorami, z których najsilniejsze stają się przywódcami stada.
http://i.imgur.com/ooP7Qvj.png
Bestie z Zaświatów - najbardziej wojownicze z Wampirów ruszają do boju na grzbietach potwornych, budzących strach skrzydlatych wierzchowców. Niektóre z nich przypominają ogromnych rozmiarów nietoperze o skórzastych skrzydłach i zaślinionych paszczach, a ich ciała wieńczy wijący się ogon zakończony trującym żądłem. Inne są stworzeniami Chaosu zamieszkującymi góry, hybrydami z połączenia wilka i orła, którymi powoduje niezaspokojony głód, bądź też żyjącymi na Północy gigantycznymi sępami o jaszczurzych łbach. Jeszcze inne są wytworem Mrocznej Magii stworzonym z ciał, kipiącej krwi i zdartej skóry, zespolonych ze sobą strachem i mrokiem. Na tych właśnie stworach walczą najznamienitsze z Wampirów. Niektóre z tych stworów są jeszcze bardziej udziwnione, jak np. ujeżdżany przez Frederica van Hala dwugłowy, skrzydlaty wąż podczas walki ze Skavenami. Według zapisków Wielkiego Teogonisty, podczas oblężenia Altdorfu Wampiry Vlada von Carsteina dosiadały ożywionych Wywern i Gryfów.

Cytat:

---

Mam nadzieję, że będą to jedne z wierzchowców generałów Wampirów i nekromantów. Arroyo.

---

http://img1.wikia.nocookie.net/__cb2...sal_terror.JPG
Ożywione Smoki - jeszcze silniejsze od Bestii z Zaświatów latające nieumarłe stwory pochodzą z Równiny Kości. Ta mroczna kraina leży na północ od Sylvanii i wschód od Gór Krańca Świata. Północne i wschodnie krańce tej cieszącej się złą sławą krainy podporządkowane są imperium Krasnoludów Chaosu z Zharr Naghrund, a złowroga Wieża Gorgoth strzeże Pustkowia Azgorh. Na południu leży Złowieszcze Morze ze swoimi plażami zatrutego piasku. Więcej opiszę przy Krasnoludach Chaosu. Co jednak najważniejsze? Ta pustynna równina pokryta jest szczątkami smoków, które ciągną tu, by umrzeć i złożyć kości pośród swoich przodków, którzy robili to samo przed milionami lat, nim na ziemi pojawiły się myślące rasy.
Wampiry pozyskują je sobie do ujeżdżania ich i wzbudzania strachu w sercach wrogów. W ślepiach tych smoków znać było rozbłyski nienaturalnego światła. Potrafią latać na swych postrzępionych skrzydłach, a ich ciała pokrywa gruba, pomarszczona skóra. Choć za życia potrafiły ziać ogniem i topić oddechem metal, tak po śmierci zieją chmurami trującego gazu i wyziewem zgnilizny - sprawiają, że skóra oddzierana jest od ciała, a zbroje korodują.
Szpony Ożywionych Smoków i kły wielkości mieczy są tak samo ostre i zabójcze, jak były za życia. To dzięki nim bestie mogą rozerwać na strzępy opancerzonego rycerza bez jakiegokolwiek trudu czy przegryźć na pół jego konia. Gdy Wampir dosiada tego potężnego stwora, nawet największy bohater nie widzi szans na zwycięstwo w starciu z nim.
http://img13.deviantart.net/c2ca/i/2...ra-d4kf3bn.jpg
Upiory z Kurhanów to zakapturzone, widmowe stworzenia, żyjące w królestwie koszmaru, skąd nawiedzają sny ludzi. Nie posiadają fizycznej formy i nie można ich zranić mieczem, toporem lub młotem. Niełatwo jest je przegonić najsilniejszą wiarą, a co gorsza ich mroźny dotyk potrafi wyssać z człowieka życie. Upiór może sięgnąć do wnętrza ciała i zacisnąć lodowate szpony na żywotnych organach ofiary i zmrozić duszę człowieka. Ponieważ upiory z Kurhanów są odporne na zwykłą broń, można je zabić magią lub celnym trafieniem zaklętej broni. Na szczęście te stworzenia występują rzadko, gdyż owi cisi zabójcy potrafią w ciągu jednej bezksiężycowej nocy utopić we krwi cały garnizon fortu.
http://vignette3.wikia.nocookie.net/...20150922084229
Kolejne natomiast - Grobowcowe Banshee - należą do najmroczniejszych postaci nieumarłych. Dusze najbardziej zgorzkniałych czarownic, zaklinaczek i wiedźm przerodziły się w Grobowcowe Banshee, w południowym Imperium znane jako Grobowe Czarownice, w Bretonnii jako Zawodzące Wiedźmy, a wśród Krasnoludów jako Mrożący Pisk. Te dusze nie mogą odejść w zaświaty. Boją się przekroczyć pustkę i oddać się karze, jaka czeka je za swe niecne uczynki. Grobowcowe Banshee bezustannie wyją z żalu za uciechami życia, jakie były ongiś ich udziałem i z pragnienia znalezienia ukojenia w objęciach śmierci, które nie jest im dane. Oblicze Banshee przypomina czaszkę okoloną cieniem rozwianych włosów, wijących się niczym stado żmij. Za odzienie służy jej liche łachmany i grobowy całun, towarzyszący jej, jakby żył swym własnym życiem. Towarzyszy jej też zawsze migoczące trupie światło - to aura z dusz tych, których zamordowała za życia.
http://i.imgur.com/LWiHYgc.png

Varghulfy - pamiętacie, jak o nich wspomniałem przy Ghulach Cmentarnych? Są oni tak jakby wyższym poziomem ewolucji tych stworów. W każdym Wampirze drzemie drapieżnik, który każe mu od czasu do czasu pożywiać się krwią. Dla wielu Wampirów jest to przekleństwo, które starają się ukryć, a jednocześnie cena, którą ponoszą za swą moc. Starają się udawać żywych, skryć swą naturę i żyć w społeczeństwie ludzi. Lecz Varghulfy nie dbają o przywileje żywych i nie pragną szukać kontroli nad wewnętrznym nakazem i z miłą chęcią żywią się krwią żywych. Ich jedynym celem jest zaspokojenie głodu, niczym wściekłe, wygłodzone wilki. Zawsze atakują watahami i pożerają całe wioski, a i tak ich pragnienie nie zostaje ugaszone. Są nieznającymi litości siepaczami, którzy rozkoszują się krwawą rzezią, a gdy brakuje żywych, rozkopują groby i pożywiają się ciałami umarłych. Inne Wampiry widzą w nich ohydnych padlinożerców, mimo to ich z chęcią używają do walki - trochę hipokryzja, prawda?
Ciała Varghulfów są rozdęte, wypełnione esencją życiową ich ofiar. Nie mają stałej, materialnej formy i są niczym innym, jak tylko masą twardych mięśni. Jego potężne nogi i szerokie skrzydła pozwalają im dopaść ofiarę w mgnieniu oka, a ich ostre kły wielkości sztyletów są w stanie przebić pancerz czy nawet przegryźć kości. Są jednak Wampirami mimo tego, że nie znają sztuki nekromancji i uzdolnień, płynie przez nich Mroczna Magia. Ich obecność oddziałuje w szczególny sposób na Ghule, które ciągną do Varghulfów. Zdarza się też, że Varghulf potrafi stworzyć swą armię posłusznych Ghuli. Wiecie - król ze swą świtą. Jak każdy wie, w końcu nawet i oni muszą mieć swe sługi, by nie być w tyle od innych rodów wampirów.
http://vignette3.wikia.nocookie.net/...20150926225201

Z ciekawostek Mannfred von Carstein to kolejny śmiertelny wróg Gotreka Gurnissona, choć tylko jemu marzy się uczynić z Niego swego sługę. Co prawda jest na tyle rozsądny, że dopiero po tym jak go zabije :mrgreen:

Dopisane. Dziękuję za tę ciekawostkę.

Zaktualizowano post z rosterem Wampirów o kilka jednostek, miłego czytania.

Cytat:

---

Zamieszczone przez Arroyo

+Elfy nie widzą powodu przedłużania swego żywota w nienaturalny sposób.

---

Jeśli kąpiele we krwi, wejście w święty płomień Asuryana, czy wręcz zostanie avatarem boga uznamy za naturalny :mrgreen: Rzekłbym raczej, że powód przedłużania swego żywota w nienaturalny sposób nie jest głównym celem elfów. Nie zapominajmy że Nagash wydarł sekrety nekromancji czarnoksiężnikom mrocznych elfów, po czym dopiero je udoskonalił.

Cytat:

---

Zamieszczone przez Arroyo

+Szczuroludzie tj. Skaveni są zbyt zajęci swymi próbami zbliżenia się do Rogatego Szczura (bóstwo Skavenów).

---

Oraz wzajemnymi intrygami.

Cytat:

---

Zamieszczone przez Arroyo

Chciałbym w tym momencie wspomnieć o bardzo mrocznej nocy, która nie tylko wzmaga potęgę kultystów Chaosu, ale też ożywa potężne armie nieumarłych ze swych grobów. To Geheimnisnacht, jedyna noc w roku, gdy księżyc Chaosu, Morrslieb jest zawsze w pełni. Jest on ogromnym odłamkiem Spaczenia, wielkim skupiskiem czystej magii. To on właśnie powoduje te koszmarne wydarzenia jak wspomniane powyżej m.in. przebudzenie zmarłych. Ludzie zamykają się wtedy w domach, dorzucają do ognia i modlą się do swych bogów, by dotrwać do świtu.

---

Nekromancja, jak i cała czarna magia, oparta jest na mocy Chaosu, a spaczeń to jego skondensowana materialna postać. Pełnia Morrsleiba zawsze występuje w Geheimnisnacht, ale zdarza się, że także i w inne noce. Poza tą jedną nocą, zgniłozielony księżyc, jak to z Chaosem bywa, jest całkowicie nieprzewidywalny, a jego pełnie nie dzielą regularne odstępy czasu. W odróżnieniu od drugiego, większego księżyca, naturalnego satelity planety - srebrnego Mannsleiba. Spaczeń można znaleźć także na ziemi. Po tym jak Nagash znalazł jego spore złoże, zaatakowali go Skaveni, dla których spaczeń stanowi najcenniejszą zdobycz.

Poprawione i dodane, co brakowało. Dziękuję za pomoc. Jutro prawdopodobnie spróbuję dokończyć roster Wampirów i ich kalendarium.

Vargheisty to uosobienie czarnej duszy Wampira. To ogromne, skrzydlate człekopodobne stwory, wielokrotnie większe od człowieka. Choć kiedyś byli panami na zamkach, dziś są wygłodniałymi drapieżnikami uzależnionymi od smaku krwi. Tworzenie Vargheista to niezwykła metamorfoza, która odbywa się z dala od oczu śmiertelników. Pod zamczyskami von Carsteinów narodzili się te nikczemne stwory. Posłużyły one w boju przeciwko armii Konklawe Światła w Księstwach Granicznych.
http://www.bibliotheque-imperiale.co...-Vargheist.jpg
Tron Sabatu to wynalazek Lahmiańskich Sióstr. Jak wiemy, wampiry Lahmijskie nie cierpią facetów, zatem najczęściej krwawym pocałunkiem obdarowują najpiękniejsze dziewice, wybierane z najznamienitszych rodów Imperium i Bretonnii. W ten sposób pozyskują sobie bardzo wpływowych ludzi, dzięki czemu tkają sieć intryg i spisków w obu krajach. Wracając do Tronów Sabatu - wyścielane są jedwabiami i ozdobione rzadkimi artefaktami. Przewożą one wielkie zaklęte misy ze świeżą krwią dziewic, z których służebne Wampirów odczytują przyszłość. Owe zjawiskowe palankiny są na polu bitwy potężną bronią. Sabat Wampirów walczących razem to widok przerażający tak samo jak smok czy lord Demonów.
http://i.imgur.com/yypFWoJ.png
Upiorne Relikwiarze natomiast są klatkami uformowanymi z kości, otoczone zdobieniami świadczącymi o dostojeństwie i unoszone przez duchy przywiązane do owego piekielnego pojazdu. Używane są przez Nekromantów i arcyliszy. Upiorne Relikwiarze powierza się nieśmiertelnym strażnikom, zwanym Panami Zwłok, zaufanym sługom Wampirów, którzy okazali się odporni na nikczemną energię emanującą z relikwii. Cóż jednak ten Relikwiarz robi? Pozbawia energię życiową wroga i zasila nią znajdujących się w pobliżu nieumarłych. Im dłużej trwa bitwa, tym więcej energii gromadzi się w relikwii i staje się ona potężniejsza.
http://i.imgur.com/ZHcZHpf.png


------------------
Dodano ostatnie jednostki. Teraz zostają kalendarium i bibliografia.

Kalendarium Wampirów:
-2500 KI - Powstanie Nehekhary. Królowie - Kapłani są po śmierci składani do wielkich piramid.
-2000 KI - narodziny Nagasha.
-1968 KI - grupa okrętów Mrocznych Elfów zmuszona jest lądować w Khemri po zmianie kursu. Nagash studiuje tajniki Mrocznej Magii i okazuje się być więcej niż pojętnym uczniem.
-1950 do -1750 KI - Nagash postanawia przedłużyć swą gasnącą młodość za pomocą eliksiru wydestylowanego z ludzkiej krwi. Rekrutuje spośród zdeprawowanej szlachty swych zwolenników. Oni traktują go jak boga, a mieszkańców miasta jak bydło. Wykorzystuje on Mroczne Elfy do przekazania mu swej potęgi magicznej. W miarę wydłużania życia ponad ludzkie standardy, zwolennicy Nagasha zaczynają stronić od światła i szukać chłodnych, mrocznych miejsc, by ukryć się przed słońcem.
Nagash postanawia ubić swego brata - Króla-Kapłana Khemri i udaje mu się przejąć władzę w mieście.
Nakazuje budowę Czarnej Piramidy - największej budowli na świecie, większej nawet od Wielkiej Piramidy w Khemri.
-1750 do -1650 KI - Królowie-Kapłani zaczynają obawiać się Nagasha i formują koalicję przeciwko niemu. Po blisko stu latach walk, Nagash zostaje pokonany i uchodzi, grożąc zemstą na Nehekharze. Neferata wykrada księgę Nagasha.
-1520 KI - Używając księgi nekromanty Neferata tworzy eliksir, po którego wypiciu staje się wampirem, po czym dzieli się ze swą szlachtą.
-1500 do -1350 KI - Nagash z pomocą nieumarłych niewolników poszerza kopalnie pod Ułomkiem i tworzy miasto Nagashizzar. Prymitywne plemiona ludzi uznają Nagasha za ich boga, a ich późniejsza degeneracja prowadzi to powstania rasy Ghuli.
Ok. -1200 KI - Władcy Lahmii dowiadują się o Nagashu i ślą do niego swych posłów. Zostają przechwyceni przez Królów-Kapłanów i w wyniku tortur wyjawiają prawdę. Liga Królów-Kapłanów pod wodzą Alcadizaara rusza zdobyć Lahmię i udaje mu się to.
-1163 do -1152 KI - Nagash rozpoczyna wojnę z Królami-Kapłanami. Prowadzeni przez Wampiry nieumarli wojownicy toczą boje z Nehekharą, którą włada Alcadizaar. Pierwsza inwazja zostaje powstrzymana, a W'soran (pierwszy Nekrarcha) pozostaje przy Nagashu i bierze na siebie jego wściekłość, inne Wampiry natomiast uciekają z obawy przed gniewem Wielkiego Nekromanty.
Nagash sprowadza na ziemię zarazę. Siły Nieumarłych są na nią odporne, ale lud Nehekhary umiera na nią tysiącami. Wykorzystuje to Nagash i rozbija w proch armie Alcadizaara, a jego samego każe zakuć w łańcuchy i sprowadzić do Nagashizzar.
-1151 KI - Nagash zjada ogromną ilość spaczenia, po czym rozpoczyna Wielki Rytuał Przebudzenia. Skaveni, które chciały położyć swe łapy na spaczeniu, uratowały Alcadizaara, a ten w krwawym starciu zabija Nagasha, po czym ucieka z jego Koroną Czarodziejstwa.

Cytat:

---

Warto wspomnieć, że w trakcie tej wojny Nagash powołał do istnienia rasę Mumii tzn. Królów Grobowców. Arroyo.

---

-1150 KI - W'soran opuszcza Nagashizzar wraz z najsilniejszymi kapłanami Nagasha. Zabiera ze sobą jedną z ksiąg Nekromanty.
-1147 KI - Szaman Kadon odnajduje zwłoki Alcadizaara i zabiera Koronę Czarodziejstwa z jego martwych rąk. Opętany przez ducha Nagasha rozpoczyna budowę Mourkhain.
-1122 KI - W'soran obdarowuje swych uczniów Krwawym Pocałunkiem, by ci mogli mu pomóc w jego studiach nad istotą nieśmiertelności.
-1020 KI - Nieumarłe Imperium Kadona zostaje zniszczone przez Orków Herszta Dorka Czerwone Oko.

Cytat:

---

Ushoran jest jednym ze Strigoi - o nich rozpisałem się wcześniej. Arroyo.

---

-600 KI - Vorag Krwawozęby jednoczy plemiona Ghuli grasujące w czeluściach Ułomka i zostaje pierwszym i jedynym Królem Ghuli. Równie wielkia i niezdyscyplinowana armia uderza na Gobliny spod Ciemnej Chmury i niszczy je. Niedobitki Goblinów zostają złapane przez Ghule i budują Fortecę Voraga na terenie Równiny Kości.
Rusza następnie na Gobliny spod Szarej Wiedźmy i zmusza je do ucieczki do swej twierdzy. W wyniku oblężenia ginie Vorag i armia Ghuli rozprasza się po świecie, a Forteca Voraga zostaje opuszczona i zapomniana przez wszystkich.
-326 KI - Srebrna Iglica, władana przez Krasnoludy, zostaje zdobyta przez Neferatę i jej wampiry Lamnijskie.
-250 KI - Ushoran zakłada na ruinach miasta Mourkhain miasto Strigos.
-223 KI - Melkhior, jeden z uczniów W'sorana, zabija swego nauczyciela i kradnie z jego skarbca Księgę Nagasha.
15 KI - Nagash powraca do żywych. Werbuje do swej armii czempiona Chaosu Krella (wskrzesza go) i na jego czele atakuje Imperium. W bitwie nad Rzeką Reik Nagash ginie z rąk Sigmara, a jakiś czas później nad Lodowcowym Jeziorem ginie Krell, którego ciało zostaje uwięzione w magicznym grobowcu.
Ok. 200 KI - Orki i Gobliny pod wodzą Łamizemba łupią Strigos, Ushoran ginie z ręki szamana Orków. Pozostali Strigoi uchodzą w dzicz, a lud Strigan rozprasza się po świecie.
253 KI - Abhorash zabija Smoka w Górach Krańca Świata i spija jego krew, pozbywając się przekleństwa Wampiryzmu. Jego zwolennicy z jego linii krwi (Krwawe Smoki - Linia Abhorasha) wyruszają w świat, starając się doścignąć swego mistrza.
876 KI - Norsmeni napadają na okręt Imperium i nieświadomie na swój statek wnoszą ciało Luthora Harkona - jednego z Krwawych Smoków. Gdy statek dociera do Lustrii, cała jego załoga już składa się z nieumarłych. Luthor zakłada Wybrzeże Wampirów i zbiera ogromną armię Zombie Piratów, za pomocą której próbuje wykradać skarby Jaszczuroludzi.
1111 KI - Czarna Śmierć sprowadzona przez Skavenów zabija 90% mieszkańców Imperium. Wyłaniają się z tuneli i atakują Imperium. W Sylvanii Frederic Van Hal podnosi z martwych wielką armię Nieumarłych i na jej czele gromi Skavenów.
1112 - 1124 KI - Vanhal buduje fortecę Vanhaldenschlosse i tworzy potężne imperium Umarłych. W trakcie kolejnej dekady Vanhal, Imperium i Skaveni prowadzą wojnę przeciwko sobie. Kończy się ona zabójstwem nekromanty Vanhala i upadkiem jego imperium, a Imperium na czele z Hrabią Mandredem rozbija armię Skavenów na Wyjących Wzgórzach.
1207-1244 KI - Dieter Helsnicht ( jeden z członków linii Nagasha) okazuje się być nekromantą i ucieka do Lasu Cieni, gdzie powołuje ogromną armię Nieumarłych. Wygrywa pierwszą bitwę, ale potem zostaje rozbity w bitwie pod Beeckerhoven przez połączone armie Imperium i Kislevu. Ciała Dietera nie odnaleziono.

Cytat:

---

Przypominam, że Dieter uczył Zachariasza nekromancji, gdy ten drugi był człowiekiem. Także wielce prawdopodobne, że przeżył bitwę. Arroyo.

---

1454 KI - Diuk Aquitaine wraca z krucjaty (na niego nałożył krwawy pocałunek sam Abhorash w wyniku starcia między nimi) i staje się Czerwonym Diukiem. Na czele swej armii zostaje rozbity przez wojska Króla Louisa, a sam Czerwony Diuk ginie na Polach Ceren.
1681 KI - Noc Niespokojnych Umarłych. Nagash wraca do życia i w ciągu tej jednej nocy umarli ruszają na świat, szerząc terror i chaos między żywymi. Gdy noc mija, całe wioski i miasteczka zostają najechane i zniszczone.
1797 KI - Vlad von Carstein żeni się z Izabellą von Drak i przejmuje władzę w Sylvanii. W 2 stulecia zaraża klątwą Wampiryzmu większość znanych rodów w Sylvanii. Tworzy on linię von Carstein.
1887 KI - Walach Harkon, jeden z uczniów Abhorasha, przybywa do Twierdzy Krwi i w wyniku walki, do jakiej doszło, tworzy on wampiryczny zakon Rycerzy Krwawego Smoka.
1932 KI - Czerwony Diuk zostaje uwolniony i po raz drugi najeżdża Bretonnię. Po raz drugi zostaje pokonany na Polach Ceren, ale tym razem ucieka wgłąb Lasu Chalons.
1943 KI - Gunther van Hel atakuje na czele armii Reiklandu, Wissenlandu i zakonów rycerskich Twierdzę Krwi.
1946 KI - Twierdza Krwi zostaje zdobyta, a Krwawi Rycerze Walacha uciekają wraz z nim.
2000 KI - Meteor spaczeniowy niszczy Mordheim. Ostermark przenosi swą stolicę do Bechafen, a do miasta schodzą się poszukiwacze z różnych części Imperium. Vlad również wysyła tam swe sługi, by zdobyły dla niego spaczeń.
2010 KI - Wojny z Hrabiami Wampirami - Vlad łupi Ostermark, a jego armia umarłych grasuje między Stirlandem, a północną granicą Sylvanii.
2014-15 KI - Vlad zostaje zabity przez Jereka Krugera, a rok później Kruger leży martwy z ręki odrodzonego Vlada.
2051 KI - Izabella i Vlad atakują Altdorf. Oboje giną w tej bitwie, a wśród Wampirów wybucha wojna o tron Sylvanii.
2053 KI - Fritz von Carstein atakuje Middenheim i ginie w boju.
2058 KI - Konrad von Carstein prowadzi armię do Krainy Zgromadzenia, gdzie łupi wioski do czasu, gdy Hans von Carstein przejmuje władzę w Drakenhofie i ogłasza się władcą Sylvanii.
2059 KI - Hans zostaje zabity przez Konrada.
2092 KI - Helmut Van Hal, łowca czarownic z Imperium, puszcza z dymem Dechstein i Lichenhelm, po czym zabija Pietera von Carsteina w jego krypcie w Zamku Sternieste.
2094 KI - Mannfred von Carstein opuszcza Sylvanię, a Konrad staje się niekwestionowanym władcą tej krainy.
2095 KI - Konrad Krwawy uderza na Stirland, Averland, Reikland i Ostermark, łupiąc je doszczętnie.
2100 - 2121 KI - Konrad zostaje powstrzymany w 2100 roku przez połączone armie Stirlandu, Reiklandu i Marienburga, wspomagane przez króla Karaz-A-Karak. Po bitwie Czterech Armii Helmut mało co nie zostaje wybrany Imperatorem, kiedy nagle się okazuje, że jest kontrolowany przez Konrada. Później Konrad toczy bitwy, które kończą się zamiennie raz zwycięstwem, raz porażką.
2121 KI - bitwa na Ponurym Wrzosowisku. Konrad ginie z rąk Grufbada i Hrabiego Helmara.
2122 KI - Mannfred wraca do Sylvanii i ogłasza się władcą krainy. Czeka na sposobny moment do ataku, budując sieć sojuszy z wampirami spoza jego rodu, w tym z Lamiami ze Srebrnej Iglicy.
2132 KI - Mannfred przeprowadza zaskakującą ofensywę na Imperium. Wkracza do Altdorfu, skąd wykurza go Teogonista Kurt III za pomocą napisanej przez Vanhala księgi Liber Mortis.
2133 KI - Mannfred oblega Marienburg, lecz zmuszony jest się wycofać.
2124-2145 KI - Mannfred toczy wiele bitew z Imperium, które kończą się ze zmiennym szczęściem.
2145 KI - w bitwie pod Hel Fenn Mannfred ginie, a jego armia zombie zostaje rozbita.
2300 KI - Diuk Maldred z Moussillon zostaje zabity przez Czerwoną Ospę, a miasto zostaje złożone zarazą. Żaden z okolicznych Diuków Bretonnii nie zgłasza swych praw do tego diukostwa, a nieumarli i potwory przechadzają się między ruinami.
2304-05 KI - Waldakir Rahtep toczy kilka bitew z siłami Ostermarku. Ostatecznie zostaje zabity przez Stefana von Kessela.

Cytat:

---

Stefan von Kessel jest jednym z protagonistów kampanii dobra w grze Warhammer: Mark of Chaos. Tam też zostaje poruszona ta misja. Arroyo.

---

2491 KI - Heinrich Kemmler, Liszmistrz, odnajduje kopiec Krella i wskrzesza Pana Nie-Śmierci. Na czele potężnej armii nieumarłych plądrują ziemie między Górami Szarymi, a Bretonnią. Podczas krwawej bitwy przy Opactwie Maisontaal Kemmler doznaje tak ogromnych strat, że zmuszony jest się wycofać z pola bitwy. Później dostaje jeszcze raz po głowie od Leśnych Elfów z Athel Loren.
2505 KI - Wędrowny poeta i poszukiwacz przygód Felix Jaeger utrzymuje, że spotkał się z Mannfredem von Carsteinem w Zamku Drakenhof. Rzeczywiście tak się dzieje, a jego przyjaciel, zabójca Gotrek Gurnisson, rani mocno Mannfreda, którego uprzednio zbudził.
2506 KI - Zachariasz próbuje (jako wampir) okraść Melkhiora z Księgi Nagasha, jednakże dochodzi do starcia, w którym Zachariasz musi ratować się ucieczką. Poszukiwany przez sługi Melkhiora, Zachariasz ucieka przed swym panem.
2512 KI - Bandy Ghuli nawiedzają Stirland.
2518 KI - Zachariasz odnajduje kryjówkę w Górach Środkowych, ale zostaje ona odnaleziona przez Czarną Smoczyce. Spija z niej krew, po czym wskrzesza ją i na niej udaje się do Melkhiora, by go zabić.
2520 KI - Wielki Teogonista Volkmar dowiaduje się o plotkach na temat Zamku Drakenhof - wysyła do niego łowcę czarownic - Gunthera Stahlberga. Gdy łowca przekracza granicę Sylvanii, po Stahlbergu ginie słuch.
2522 KI - Mannfred wraz z Kemmlerem i Krellem urządzają zasadzkę na 2 z 4 członków Konklawe Światła - Elfy Wysokiego Rodu i Krasnoludy. W bitwie w Księstwach Granicznych zabijają córkę Króla Feniksa Finubara i jej męża. W tym samym roku Niklaus von Carstein, zmęczony potyczkami ze swymi rywalami, za pomocą magii cienia przenosi cały swój zamek do krainy, zwanej Cmentarzyskiem Galeonu. Tam staje się Hrabią Noctilusem, terroryzując morza. W końcu zostaje ubity w swej kryjówce przez konfederację pirackich kapitanów, dowodzoną przez Kapitana Rotha.

Cytat:

---

Pamiętajmy, że po Wojnie o Brodę zarówno Wysokie Elfy, jak i Krasnoludy, pałają do siebie niechęcią i obie strony są sobie coś winne, by mogło dojść do ostatecznego pokoju. Krasnoludy są winne Elfom Koronę Feniksa, natomiast Elfy, by mogły odzyskać swą koronę, muszą zapłacić równowartość wagi w złocie każdego poległego Krasnoluda. Konklawe Światła stworzyło zatem dość sztuczny sojusz według mnie. O ile mógłbym zrozumieć, że Finubar mógł być sprawnym dyplomatą, to o tyle jest to dla mnie niezrozumiałe, że udało się starym wrogom na czas wojny z Chaosem się "związać" sojuszem. Jednakże intryga Mannfreda może zniszczyć te próby ostatecznego zawarcia pokoju. Arroyo.

---

2523 KI - Wojenne bandy podążające za Vardekiem Kromem przeprawiają się przez Przełęcz u Szczytu i schodzą do Sylvanii. Jej granic nie opuszczają i prawdopodobnie z ich ciał powołano ogromną armię umarłych.


Bibliografia:
Wampiry (6 edycja)
Wampiry (7 edycja)
Wampiry (8 edycja)
Nieumarli (4 edycja)
Red Duke (Czerwony Diuk) - książka o tytułowym nieumarłym diuku Aquitaine, za której polecenie dziękuję Rhaegrimowi.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
PS. Zapraszam do głosowania:
http://sonda.hanzo.pl/sondy,255592,DS2M.html

Cytat:

---

Zamieszczone przez Arroyo

-1151 KI - Nagash zjada ogromną ilość spaczenia, po czym rozpoczyna Wielki Rytuał Przebudzenia. Skaveni, które wyczuwały w tym niebezpieczeństwo, uratowały Alcadizaara, a ten w krwawym starciu zabija Nagasha, po czym ucieka z jego Koroną Czarodziejstwa.

---

Skaveni akurat zupełnie nie przejmowali się niebezpieczeństwem związanym z rytuałem. Im jedynie chodziło o położenie swych łap na ogromnym złożu spaczenia będącego pod kontrolą Nagasha. Tylko w tym celu uratowały Alcadizaara i dały mu zatrutą broń.

O pomyśle czegoś takiego jak Konklawe Światła nie będę się wypowiadał, bo zabrakło by mi cenzuralnych słów, tak jak przy EoT czy AoS :mrgreen:

Cytat:

---

Zamieszczone przez Asuryan

Skaveni akurat zupełnie nie przejmowali się niebezpieczeństwem związanym z rytuałem. Im jedynie chodziło o położenie swych łap na ogromnym złożu spaczenia będącego pod kontrolą Nagasha. Tylko w tym celu uratowały Alcadizaara i dały mu zatrutą broń.

O pomyśle czegoś takiego jak Konklawe Światła nie będę się wypowiadał, bo zabrakło by mi cenzuralnych słów, tak jak przy EoT czy AoS :mrgreen:

---

1. Ok, czyli poprawię.
2. Nie przesadzajmy - akurat Konklawe Światła jest związane z Burzą Chaosu - tutaj mam na myśli przymierze Wysokich Elfów, Imperium, Kislevu, Krasnoludów (choć ich sojusz z HE jest tu kruchy, co w sumie pokazała dawien dawno temu Wojna o Brodę) oraz Bretonnii. Ja bym to oddzielił od End Times czy Age of Sigmar, które po prostu wg mnie psuje uniwersum Warhammera i nie ma nic wspólnego z TW: Warhammer.

Sam dobrze wiesz, że o sojuszu Bretonni z Imperium nie może być mowy, nie po obrazie żony jednego z bretonńskich diuków przez hrabiego elektora Imperium :mrgreen:

Wiem, ale cóż, jak też wiesz, Leitdorf nie żyje, zginął w Trzeciej Bitwie o Przełęcz Czarnego Ognia. Tym bardziej, że Król Louen wysłał w trakcie Burzy Chaosu oddziały kawalerii do Imperium, by Karlowi pomóc.

To niczego nie zmienia. Nadal nie było formalnych przeprosin ze strony dziedziców Leitdorfa. Inna sprawa, że nawet mogą nie zdawać sobie sprawy, iż takie są potrzebne :mrgreen: Dwa, sprawa Marienburga, w którego secesji maczali palce zarówno Bretońnczycy jak i Wysokie Elfy.

Dla mnie Konklawe Światła to nic innego jak przygotowanie gruntu pod EoT.

Cytat:

---

Zamieszczone przez Asuryan

To niczego nie zmienia. Nadal nie było formalnych przeprosin ze strony dziedziców Leitdorfa. Inna sprawa, że nawet mogą nie zdawać sobie sprawy, iż takie są potrzebne :mrgreen: Dwa, sprawa Marienburga, w którego secesji maczali palce zarówno Bretońnczycy jak i Wysokie Elfy.

Dla mnie Konklawe Światła to nic innego jak przygotowanie gruntu pod EoT.

---

Konklawe Światła było na długo przed End Times to po raz. Dwa - jeszcze podczas Sztormu Chaosu się zaczęło powstawanie tego sztucznego sojuszu. Po trzecie - 8 edycja usunęła Sztorm Chaosu i była gruntem pod End Times. Jeśli jednak przeniesiemy część tego, co jest w 8 edycji i połączymy z Burzą Chaosu, to zacznie to nabierać pewnego sensu. Co innego można powiedzieć o End Times, które po prostu Matt Ward wyplunął. A cztery - od czasu sprawy z Marienburgiem minęło trochę lat - teraz mamy rządy Karla Franza, który wygrał wojnę z Archaonem, okupując to ciężkimi stratami. Prawdopodobnie Konklawe Światła upadło po spraniu tyłka Archaonowi przez Grimgora.

Tak jak Ty nie uznajesz EoT, tak ja nie uznaję Konklawe Światła. A poza tym co to za wybieranie sobie z danej edycji poszczególnych fragmentów. Albo ją przyjmujesz, albo odrzucasz w całości :mrgreen:

Inaczej to powiem - przyjmuję obie edycje, jednocześnie odrzucając to, co uważam za całkowity bezsens. Tak samo jest z RPG'iem - odrzucam takie babole jak Niziołki Chaosu czy Pani Jeziora Elfką. Równie co mogę dać całe kalendarium z 7 edycji, usuwając to, co z 8 jest, poza rosterem z tamtej edycji.

Jak dla mnie możesz zostawić tak jak jest. To, że fragment kalendarium się mi nie podoba nie oznacza, iż mam zamiar cenzurować wiedzę innym :mrgreen:

Dokładnie - zapisuję tu wszystko, co uznam za stosowne, licząc na Wasze wsparcie, jednocześnie dając Wam wybór, co też Wam się podoba, a co nie. Po prostu wypisuję tu wszystko, co oficjalne jest przed End Times - to akurat omijam.

Jak zapewne pamiętacie, bądź nie - zdołałem opisać 5 Królów Feniksów: Aenariona, Bel Shanaara, Caledora I, Caledora II i Caradryela. Pokrótce wspomnę co nieco o nich:
Aenarion - pierwszy król Feniks, dzierżyciel Miecza Khaine'a, twórca dworu w Nagarythe, mąż Morathi i ojciec Malekitha.
Bel Shanaar - wybrany przez szlachtę elficką drugi Król Feniks. Za jego rządów rozkwitł handel i odkryto wiele miejsc, w tym je kolonizując. Zabity przez sługi Malekitha (Wiedźmiego Króla).
Caledor I - zwycięzca w wojnie domowej. Za jego rządów Elfy z Nagarythe stały się Mrocznymi Elfami tj. słudzy Caledora walczyli z armiami Mrocznych Elfów Malekitha, wygrywając z nimi i przeganiając ich z Nagarythe - Ziem Cienia. Zginął podczas jednej z bitew morskich.
Caledor II - nieudolny władca, który doprowadził poniekąd swymi czynami (ale również czynami Mrocznych Elfów) do wojny o brodę. Poniekąd jednej z najmniej sensownych wojen z Krasnoludami. Ginie z rąk króla Gotreka.
Caradryel - piąty Król Feniks, który odwołał wojska ze Starego Świata, kończąc tę bezsensowną wojnę z powodu problemów na północy. Jego generał, Tethlis, gromił siły Mrocznych Elfów, przeganiając ich wprost pod Anlec. Umiera spokojnie we własnym łożu.
Pora więc na Króla Tethlisa. Tethlis za czasów Caradryela był jego najwierniejszym generałem. Tocząc wojny z Mrocznymi Elfami zyskał sobie sławę błyskotliwego wodza i uzdolnionego generała. Rada uznała więc Tethlisa królem i koronowała go po śmierci Caradryela. Nowym Królem Feniksem kierował jeden cel - zmusić Mroczne Elfy do ucieczki z Ulthuanu. Sercem Tethlisa powodowała potworna i zimna nienawiść do dzieci Naggaroth, gdyż z ich rąk podczas jednego najazdu zginęła cała jego rodzina. Nie walczył ni dla honoru ni dla chwały, a po to, by zlikwidować zagrożenie w postaci Mrocznych Elfów raz na zawsze. Jednakże po jego stronie pojawił się problem - Smoki zaczęły zapadać w głęboki sen, budząc się może raz na 100 lat. By jednak zrekompensować tę stratę, Tethlis kazał powoływać nowe armie w każdym z miast. Każde miasto Elfów utworzyć musiało obóz wojskowy, który miał służyć szkoleniu żołnierzy i treningom. Innymi słowy - obowiązkowy pobór do wojska wprowadził.
Armia Elfów, którą w końcu władał Tethlis, była jedną z największych od czasów Aenariona. Nigdy nie wyruszał na pole bitwy, nie mając pewności, że ma więcej wojsk od wroga i nie podejmował walki, póki nie był przekonany o swoim zwycięstwie. Z twardą nieustępliwością zwalczał Mroczne Elfy, zdołał oblec i zdobyć Anlec. A także przejął władzę nad Nieszczęsną Wyspą mimo tego, że sam bój o ten skrawek lądu był bardzo krwawy. Po tym jednak wielu dowódców zgłosiło swój sprzeciw przed kontynuowaniem wyprawy i podbojem Naggaroth. Nalegał, by przeć naprzód, lecz wcześniej udał się na pielgrzymkę do Ołtarza Khaina. Na Równinie Kości (nie mylić z tą od "siedliska" Ożywionych Smoków) Tethlis dojrzał coś błyszczącego. Udało mu się odkopać smoczy pancerz Aenariona, choć nie natknął się ani na szkielet Aenariona, ani Indraugnira. Odnalezioną zbroję podarował Auaralionowi, prawnukowi syna Aenariona, Moreliona, zrodzonego z Astarielle. Była to praktycznie ostatnia rzecz, jakiej dokonał Tethlis.
Zginął, choć nie wiadomo do końca jak. Na ten temat istnieją 2 teorie - pierwsza to taka, że mógł zostać zadźgany zatrutym ostrzem przez Skrytobójcę Mrocznych Elfów, podczas oglądania ostrza Khaina. Druga teoria natomiast jest taka, że Tethlisa zabiła jego własna straż przyboczna - Białe Lwy - po tym, jak chwycił za ostrze Khaina i które zawirowało w jego dłoni. Pozbawiona dowódcy armada Elfów Wysokiego Rodu zawróciła z wyprawy na Naggaroth.
http://i823.photobucket.com/albums/z...es_P1Mb2XL.jpg

Cytat:

---

Zamieszczone przez Arroyo

Jednakże po jego stronie pojawił się problem - Smoki zaczęły zapadać w głęboki sen, budząc się może raz na 100 lat. By jednak zrekompensować tę stratę, Tethlis kazał powoływać nowe armie w każdym z miast. Każde miasto Elfów utworzyć musiało obóz wojskowy, który miał służyć szkoleniu żołnierzy i treningom.

---

Po prostu przekształcił wojsko w zawodowo - poborowe.

Dokładnie tak.

Kolejny Król Feniks to Bel-Korhadris, Król-Uczony. Był to słynny czarodziej i uczony, który wierzył, że właśnie magia może być skuteczną tarczą, chroniącą Ulthuan przed atakami z zewnątrz. Tak oto zaczęła się era nauki. W czasie długich rządów Bel-Korhadrisa wzniesiono z uwagą przez geomantów Białą Wieżę Hoetha. Budowa tej przeogromnej wieży trwała ponad tysiąc lat i wymagała udziału największych magów oraz rzemieślników z Ulthuanu. Wokół wieży utkano barierę z zaklęć iluzji i ochrony w obawie przed złodziejami, chcącymi wykraść sekrety magii czy wrogim armiom, chcącym wykraść tajniki potęgi Elfów.
Król-Uczony założył zakon Mistrzów Wiedzy Tajemnej Hoetha. W murach wieży studiować można było każdą dziedzinę wiedzy, od sztuki wojennej po tajniki magii, od alchemii po astromancję. W tym też czasie przybyli tu Mistrzowie Miecza Hoetha, by rozwijać swą szermierczą sztukę i bronić wieży. Owi studenci-wojownicy z czasem przekształcili się w wędrujący przez Ulthuan zakon mistrzów sztuki wojennej, zbierali informacje i wykonywali zadania Arcymistrza Wiedzy Tajemnej. W bibliotece Mistrzowie Wiedzy Tajemnej podjęli trud spisania Księgi Dni - wielkiej historii Elfów, w której odtąd miały być też zapisywane przyszłe dzieje ich ludu.
Warto wspomnieć, że Mroczne Elfy od czasów druzgocących ciosów, zadanych im przez Tethlisa, nie ośmielili się zaatakować Ulthuanu na długi czas. Bel-Korhadris rządził mądrze i sprawiedliwie, zaskarbując sobie miłość swego ludu, a jego panowanie Elfy zapamiętały jako początek drugiego złotego wieku w swej historii. Bel-Korhadris umarł wkrótce po ukończeniu budowy Białej Wieży i został w niej pochowany. Plotki głoszą, że jego duch nawiedza krypty pod Wieżą, pomagając czasem uczonym w ich badaniach.
http://vignette2.wikia.nocookie.net/...path-prefix=es

Aethis Poeta
Kolejny Król Feniks to Aethis z Saphery. Za jego panowania nadal trwał pokój, a Mroczne Elfy nadal nie wyściubiały nosa z Naggaroth. Wiedźmi Król postanowił ukrywać swą obecność, puszczając w eter tajemnicze, a zarazem fałszywe, plotki o śmierci Malekitha i wymieraniu Mrocznych Elfów w Naggaroth. Wielu Elfów z Ulthuanu dało się podpuścić potężnemu królowi mrocznych braci, co sprawiło, że tym samym nie wiedzieli nic o tym, że Mroczne Elfy rosną w siłę. Aethis był uznanym poetą i pieśniarzem. Za jego rządów mała wioska rybacka - Lothern - stała się ogromną metropolią, mieszczącą bogactwa z handlu z innymi królestwami i rasami oraz koloniami Wysokich Elfów, jak np. Forteca Świtu - jeden z portów Wysokich Elfów na południu, czy Cytadela Zmierzchu na południowym zachodzie w Lustrii - na dole zamieszczę wam mapkę odnośnie punktów handlowych Wysokich Elfów, by wiadomo było, o które miejsca mi chodzi.
https://s-media-cache-ak0.pinimg.com...55e1894f42.jpg
Wróćmy jednak do Aethisa - za jego rządów również mile widziani byli różnego rodzaju poeci, dramatopisarze, malarze, rzeźbiarze itd. Był to nadal złoty wiek Elfów Wysokiego Rodu... do czasu. Ulthuan nawiązał również kontakty z bogatym, starym już imperium Ludzi, zwanym Cathayem. O Cathay'u trochę wspomniałem przy okazji kalendarium Chaosu, który jednak pełen nie jest i wrócę do niego w przyszłości, gdy zechcę głębiej opisać sprawę demonów Chaosu, a ta prastara rasa (tj. demony) pewno pojawi się w Total War: Warhammer. Wracając - przedstawiciele Króla Feniksa zostali przyjęci na dworze Cesarza Cathayu, a jedwab, nefryt i przyprawy stały się cenionymi towarami.
Wspomniałem też o tym, że złoty wiek Wysokich Elfów trwał... do czasu - czasu, gdy ograniczyli liczebność swej armii i floty, a także, gdy zdały sobie sprawę z tego, że są wymierającą rasą. Nawet w czasie złotego wieku liczebność Elfów malała, a sporo miast i osad wyludniało się. Najgorsze jednak przed nami . Kulty Zbytku, które były bardzo silne za czasów Bel-Shanaara, powróciły i coraz więcej elfów zaczęło dołączać do nich, jednakże działali w ukryciu. Wkrótce Mistrzowie Miecza przystąpili do śledztwa. Raporty i dowody doniesione Wielkiemu Mistrzowi Wiedzy Tajemnej (swoją drogą Mistrzowie Miecza poza wojną byli też dobrymi szpiegami, a to cenione było na dworze Ulthuanu) były na tyle niepokojące, że od razu poinformowano Króla Feniksa o wynikach - jego kanclerz był sekretnym szpiegiem Malekitha, a ten zaraz po zdemaskowaniu ubił Aethisa za pomoca zatrutego ostrza, które przebiło serce króla.
https://explainingtheoldworld.files....lf_archers.jpg

Po udanym zamachu na Aethisa, Wysokie Elfy potrzebowały uzdolnionego władcy, który zdoła złamać potęgę Naggaroth. Wybór padł na Morvaela - Wielkiego Mistrza Wiedzy Tajemnej z Białej Wieży. Przypominam, że to on zlecił śledztwo w sprawie Kultów Zbytku. Po koronacji, Morvael nakazał od razu atak odwetowy na Naggaroth. Jednakże gdy tylko flota dopłynęła do wybrzeży ziem Malekitha, od razu została zaatakowana i szybko zniszczona przez Mroczne Elfy. Niedobitki, które ocalały, przybyły do Ulthuanu, niosąc smutne wieści dla swego króla. Wśród mieszkańców wyspy wybuchła panika. Dotąd uważali, że potęga Mrocznych Elfów została zachwiana, a wieść o odrodzeniu się sił Druchii uderzył bardzo mocno Wysokie Elfy z Ulthuanu. Wielka flota Wiedźmiego Króla ruszyła na Ulthuan. Na początek zajęła Nieszczęsną Wyspę, zaraz po niej Mroczne Elfy odbiły Anlec i zbudowali na jej gruzach swą fortecę, następnie uderzyli na Bramę Gryfa. Tutaj też Druchii zostali pobici przez zdyscyplinowane siły Króla Feniksa. Lecz zwycięstwo to zostało okupione potężnymi stratami, a Morvael desperacko szukając żołnierzy, powołał do życia system poboru, funkcjonujący do dziś na Ulthuanie. Jak działał ten system poboru? Ot każdy Elf musiał spędzić przynajmniej część roku w armii jako poborowy i był odpowiedzialny za zapewnienie sobie rynsztunku. System ten pozwolił uszczuplonej populacji Ulthuanu na wystawienie ogromnej armii, składającej się z żołnierzy-obywateli, armię o wiele silniejszą niż wskazywałaby na to ich stale spadająca liczebność.
Morvael był nazywany porywczym. Skąd ten przydomek, pewnie zapytacie. Odpowiedź jest prosta. Przede wszystkim był drażliwy i nerwowy oraz często dręczyły go straszliwe koszmary. Okoliczności te zmusiły go do użycia Mistrzów Miecza Hoetha i śledzenia Kultów Rozkoszy i Luksusu, a także skazywanie na śmierć członków tych ugrupowań. Morvael opróżnił skarbiec Tronu Feniksa i zbudował za jego fundusze potężną flotę, mającą na celu zniszczyć Mroczne Elfy. Koniec końców jeden z jego najwierniejszych dowódców - Mentheus z Caledoru - obległ Anlec na czele wielkiej armii Wysokich Elfów. Morvael, oczekując dobrych wieści, schronił się w Świątyni Asuryana, lecz z każdą nocą dręczące go koszmary były coraz silniejsze. Z każdym dniem Morvael coraz bardziej tracił nadzieję na zwycięstwo Ulthuanu. Koniec końców postanowił abdykować, a następnie wskoczyć w Płomienie Asuryana, popełniając samobójstwo. Tego samego dnia pod murami Anlec ginie Mentheus, a ich śmierć jest częścią ofiar, jakie poległy w tej wojnie. Miasto Anlec zostało zdobyte i Mroczne Elfy salwowały się ucieczką z Ulthuanu.
http://media.moddb.com/images/mods/1...hammer-mod.jpg

Bel-Hathor to kolejny król Feniks i zarazem przedostatni z nich. W wyniku kompromisu między stronnictwem wojny i stronnictwem pokoju, mianowano królem Bel-Hathora, księcia-czarodzieja z Saphery. Wydawało się, że nie mogło być gorzej - podobnie jak inni książęta z Saphery, był ekscentryczny, a to pozwalało na łatwe zmanipulowanie go. Jednakże oba stronnictwa myliły się - Bel-Hathor okazał się być mądrym władcą o silnej woli. Nie uległ on naciskom na zorganizowanie wyprawy na Naggaroth. W sumie... bardzo dobrze - z dwóch powodów. Po pierwsze mimo, że mogliby wygrać, to jednak okupili by to tak ogromnymi stratami, że Ulthuan nigdy nie podniósł by się z upadku. Poza tym nie wiedzieli, ile dokładnie jest tam wrogów, z czym by się musieli liczyć, organizując tę wyprawę. Liczba Elfów na przestrzeni ostatnich lat spadła tak bardzo, że wiele miast praktycznie było wyludnionych - tu przypominam wam o Tor Yvresse, które praktycznie jest bezludne mimo, że w teorii mieszka tam trochę Elfów.
Wkrótce jego uwagę przykuły inne wydarzenia - w ciągu dwóch tysiącleci w Starym Świecie Człowiek pokonał swą drogę od barbarzyństwa do cywilizacji. Dwa potężne królestwa podzieliły kontynent między siebie - Imperium oraz Bretonnia. Na północ od Imperium była jeszcze Norska - ojczyzna dzikich jeźdźców i korsarzy - Norsmenów.

Cytat:

---

Tak naprawdę poza wspomnianymi państwami mamy również państwa-miasta Estalii czy Tilei, carat Kislevu oraz tzw. Księstwa Graniczne. Przykłady: Miragliano w Tilei czy Akendorf w Księstwach Granicznych.

---

W dwusetnym roku panowania Bel-Hathora flota Norsmenów pod wodzą Magnusa Szalonego nawiedziła Lothern. Przydomek tego barbarzyńcy nie wziął się znikąd - był to graniczący z obłędem krok ze strony Magnusa. Bo jak wyjaśnić atak 200 ludzi na ponad 10000 wojsk doborowej gwardii miasta? W ciągu dwóch wieków od czasu nieprzemyślanego ataku Magnusa, najazdy Norsmenów przybrały na sile w takim stopniu, że flota Wysokich Elfów powoli nie dawała rady barbarzyńskim atakom. Wiele kunsztownych okrętów Elfów zostało zatopionych w potyczkach z dzikusami, a wiele nadbrzeżnych osad splądrowano.
Świadomy zagrożenia Bel-Hathor nakazał zwołanie rady najwyższych magów Ulthuanu i polecił im obronę wybrzeży - w 3 dekady czarodzieje stworzyli na wschodnich przeprawach między wyspami sieć labiryntów stworzonych z zaklęć, iluzji, zdradliwych ruchomych mielizn i mgieł. Teraz wyprawy Norsmenów stały się praktycznie niemożliwe, lecz legendy o tym dotarły do samych imperiów Ludzi, przez co zaczęły krzywo patrzeć na Elfy. Jednak z czasem i Imperium i Bretońnczycy zaczęli wysyłać swe okręty w stronę Ulthuanu i Lustrii (tu bardziej w poszukiwaniu złotych miast... coś jak legendarne El Dorado). Ludzie ze Starego Świata byli bardzo upartymi żeglarzami i z czasem ich okręty odkryły drogę do Ulthuanu. Wtedy też Bel-Hathor wydał edykt zabraniający ludziom schodzić na ląd. Ale - Książę Eataine o imieniu Finubar (przyszły Król Feniks tak btw.) powrócił z ludźmi, by poznać nowych władców Starego Świata. Na początku Finubar udał się do L'Anguille w Bretonnii (te miasto dawniej zwało się Tor Alessi i o nie toczyły bój Elfy i Krasnoludy podczas tzw. Wojny o Brodę), skąd wyruszył na trwającą 50 lat tułaczkę po Starym Świecie. W ciągu swej wędrówki odkrył wiele królestw. Jednakże młodego elfa zbulwersowało to, co zastał. Licząc na prymitywne osady i glinianki przeliczył się aż nadto. Zobaczył państwa rozległe, gwarne, gęsto zaludnione, ich mieszkańcy wykazywali szczególne zdolności w dziedzinie inżynierii i nauki, a także zastał potężne, otoczone murami miasta i zdyscyplinowane wojska, gotowe stawć czoła Orkom i innym wrogom zewnętrznym. To wszystko + ich chęć życia zafascynowały tak Finubara, że zapragnął, by byli raczej sojusznikami Elfów, niż wrogami.
W swej podróży zapuścił się również do lasu Athel Loren. To, co zobaczył, wprawiło go w stan osłupienia i zadziwienia. Elfy ze starej prowincji Ulthuanu wybrały drogę całkowicie odmienną do tej, którą prowadzili pobratymcy z Ulthuanu i Naggaroth. Odtąd zwano ich Leśnymi Elfami. Choć mieszkańcy puszczy byli nastawieni przyjaźnie do Finubara, to jednak dalsze próby zbliżenia się do nich spełzły na niczym, a wysyłani z Ulthuanu ambasadorzy traktowani byli z obojętnością, a czasem nawet z wrogością.
Gdy Finubar wrócił do Ulthuanu, powitano go jak bohatera. Król Feniks, wysłuchując raportu Finubara, cofnął swój edykt wobec ludzi. Od tej pory otworzyły się bramy Lothern dla ludzkich kupców. Śmiałkowie, kupcy i podróżnicy z Imperium, Bretonnii, Kislevu, Tilei etc. tłumnie przybywali do tej morskiej metropolii. Tak oto rozpoczął się drugi burzliwy rozwój Lothern. Książę Finubar patrzył, jak jego miasto staje się największym portem handlowym świata i był szczęśliwy. Ludzie nie mogli się nadziwić pięknu i ogromowi cywilizacji Elfów i cieszyli się z możliwości prowadzenia z nią handlu. Ze swej strony Elfom Wysokiego Rodu udało się zdobyć potężnych sojuszników w Starym Świecie. Gdy Bel-Hathor zmarł ze starości, na tronie Ulthuanu zasiadł Finubar.
http://vignette4.wikia.nocookie.net/...20080406154707
Finubar Żeglarz po tym, do jak wielkiego rozwoju Elfów się przyczynił, został obrany przez książęta innych księstw Ulthuanu nowym Królem Feniksem. Wybór ten był też związany z wolą Bel-Hathora, który zapragnął, by Finubar objął po nim rządy nad całym królestwem. W 138 roku panowania Finubara - 2302 rok KI - rozpoczęła się Wielka Inwazja Chaosu pod wodzą Kurgana o imieniu Asavar Kul. Wtedy też Mroczne Elfy po raz kolejny postawiły stopę na Ulthuanie i gdyby nie pomoc wielkich bohaterów - księcia wojownika Tyriona oraz potężnego maga Teclisa (swoją drogą oboje byli bliźniakami) - Avelorn mógłby upaść, a Wieczna Królowa mogłaby zginąć. Odparli oni inwazję Mrocznych Elfów.

Cytat:

---

Tu chciałbym wspomnieć o Lilaeth, czarownicy Mrocznych Elfów, która pałała zemstą do czarodziejki Aurelion za to, że rozgromiła armię Mrocznych Elfów. Zemsta się z czasem dopełniła, a Aurelion poległa z ręki nienawistnej wiedźmy. Wątek ten pochodzi z gry Warhammer: Mark of Chaos. Arroyo

---

Od tamtego czasu świat stał się jeszcze mroczniejszy. Mimo magicznej bariery, Norsmeni coraz częściej próbowali atakować Ulthuan. Z czasem pojawiło się też potężne zagrożenie ze strony wodza Goblinów - Groma Brzucha spod Mglistej Góry. Pustosząc wschodni Ulthuan uderzyli na Tor Yvresse i tylko bohaterska obrona ze strony Elthariona uchroniła to miasto przed zagładą.
To wszystko uświadomiło Elfom, że ich złoty wiek dawno przeminął, oni osłabli, a wróg zyskał na sile. Od tego czasu wśród Elfów panuje czas wojny, miecza i topora. Póki jednak żyją potężni generałowie Wysokich Elfów, Ulthuan się nie podda wrogom, a także będzie odgrywać szczególną rolę w całym świecie.

Cytat:

---

Przy okazji chcę wspomnieć o Aurelion, która wraz ze Stefanem von Kesselem obroniła Talabheim przed wyznawcami Chaosu, pozbawiając życia czempiona Mrocznych Bogów - Thorgara Okrwawionego. Informacja ta pochodzi z Warhammer: Mark of Chaos. Arroyo

---

Link do mapy ze szlakami handlowymi Wysokich Elfów z Ulthuanu
-------------------------------------------------------------------------------------------
Tyrion, Teclis i Eltharion pojawią się wkrótce.

Cytat:

---

Zamieszczone przez Arroyo

jak np. Forteca Świtu - jeden z portów Mrocznych Elfów na południu

---

To jeden z portów Wysokich Elfów, a nie sług Wiedźmiego Króla.

Cytat:

---

Zamieszczone przez Arroyo

W dwusetnym roku panowania Bel-Hathora flota Norsmenów pod wodzą Magnusa Szalonego nawiedziła Lothern. Przydomek tego barbarzyńcy nie wziął się znikąd - był to graniczący z obłędem krok ze strony Magnusa.

---

Swój przydomek zyskał pośmiertnie, po tym jak wydał rozkaz ataku swej dwustu osobowej drużynie na dziesięciotysięczną Morską Gwardię Lothern...

Co do Mrocznych Elfów - pomyłka moja. Tak to jest gdy piszę duży tekst. A co do Magnusa - to samo.

EDIT: Oba błędy poprawione.

Tyrion & Teclis:
Pośród Elfów Wysokiego Rodu imiona Tyrion i Teclis są wymawiane z nabożnym szacunkiem. Kim są owi elficcy bohaterowie? Są to potomkowie nieszczęsnego Aenariona Obrońcy - pierwszego i największego spośród Królów Feniksów.
Bracia ci jednak są bardzo różni, niczym dzień i noc. Tyrion to postawny, wyniosły wojownik, mistrz fechtunku dorównujący w walce samym Smoczym Książętom. Jest obrońcą samej Wiecznej Królowej. Niektórzy uważają go za Aenariona Obrońcę, co jest poparte choćby tym, że nie ma żadnej litości dla wrogów Elfów, jest dla elfów tarczą chroniącą przed mrokiem. Teclis natomiast ma jeden problem. Ten potężny czarodziej został napiętnowany klątwą krwi Aenariona w szczególny sposób. Blady, mroczny i posępny Teclis od dziecka był chorowity i słaby. Jednakże ten oschły i szorstki w obyciu czarodziej od najmłodszych lat przejawiał niepohamowane zainteresowanie magią i miał niebywały do niej talent. W Białej Wieży Teclis zdołał się tyle nauczyć, że przebił swą wiedzą nawet najsilniejszych magów z Ulthuanu. To właśnie Teclis nauczył ludzi władać magią, przyczynił się do powstania kolegiów magii w Imperium i przede wszystkim dał ludziom to, czego nie mogły im dać Krasnoludy - magię i potęgę słynącą z niej. Co jest takiego ważnego w tychże braciach bliźniakach jednak? Odpowiedź prosta - oboje walczyli w wojnach z Chaosem i Mrocznymi Elfami.
Inwazja Chaosu (2302 rok KI) przyczyniła się po części do zyskania sławy przez owych bohaterów. Nikczemny sojusz Mrocznych Bogów ze sługami Wiedźmiego Króla (swoją drogą trochę sztuczny, o czym wspomnę przy Mrocznych Elfach) skąpał północny Ulthuan we krwi i pożodze. Czarne Arki, które już raz (kilka tysięcy lat przed aktualnymi wydarzeniami) uratowały Mroczne Elfy z Nagarythe i przetransportowały je do Nowego Świata, uderzyły z armią Mrocznych Bogów i Druchii z Naggaroth z Wiedźmim Królem na czele na Uthuan. I po raz kolejny północ płonęła, zarówno w Ulthuanie, jak i w Starym Świecie, gdzie Kislev mocno obrywał od hord Asavara Kula. Czy jednak nie dało się zatrzymać tej inwazji? Ależ owszem, dało się to zrobić. Wojna zastała Tyriona w Avelornie, na dworze żony Finubara, Wiecznej Królowej Alarielle. Inwazja sił zła spadła na te królestwo z potężnym impetem. Mroczne Elfy mordowały wszystkich na swojej drodze, w tym całą Gwardię Dziewic Królowej. Tyrion świadom, że nie da się ich pokonać aktualnie, wyciął drogę ucieczki. Uciekł z Alarielle wgłąb matecznika, choć był ranny (zraniła go Elfia Wiedźma swym ostrzem). Oboje zostali uznani przez Elfy za zaginionych.
http://vignette3.wikia.nocookie.net/...20140302054829
Wieść o zaginięciu dotarła również do Białej Wieży. Teclis zamarł, ale w głębi serca czuł, że jego brat żyje. Czuł, że nić bliżniaczej więzi nie została zerwana, po czym wykuł miecz i zaklął go kilkoma potężnymi zaklęciami. Wyruszył w podróż w poszukiwaniu swego brata. W tym samym czasie Mroczne Elfy rozbiły armię Ellyrionu, Caledor bezkutecznie próbował przebudzić smoki (tutaj mam na myśli królestwo Caledoru, nie Caledora), a flota Chaosu wyparła flotę Lothern z mórz w kilku gigantycznych bitwach. Następnie Nieszczęsna Wyspa i Ołtarz Khaina wpadły ponownie w ręce Mrocznych Elfów. Mimo, ze Mroczne Elfy były pewne śmierci Wiecznej Królowej, to Malekith nie dawał wiary tym pogłoskom i nakazał czterem najlepszym jego skrytobójcom znaleźć dowody jej śmierci (w tym wypadku jej zwłoki).
Mroczne Elfy deptały po piętach Tyriona i Alarielle. Choć ci unikali patroli Mrocznych Elfów, to jednak rana Tyriona coraz bardziej dawała się we znaki, aż w końcu zaczęła nim trawić gorączka i potęgująca słabość, a Królowa nie była w stanie mu pomóc. Choć siły zła biły się na ziemi Ulthuanu, tocząc wojnę podjazdową z Elfami (tu właściwie Elfy Wysokiego Rodu atakowały z zaskoczenia siły wroga), to jednak ciężko było ich wyprzeć. Lecz oto nadchodzi budząca nadzieję dla ludu wyspy wieść. Otóż potężny, bladolicy czarodziej, noszący na skroniach Wojenną Koronę Saphery, gromił siły Chaosu i Mrocznych Elfów. Ściągał gromy, strącał Demony i zabijał sługi Chaosu pojedynczym słowem (niczym siwobrodzi w The Elder Scrolls V: Skyrim). Czempion Slaanesha Albrecht Numan wydał mu bitwę, a on obrócił w proch zastępy wybrańca Slaanesha. W bitwie o Przeprawę Hathar zgładził członków Kręgu Dziesięciu Ferika Kastermana - czarowników boga zmian, Tzeentcha. Każdy sukces tego maga dawał coraz większą nadzieję ludowi Ulthuanu na zwycięstwo.

Cytat:

---

Wg mnie to właśnie był Teclis. Normalne dla niego, jak chodzi o pogramianie sił zła. Arroyo

---

Jednakże Ulthuan był już w większości okupowany przez siły zła. Wojownicy Chaosu i Wiedźmiego Króla objęły władzę nad większością wyspy. Broniły się już tylko miasto Lothern i Biała Wieża w Saphery. Finubar stał się więźniem w swym własnym domu, oblegany przez 3 Czarne Arki, pełne wojsk i dział. Dobijającą wiadomością była nadal sprawa zaginięcia Alarielle.
Najczarniejszą z czarnych godzin Ulthuanu był moment, gdy w końcu znaleziono Tyriona i Alarielle - asasyni Malekitha przypuścili atak na obozowisko Tyriona i Alarielle. Ranny Tyrion walczył niczym ranny wilk i zabił wszystkich skrytobójców, lecz jeden z nich zdołał uwolnić przed swą śmiercią chowańca, który pognał do Wiedźmiego Króla z wieściami. Malekith szyderczo się uśmiechnął, gdy posłał na Tyriona i Alarielle Strażnika Tajemnic - N'kari'ego. Ten wielki demon rzucił się na parę, próbując ich zabić, lecz nagle pojawił się Teclis. Brat księcia, na którego głowie widniał półksiężyc Korony Saphery, stanął do walki po stronie królowej, miotając zaklęciami w stronę N'kari'ego, niszcząc go, po czym uleczył swego brata.
Teclis powiódł brata i Alarielle na wybrzeże Morza Wewnętrznego, gdzie czekał na nich okręt obsadzony zdziesiątkowaną Gwardią Królowej. Stamtąd udali się na równinę Finuval gdzie zebrała się ostatnia armia Wysokich Elfów, by stanąć do ostatniej bitwy.
Rydwany z Tiranoc zajmowały pozycję między jazdą Srebrnych Hełmów, a hufcami Włóczników z Cothique i Yvresse. Jeźdźcy z Ellyrionu stanęli u boku Białych Lwów z Chrace. Książęta na Gryfach patrolowali niebo. Gwardia Dziewic dołączyła do Mistrzów Miecza z Białej Wieży. Wkrótce do wszystkich dotarła wieść o przybyciu Alarielle i nowa otucha wlała się w serca wojowników. Dopiero co rozbudzona nadzieja przygasła, gdy na horyzoncie podniosła się wysoka chmura kurzu. Nadciągał wróg.
http://vignette2.wikia.nocookie.net/...20140102174751

Bitwa na równinie Finuval.
Obie strony rozłożyły swoje obozy bardzo blisko siebie, na odległość strzału z łuku. Obie strony przygotowywały się do ostatecznego starcia. Do Tyriona i Teclisa (którzy stacjonowali już w obozie Wysokich Elfów) przybył ich ojciec, Arathion. Wiekowy Lord wręczył Tyrionowi Smoczy Pancerz Aenariona, wykutą w Kowadle Vaula, przez co nawet smoczy oddech nie mógł jej nic zrobić.

Cytat:

---

Przypominam, że Aenarion Obrońca wyruszył w tej wielowiekowej zbroi na swą ostatnią bitwę z Chaosem. Arroyo.

---

Wdzięczne za ocalenie Wiecznej Królowej Elfy z Ellyrionu nagrodziły Tyriona Malhandirem - ostatnim rumakiem z krwi Korhandira (ojca wszystkich koni). Z rąk samej Alarielle książę otrzymał zaklętą broszę w kształcie serca, mającą zapewnić mu bezpieczny powrót z bitwy. Wraz ze swym runicznym ostrzem, Kłem Słońca, gotów był na ostateczne starcie z siłami zła.
Teclis natomiast otrzymał od Wiecznej Królowej świętą różdżkę Lileath (nie mylić z Lilaeth z Mark of Chaos), której moc spłynęła na maga z taką siłą, że nie musiał już zażywać swych eliksirów. Odmówił jednak ofiarowanego mu ostrza, ufając własnej klindze. Bracia i Elfy byli gotowi na ostateczną bitwę z siłami Mrocznych Elfów.
Świt odsłonił wojska zła. Niekończące się szeregi strzelców Druchii, za nimi stada ryczących złowrogo Zimnokrwistych, odzianych w kolczugi wojowników i włóczników oraz pokrzykujące szalenie Elfie Wiedźmy i Władcy Zwierząt. Jedno ze skrzydeł mrocznej armii to sami Rycerze Chaosu i ich potworna świta. Na wzgórzu stał natomiast Wiedźmi Król, osobiście obserwujący pole bitwy. Urian Zatrute Ostrze, wielki czempion Malekitha, nawoływał do pojedynku, występując przed szeregi. Kim był Urian? Był to najpotężniejszy asasyn króla Malekitha, osobiście przez niego wytrenowany, a zarazem jego najbardziej bezwzględny siepacz. Nagle z szeregów Wysokich Elfów wyłonił się Arhalien z Yvresse, potężny i doświadczony wojownik, duma Yvresse. Urian ubił go w kilka sekund. Kolejny, Korhian Żelazna Glewia, duma Chrace, Kapitan Białych Lwów, stracił głowę w pojedynku. W końcu przyszło asasynowi walczyć z Tyrionem. Śmiertelny pojedynek dwóch herosów ciągnął się bardzo długo, minęła godzina, gdy nagle sam Wiedźmi Król postanowił użyć swej magii, by zabić Tyriona, lecz Teclis rozpraszał jego zaklęcia. Zdawało się, że walka nigdy się nie skończy, lecz nagle Tyrion się potknął. Urian to wykorzystał i już próbował zanurzyć ostrze w sercu swego wroga, lecz nagle książę chwycił za swe ostrze i przebił serce Uriana, pozbawiając go życia. Nagle padł sygnał ze strony Druchii, by zabić samotnego Księcia. Wysokie Elfy ruszyły chronić Tyriona, podczas gdy on pędził po swego wierzchowca.
Armie obu stron starły się w samym sercu Równiny Finuval. Przewaga liczebna była po stronie Mrocznych Elfów, jednakże Wysokimi Elfami kierowała walka o wolność spod panowania Druchii. Obie strony walczyły ze sobą z zawziętością i nienawiścią, jakiej nie znano od czasu Wojny Domowej w Ulthuanie. Rzeź przyjęła takie rozmiary, że w końcu obu stronom przyszło walczyć na stosach ciał swych przyjaciół i wrogów. W samym środku bitwy, Tyrion brał swe żniwo, tnąc nienawistne Mroczne Elfy, a jego wierzchowiec, Malhandir, rozłupując czaszki swych wrogów. Mroczne Elfy jednak nadal napierały. Było ich zdecydowanie więcej. W tym samym czasie Malekith toczył śmiertelny bój z Teclisem. Wiedząc, że Asurowie mogą przegrać, postanowił użyć różdżki Lileath, której potężna moc trafiła skutecznie w Malekitha, zmuszając go do ucieczki. Nareszcie wolny Teclis rzucił się na szeregi Druchii, kąsając ich bezlitośnie swą magią. Widząc ucieczkę swego pana, mroczni bracia Elfów rzucili się w popłoch. Elfy Wysokiego Rodu jednak na tym nie poprzestały, gromiąc co do ostatniego wojownika. Lud Ulthuanu zwyciężył. Po tym też Tyrion zgromadził wszystkie dostępne siły i uderzył na oblegających Lothern mrocznych wojowników, zabijając każdego z nich. Sam Król Feniks wyszedł im na spotkanie, witając księcia i arcymaga. W ciągu kolejnych dni wybito resztki sił Druchii, przeganiając Wiedźmiego Króla z Ulthuanu. Z Caledoru zaczęły napływać wieści o przebudzeniu się smoków.
http://4.bp.blogspot.com/-cDvhitjhqE...on+Lothern.jpg
Dar Magii, czyli jak Teclis podzielił się sztuką z ludźmi.
Gdy obie armie przygotowywały się do wymarszu (obie tj. armia Tyriona oraz armia Finubara) przeciwko niedobitkom Druchii, do zatoki wpłynął okręt. Na jego pokładzie przybył ambasador Magnusa - Pieter Lazlo, który przywiózł wieści ze Starego Świata. Imperium potrzebowało pomocy w zniszczeniu hord Asavara Kula, idącego na Kislev. Magnus osobiście stanął na czele sił Imperium i poprosił Elfy o pomoc. Elfy wiedziały, że mimo pomocy ludziom wiele nie mogą zrobić - sami mieli wojnę do dokończenia. Wtedy wyszedł z szeregu Teclis, wiedziony swym przeznaczeniem postanowił wraz z dwoma swymi uczniami pomóc Imperium. Bracia rozstali się w dokach Lothern, lecz smutne to było pożegnanie - nie wiedzieli, czy jeszcze kiedykolwiek się zobaczą. Także Teclis wyruszył do Imperium, a Tyrion wraz ze swą armią ruszył w stronę Białej Wieży - w lasach pod nią rozbił siły Wyznawców Chaosu. Szeregi księcia zasilili Mistrzowie Miecza, a potem ruszyli do Avelornu, upomnieć się o ziemie Wiecznej Królowej. Mroczne Elfy wiedzione wieściami o ucieczce Wiedźmiego Króla szybko poddali się Tyrionowi. Następnie uderzył w stronę Chrace. I tu również udało się zwyciężyć młodemu dość wojownikowi. W niecałe 2 lata od rozpoczęcia wojny, Król Feniks i Tyrion spotkali się w Tor Achare, stolicy Chrace. Wydawało się, że to koniec wojny - jeszcze czekała ich straszliwa wojna o północne wyspy Ulthuanu.
Tymczasem w Starym Świecie Teclisa powitano z otwartymi ramionami. Mądrość i potęga maga przyniosły mu szybko chwałę i stał się nieocenionym doradcą dworu Magnusa. Elfy nauczyły ludzi prostych, bojowych zaklęć, a te z kolei w połączeniu z magią Wysokich Elfów niejednokrotnie przechyliły szale zwycięstwa w bitwach. Jednak Teclis i Finreir (jeden z dwóch magów Teclisa) odnieśli wiele ran, a Yrtle (drugi mag) poległ w boju, pochowany został na obcej ziemi z honorami. Magnus zdołał przegonić najeźdźców i stał się Imperatorem w uznaniu za swe niezrównane zasługi.
Zażądał, by Teclis i Finreir nauczyli ludzi swej sztuki magicznej. Finreir się otwarcie sprzeciwił temu, lecz Teclis widział to zupełnie inaczej - otóż Imperium miałoby być "przedmurzem" Ulthuanu (coś jak Rzeczpospolita w XVII wieku). Osobiście wyszkolił pierwszych adeptów, a ci z kolei zaczęli szkolić innych. Teclis tak bardzo przywiązał się do ludzi, że w ciągu 20 lat, pełniąc rolę nauczyciela powstałej Szkoły Magii w Altdorfie, nauczył swej sztuki sporej rzeszy przyszłych magów. Dostrzegł również możliwość, a może zagrożenie, że w przyszłości Ludzie prześcigną w swej potędze wymierające Elfy. W 2326 roku KI dotarła do Teclisa wiadomość o śmierci jego ojca i porzucił Imperium, by pogrzebać jego ciało w spokoju. Doszło w tym czasie do spotkania ze swym bratem, wpadając sobie w ramiona. W tym czasie Tyrion stał się drugim po mężu Wiecznej Królowej, Obrońcą Ulthuanu. Teclis planował po pogrzebaniu ojca wrócić do Imperium, by kontynuować swe dzieło, lecz nagle przybyła wieść o śmierci Wielkiego Mistrza Wiedzy Tajemnej, który przed swą śmiercią zapragnął, by Teclis przejął po nim swą funkcję. Nie sposób było temu odmówić - od tej pory Teclis stał się Mistrzem Czarodziejów. Tak oto od czasów Wielkiej Inwazji, po dziś dzień, bliźnięta stoją na straży Ulthuanu. Tyrion niejednokrotnie goniąc siły Zwierzoludzi, Mrocznych Elfów i Goblinów udowodnił swą wartość. Podczas inwazji Norsmenów pod wodzą Erika Czerwonego Topora, Tyrion stanął na czele sił Ulthuanu, niszcząc siły barbarzyńców. Teclis natomiast zgłębia prastarą magię w Białej Wieży. Jego studia wiążą się często z różnymi wyprawami, m.in. w Cathay'u czy Lustrii. Niejednokrotnie przychodziło mu wspomagać swą magią armie Ludzi i Asur w zmaganiach z siłami zła.

Cytat:

---

Skąd Gobliny w Ulthuanie się pojawiły? Zapraszam niedługo na wpis o Eltharionie. Arroyo.

---

Cytat:

---

Dlaczego właśnie utworzył 8 kolegiów magii? By ludzie byli w stanie nauczyć się jednej z gałęzi. Gdyby chcieli uczyć się pełni magii od Elfów, to nie starczyłoby im życia na to.

---

http://vignette2.wikia.nocookie.net/...20140102175100 - Wieczna Królowa Alarielle.

http://vignette2.wikia.nocookie.net/...20140418165032
Na tym obrazku wraz ze swoją Gwardią Dziewic.